Ej miq, nuk para shkruaj shpesh se nuk kam shume kohe, megjithese lexoj dhe vleresoj ato qe shkruani ju...
E dini, eshte shume e dhembshme...Te kesh nje shok, te mire, te flasesh me te, ta ndiesh prane, te te tregoje e ti tregosh gjithcka per veten..pastaj vjen nje moment qe te dy e ndieni s edicka po lind, druheni, keni frike ta pranoni, por ja qe ndodh..nje darke ne restorant, shume vere e kuqe, gati gkjysem te dehur dhe ti ndien se po puthesh me mikun tend. Vjen e nesermja dhe nuk di si te sillesh me te, pastaj kalojne pak dite dhe kupton se mendjen e ke aty, fillojne gerricjet, puthjet, marredheniet as si shoke e as si miq, fillon e ndihesh shume mire....deri kur vjen nje cast qe i humb te gjitha. Pse? Pse? Pse? Tani nuk jemi me si perpara, Nuk jemi as shoke dh ekjo me dhemb shume, por as te dashur dhe kjo me lendon. pasi mendoj s ecfare nuk shkon me mua qe nuk arrita te ngelem e dashura e tij. Tani me mungon shume. E shoh cdo dite pasi ne punojme ne te njejtin vend dhe ndiehm tmerresisht keq. Edhe kur flasim pe rpunen, muhabeti na shket nga duart, por kjo sdo te thote se arrijme te flasim si te dashur.
Keshtu miq, edhe ndodh
keshtu e ka jeta
tung
Krijoni Kontakt