Poezi

[Brari]

shum bukur Alb..

heu po na e xen maraku cucen..

cka ke alb qe kjan e fshan
edhe gjumi nuk po te zan
nuk po han ti si ma pare
a mos don qofte ne zgare
a mos don ti ndoj byrek
ndoj tort a ndoji kek
jo oj nan byrek nuk due
vec me ndej ketu ne balkue
me pa yje edhe han
Heu moj bij ty mos t'ka xan
ndoj dashni e sdon me than
ndoj sy zi mos tka plague
a ndoj bjond mos tka veshtrue
e tka zemren turbullue
mos ki turp m'kallxo ti mue
nuk po di oj nan as vet
se me mue cka po ngjet
hajde bij se tash t'kalon
se cdo vajz si ty andrron
kur she filma a lexon
e ne mendje piketon
ndonji princ hypun n'pajton
ruj se xhezvja ta po vlon
bajm ka i kafe tash me mjes
e bajm llafe ktu mes nesh..

lol.

[Agim Doçi]

Alba
E Mrekullueshme
Te Puth Syt Xhaxhi Gimi

[ALBA]

Idashur Brari dhe xhaxhi Agim !
Ju falenderoj qe me lexoni . Ju dua shume dhe ju ardhuroj ..

Alba

[GoAheadEagles]

ALBA aq poezi te bukura ishin saqe mua me vjen turp te shkruaj ato te miat.Complimenti

[ALBA]

Thinja

Tek shoh thinjen e pare , mundohem ta fsheh
me duket vetja se 100 vjet kam jetuar
neper endrra rend , duke pertypur caste vetmie
thinja te tjera me dalin pa e kuptuar

A thua valle thinja eshte fillimi i vuajtjeve njerzore ?
diku kam degjuar ,se eshte shenje fisnikerie..
po vall kaq fisnik te jene te gjithe flokbardhet
apo mos valle , jane shenja dashurie ?

Nuk e mar vesh pse kjo thinj me eshte bere fiksim.
a thua vall te jete nje thinje e ndonje plage ?
qe dikush me plagosi , dhe thinjen me la si kujtim ?
sot do ta heq , shpirtin ta sheroj , kujtimet ti harroj ...

Alba 29.10.2004

[ALBA]

ALBA aq poezi te bukura ishin saqe mua me vjen turp te shkruaj ato te miat.Complimenti

Nuk eshte turp kurre te shkruash ate qe ndjen , ne sjemi poet , por kur frymzohemi shtiremi si poet lol .

Falimderit qe me ke lexuar

Me respekt Alba

[Antitrup]

Kur ke shkru dhe s'ke pushue
Mendjen ma ke ngaterrue
Zeri yt i pergjeruar
Oqeanin ka kaptuar
Gjakrat shpejt i ka trazuar
Varrin e nenes m'ka kujtuar
Shkronja gjaku je tuj shkrue
Ke bertit me ke shurdhue
Ne asht Zoti duke t'kallzue
Thuj dy fjal edhe per mue
Jam tuj prit me'm'udhezue
Besa jo se kam harrue

[ALBA]

Mirsevjen ne sarajt tim
Antitrup mar ti trim
me vjen mire dy fjal me n'drrue
me kyt Alben qe t'ka shurdhue
besa mire je tu e dit
se njat Zot e takoj per dit
valla engjllin ma ka cue
per cdo dit rrin tuj m'qortue
ne cdo rast qe kam gabue
po ti hic dert mos kie
ne pac hall shprehu nje fije
se ai bash mire t,nigjon
shpejt te falat ty ti con
tash po due me t'kallzue
kur me engjllin jam takue
edhe punet si kan shku
ne oxhak mu c'faq ai mu
Hajt pra ti me e lexu
kyt novele qe poshte kam shkru .

Miqesisht Alba..




^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^ ^^





Në dhomë ishte ngrohtë...
Shikoj në dritare, dhe për një çast e hapa të shoh qiellin ku m’u duk se Hëna kishte ngelur në vënd, dhe nuk po lëvizte më për disa çaste.

Jashtë bënte shumë ftohtë. Një fllad i freskët më përshkoi fytyrën dhe trupit m’u mbërthyen të dridhura sa që më bën ta mbyll shpejt dritaren.

Dimri sesi më duket… i vështirë për t’u përballuar nga të ftohtit.

Ulem përballë oxhakut, dhe shoh drejt tek flakët e zjarrit bubulak, por një natë m’u duk sikur në ato flakë diçka lëvizi, dhe sa vinte e zmadhohej më tepër.

Pa pritur pash që nga flakët doli një ëngjëll shumë i bukur, dhe me një buzëqeshje të ëmbël, më tha "Hello, unë jam ëngjëlli që më thirre.”

