Personazh!

[manoklla]

Jashte teme.

[Orku]

Si bufon mund te jete teper i suksesshem por si gazetar per mua nuk vlen dy lek.

[ChuChu]

E rinis nga zero për Shqipërinë ideale

Koço Kokëdhima replikon me Genci Burimin


-Zoti Kokëdhima, ju sot jeni një aktor i njohur i jetës ekonomike dhe asaj mediatike në Shqipëri. Një dekadë më parë nuk ka qënë kështu. Si shumë shqiptarë të tjerë filluat nga hiçi. Si ndodhi ndryshimi?

Fare thjesht. Ditën e parë që u lejua iniciativa private unë fillova punën si privat për të ardhur këtu ku jam sot.

-Nëse do t'ju jepej mundësia virtuale të bënit një rikthim në fillim-vitet '90, do ta rifillonit sërish atë jetë si biznesmen apo si politikan? Ndiheni i penduar për zgjedhjen e bërë?

S'jam penduar aspak, sepse mendoj se të qënurit tim biznesmen është shprehje e faktit se unë s'mund të rri pa bërë gjë.

-Këtë mund ta bënit dhe në politikë?

Mënyra e të bërit politikë në Shqipëri është në armiqësi të plotë me botëkuptimin dhe ndërgjegjen time. Gjithnjë e kam ndier veten të huaj në ambjentin politik shqiptar. Unë jam për një treg të hapur e të lirë të konkurrencës perfekte në politikë e ekonomi, për një sistem demokratik të vërtetë. Nuk jam për politikën që tradhëton interesat e votuesve. Jam për një politikë që i konsideron si parësore interesat kombëtare. Nuk jam për politikën që "heq në zemër" ditë e natë nga "dashuria" për Evropën, integrimin, globalizmin, ozonin dhe sistemin tonë diellor! Unë dua ta përmbys këtë politikë që bëhet në Shqipëri. Por e konsideroj një aventurë të papërshtatshme për mua të hyj si aktor në tregun e politikës.

-E megjithatë fjalët që thoni nuk janë ato të një biznesmeni.

Çdo sipërmarrës ka idealin e vet. Dikush mund të kufizohet vetëm tek ideali për para, dikush tjetër tek ai për lavdi e për para. Dikush mund ta ketë më të gjerë spektrin e idealeve që e frymëzojnë në punën e tij. Dua t'i evitoj formulimet që mund të ngjajnë si vetlëvdata, a si demagogji. Nuk kam synim të bëj marketing të pikëpamjeve të mia. Unë kam një spektër frymëzimesh e idealesh më të gjera se ato që citova më lart. Pëlqej që puna ime të konsiderohet si e dobishme jo vetëm nga familja ime, por edhe nga një rreth i gjerë shoqëror. Më pëlqen ta shoh veten në ato gjëra që përbëjnë zhvillim për të gjithë ambjentin rrethues, për të gjithë vendin.

-Si mund t'ju dallojë lexuesi i kësaj interviste nga një tjetër biznesmen, i cili mund të mbante të njëjtin fjalim si ju, por me vepra sillet ndryshe? Si mund të bëhen idealet që citoni ju të besueshme në sytë e shqiptarëve?

Bëj pjesë në atë grup njerëzish që besojnë se Perëndia e një personi lexohet në punët që ai bën, në veprat që kryen e jo në fjalët që thotë.

-Po ju jeni biznesmen. Përse do ta ndjenit domosdoshmërisht te nevojshme të bënit një punë të mirë për vendin?

Kjo është zgjedhje, një mënyrë personale të ndieri, të vepruari e të jetuari.

-A e kuptoni se duke u shprehur kështu, ju vini nën presion të panevojshëm ata biznesmenë që kanë të drejtë të mos ndihen patriotë apo të detyruar të punojnë për vendin? A nuk rrezikoni të krijoni një lloj konkurrence të rreme, një lloj gare ideologjike mes biznesmenësh që padashje mund të shkasë në demagogji?

