Drejt se vertetes...

[Fatih]

selam alejkum!
Kjo eshte nje teme e re , ku mund te shkruhen poezi islame , histori personale , opinione ne lidhje me islamin,arte islame ne pergjithesi , mendova ta hap kete teme duke menduar te sjellim dicka te re ne sherbim te islamit tone . une po e filloj i pari :



QELLIMI I JETES
_________________________________
A e keni pyetur ndonjehere veten:
"Cili eshte qellimi i JETES?"
"Jeta ime?"
"Jeta jote?"



Shume njerez meditojne ne lidhje me keto pyetje. E mundet qe njerez te ndryshem te pergjigjen ne menyra nga me te ndryshmet. Disa mund te thone se qellimi i jetes eshte te fitojne sa me shume pasuri. Le te supozojme se arriten te kene gjithe pasurine qe deshen, e çfare pastaj? Cili do te jete qellimi jetes se tyre ne kete pike?

Ne qofte se qellimi i jetes eshte te behesh i pasur, atehere nuk do te kishte me asnje qellim pasi te behesh i pasur.

Fakti eshte se njerezit kur arrijne qellimin e tyre per arritjen e pasurise ne kete jete humbin qellimin e jetes pas kesaj dhe kalojne ne tension te vazhduar duke vuajtur nga ndjenja e pavlershmerise se jetes. E si mundet atehere te konsiderohet pasuria qellimi i jetes? A mund te na garantoje pasuria per t'u ndjere i lumtur? Sigurisht qe jo.

Nje femije 5 vjecar sigurisht qe do te preferoje te kete nje loje te re sesa nje depozite te majme bankare. Nje adoleshent vlereson po ashtu me se shumti filmat, lojrat me video, pizat, shoqerimin me shoket, etj. Nje 80 vjecar nga ana tjeter preferon me mire te shpenzoje pasurine sesa ta mbaje per me vone, apo jo?! Pra duket se paraja nuk eshte qellimi ijetes se njeriut ne gjithe etapat e jetes se tij.


Pasuria mund te beje shume pak efekt apo mund te mos kete asnje efekt per lumturine e nje njeriu qe nuk beson ne Zot, sepse pavaresisht nga çfare ka fituar ne kete jete ata gjithmone do te jetojne me frike per ate qe do te ndodhe me ta ne fund te jetes.

Adhurimi i Nje Zoti te Vertete te Madheruar (Allahu) si qellimi primar i jetes i ofron besimtarit çdo gje per te cilen ai ka nevoje per t'ia dale mbane ne kete jete dhe ne Jeten Tjeter (Ahiret).

Fjala per paqen dhe pastertine e zemres, bindjes dhe adhurimit ne gjuhen arabe eshte ISLAM. Dhe ata qe bejne keshtu quhen Muslimane. Per Mulimanin qellimi i vetem i jetes eshte ibadeti apo adhurimi i Nje Zoti te Vetem. Termi adhurim per Muslimanin perfshin çdo akt te bindjes ndaj Allahut te Madheruar. E ibadeti/adhurimi behet gjate gjithe jetes pavaresisht nga mosha. Ndaj jeta e besimtarit ketu ne Toke edhe pse e shkurter eshte plot kuptim brenda kuadrit te Islamit.


Ne menyre te ngjashme ne Jeten Tjeter feja e tij, qellimet, sjelljet dhe veprat e mira te tij do te vendosden ne peshoren e veprave dhe do jene ne favor te tij para Allahut, Krijuesit dhe Furnizuesit.

Per shkak se Islami na meson se kjo jete eshte vetem nje test apo prove per individin ne menyre te natyrshme besimtari e shikon vdekjen jo si fundin e gjithe gjerave, por me teper e shikon ate si fillimin e jetes tjeter e te perhershme ne Ahiret.

Ne Diten e Gjykimit ku caktohet edhe destinacioni i personit per ne Xhennet (Parajsa) apo Xhehenem (Ferri), do te gjykohet njeriu per çfare ka punuar ne kete jete, pra do shikohen sjelljet e tij, mirenjohja qe ka treguar dhe perpjekjet qe ka bere kur ishte ne Toke. Asnje njeri nuk ka per t'u pergjigjur per punet apo besimet e dikujt tjeter, veçse te tijat. Po ashtu nuk ka per t'u pyetur per gjerat qe nuk i ka ditur (se ekzistonin) apo gjerat per te cilat nuk ka qene i afte t'i beje.


