Tuneli i heshtjes...

[Pentesilea]

Postuar më parë nga dikeafajtore


Kur engjejt te flasin ne vesh djallezisht
Kur djajte pafajesisht te marrin per dore

Kur fjalet kercasin krrak si zhavor
Kur shtohen reptilet, shkelqejne ventriloket

Si plage e pambyllur qe qelbin pikon
Mengjesi vjen prape, pa ngjyre, me pertim
Ky çast i shemtuar deshiren me zgjon
Te therem ne pragun e hasmit tim…

Keto me pelqejne me shume, ...engjej-djaj, e djaj-engjej, si u be kjo kohe keshtu?
Dhe me dhemb shume krenaria ime kombetare(nqs na ka mbetur nje grime), nga dritarja e avionit e shoh ate Shqiperizen qe duket si nje qivur gjigand, ufffff....po e le fare....

Pentesilea qe s'di cfare te thote...

[Fiori]

Cfare me pelqen ne menyren si shkruan eshte se me duket shume "elegante" (nuk e di nese kjo fjale e shpjegon ate cfare dua te them). Bashkon te vjetren dhe te rene dhe i ben poezite te pelqyeshme per te gjitha moshat apo tipet e njerzve.

Pershendetje

p.s. Kjo per poezine e dyte me lart...pa titull.

[kosovar]

Wellcome back

Kur ike heshta-ta respektova vendimin,
Artistit rruga s'i mësohet, as kur gabon,
Çdo ditë të prisja të ndërrosh mendimin,
E dija që do të kthehesh-herët a vonë.

Lutje-mesazh; s'të dërgova kurrë,
Ta respektova heshtjen-ta dija mllefin,
Çdo ditë mendoja ku u tretë ai nur?
Që aq mirë dinte ta ndriqojë sheshin.

Vetën time dërgova të ta vjedh mendjen,
Gjatë rrugës kish' harruar porosinë
Si taralloqe, ma solli të hargjuar pendën
Në fund të tunelit-akulli tha po shkrinë!

Lajm i mirë! prisja dritën e mëngjesit,
Që grykës tunelit t'ia shtojë hjeshinë,
Bë zemrën guri, bjeri grusht vesit,
Eja në mes t'zhurmës, heshtja të grinë!

Unë s'jam Lasgush, po buzë t'liqeit jam,
Për fajlën tënde, malli m'paska marrë,
Qysh kur ike ti, një varg zier se kam,
Sepse mendja n'dysh mu paska pas ndarë.