Kushdo e shfrytëzon lirinë që ekziston në një vend demokratik për të punuar për vete. Është e drejtë dhe e moralshme kur një biznesmen lufton për interesat e tij. Por një biznesmen përveç luftës për fitim duhet të ketë një ndërgjegje të caktuar dhe të kuptoj se suksesi i një individi në shoqëri është i kufizuar nga potencialet e vetë shoqërisë. Nëse Shqipëria nuk shkon mirë, nëse nuk ka hapësira për zhvillim, biznesmenët mund të ndodhen një ditë të bukur në situatën e atij që ka nje liqen të tërë për vete, por një liqen që është duke u tharë. Sipërmarrësi duhet të mendojë me largpamësi, se pa një progres të përgjithshëm të vendit edhe ai vetë do të ndodhet para një muri të pakalueshëm. Një vend i madh nuk ka nevojë për patriotë sepse çdo vend i tillë punon për vete e jo për dreqin. Shqipëria po, ajo ka nevojë për patriotë e nacionalistë.

@SPEKTRI

warning: scary picture below....

[ChuChu]

Dietat spartane të Hygertës - Rilindja e Hygerta Sakos me anë të dietave. Prezantuesja televizive dhe ish-Miss Albania rrëfen katër muajt e sakrificës së saj për të humbur 13 kilogramë. Regjimi që u rekomandon ajo vajzave obeze


Belina Budini @ spektri

TIRANË - Telefoni i saj këto ditë nuk pushon së rëni. Janë njerëz të panjohur që e marrin në shtëpi e në rrugë. Jo detyrimisht fansa të saj. Por fansa të dietës së saj të fundit. Tani nuk e ka më bezdinë e komenteve për obezitetin, por shqetësimi i ri i Hygerta Sakos janë telefonatat dhe njerëzit që e ndalojnë në rrugë për t'i kërkuar dietën efikase që e ka bërë të bjerë nga pesha ish-Miss Albanian dhe prezantuesen televizive. Ajo më në fund i është afruar formës së saj të mirë. Shumëkush e ka vënë re dhe kjo në sajë të ekranit të TVSH, vitrina e saj më e fundit që e ekspozon afër mesnatës për publikun kryesisht mashkullor dhe tifoz të sportit. Gjithçka falë disiplinës së rreptë që Hygerta Sako po ndjek qysh prej katër muajsh në të ushqyer, për të mos qenë më shembulli i elegancës së humbur. Megjithëse do t'i duhet edhe ca kohë e ca dieta të tjera që të bëjë pjesë tek elegantet. Sido që ka fituar një betejë, duket se luftën e ka ende përpara. Por ja se si arriti Hygerta, pas gjithë këtyre viteve gjatë të cilave ka akumuluar kile të tepërta, të humbasë 13 kilogramë në katër muaj. Ajo vetë tregon për "Spektrin" sekretin e formës së saj të rigjetur, të cilën e quan rilindje edhe nga pikëpamja shpirtërore, cilat janë llojet e dietave që ajo ka ndjekur dhe çfarë u rekomandon femrave mbi peshë për të luftuar kundër kilogramëve të tepërt.