Pra me pak fjale bazuar ne mesimet e Islamit, jeta dhe qellimi i saj per ne eshte diçka logjike, e qarte dhe e thjeshte:

Jeta e pare eshte nje test.

Jeta e varrit eshte nje kohe pritje para Dites se Gjykimit.

Dita e Gjykimit do vendose se çfare do ndodhe me tutje me individin bazuar ne veprimet e tij ne Jete.

Jeta Tjeter / Ahireti do kalohet me shperblime te mrekullueshme ose me ndershkim te rrepte.

E duke patur kete kuptim per jeten, qellimi i Muslimanit eshte qarte qe se pari ai ne mendjen e vet nuk ka as me te voglin dyshim se eshte krijuar nga Allahu, dhe do te jete per nje periudhe te shkurter kohe ne kete jete materiale apo ne dynja. Ai e di se do te vdese, e di se do te rrije per ca kohe ne varr, mire ose keq varet nga veprat e tij; ai e di se do te ringjallet ne Diten e Gjykimit; si dhe ai e di se do te gjykohet nga Zoti Fuqiplote.

Duke ditur se veprimet dhe sjelljet e tij do te analizohen me shume kujdes, ai e kupton se kjo jete e shkurter krahasuar me jeten Tjeter eshte ne te vertete vetem nje test. Kjo jete eshte kuptimplote dhe qellimplote per besimtarin musliman pasi ai e kupton se kjo jete do te vendose te ardhmen dhe poziten e tij te perhershme ne Jeten Tjeter. Si rrjedhim, Muslimani kerkon te zbatoje gjithe rregullat dhe urdherat e Zotit, si dhe ben adhurim vazhdimisht ndaj tij. Pra, qellimi i jetes per besimtarin Musliman eshte me 3 fjale: Bindje ndaj Zotit!


rradhen tjeter do keni nje poezi so special !!!!
wa salam

[Fatih]

Duke menduar për ajetet e Kuranit

Kurani është libri i fundit, që Allahu ka dërguar për të gjithë njerëzit. Çdo njeri, që jeton në tokë, ka përgjegjësi për të mësuar Kuranin dhe për të plotësuar udhëzimet e përcjella nga ai. Megjithatë, shumica e njerëzve nuk e lexojnë atë dhe nuk i përmbushin udhëzimet e Allahut, edhe pse ata e pranojnë atë si një libër hyjnor. Kjo është pasojë e të mosmenduarit rreth Kuranit dhe e njohjes së tij të përciptë, nga të dhënat e marra andej-këtej. Nga ana tjetër, për një njeri që mediton, rëndësia e Kuranit dhe vendi i tij në jetën e njeriut janë shumë të mëdha.

Para së gjithash, ai që "mediton", dëshiron të njohë Krijuesin, që e krijoi, i dha jetë dhe i dhuroi atij mirësi të panumërta. Një njeri i tillë dëshiron të mësojë, se me ç'sjellje Allahu do të jetë i kënaqur me të.

Kurani, të cilin Allahu e dërgoi me anë të të Dërguarit të Tij, Muhamedit (paqja qoftë mbi të), është një udhëzues, që u përgjigjet çështjeve të mësipërme. Për këtë arsye, njeriu duhet të njohë librin, që Allahu u ka shpallur njerëzve si udhëzues dhe, në të cilin Ai dalloi të mirën nga e keqja. Njeriu duhet të mendojë për çdo ajet kuranor dhe të përmbushë atë që urdhëron Allahu në mënyrën e duhur.

Allahu thekson qëllimin, për të cilin iu shpall Kurani njerëzve:

"(Ky është një) Libër i begatshëm, të cilin Ne ta shpallëm ty, me qëllim që njerëzit me mendje të shëndoshë të mendojnë rreth argumenteve të tij dhe të marrin mësim prej tij."(Sad 29)

"Jo! Kurani është këshillë e lartë. E kush do, merr mësim prej tij. Po ata nuk mund të marrin mësim prej tij, vetëm nëse dëshiron Allahu. Ai është i denjë për t'iu ruajtur dhe i denjë për falje mëkatesh!" (El-Mudethir 54-56)

