PANIKU dhe PASOJAT

[Brari]

Vitet kur regjimi Ramizian ishte ne agoni ne popull ne vend te lindete shpresa per ndryshime e dite te bukura ne vendin tone perkundrazi lindi PANIKU , fenomeni me i tmershem ne historine tone.

Panik se do mabaroj buka..
Panik se do mbaroj sheqeri
Panik se do mbaroj sapuni, drute, vajguri, mielli, djathi, elektriku, uji... etj etj.. panik se po mbaron ajri..

Tragjedite qe solli paniku jane te panumerta..
Njerez qe sulmojne dyqane, magazina.. qe plackisin ..vrasin djegin..
Te coroditur e shkalluar qe marrin malet e detrat per te ikur..
Tmerret jane te pafundme..
Nuk harrohet djegja e gati 100 personave ne nji magazin te fush-arresit ku mijra vete nga paniku e babezitja dhe shkallmimi i shtetit te ramiz alise sulmuan paturpesisht magazinat e shtetit dhe vodhen c'munden..
Ata vdiqen nen flake por jo si mic Sokoli e Selam musai por me turp ..Ata rane deshmor te fukarallekut e maskarallekut.

Paniku vazhdoi dhe me vone ne vitet pluraliste dhe sa her qe u cfaq ai solli menxyre mbas menxyre..
96-97 jane te paharrushme...pikerisht per panikun total qe mbertheu gjithe vendin e qe rezultoi me shperthimet e depove te armeve e pasojat e se ciles ndihen cdo dite...
PANIKU sjell psikozen e ikjes..ikje ikje ska rendesi se ku e se si..vetem te ikim..
Natyrisht mafja e trafikut ka gisht ketu sepse ka dhe ajo fitimet e veta.... por njerezit perseri duhet ta mbledhin radaken e mos te shkojne me duart e tyre ne fund te detit..

Ja nji shembull tragjik i coroditjes qe sjell PANIKU..

--------
Shekulli
------------
Historia e 15 familjeve që shpresojnë se gomonia ushtarake e vjedhur në Kretë, të mos jetë mbytur
Si u zhdukën para 7 vitesh 15 klandestinët e Semanit