Dietat që më rilindën
Dietën e parë, një dietë spartane dhe e shpifur, siç e cilëson ajo, e ka nisur në muajin shkurt të këtij viti, kohë kur vendosi befas të luftojë për të fituar formën e humbur trupore. Me gjithë moskokëçarjen e saj të shpallur dhe ekuilibrin e brendshëm për të sfiduar të jashtmen, e kuptoi që mbipesha po shndërrohej në një andrallë të vërtetë për të. "Filluan të më shqetësonin komentet për dukjen time dhe një ditë të bukur, krejt papritur, nuk e di as vetë se si, m'u mbush mendja dhe vendosa të mbaj dietë seriozisht, sepse deri atëherë kisha nisur plot të tilla e nuk kisha pasur durimin e forcën për t'i çuar deri në fund, gjithnjë i lija në mes", - thotë ajo. "Dieta e parë zgjati një javë dhe ishte një ditë supe, duhet të them shumë e shpifur, sepse nuk më shijonte aspak, por edhe e rreptë. Me anë të saj humba vetëm 3 kilogramë. Nuk do t'ua rekomandoja vajzave që duan të bien nga pesha. Dietat e tjera më rezultuan më pozitive", - shton Hygerta. Me anë të dietës së dytë ka rënë 6 kilogramë nga pesha, por ka qenë një dietë e gjatë, për të cilën ka sakrifikuar 24 ditë radhazi. "E respektova me rigorozitet këtë dietë, mund të them se ishte e vështirë, por jo e pamundur. Bëhet fjalë për një dietë kimike, e cila konsiston në dieta ditore specifike. Kështu, gjatë një dite merr vetëm albuminën. Në një ditë tjetër vetëm karbohidratet e kështu me radhë", - tregon ajo duke shtuar se e rëndësishme është që pas dietës të mos nisësh me të ngrënën si më parë. "Pas çdo diete kam mbajtur gjithashtu një regjim strikt, kryesisht me fruta ose perime të gjalla, sigurisht pa bukë fare". Dieta e saj e tretë i ka shkaktuar më tepër andralla dhe është e vetmja që nuk e ka çuar deri në fund. Duhej ta mbante për një javë, por e ka lënë në ditën e pestë, sepse siç tregon nuk ia ka mbajtur organizmi: "M'u ul tensioni dhe pata vërtet shqetësime, prandaj u detyrova ta braktis. Ishte një dietë karote dhe vezësh të ziera". Dietën e katërt po e vazhdon ende dhe do të zgjasë dy javë. Ende nuk e di sa e suksesshme do të jetë, por thotë se shigjeta e peshores së saj ndalet tashmë tek pesha 62 kilogramë dhe jo tek 76, ku ndalej para katër muajsh. "Tani jam vetëm 500-600 gramë mbi peshën time ideale. Sidoqoftë, unë po kujdesem ende dhe pasi të përfundoj këtë dietë të fundit nuk kam ndër mend t'i futem prapë ushqimit pa kujdes. Aktualisht ha shumë kivi, që është një tretës shumë i mirë, por edhe fruta e zarzavate të tjera. Kafen e pi gjithnjë pa sheqer, vetëm me pak qumësht dhe në këtë mënyrë vazhdoj të humbas çdo ditë nga 100 gramë. Por përveç formës ajo shton se ka përfituar shumë edhe në aspektin shpirtëror. "Jam përmirësuar shumë edhe nga pikëpamja shpirtërore. Ama, dua të falënderoj shumë babanë tim, i cili më ka ndihmuar shumë për të mbajtur dietën, pasi duhet një kujdes i veçantë dhe një njeri që të përkujdeset për ushqimin kur mban dietë." Pas gjithë këtyre dietave më në fund ka vendosur të bëjë edhe palestër, por jo para shtatorit, kohë kur do të ketë mbaruar edhe pushimet, që thotë se do t'i kalojë me shoqërinë në Sarandë.

Tani edhe në radio
Megjithatë, forma nuk se luan ndonjë rol për programin e ri që Hygerta Sako drejton në radion "Boom Boom Room", një emision që ajo e drejton tri herë në javë, paradite për dy orë, nga ora nëntë deri në 11. Emisioni quhet "Boom Boom Summer" dhe mbushet me muzikë, të cilën e prezanton ajo së bashku me informacionet përkatëse. "Nuk mund të them se jam dashuruar me radion, por po argëtohem shumë. Aq më tepër që emisioni është muzikor dhe nga ajo lloj muzike paksa nostalgjike dhe e vjetër që mua më pëlqen shumë personalisht. Ka edhe muzikë të viteve '60, tuist, kishtare etj. Ama, kemi në projekt që emisionin shumë shpejt ta kthejmë në të përditshëm dhe nga 3 orë", - tregon për punën në radio, duke shtuar se televizioni megjithatë është gjithçka ajo kërkon për veten. Emisioni sportiv që drejton në TVSH së bashku me gazetarin Genc Ymeraj ia jep atë që do: kënaqësinë e shfaqjes në ekran çdo natë. Pas eksperiencës së parë në një emision sportiv me Reis Çiçon para pesë vjetësh, Hygerta i është rikthyer një emisioni të ngjashëm, që nuk quhet më "Sport & Shou", por "Euro Shou". Ajo vetë është tifoze e Partizanit nga skuadrat e vendit, e Italisë në sportin e huaj dhe e Milanit në sportin italian.