Shumë njerëz e lexojnë Kuranin, por gjëja e rëndësishme është të ndalesh në çdo varg të tij, të nxjerrësh mësime dhe të përmirësosh sjelljen në përputhje me këto mësime. Ai që lexon ajetin: "Pa dyshim, pas vështirësisë vjen lehtësimi. Vërtet, pas vështirësisë vjen lehtësimi." (El-Inshirah 5-6), fillon të mendojë rreth këtij ajeti. Ai e kupton, se Allahu krijon lehtësim pas çdo vështirësie dhe, si rrjedhim, e vetmja gjë që ai duhet të bëjë kur has vështirësi, është të ketë besim te Allahu dhe të gjejë lehësimin që ndodhet në të. Duke e ditur premtimin e Allahut, ne vëmë re se humbja e shpresës apo paniku që ndiejmë në çaste vështirësie, është shenjë e dobësisë së besimit tonë. Pasi lexojmë këtë ajet dhe mendojmë për të, sjellja jonë do të përshtatet me ajetin gjatë gjithë jetës sonë. Në Kuran, Allahu tregon histori nga jeta e profetëve dhe të dërguarve të Tij në të kaluarën, në mënyrë që njerëzit të mësojnë, përmes shembujve konkretë, se si duhet të jetë sjellja, biseda dhe jeta e një njeriu, me të cilin Allahu është i kënaqur. Allahu shprehet në disa nga ajetet e Kuranit, se njerëzit duhet të mendojnë për këto histori e të nxjerrin mësime prej tyre:

"Në tregimet e tyre (Jusufit dhe vëllezërve të tij) kamësime e argumente për njerëzit me mendje të shëndoshë…" (Jusuf 111)

"… Ne i shpëtuam ata, ndërsa atë ngjarje e bëmë argument për tërë botën." (El-Ankebut 15)

Në Kuran janë përmendur disa nga cilësitë e popujve të hershëm, si dhe sjelljet apo fatkeqësitë, që u ndodhën atyre. Do të ishte një keqkuptim i madh, t'i lexojmë këto vargje thjesht si rrëfim ngjarjesh historike, që kanë lidhje me disa popuj të kohëve të shkuara, sepse Allahu i ka shpallur këto vargje me qëllim që ne të mendojmë rreth tyre dhe të përmirësojmë sjelljen tonë, duke nxjerrë mësime nga ngjarjet, që u ndodhën atyre:

"Ne i shkatërruam ata që ishin si ju. A ka ndonjë që merr mësim? (El-Kamer 51)

"Ne e bartëm Nuhun në anijen e ndërtuar me dërrasa e gozhdë, e cila lundronte nën mbikqyrjen Tonë. Ne i fundosëm jobesimtarët si ndëshkim për mohimin që i bënë Nuhut. Atë ngjarje Ne e lamë për kujtim, por a ka ndonjë që merr mësim? E si ishte atëherë ndëshkimi dhe kërcënimi Im..?! Ne e bëmë Kuranin të lehtë për t'u mësuar, por a ka ndonjë që merr mësim?" (El-Kamer 13-17)

Allahu e ka shpallur Kuranin si një udhëzim për të gjithë njerëzit. Prandaj, të menduarit për çdo varg të Kuranit, të jetuarit në përputhje me të dhe nxjerrja e mësimeve prej tij, përbëjnë të vetmen mënyrë për të fituar pëlqimin, mëshirën dhe shpërblimin e Allahut.



Për çfarë u bën thirrje Allahu jerëzve, që të mendojnë për Kuranin?


"... Ty ta zbritëm Kuranin, që t'u shpjegosh njerëzve atë që u është shpallur atyre, me shpresë se do të mendojnë." (En-Nahl 44)

Ashtu si në këtë varg të sures "En Nahl", edhe në shumë vargje të tjera, Allahu u bën thirrje njerëzve të mendojnë. Të mendosh rreth gjërave që ka krijuar Allahu, do të thotë të adhurosh Allahun. Çdo çështje, mbi të cilën ne mendojmë, na ndihmon të kuptojmë dhe të vlerësojmë plotfuqishmërinë, mençurinë, diturinë, mjeshtrinë dhe cilësitë e tjera të Allahut.