Luan Kondi
TIRANË- Një 71-vjeçar dhe një grua rreth të 40-ave me një dosje voluminoze nën sqetull, pasi kanë trokitur gjithandej, në Kryeministri, Ministrinë e Jashtme, konsullata, apo organizma joqeveritare për të kërkuar ndihmë, më në fund, kërkojnë ndihmën e mediave.
Pas 7 vitesh sorollatje dhe mundimesh mbinjerëzore ende nuk kanë marrë asnjë lajm për djemtë e tyre, që janë zhdukur bashkë me 13 të tjerë më 25 nëntor të vitit 1995. Plaku nga Vlora ka humbur djalin 27- vjeçar, Veli Balla, ndërsa gruaja vëllain 25- vjeçar, Arben Mone.
Të njohur në ditë të keqe, pasi kishin të njëjtin shqetësim, familjet Mone nga Fieri dhe Balla nga Vlora janë lidhur miqësisht. Idrizi është një plak hollak, që tregon më i madh në moshë seç është në të vërtetë.
Që prej zhdukjes së djalit, këtu e shtatë vjet më parë, ai vuan nga zemra dhe herë pas herë merr ilaçe. Edhe pse shëndetlig ai përpiqet të mos e japë veten për fatkeqësinë që i ka ndodhur. Teksa nis e rrëfen vuajtjet e tij, ai përpiqet që t'i shoqërojë me fakte konkrete dhe shkresa, të cilat i nxjerr nga një dosje.
***
Dy prej familjeve, që interesohen për fëmijët e tyre, thonë se nuk janë bërë ende bashkë me 15 familjet e tjera për ta ngritur njëherazi zërin. "Deri tani jemi vetëm pesë familje që kërkojmë ngultazi të marrim informacion.
Ndërkohë që nuk janë shfaqur të afërmit e 6 kosovarëve, që kanë qenë në skaf, apo asnjë nga familjarët e vajzës nga Tirana dhe ndokush nga familja e skafistit ose shoqëruesit të skafit, të dy nga Vlora.
Megjithatë ne do të bëjmë të pamundurën".- këmbëngul Idrizi, babai i 27-vjeçarit të zhdukur. Ai tregon me radhë letrat që i ka dërguar gjatë gjithë këtyre viteve autoriteteve më të larta të shtetit, kryeministrave, ministrave të Jashtëm, ministrave të Mbrojtjes e Rendit Publik.
Brenda dosjes shquhen lehtësisht letrat drejtuar OKB-së, Kryeministrit italian Berluskoni dhe atij Grek, Kostas Simitis, Ambasadës së Mbretërisë së Bashkuar të Anglisë, Konsullatës Italiane në Vlorë, Kryqit të Kuq Ndërkombëtar e atij Shqiptar apo dhe Interpolit.
Sipas tyre, deri tani përpjekjet kanë rezultuar të kota, pasi nuk kanë mësuar asgjë nga strukturat e shtetit për fatin e të afërmëve.
***
"Nuk di asgjë për tim vëlla",- nis të tregojë Mimoza historinë e zhdukjes së Arbenit 25-vjeçar. Familja e tyre jeton në fshatin Qenas, pranë qytetit të Fierit, në krahun e majtë të rrugës për në Seman. Nuk kanë lënë vend pa shkuar dhe derë pa trokitur, por asgjëkundi nuk kanë marrë njoftim për njeriun e tyre.
"Nuk dimë ç'të bëjmë, ta qajmë, s'mundemi, pasi shpresojmë se mund të jetë gjallë në Angli. Kështu, rrimë e presim. Mbase do të kthehet një ditë, megjithëse rishfaqja e tij do të na duket e pabesueshme", - tregon Mimoza, ndërsa ndien dhembje për vëllanë e vetëm.
Pas fjalëve të para më kujtohet historia e stërgjyshit tim, i cili 150 vjet më parë emigroi në Selanik. Për vite me radhë familja e të afërmit nuk kishte marrë asnjë lajm. Atëherë shëndeti i kurbetçinjve njoftohej me gojë nga bashkatdhetarë që ishin "pjekur" me të, atje në dhe të huaj.
Kthimi i stërgjyshit, që kishte munguar për më shumë se dhjetë vjet, ishte shokues për njerëzit, të cilët e dinin të humbur përgjithmonë.
Megjithatë e varfra familje iu gëzua disa napolonave flori, që ai kishte kursyer nga puna në kurbet. Ende sot, pas 150 vjetësh, përsëritet e njëjta histori: askush nuk interesohet për 15 shqiptarët që u nisën nga Semani me gomone në kërkim të një jete më të mire, ndërsa famijet e tyre presin prej 7 vitesh.
***
Ishte 25 nëntor i vitit 1995, kur Arben Mone 25 vjeç, me të kushëririn tre vjet më i vogël, Edmondin, dhe
shokun e tij, Ahmet Hetemi nga Fieri, u nisën për në Seman. Familjet nuk e dinin ditën që kishin caktuar
djemtë për t'u nisur drejt Italisë.
Kushërinjtë Mone herë pas herë bisedonin për t'u larguar, por pa ia thënë kërkujt ditën e saktë të largimit nga Shqipëria. Rastësisht, po atë ditë, djemtë u takuan pak përpara
se të merrnin rrugën për në bregun e Adriatikut me motrën e Ahmetit, të cilës i kanë rrëfyer shkurt
aventurën.
"Do të shkojmë me gomone në Itali, do të nisemi sot në mbrëmje",- i thanë motrës së shokut
kushërinjtë Mone. Sipas tregimit të familjarëve të Arbenit, nisja e skafit është bërë rreth orës 19.15.