Shfaqjet e Hygertës
Pas shpalljes Miss Albania është njëra nga drejtueset e tri festivaleve të dimrit radhazi: më 1997, më 1998 dhe më 1999. Dy vitet e para drejton edhe dy festivalet e pranverës. Prezanton në "Miss Shqipëria 2000" dhe në "Miss Shqipëria 2002", në "Mbretëresha e Detit 2001". CV-ja e saj si prezantuese vazhdon me "Netët e klipit shqiptar 2001", prapë më 2004, në "Miss dhe Mister Kosova 2002", në emisionet "Sport and Shou", "Kolazh", "Zoom", mandej në Kosovë, ku për gjashtë muaj drejton emisionet "Shou i së shtunës" dhe "Ndryshe nga të tjerët".


Look
Po përgatitet të rinovojë garderobën sepse veshjet nuk i bëjnë më pas rënies nga pesha. Thotë se paratë preferon t'i shpenzojë kryesisht në Itali, ku blen thuajse të gjitha veshjet. Ndërsa veshjet për ekranin gjatë shfaqjeve të fundit në "Euro Shou" i blen në butikët e Tiranës. Thotë se preferon të jetë veçanërisht klasike dhe e veçantë në mbrëmje, por nuk duket më pak e kujdesshme dhe ekstravagante edhe në look-un e ditës, në momentin që dekoltenë e thellë nuk e mënjanon as në kafet e ditës në ish-Bllok. Mban vetëm një orë qysh prej shumë kohësh dhe një unazë, që thotë se, megjithëse nuk është aq e bukur, e mban sepse ia ka dhuruar motra. Së fundi ka lidhur në kyçin e dorës një byzylyk me emrin e vet, shenjë e të gjitha vajzave të grupit të saj shoqëror, që mbajnë ashtu sikurse ajo byzylykë të tillë me emrat e secilës. Thotë se i pëlqejnë shumë aksesorët, sidomos vathët dhe varëset. Përdor linjat kozmetike më të mira, si "Lancome", "Christian Dior" e "Yves Saint Lorent", për trupin "Vichy" dhe "Lancome", por thotë se nuk është manjake pas produkteve kozmetike.

[ChuChu]

Hygerta Sako

[Di68]

Me nje fjale une nuk e mora vesh se per c'diete behej fjale, vetem perserit ca fjale te thena nga Hygerta dhe ja u be artikulli.

[ASupremeIllyria]

lol sa e forte

[ChuChu]

Une dua te di ne c'diete jane keta te tharet ketu poshte...modelet tane shqiptare

[ChuChu]

Shqiptarë me jetë të shënjuar

Një popull që nuk njeh të shkuarën padyshim që ecën kuturu në të ardhmen e tij. Kjo ka qenë filozofia ime dhe besoj se rishkrimi korrekt i historisë së Shtetit shqiptar, edhe për arsye se është më pak se 92 vjeçare, do të ndodhë në një të ardhme jo të largët.

Estela Ziu @ SPEKTRI

Blendi Fevziu i njohur nga të gjithë si analist në median e shkruar dhe televizive vjen më pranë publikut me librin e tij të fundit "50 + 1", një përmbledhje esesh që sjellin nëpërmjet historive personale të vërtetën e një brezi të ngujuar mes nostalgjisë të së shkuarës dhe ngasjes të së ardhmes.

Një jetë e shënjuar, d.m.th...

Jeta e njeriut shënjohet shpesh nga diçka e veçantë, diçka që mund të jetë momentale, një lloj ngjarje e njohur, emocionale, por edhe diçka që është më shumë një gjendje, që shtrihet në kohë dhe hapësirë dhe që ndikon fort në mënyrën e formimit të tij. Kur njeriu nuk ka një emocion të fortë, tronditës që mund t'i shënjojë jetën e tij, i duket sikur nuk ka pasur asgjë të veçantë. Në fakt nuk është kështu. Jeta jonë ka qenë e shënjuar nga shumë faktorë bashkë, dhe mbi të gjitha, nga fëmijëria dhe rinia jonë e hershme. Jemi rritur në një kohë duke endërruar dhe besuar një të ardhme ndryshe dhe në momentin që duhej të dilnim në jetë, befas kuptuam se gjithçka kish ndodhur deri atë ditë, nuk na hynte, ose na hynte fare pak në punë. Kështu u nisëm drejt një jete, stili dhe filozofie tjetër, por gjithnjë të shënjuar nga formimi ynë. Me këtë lloj dyzimi besoj se kemi ecur deri më sot, dhe ky ka qenë sa fati, aq edhe fataliteti ynë.