Fërkova sytë e befasuar dhe me një ndjenjë sa të gëzueshme aq edhe të frikshme… Po shihja një ëngjëll që deri n'atë çast nuk e kisha besuar kurrë se ishin të vërtetë, por që pata menduar se janë vetëm imazhe ëndërrash e njërzish...

Mbylla sytë për disa sekonda, sepse mendova se ish ëndërr, por kur i hapa sytë, ëngjëlli rrinte dhe më shikone ashtu duke më buzëqeshur.

M’u afrua dhe më morri dorën time në mes të dy duarve të tij, dhe ma ledhatonte duke më thënë, “Mos ki frikë, ti gjithmonë ke besuar me shpirt tek ëngjëjt, tek unë pra, ndryshe nuk kishe si t'më shikoje tani...”

Ndërsa unë si e hutuar vazhdoja ta shikoja dhe ta dëgjoja pa hapur gojë. Ai vazhdoj, “Ne jemi me të vërtetë ëngjuj që u japim njerëzve shpresë, kur njerzit i humbin shpresat, ndaj ne u vijmë tyre në ndihmë... Dhe ti s’ke nevoj të jesh në mëdyshje më jetën tënde…” foli dhe pas një qetësie të thellë më tha, “Ti do kesh suksese në jetë, do njohësh njeriun më të dashur të jetës tënde…nuk do vonoj shumë... dhe do jetë përball teje… beso për këtë që të them!”

E pas atyre që më tha më ledhatoj dorën dhe flokët, dhe me një buzëqeshje të ëmbël në ftyrë u zhduk... N'atë çast një trokitje ra në derë, dhe mëndja më shkoj menjëherë tek fjalët e ëngjëllit... Mendova do jetë "ai" që po troket…

Hapa derën me një frymë, dhe pash një grua të moshuar rreth të 60-tave që ishte zverdhur në fytyrë, dhe një rrëke gjaku i rridhte nga vetulla. “Mirëmbrëma,” më tha. dhe ashtu ngutshëm më pyeti “A mund t’më ndihmoni të thërras me telefonin tuaj ambulancën, sepse kemi bërë një aksident me makinë, dhe burri im gjëndet i rënduar atje jashtë në rrugë…” Unë menjëherë lajmërova urgjencën duke i ardhur sadopak në ndihmë asaj gruaje që dukej tejet e tronditur. Bashkë me të, pasi thirra ambulancën, dolëm tek makina dhe pamë burrin e saj që po rënkonte. S'kaloj shumë dhe u dëgjua sirena e ndihmës së shpejtë.

Ajo grua më falemnderoj duke më puthur në ball, dhe duke më përshpëritur një urim që nuk e mora mirë vesh, por mendoj se urimi ishte i ngjashëm me atë të ëngjëllit tim… Urimi i saj më pëlqeu edhe pse nuk e kuptova se ç’më tha, por fjalët e ëngjëllit sesi më sillen nëpër mëndje ore e çast…


03.12.2003 Alba .. Gjermani
--------------------------------------------------------------------------------

[ALBA]

Në heshtjen e Ëndërrave



Askush s'ma kuptoi dhimbjen
askush s'më tha ndonjë fjalë
zemërimi më digjte shpirtin
nga kjo heshtje e vrarë.

Rrija në heshtje e vetmuar,
tik taket e zemrës dëgjoja
një këngë në largësi e gëzuar
më ndillte që pak mall t'i kushtoja.

Një pik loti mbi libër më ra
aty ku shkrova ditaret e mija
aty ku për herë të parë në jetë
cilësova fjalën e bukur "Dashuria."

Më lini me heshtjen të ngopem…
të bind ëndrrat e ëndërrave të mija
qe nxjerrin kokë në heshtje…
shpresa e dëshira të thyera nga vetmia.

Alba 24.04.2004 Gjermani

[ATMAN]

Në heshtjen e Ëndërrave



Askush s'ma kuptoi dhimbjen
askush s'më tha ndonjë fjalë
zemërimi më digjte shpirtin
nga kjo heshtje e vrarë.

Rrija në heshtje e vetmuar,
tik taket e zemrës dëgjoja
një këngë në largësi e gëzuar
më ndillte që pak mall t'i kushtoja.

Një pik loti mbi libër më ra
aty ku shkrova ditaret e mija
aty ku për herë të parë në jetë
cilësova fjalën e bukur "Dashuria."

Më lini me heshtjen të ngopem…
të bind ëndrrat e ëndërrave të mija
qe nxjerrin kokë në heshtje…
shpresa e dëshira të thyera nga vetmia.

Alba 24.04.2004 Gjermani

shume e bukur kjo poezia jote ALBA
por ne te njejten kohe shume pesimiste
rrespekte per shpirtin tend poetik
nga ARUN