Nga Kryqi i Krishtit ne kryqin tone...

[Matrix]

Meqenese jemi ne periudhen para Pashkes, periudhe e cila fokusohet tek Kryqi i Krishtit dhe perjetimi i ketij Kryqi ne jetet tona, po mundohem te hap nje teme ku te diskutohet pikerisht mbi Kryqin.

Por jo mbi Kryqin e Krishtit si nje prekje e larget, apo si vendin ku bota preku shpetimin, por si perjetim personal.

Une mendoj se gjithe jeta e krishtere eshte nje udhetim qe fillon tek Kryqi i Krishtit dhe perfundon tek Kryqi yne. Gjate gjithe kesaj jete, I krishteri prek ngjalljen e Krishtit dhe kjo ngjallje e shoqeron ate deri tek Kryqi i tij personal, pas te cilit ose brenda te cilit, Ngjallja e Krishtit behet ngjallja e vet.

Ne dallim nga jeta e krishtere, Kryqi jetohet vetem personalisht. Une nuk mendoj se Kryqi mund te jetohet kolektivisht. Ne Kryq jane vetem 3 persona: Ti, Krishti dhe Vdekja!

Aty njeriu prek Zotin e Tij te ringjallur, prek Ringjalljen e vet, dhe sheh vdekjen te largohet e mundur.

Ne rast se Ti, nuk prek Krishtin dhe nuk dashuron Kryqin e Vet, Kryqi yt do jete nje ferr, sepse aty do jene vetem dy persona: Ti dhe Vdekja. Dhe sigurisht qe vdekja eshte me e forte se ti.

Por ne te njejten kohe, nuk mund te kete Krisht pa Kryq. Shume te krishtere sot, fatkeqesisht bien pre e ketij lloj "krishti", i cili jep vetem dhurata te bukura. Ata gezohen me Kryqin e Tij dhe nuk arrijne dot ta perjetojne Kryqin e Tij ne jeten e tyre. Ata mendojne se Kryqi i Tij eshte i mjaftueshem. Por Krishti nuk mendon keshtu. Ne Kryqin tone, ne e kuptojme se sa e dashurojme Krishtin dhe Kryqin e Tij. Ne Kryqin tone ne pushojme se qeni "femije te Perendise" dhe behemi "bashkepunetore te Perendise". Aty i krishteri rritet dhe sheh se Krishti nuk eshte nje dhurues i mire. Ai dhuron, por dhuron vetem nje gje: Kryqin! Brenda se cilit ndodhet mistikerisht Ngjallja!

Pra Kryqi ka dy aspekte: Jepet nga Krishti dhe Pranohet nga ne. Nuk mund te kete Kryqe vetem me njerin aspekt, por gjithmone me te dyja.

Vetem i kryqezuar mund te kuptosh nje Zot te kryqezuar...

Ftoj dhe anetaret e tjere te forumit te sjellin mendimet e tyre ketu...

[Shpresmiri]

Matrix, ke thënë shumë gjëra të bukura, të thella...

Kryqi...

hmmm...

Kryqi...

Sa interesant, Jezu Krishti kurrë nuk e spjegoj kryqin, përse duhet ta mbartim, por thjesht tha "Merre kryqin e eja mbas meje". Me të vërtetë nëse njeriu gabon më së shumti atëherë gabon kur mendon ta intelektualizojë kryqin në vend që ta mbart. Mua aq shumë më fascinon realiteti i Krishtit. Sa real ka qenë, nuk ka paralajmëruar triumfe të krishterimit. Por, me veten e tij e ka treguar se çka është bota. Bota, jeta është kryq.
Vetëm atëherë kur ta pranojmë se jeta është e vështirë vetëm atëherë fillojmë të jetojmë jetën autentike, jetën e kësaj bote në të cilën lëvizim. Sa herë mendojmë se e mira na pikë prej qiellit pa kryq, gabojmë sepse të mirën duhet ta arrijmë. E pra, këtu edhe njeriu bëhet njeri në kuptimin e plotë të fjalës. Këtu Jezu Krishti është shembull i shkëlqyeshëm se si ta arrijmë jetën e vërtetë. Do të jetojmë përnjëmend nëse e pranojmë jetën që është plot me therra. Vetëm atëherë do të dijmë ta çmojmë se çfarë ka bërë Jezu Krishti për ne.
E pra, kryqi për të krishterin kurrë nuk është pesimizëm. Sado i rëndë që të jetë gjithmonë mbartë në veti shpresën sepse mbas kryqit gjithmonë është shpërblimi. Në fakt pikërisht në kryq shihet se sa i besojmë Krishtit.

[marcus1]

Shpresmir,

U rrengjetha nga shkrimi yt. Me pelqeu gadishmeria jote per te perqafuar kryqin. U shtofte fara e ketyre njerezve qe nuk tremben para kryqit, por qe e deshirojne dhe e pranojne ne jeten e tyre si te vetmin mjet per t'u pastruar nga mishi.

