Kush QËndron Pas Nesh?!...

[Agim Doçi]

KUSH QENDRON PRAPA NESH?!...

Unë vij nga Kosova dhe gjithshka që do të shkruaj ma poshtë, mban brenda vetëm të vërtetën. Atje lash pas plagë, lot, qivure dhe njerëz me vështrim të përhumbur dhe të fyer. Atje lash Urën e Ibrit dhe Mitrovicën në pikëllim dhe në shkrumb e shpuzë inatesh e mllefesh tradicionale që ushqehen dhe nxiten nga kishat dhe kulisat e ortodoksisë vrastare. Atje fëmijtë serbë ndërsejnë qentë kundër fëmijëve shqiptarë. Atje dajallarët e fëmijëve serbë mbajnë uniformën e KFOR-it francez. Atje mbyten në lumin e përgjakur të Ibrit vogëlushët e së ardhmes së Kosovës. Ku është dëgjuar që të hidhen në ujrat e ftohta të funddimrit katër voglushë për të mos i kafshuar qentë e ndërsyer prej bashkëmoshatarëve serbë? Sa e padëgjuar aq dhe kanibaleske. Ndërkohë fatkeqsisht agjensitë e lajmeve arrogante dhe dashakeqëse vjellin vrer duke pyetur «Kush qëndron pas kësaj?!..»
Përgjigja është e qartë:
qëndron krimi sistematik provokator i banorëve pushtues serbë të Mitrovicës apo Çagllavicës,
qëndron strategjia dhe taktika e «paqeruajtësve» francezë që flirtojnë dhe i fryjnë sherrit në favor të Beogradit,
qëndrojnë politikanët servilë që psherëtijnë dhe «vuajnë» se po u rrëshqasin votat dhe karriget nën prapanicë në këtë pragstinë zgjedhore për pushtet,
qëndrojnë intelektualët e çajtoreve dhe kafehaneve të Prishtinës që kritikojnë gjithkend dhe mbi këdo duke mbjellë vetëm pesimizëm dhe që padyshim janë peng në privilegjet e ishjugosllavisë së dikurshme,
qëndrojnë indiferenca dhe moskokëçarja e administratës nën UNMIK apo jashta tij që nuk ka minimumin e asistencës ndaj problemeve sociale në Kosovë,
qëndron demekqeverija, demekdeputetët, demekministrat, demekkryeministri i cili nuk ka as ministër të mbrojtjes, as ministër të brendëshëm, as të jashtëm, as të drejtësisë e asgja, por kanë vetëm çelësat e kashtës në dorë.
Qëndron vetëdija popullore që shpreh madhështinë e vet të durimit deri tek apeli i babait të vogëlushit Egzon Deliu që nepërmjet RTK-së e Radio Kosovës me shpirtin copë e plagë kërkon fisnikërisht prej kësolltarëve në këtë mort makabër të mos shkojnë për kryeshëndosh duke belbëzuar «ju lutem mos ejani për kryeshëndosh se bahen eksese dhe kallaballëku nuk asht i pëlqyeshëm në këtë situatë as prej ndërkombëtarëve(!)
qëndron humbja e përditshme e shpresës se do vijë dita të bëhet mirë për ne shqiptarët
Zonja Europë! Nuk ta kemi për borxh një sjellje të tillë arrogante. Atje vëllezërit e mij kosovarë nuk iu vërsulën askujt, aq ma fort aleatëve tanë që kanë firmosur lirinë e Kosovës. Apo ndoshta ju duket vehtja dhurues lirishë me kusht? . Ata nuk vranë askend. Por lajmet buçitën nga armatat e gazetarëve që bajnë edhe priftin me barrë se: «në Kosovë pati 31 viktima, 600 të plagosur…shqiptarët bënë hapa pas në plotësimin e standarteve…etj…etj.»
Të gjitha agjensitë pyesnin me histerizëm gjoja profesional «kush qëndron pas kësaj!?» dhe askush nuk pyet kush i vrau ata!? Kolegët e mij gazetarë europianë që zbritën nga qielli i trazuar i Kosovës dhe dolën nga avionët fodullë të linjave europiane, vraponin me duart e zëna plot me aparate të sofistikuara fotografonin e regjistronin «lajmet e freskëta» në terracën e Grand Hotelit, mbasi kanë firmosur paraprakisht djetat e majme të shërbimit «emergjent» dhe në praninë time as nuk denjuan të kthejnë kokën ndaj dy jetimëve kosovarë që kishin shtrirë duart e tyre të njoma dhe kockë e lëkurë duke kërkuar lëmoshë si jetimë, për një kafshatë bukë(!)
Europianët kuqaloshë me fytyra të dhjamosura , barkfryrë nga mirëqenija, hidhnin rreth e rrotull në këtë arenë tragjedishë vështrime prej superiorësh, dhe pse jo mendonin «sa mirë që ky vend ka trazira të përherëshme, sa fat se vetëm kështu kemi çfarë të shkruajmë, sa bukur se kemi se çfarë sensacionesh të botojmë dhe ti shesim sa «frëngu pulën», të tjerëve
Ata pinin lëng frutash, kafe-krem, embëlsira dhe mbllaçitnin frutat e embla, ngaqë ishin hidhëruar shumë prej ngjarjeve të mesmarsit tragjik në Mitrovicë e Çagllavicë. Pa dashur të bije në folklorizmin patriotik, mu kujtuan vargjet e mija që i shkrova para katër viteve, kur Kosova digjej e shkrumbohej prej serbëve «A vritet pafajësia». Ja pra se kush qëndron prapa nesh zotërinj europianë dhe «governatorë» të Kosovës.
Qëndron pafajsia shqiptare.