Me tre fierakët si bashkudhëtarë ishin edhe tre persona nga Tirana, dy djem e një vajzë bjonde rreth
të 20-tave, gjashtë kosovarë dhe dy vlonjatë, që, së bashku me pronarin e skafit e çonin në pesëmbëdhjetë
numrin e njerëzve të gatshëm për aventurën e radhës.
Një tjetër kosovar hipi dhe zbriti nga skafi me
pretekstin se i dhembte barku dhe nuk ndihej mirë për të udhëtuar. "Sipas dëshmisë së rojes së skafeve që
niseshin nga Semani për në Itali, kosovari pa emër kishte ndenjur me të deri në mëngjesin e ditës së
nesërme, ndërsa me të zbardhur dita ishte larguar për në Vlorë. Prej andej, sipas të thënave, ishte nisur me
traget drejt Italisë.
Ajo që na bën ende përshtypje është se ç'duhet të ketë ditur kosovari.
Dyshojmë se ai iu shmang udhëtimit me atë skaf. Po qe se do të gjendej, ky njeri mund të hidhte dritë mbi shumë gjëra
që tani për tani janë enigmë", - thotë Mimoza, motra e madhe e Arbenit. Sipas saj, deti atë ditë kishte qenë
i qetë deri në orët e mesnatës dhe me pas kishte patur dallgë. Familjarët e 25-vjeçarit pritën që ai t'i
njoftonte porsa të mbërrinte në bregun tjetër.
***
"Një shok, i cili kishte disa vjet në Itali, i premtoi vëllait se do ta priste në bregdetin fqinj. Orët kalonin dhe ne prisnim me ankth njoftim prej tij. Kur kjo s'ndodhi, filluam të shqetësoheshim. Lëvizja e parë ishte lidhja me telefon me shokun e vëllait, nga i cili mësuam se Arbeni nuk kishte mbërritur dhe ndaj u bëmë merak", - kujton Mimoza.
Familjet e të ikurve nxituan të interesohen më intensivisht, kur mediat e asaj kohe nisën të njoftonin lajmin e mbytjes së gomones. Njerëzit flisnin për një tragjedi.
Sipas tyre, gomonia ushtarake lara-lara, e vjedhur në bazën e NATO-s në Kretë dhe e shitur në Shqipëri, që ishte nisur nga Semani, ishte mbytur. Pas këtij lajmi familjarët e personave që ndodheshin në bordin e skafit nisën kërkimet.
Në fillim takuan rojet bregdetare shqiptare, ku mësuan se skafi nuk ishte mbytur, pasi koha kishte qenë e përshtatshme për lundrim.
Drejtuesit e postës kufitare të Semanit njoftuan se rreth orës 21.00 në ujërat ndërkombëtare kishin kaluar dy anije, në njërën prej tyre kishin dalluar flamurin Spanjoll dhe te tjetra, atë Anglez.
"Ato ditë tregoheshin histori nga më të çuditshmet dhe s'dinim ç'të besonim. Rendëm sa andej- këndej. E sigurt ishte që skafi nuk ishte mbytur.
Megjithëse ende nuk kishim asnjë sinjal për ekzistencën e ndonjërit prej pasagjerëve të gomones", - vijon Mimoza.
***
Kishte kaluar rreth një javë nga koha e zhdukjes së skafit, kur radio BBC në datën 4-5 dhjetor të vitit
1995 njoftoi se një anije angleze zbarkoi në brigjet e Ishullit Britanik 15 shqiptarë. Po ato ditë stacione
të fuqishme si EURO NEWS, Kanali 7 Gjerman, apo TV 5 në Francë dhanë edhe me pamje filmike zbarkimin e shqiptarëve në Angli. Këto pamje, madje ishin ndjekur rastësisht edhe nga qytetarë vlonjatë e fierakë.
Ata që dëgjuan lajmin dhe panë filmimet e kameramanëve, ngushëllonin të afërmit e të zhdukurve se skafin e nisur nga Semani e kishin ndihmuar Anglezët, pasi e kishin parë që rrezikonte të zhytej në thellësi të detit.
Dëshmitarët thoshin se kishin dalluar skafin lara-lara dhe se shqiptarët e zbritur nga anija i kishte marrë policia me fuoristrada. "Të themi të drejtën, deri tani me këtë shpresë kemi ecur.
Për një gjë ishim të sigurt: që gomonia ishte me ndarje, ku secili ishte i lidhur me litar në to. Madje, na kishin thënë se çdo pasagjer kishte edhe lopatën e vet vozitëse e nëse do të shuheshin motorët ata do të arrinin të lundronin.
Skafi ishte ushtarak dhe shërbente për shpëtimin e njerëzve në rast nevoje",- thotë Idriz Balla, babai i Veliut 27- vjeçar, njërit prej të humburve. 71-vjeçari mendon se skafi përveçse ishte i vjedhur, mund të ketë patur edhe drogë.
Po sipas tij, situatën e djemve që udhëtonin me të e rëndonte edhe prezenca e një vajze bjonde nga Tirana, e cila deri tani nuk është identifikuar dhe nuk dihen rrethanat e largimit të saj nga Shqipëria.
"Edhe nëse djemtë tanë janë në burg në Angli, apo diku tjetër ne besojmë se e kemi të drejtën e marrjes së një njoftimi. Mbase Ministria e Jashtme ka dijeni për burgosjen e tyre. Ministrat janë vetë prindër dhe e dinë se çdo të thotë që 15 familje të presin 7 vite me radhë me ankth ndonjë lajm për fëmijët e tyre",- përfundon Idrizi./ALNA