Ashtu sic thua ti, kryqi nuk eshte nje koncept intelektual, ose me mire, nese eshte i tille, atehere eshte dicka e vdekur, dicka pa rendesi. Nese duam te jetojme, me pare duhet te vdesim, duhet te vdesim neve qe te mund te jetoje JETA HYJNORE qe eshte brenda nesh. Ddhe kjo vdekje vjen vetem me ane te kryqit.

E shtofte Perendia deshiren tone per ta pranuar kryqin e Tij ne jeten tone. Leshofte Ai drite qe te na hapen syte dhe te shohim kryqin e Tij si nje mjet te domosdoshem per vdekjen e mishit tone dhe shperthimin e Jetes se Tij.

[Shpresmiri]

liveintwoplaces,

të them të drejtën atë që kam shkru e kam bërë në bazë të një përvoje time të gjatë dhe të një jete vepruese në vete gjatë disa viteve. E kam shkruar më shumë duke reflektuar mbi veten e duke qenë i vetëdijshëm sa herë nuk kam pasë fuqi ta pranoj kryqin, prandaj pohimi im ka një ton bindës. Në realitet mua më është dashur të kaloj një rruge të ngushtë e të vërtetohem që shembulli i Jezu Krishtit është drita se si t`i qasemi botës. Shumë jam menduar ta kuptoj të keqen derisa nuk e "kuptova" se ekziston e mira, çka edhe është më me rëndësi. Me të vërtetë ekzistojnë besimtarë që përnjëmend e mbartin kryqin me fe, këta e kanë dëshmuar më së miri besimin e tyre dhe kanë ndikuar në mua. Këtu jam dëshmuar se çka do të thotë të trashëgohet mësimi i Jezu Krishtit. Po, tek e fundit Shpirti i Zotit bën që ne të kuptojmë, ama edhe dëshmitarët besimtarë kanë rëndësi në rritjen e fesë.
Jezu Krishti ka mundur ta dëbojë kryqin duke u përligjur në tradhëtinë e Judës, largimin e apostujve kur e kapën, etj. etj., mirëpo jo, nuk bëri ashtu, por "ia mohoi vetvetes" duke e pranuar vullnesën e Zotit. Dhe përnjëmend thellë në zemrën tonë e kuptojmë pa na vërtetuar dikush se Jezu Krishti e ka thënë të vërtetën në lidhje me kryqin: pa e tejkaluar vetveten nuk mund të jemi të lumtur. Dhe nuk ia vlenë ta fajësojmë dikë për shkak të së keqes, kryqit në jetën tonë.
Shpesh herë më kujtohet Pjetri apostull pas peshkimit kur e kapi frika e tha "largohu prej meje Zot, se unë jam njeri mëkatar". E tha këtë pasi u takua me fuqinë e Krishtit se ky qenka më i madh se liqeni i Gjenezaretit, më i madh se malet përreth tij,... dhe e kapi frika, sepse e kuptoj çfarë hendeku ekzistonte ndërmjet shenjtërisë së Zotit dhe vogëlsisë, mëkatit të njeriut.
Jezu Krishti vetëm pas kësaj ia besoj misionin: "Mos ki frikë! Tash e tutje do të zësh njerëz." Dhe pikërisht edhe ne, deri sa mos ta shohim veten tonë "larg" nga shenjtëria e Zotit, deri atëherë nuk do të jemi në gjendje ta dëgjojmë fjalën e Krishtit "Mos ki frikë". Dhe pikërisht kur njeriu e përjeton atë pafuqinë njerëzore, kur "bashkohet me të", këtu e pret Krishti, që t`i japë zemër, sepse prandaj edhe erdhi në botë. Pikërisht kur njeriu e pranon kryqin vetëm atëherë është i vendosur me dy këmbët në tokë.
Me plot bindje mund të them se i besoj fjalës së Krishtit. Kjo domethënë: e kam përjetu pafuqinë njerëzore! Kjo aspak nuk më bën mua të pamëkat. Ashtu sikurse edhe Pjetri, mëkatar kam mbetur, mirëpo me një ndryshim: tani nuk kam frikë nga mëkatarësia ime. Nuk kam frikë nga kryqi sepse e di se ai nuk e ka fjalën e fundit!

