PoetË Ju UrdhËroj: Duajeni JetËn..!!!

[Agim Doçi]

Duajeni fort jetën, dhe njerzit që ju duan!
Duajini edhe shpifësit, vemjet e ksaj toke...
Se me dashuri, zemra ma pak vuan
jemi misionarë fisnikë të kësaj Bote!

Agim

[Agim Doçi]

Duaji vetem ditet e bardha ne mengjes
atehere kur asnjeri sta nxin fytyren
dhe vetem atehere do te duash dhe veten tende

Ma fort se vehten time nuk dua asnjeri
le të jetë mëngjes, drekë apo natë...
dhe të gjithëve me gjith zemër u fal dashuri!
Ashtu siç të fal dhe ty, që e vargun shumë të...thatë!...
Agim

[ALBA]

Dhe pse s'jam poete, jeten e dua
Testamienti i jetes eshte dashuria
I dua dhe ato qe me shajn mua
e dua jeten sido qe te jete E DUA

[Agim Doçi]

Përse më kërkon falje, ti miku im fisnik!?
Unë shkrova katër vargje të thjeshta këtu.
Aq më tepër ti, që je shumë simpatik
Me emrin e nderuar STUDENTI BLU!

Është ngjyra më e dashur e syrit tim
Ngjyra blu e detit dhe e qiellit pa ré
Sa herë shkrova vargje, unë pata frymëzim
Për ty, për të gjithë njerëzit, për mua dhe për né!

Agimi

[invisible girl]

E dua jeten dhe çdo gje qe me rrethon
dhe pse sjam poete bukurija e kesaj bote nganjehe te shkruaj me frymeszon
E dua djellin edhe kur sme ngroh
e dua shiun edhe pse me lag e me ftoh
i dua kafshet grabiqare edhe pse munden edhe te me kafshojn
Se ato jetojn ne pyll me zogjtë qe aq bukur kendojn
i dua njerzimin edhe pse ka shum nga ate qe me keq se gjarperi te helmojn
por ka midis tyre edhe njerz qe veq dashuri te dhurojn
Po Po kete jet shum shum e dua
edhe pse asht mashtruse genjeshtre nganjeher me mua

[kolombi]

Mes vetetimash qe celin mbi buze
Do digjem perpak mes pupla resh
Do ta tall jeten e mergimit,do e bej shkrumb
Qe po me merr shpirtin e po me perqesh.....

[^AngeL^]

edhe perse mengjesi eshte i ftohte
dhe shum i larget nga ai qe dua
por jeta eshte e bukur
dhe gjithcka qe me rrethon e dua

e dua djellin dhe kur eshte mashtrus
qe thot do dal dhe me sjell shi
i dua dhe ret kur murmurojne
sjellin dallge e stuhi

e dua dhe jeten qe me mashtron
me thot te dua,por me lendon
te dua ty,me cdo veprim
edhe pse shpirtin ma len jetim

te dua dhe ty zjarr
qe shum here me djeg
me lene me shenja gjithandej
me mbush me pluhur e vrere

smund te urrej asgje
sepse zemra ime shum te don
je krijes e shejte,e shtrenjte
jete e gjitha une te dua.

[Agim Doçi]

E dua dhe shiun qe me lagu mbreme
e dua acarin qe ma ngrin dimrit fytyren
e dua dhe rrugaÇin qe me ka sharë me nënë
e dua dhe "piktorin" që shkarravit natyrën...

E dua dhe plagën që nuk mbyllet kurrë...
E dua dhe buzën e tharë nga etja.
E dua dhe foshnjën që i vjen era shurrë
Urrej me gjith shpirt kur nuk jam vetvehtja!

[Poeti]

Dhe pse s'jam poete, jeten e dua
Testamienti i jetes eshte dashuria
I dua dhe ato qe me shajn mua
e dua jeten sido qe te jete E DUA

Unë jetën e dua të tillë çfarë është
Me gjithë të mirat dhe të këqijat që sjell,
Sepse nuk kemi ndonjë zgjidhje tjetër
Do të korrim gjithënjë at që kemi mbjellë!

[Poeti]

Tani diçka paksa më serioze në këtë temë serioze.

NUK DESHA
Nuk u linda që të vuaj
Linda jetën të shijoj,
Nuk erdha me dhunë n’këtë botë
Përse pra jeta më shkatërroi?

Rrezen e diellit nuk desha ta kap
As ngjyrat ylberit t’ia vjedh,
Desha freski pranvere në mua
Dhe dashuri në zemra njerëzish të mbjell!



Kjo është hera e parë që shkruaj në temat tuaja i nderuari Agim dhe shpresoj që nuk do të iu humb fuqinë shkrimeve tuaja me shkarravinat e mia!?