Allahu i bën thirrje njeriut të mendojë rreth krijimit të vet

"E njeriu thotë: "Si ka mundësi që pas vdekjes do të ringjallem..?!" Po, a nuk mendon njeriu, se Ne e krijuam atë më parë, kur ai nuk ishte asgjë?" (Merjem 66-67)



Allahu i bën thirrje njeriut të mendojë rreth krijimit të universit

"Me të vërtetë, në krijimin e qiejve e të tokës, në ndërrimin e natës e të ditës, në anijen që lundron në det e u sjell dobi njerëzve, në shiun që lëshon Allahu prej së larti, me të cilin ngjall tokën pas vdekjes dhe përhap në të prej të gjitha gjallesave, në qarkullimin e erërave dhe reve të nënshtruara mes qiellit e tokës, (në të gjitha këto) ka argumente për njerëzit që mendojnë." (El-Bekare 164)



Allahu u bën thirrje njerëzve, të mendojnë për natyrën e përkohshme të jetës së kësaj bote

"Shembulli i jetës së kësaj bote është si shembulli i shiut që kemi zbritur nga qielli, me anën e të cilit harlisen bimët e tokës. Njerëzit dhe kafshët hanë prej këtyre bimëve, deri sa toka të jetë stolisur e zbukuruar (me pemë e lule) dhe banorët e saj të mendojnë se janë në gjendje të vjelin frutat e saj, atëherë vjen dënimi ynë, natën ose ditën. Sikur të mos ekzistonte më parë. Kështu ua sqarojmë faktet njerëzve, që mendojnë." (Junus 24)


Njeriu duhet të reflektojë rreth çdo krijese, me jetë ose pa jetë, të krijuar nga Allahu.

Allahu u bën thirrje njerëzve të mendojë për faktin, se i gjithë universi është krijuar për njeriun

"Ai nënshtroi për ju gjithçka që gjendet në qiej dhe në tokë. Në këtë ka argumente për njerëzit që mendojnë thellë." (El-Xhathije 13)

"Nëpërmjet shiut Ai bën që të mbijnë për ju të lashtat, ullinjtë, hurmat, vreshtat dhe nga të gjitha llojet e frutave. Në gjithë këto mirësi ka argumente për njerëzit që mendojnë.

Ai nënshtroi për ju natën e ditën, diellin e hënën. Edhe yjet janë të nënshtruar me urdhrin e Tij. Vërtet në këto ka argumente, për një popull që llogjikon.

Ai nënshtroi për ju ç'ka krijoi në tokë (prej bagëtive, bimëve, pemëve, mineraleve, etj), me të vërtetë që në këtë ka fakte për një popull që di të marrë mësim.

Të pretendosh se formimi i ditës dhe natës, lëvizja e vendosja e Tokës dhe Diellit janë rezultat i rastësisë, është një shkujdesje e madhe. Allahu ka krijuar natën dhe ditën vetëm për njeriun.
Allahu është Ai që nënshtroi detin, që të hani mish të freskët prej tij dhe të nxirrni stolitë që ju i mbani... ... që të shfrytëzoni begatitë e Tij dhe, kështu, të falenderoni (Allahun).

Ai vuri në tokë male të forta, me qëllim që ajo të mos lëkundet bashkë me ju. Ai krijoi lumenj e rrugë, që të mund të orientoheni.

Ai vuri edhe shenja të tjera (për t'u orientuar ditën) ndërsa (natën) njerëzit orientohen me anën e yjeve.

Atëherë pra, a është Ai që krijon i barabartë me atë që nuk krijon? A nuk po mendoni?" (En-Nahl 11-17)



Allahu u bën thirrje njerëzve të mendojnë për Kuranin

"A nuk reflektojnë rreth Kuranit? Sikur të ishte prej dikujt tjetër, përveç Allahut, ata do të gjenin në të shumë kundërthënie." (En-Nisa 82)

"A nuk menduan thellë rreth Kuranit, apo mos u erdhi atyre diçka, që nuk u kishte ardhur të parëve të tyre." (El-Mu'minun 68)

"(Ky është) Libër i begatshëm, të cilin Ne ta shpallëm ty, me qëllim që njerëzit me mendje të shëndoshë të mendojnë rreth argumenteve të tij dhe të marrin mësim prej tij." (Sad 29)

"Ne ua bëmë të lehtë Kuranin në gjuhën tënde, kështu që ata të marrin mësim." (Ed-Duhan 58)