Letrat drejtuar autoriteteve shqiptare

Kryeministrit Pandeli Majko
Ministrit të Mbrojtjes, Ismail LLeshi
Ministrit të Rendit Publik, Ilir Gjoni
Ministrave të Jashtëm, Paskal Milo dhe Arta Dade
Kryeprokurorit, Arben Rakipi
Kryqit të Kuq Shqiptar
Radiotelevizionit Shqiptar
Interpol Tiranës
Konsullatës Shqiptare në Bari

Letrat drejtuar uutoriteteve të huaja

Kofi Anan, Sekretat i Përgjithshëm i OKB-së
Kryeministrit Italian, Silvio Berluskoni
Kryeministrit Grek, Kostas Simitis
Ambasadës Britanike në Shjqipëri
Konsullatës Italiane, Vlorë
Kryeministrin Britanik, Toni Bler
Kryqit të Kuq Ndërkombëtar
Radios BBC, Londër

Lista e të zhdukurve

1- Eduart Kapaj Vlorë 16 vjeç
(shoqëruesi i skafit dhe personave)
2- Veli Balla Vlorë 27 vjeç
3- Remzi Petani Vlorë 35 vjeç
(Drejtuesi i Skafit)
4- Arben Mone Fier 25 vjeç
5- Edmond Mone = 21 vjeç
6- Ahmet Hetemi = 27 vjeç
7- Arben Hallkaj Tiranë 36 vjeç
8- Vahit Bardhi Tiranë 43 vjeç
9- Vajza Tiranë 20 vjeç
bjonde (e paidentifikuar)
10- Qerim Hoxha Kosovë
11- Agim Galica Kosovë
12- Afrim Latifi Kosovë
13- I paidentifikuar Kosovë
14- I paidentifikuar Kosovë
15- I paidentifikuar Kosovë

--------------------------------

.....

Me kete rast ndoshta sado pak ndihmojme familjaret ne endren e tyre per te gjetur te afermit...
Hapni syt atje ku jeni se kushedi..

Shpresa vdes e fundit..

[RTP]

Kjo teme kerkon diskutim,kerkon vemendjen e secilit,kerkon shume respekt.
Nuk meriton kjo te rri strukur ne faqet e fundit te forumit...


Brari,je i shkelqyeshem!