Një libër që të jep ndjesinë e bashkimit të dy realiteteve, të ndryshme në pamje, atë që besuam se ishte dhe atë që po zbulojmë..., nuk ju duket sikur ky lloj paralelizmi mund të jetë i vlefshëm edhe pas disa vitesh duke iu referuar të tashmes që jemi duke e jetuar?

Ndoshta po, ndoshta jo. Sepse shumë nga të rinjtë e sotëm po rriten në një realitet që është mbase më i ashpër dhe më i rëndë, por i ngjashëm me realitetet e shumë vendeve të tjera të botës. Ata nuk kanë njohur sistem tjetër dhe i mirë apo i keq, ky është sistemi i tyre ideal. Në u rritën në një sistem, u edukuam në të dhe u detyruam të jetojmë në një sistem krejt tjetër. Të gjithë bësojmë se jemi të aftë për këtë, por brenda vetes ruajmë ende plot reminishenca. Shumë nga termat apo idetë e kësaj kohe, janë ende të panjohura, ndërkohë që shumë nga detajet e viteve kur ke qenë fëmijë, t'i i mban mend ende.

Çfarë ju ka mbajtur të lidhur pas Shqipërisë?

Mund ta lexoni në një nga esetë e mia! Nuk di ta them me saktësi. Njeriu lind dhe formohet në një vend. Ka njerëz që lidhen më fort pas një vendi, siç ka të tjerë që ndihem më të lirë. Unë i përkas këtij grupi të parë. Mund të kisha dashur t'i takoja të dytit, në Universitet, besoja realisht kështu, por nuk ndodhi. Tani ka një mijë detaje që më lidhin me vendin tim. Por unë besoj se kjo ndodh tek shumë vetë. Vite më parë, jam takuar me Antoni Athanasin në Boston. Kishte ikur nga Shqipëria, 5 vjeçar në vitin 1915 dhe megjithëse nuk ishte kthyer në Shqipëri për thuajse 75 vjet vuante nga malli për të. Është një lidhje e çuditshme, që ndihet gjithnjë, por shpjegohet rrallë.

Sa kohë ju është dashur të shkruani librin? Përveç numrave të përmbajtjes, a ka ndonjë kuptim tjetër 50+1?

Janë ese të shkruara në thuajse 3 vjet. E para ka qenë diku në vjeshtën e vitit 2001. Qenë reflektime të shumë udhëtimeve, të shumë detajeve që kishin shënjuar momente të caktuara të udhëtimeve apo edhe jetës sime, në Shqipëri apo jashtë, si dhe reflektime të leximeve të teksteve të historisë apo kujtimeve të njerëzve të Shquar të Shqipërisë. Titulli nuk ka kuptim të madh, por e kisha vështirë të gjeja dikë tjetër dhe ky m'u duk realisht më i veçanti.

Më tepër i prirur drejt analizave historike...Është venë re një tendencë për të zhbiruar në njerëz dhe fakte që tashmë i përkasin një kohe të shkuar. Shumë mund të pyesnin ku doni të dilni.

Historia ka qenë një pasion i vjetër imi dhe fati e ka sjellë që familja ime të ketë qenë e involvuar fort në historinë shqiptare të viteve 1900 - 1924. Shumë nga versionet e historisë së viteve të komunizmit unë i kam ditur që fëmijë që kanë qenë të trukuara. Më pas kam vënë re se rishkrimi korrekt i historisë ka qenë një nga dimensionet e rilindjes dhe rimëkëmbjes, morale, ekonomike, por edhe demokratike të disa vendeve të tjera ish komuniste. Tek ne kjo nuk ndodhi, ose sa herë u nis, u nis e politizuar. Një popull që nuk njeh të shkuarën padyshim që ecën kuturu në të ardhmen e tij. Kjo ka qenë filozofia ime dhe besoj se rishkrimi korrekt i historisë së Shtetit shqiptar, edhe për arsye se është më pak se 92 vjeçare, do të ndodhë në një të ardhme jo të largët.

Sa ndikojnë preferencat në emisionet që ju bëni? Është parë se e trajtoni me një ndjeshmëri të veçantë çështjen e monarkisë, apo familjes Zogiste.