Të dërguarit e Allahut u bëjnë thirrje njerëzve të reflektojnë

"Thuaj (o Muhamed): "Unë nuk u them juve se i kam në dorë depot e furnizmit të Allahut, as nuk pretendoj se e di Dijen e Fshehtë e as nuk ju them se jam engjëll. Unë ndjek vetëm atë që më shpallet mua. Thuaj: "A janë të barabartë i verbri dhe ai që sheh?" A nuk mendoni?" (El-En'am 50)



Allahut u bën thirrje njerëzve, t'u rezistojnë provokimeve të shejtanit

"Kur të vijnë ngacmimet e Shejtanit, kërko mbrojtje nga Allahu, sepse, vërtet, Ai dëgjon e di gjithçka. Me të vërtetë, ata që janë të devotshëm dhe ruhen nga gjynahet, kur i prek ndonjë ngacmim djallit, përkujtojnë Allahun dhe atëherë shohin (të vërtetën)." (El-A'raf 200-201)



Allahu e nxit njeriun, të cilit i është komunikuar Kurani, të mendojë thellë

Duke iu drejtuar Musait dhe Harunit, Allahu thotë në

Kuran:

"Shko me argumentet e Mia bashkë me vëllain tënd dhe mos reshtni duke përmendur e përkujtuar emrin Tim. Shkoni që të dy te faraoni, se ai vërtet i ka kaluar kufijtë. Thojini Atij fjalë të mira, ndoshta ai mendohet apo frikësohet." (Ta Ha 42-44)

[INDRITI]

Ec aty ba sa i duhen njerz si ti forumit.
Po postoj edhe une dicka me poshte.
Selam.

[INDRITI]

O Allah na ke krijuar
pejgamber na ke derguar
nga e keqja na ke larguar
ne udhe te drejte na ke udhezuar


Cfare te bejme na ke treguar
punen tone e ke vleresuar
gjithmone na ke meshiruar
Xhennetin na ke premtuar


O Allah na ke mesuar
jeten si me e jetuar
O Allah na ke treguar
si falje me te kerkuar


O Allah na ke begatuar
gjithe te mirat na ke dhuruar
zemrat tona ke zbukuruar
me Islam i ke nderuar


Nga gjithe krijesat na ke dalluar
mendjen Ti na ke dhuruar
Rrugen e drejte per te kuptuar
dhe vec Ty per te adhuruar


Si te veprojme na ke sqaruar
Kuranin Ti na ke dhuruar
dhe me te na ke udhezuar
dite e nate kam per te te kujtuar

[INDRITI]

Kush e Krijoi botën me gjithe këte bukuri,
Kush ja dha natyrës, gjithe këte hijeshi,
Kush Krijoi njeriun, veshët edhe sytë,
Kush vetëm Një Zot, që nuk ka të dytë.

Ngjyrën trëndafilit, vallë e kush ja dha,
me aromë aq t'kendshme vallë e kush e mba,
Kush veçoi njeriun, përmbi çdo gjë tjetër,
Kush, vetëm Një Zot, që nuk ka shok tjetër.

Natyrën e vdekur, vallë e kush e ngjall,
Pranverën pas dimrit, kush e ben me ardh,
Kush ringjall njeriun, pasi eshte bere tokë,
Kush vetëm Një Zot, që s'ka tjeter shok.

Kush na e jep shiun që tokën gjelbron,
kush e krijoi hënën që motet i ndrron,
Zogjte që fluturojnë qiellit, vallë e kush i mba
Kush vetëm Një Zot, që shok tjetër s'ka.

Njeriut që mendon, me dyshim s'i mbetë,
Zoti i ka dhënë mendjen, le të gjykojë vetë,
Parajsa dhe ferri na presin n'at jetë
Ç`ka të bësh këtu, atje ke me e gjete.

[Fatih]

It was early in the morning at four,
When death knocked upon a bedroom door,

Who is there? The sleeping one cried.

I'm Malakul Mawt, let me inside.


At once, the man began to shiver,

As once sweating in deadly fever,


He shouted to his sleeping wife,


Don't let him take away my life.


Please go away, O Angel of Death!


Leave me alone; I'm not ready yet.


My family on me depends,


Give me a chance, O please prepense!


The angel knocked again and again,


Friend! I'll take your life without a pain,


Tis your soul Allah requires,


I come not with my own desire.


Bewildered, the man began to cry,


O Angel I'm so afraid to die,


I'll give you gold and be your slave,


Don't send me to the unlit grave.


Let me in, O Friend! The Angel said,


Open the door; get up from your bed,


If you do not allow me in,


I will walk through it, like a Jinn.


The man held a gun in his right hand,

Ready to defy the Angel's stand.


I'll point my gun, towards your head,

You dare come in; I'll shoot you dead.

By now the Angel was in the room,


Saying, O Friend! Prepare for you doom.


Foolish man, Angels never die,


Put down your gun and do not sigh.


Why are you afraid! Tell me O man,


To die according to Allah's plan?


Come smile at me, do not be grim,


Be Happy to return to Him.


O Angel! I bow my head in shame,


I had no time to take Allah's Name.


From morning till dusk, I made my wealth,


Not even caring for my health.


Allah's command I never obeyed,


Nor five times a day I ever prayed.


A Ramadan came and a Ramadan went,


But no time had I to repent.


The Hajj was already FARD on me,


But I would not part with my money.


All charities I did ignore,


Taking usury more and more.


Sometimes I sipped my favorite wine,


With flirting women I sat to dine.


O Angel! I appeal to you,


Spare my life for a year or two.


The Laws of Qur'an I will obey,


I'll begin SALAT this very day.


My Fast and Hajj, I will complete,


And keep away from self-conceit.


I will refrain from usury,


And give all my wealth to charity,

Wine and wenches I will detest,


Allah's oneness I will attest.

We Angels do what Allah demands,


We cannot go against His commands.


Death is ordained for everyone,


Father, mother, daughter or son.


I'm afraid this moment is your last,

Now be reminded, of your past,


I do understand your fears,


But it is now too late for tears.


You lived in this world, ?

Never did you, your people adore.


Your parents, you did not obey,


Hungry beggars, you turned away.

Your two ill-gotten, female offspring,


In nightclubs, for livelihood they sing.

Instead of making more Muslims,

You made your children non-Muslims.

You ignored the Mua'dhin Adhaan,


Nor did you read the Holy Quran.

Breaking promises all your life,


Backbiting friends, and causing strife.


From hoarded goods, great profits you made,


And your poor workers, you underpaid.

Horses and cards were your leisure,

Moneymaking was your pleasure.

Vitamins and grew more fat,

With the very sick, you never sat.


A pint of blood you never gave,

Which could a little baby save?

O Human, you have done enough wrong,

You bought good properties for a song.

When the farmers appealed to you,

You did not have mercy, tis true.

Paradise for you? I cannot tell,

Undoubtedly you will dwell in hell.


There is no time for you to repent,


I'll take your soul for which I am sent.


The ending however, is very sad,


Eventually the man became mad


With a cry, he jumped out of bed,


And suddenly, he fell down dead.


O Reader! Take moral from here,


You never know, your end may be near


Change your living and make amends


For heaven, on your deeds depends.


If this poem inspires you,

It can help someone too.

[Fatih]

Te flasesh ne emer te Zotit
Te flasesh per librin e Tij
Te degjosh se çeshte islami
Kjo eshte nje mrekulli.

Te degjosh ezanin
Te lexosh Kur'anin
Do te vije nje dite
Qe edhe ti o njeri
Do te flasesh me gjuhen e Tij

O musliman o musliman
Ecni ne rrugen e Tij
Se atje do te mirepriteni
Nga meshira e Zotit tim.

[Fatih]

Jeta

Behu i devotshem nese hutimi te ka goditur
te te vine te mirat s'andejmi nga s'i ke pritur.

Si i frikesohesh varferise kur Zoti ta ka shkruajtur rrizkun ?
Ai zot qe ne ajer e ushqen shpendin dhe ne det peshkun.

Kush mendon se rrizkun e sjell dhuna,
s'kish per te ngrene gje harabeli sa te ish gjalle shqiponja.

Iken nga kjo bote dhe as vete s'e di,
nese nata bjen mbi ty a do zgjohesh perseri?

Sa te pasur, te forte e te shendetshem shkuan pa kujtuar,
e sa te vuajtur, te dobet e te semure shekullin kan jetuar ?

Sa e sa te rinj fjeten e duke qeshur u zgjuan?
Kur qefinet ne erresire i presin e ata tia dine s'duan.

Jetove nje mije dhe dy mije t'jetosh,
patjeter do vije dita qe ne varr te shkosh.


Shkruajtur nga Shafiu i madh

[Fatih]

shikoni shkrimin e ri , ne temen histroria