Nuk është e vërtetë. E para tradicionalisht familja ime ka qenë në një lloj konflikti me monarkinë e Mbretit Zog. E dyta, personalisht jam me bindje të ngulitura republikane. Ajo që ju thoni është një lloj perceptimi që vjen nga bindja ime se historia duhet shkruajtur ashtu siç është. Kjo këmbëngulje, duke filluar që nga koha e Mbretërimit të Zogut dhe sidomos roli i tij në politikën shqiptare të viteve 1913 - 1946, ka bërë që shumë herë të dukem si u angazhuar në mbrojtje të një personi apo një kohe.

Gazetar me fat

Blendi Fevziu është shembulli real i një gazetari të sukseshëm. Ndiq instiktin tënd! Është parimi që Fevziu që do t'i këshillonte kujtdo që do të kishte dëshirë që një ditë të ndihej i realizuar, përfshi këtu edhe vajzën e tij.

Ai vetë i përket atij brezi që nuk pati fatin të ketë modele dhe këtë e quan një pjesë të fatalitetit të asaj kohe. "Edhe pse nuk duket shumë tragjike, ngërthen brenda vetes një dramë. Modeli i vetëm letrar që më ka frymëzuar ka qenë Kadare, ndërsa heroi që më ka magjepsur në një farë mënyrë fëmijërinë dhe adoleshencën është Napoleoni. Në zyrë dhe në tavolinën e punës në shtëpi mbaj gjithnjë një bust në miniaturë të tij."

Pas 13 vitesh në këtë profesion Blendi e ndien veten me fat dhe të privilegjuar që i përket atij grupi njerëzish të kësaj bote që bëjnë atë punë që do të ëndërronin të bënin. "Nuk e di se si do të ndihesha në një profesion tjetër, të cilin do të isha i detyruar ta ushtroja për të mbijetuar, ose qoftë edhe për të jetuar mirë. Shumica e njerëzve e bëjnë këtë në jetë dhe padyshim që nuk mund të quhen me fat. E kam ndjerë këtë shumë herë dhe besoni se është një kënaqësi e madhe kur çdo ditë çohesh me idenë se ke shumë gjëra për të bërë dhe se shumë pak prej tyre janë të mërzitshme për ty."

E pra nëse ju lind një fije dyshimi që Fevziun mund ta shohim politikan, rrini të qetë sepse ai ka zgjedhur të jetë në politikë, por jo drejtpërdrejtë, vetëm nëpërmjet gazetarisë, të cilën nuk ka ndërmend ta tradhëtojë.

Dikur mendonte se e ardhmja e tij do të ishte letërsia; "Në fakultet filloi të më tërhiqte ideja e një gazetarie kulturore. Politikën nuk e kisha menduar kurrë. Në fund të vitit 1988 në vitin e parë të fakultetit fillova të punoja si pjesë e stafit të gazetës vullnetare Studenti, duke u marrë me faqen kulturore. Kryesisht merrja intervista të shkrimtarëve të njohur, ose shkruaja për kuriozitete nga jeta letrare apo kulturore botërore. Në Janar të vitit 1991, kur më në fund isha impenjuar në lëvizjen e studentëve kundër komunizmit, Preç Zogaj, një gazetar i Zërit të Rinisë në atë kohë më ftoi të merrja pjesë në themelimin e gazetës RD që ishte gazeta e parë opozitare pas më shumë se 70 vjetësh në Shqipëri. Dy javë më parë unë e kisha ftuar Preçin të bashkohej me lëvizjen e studentëve për pluralizëm. Që nga Janari i 1991 kam qenë gjithnjë në gazetari, duke u shmangur çdo ditë, nga gazetaria kulturore, drejt asaj politike".

Gazetar analist, drejtues i "Opinion" emision i përjavshëm politik, dhe drejtor i gazetës "Korrieri", janë të gjitha tregues suksesi e pse jo dhe pushteti. E sidoqoftë ky i fundit nuk mund të qëndrojë larg kompromiseve që në të shumtën e rasteve shkojnë deri në një limit shpesh herë kërcënues dhe problematik. Ai vetë shprehet se në një realitet dhe në një shoqëri si kjo jona je i detyruar shpesh herë të bësh kompromise, duke shtuar: "Ata që pretendojnë të kundërtën ju gënjejnë.. E rëndësishme është të mos prekë thelbin e profesionit dhe filozofinë tënde. Nëse kjo ndodh nuk je më asgjë."

I gjendur mes ekranit e medias së shkruar Fevziu thotë se midis tyre ka një ndryshim thelbësor. I pari është më i dukshëm, më i pranishëm, më masiv, por gjithnjë i përciptë dhe shumë rrallë i thelluar. "Nuk do ta shkëmbeja kurrë statusin e gazetarit të shtypit të shkruar me atë të gazetarit televiziv. Gazetaria e shkruar të jep një dimension që nuk e gjen dot kurrë në TV. Sa herë merrem me këtë krahasim më vjen ndërmend sllogani i famshëm i Aristotelit: Forca e bindjes nuk ka tempull tjetër përveçse fjalën."

Treshja simpatike

Ines (e shoqja) dhe Mishel (vajza) janë dy femrat simpatike të familjes së vogël Fevziu, të cilave u duhet të "sakrifikojnë" më shumë për hir të profesionit të Blendit.

Edhe për Blendin, mes familjes e punës, është një pozicion shumë problematik për mungesë të orareve; "Shumë herë koha e lirë apo drekat dhe darkat me miq, janë po ashtu ambiente pune. Eshtë shumë e vështirë të kuptohet nga shumë vetë, por një gazetar është 24 orë në punë. Natyrisht ka shumë kohë midis, por asnjëherë nuk shkëputet dot krejt nga puna e tij, kjo nuk ndodh. Në këtë aspekt, shumë herë ato trazohen, por kur dikush, qoftë gruaja apo burri mësohet me një gazetar apo gazetare, kjo bëhet diçka e këndshme."

E Ines duhet të jetë mësuar trashmë me "vështirësitë e Blendit", pas plot dhjetë viteve që janë bashkë. Edhe pse janë njohur shumë vite më parë; Blendi në vit të parë Fakultet e Ines në vit të parë gjimnaz, në shëtitjet në parkun Rinia, vendin e takimit mes të rinjve.

"Parku Rinia ka shënjuar po ashtu rininë e shumë prej bashkëmoshatarëve të mi, ose edhe atyre më të mëdhenj. Ishte në një farë mënyrë, ekrani i suksesit, plateja e misit, disdenca, por edhe sfida jonë e përditshme. Ishte një vend absolutisht qytetar, madje shumë herë më fin se sa zhurma e sotme e lokaleve të ish Bllokut."

Vajza Mishel, është vetëm 2 vjeç, ende e vogël për të kuptuar të gjitha gjërat, ndërsa blendi shpesh trembet nga ideja se mund t'i plotësojë vajzës të gjitha ato gjëra që i ka ëndërruar, por që i kanë munguar vetë në jetë, duke e quajtur këtë një një kurth të keq, për t'ia bërë jetën asaj më të lehtë; "Njeriu duhet mësuar që të çajë në jetë dhe nëse unë arrij që ta rrënjos këtë gjë tek vajza ime do të ishte e mrekullueshme. Më kujtohet gjithnjë një thënie e Zhaklin Kenedit: Nëse në jetë nuk ke ditur të rritësh fëmijë të mirë dhe të mbarë, nuk ke bërë asgjë...".

Koha kur të tre mund të ndihen të qetë janë ditët që kalojnë në apartamentin e tyre në plazh, pranë malit të Robit, në një kompleks shumë simpatik. Edhe pse kanë kohë që nuk bëjnë pushime të mirëfillta, nuk i humbasin udhëtimet e shpejta në fundjava.

Për Blendin udhëtimi është një dimension i rëndësishëm i jetës dhe kurrë nuk përton të përgatisë një valixhe. Vetëm gjatë korrikut ka qenë në Hungari, Suedi, Finlandë, Itali, Bosnjë e Maltë. "Besoj se do të shkoj ende edhe në Marok e Greqi. Janë udhëtime të shkurtra dy ose tre ditë, por gjithnjë interesantë."

[bebushe]

Une dua te di ne c'diete jane keta te tharet ketu poshte...modelet tane shqiptare

diete groshesh