[Matrix]

Shpresemir,

Bie plotesisht dakord me ty ne lidhje me mendimet e tua per Kryqin. Eshte me se e vertete se Kryqi vetem mund te perjetohet, aspak te filozofohet mbi Kryqin.
Jo me kot temen e kam quajtur Nga Kryqi i Krishtit te Kryqi yne. Sepse eshte e lehte te flitet per Kryqin e Krishtit. Sot rruget jane mbushur me predikuesa qe flasin per Kryqin e Krishtit, por sa nga ata e kane perjetuar realisht Kryqin, sa nga ata e mbartin Kryqin perdite mbi shpine? Une nuk dua t'i gjykoj ata, por dua te shpreh se realiteti i Kryqit eshte shume i hidhur dhe brenda ketij hidherimi ndodhet embelsia.

Jo me kot Tradita pranon se personi i pare qe hyri ne parajse ishte kusari qe u bashke-kryqezua me Krishtin. Ky e njohu Krishtin ne Kryq. Ndoshta ai nuk kishte degjuar asnje predikim te Krishtit neper rruge, por aty ne Kryq, ai pa gjithe Mrekulline e Krishtit dhe gjithe ndyresine e vetvetes. Aq sa pohoi se une jam i denje te vdes ne Kryq, por Ky nuk ka bere asgje te keqe! Ne dallim nga kusari tjeter, Ai nuk donte shpetimin prej Kryqit. Kusari tjeter donte "ta vidhte" shpetimin, donte te shpetonte thjesht duke qene afer Krishtit! Ky eshte gabimi fatal qe bejne sot shume kristiane. Ata besojne se thjesht duke qene afer Krishtit, mund te perfitosh prej Tij, mund ta vjedhesh shpetimin, pa vdekur ne Kryq! Ndersa Kusari I Drejte, njohu fajet e veta, njohu ndyresine e vet, pranoi se duhej te vdiste ne Kryq dhe nuk don te zbriste prej Kryqit! Shembulli i Kusarit ne Kryq sillet sot nga shume predikues si shembull qe tregon miresine dhe meshiren e Krishtit, ku kusari pa bere asnje veper, arriti te shpetonte. Eshte me se e vertete se kusari nuk beri ndonje veper qe meritoi shpetimin. Por, nuk duhet te harrojme se ai PERQAFOI KRYQIN! Kjo anulloi cdo ligesi te tijen, kjo beri te vinte tek ai Meshira e Krishtit duke e bere te parin qe te hynte ne parajse.
E kush mund te mendonte valle se i pari qe do hynte ne parajse ishte nje kusar? Por ja pra, vjen serisht Kryqi dhe e hedh poshte llogjiken e njeriut, sepse aty kryqezohet dhe llogjika...

[marcus1]

Shpresmir,

E lexova me kujdes shkrimin tend te dyte dhe do doja te thoja ne radhe te pare nje AMEN me gojen plot. Pothuajse ne cdo pjese te shkrimit tend ke lene vend per te komentuar pozitivisht, dhe madje mendoja te citoja shume pjese te tij dhe te komentoja ne detaje, por thashe me mire te mos zgjatem shume, por te them komentoj ne nje menyre me te permbledhur.

Kjo eshte gjeja me e bukur per ne te krishteret, se pamvaresisht qe jemi mekatare, ne nuk kemi frike nga mekati. Ne nuk i afrohemi Zotit me veprat tona "te mira" per te blere shennjterine tone, pasi Ai na e ka falur nje here dhe per gjithmone ne kryqin e Tij, por ne shkojme prane Tij pikerisht sepse ne nuk kemi me frike mekatin, sepse Dashuria e Tij tejakalon akoma edhe gjerat me te medhaja qe ne mund te kemi ne imagjinaten tone.

Pikerisht pra ne duhet te kuptojme se kryqi qe Ai lejon ne jeten tone, eshte shprehja me e madhe e Dashurise se Tij. Nese ne kuptojme kete gje, nuk do te fajesojme te tjeret, kur do na gjykojne, akuzojne, luftojne, perndjekin apo akoma edhe te na vrasin, pasi ne jemi te sigurte se te gjitha keto shprehje armiqesie nuk jane asgje tjeter vecse Dashuria e pamase e Zotit, nuk jane asgje tjeter vecse kryqi i Tij, nuk jane asgje tjeter vecse veglat qe perdor Perendia per te na zbukuruar neve, per te na shenjteruar neve, per te na dhene nje forme qiellore. Le t'i puthim pra doren armikut tone, duke ditur se ai nuk ka fuqi ndaj nesh, por perkundrazi ai behet nje bekim ne jeten tone.

Vella, po e mbyll duke te deklaruar se ti je i shenjte, jo per shkak te zgjuaresise tende, apo te miresise tende, apo te ndonje virtyti tjeter qe ti mund te kesh, por per shkak te dashurise se madhe qe Krishti ka treguar per ty, per shkak te sakrifices se Tij ne kryq, per shkak te Hirit te Tij te madh.

[Matrix]

Dua te sjell nje shembull nga filmi "The castle must have only one king". Ndoshta shume prej jush e kane pare...

Ketu flitet per nje ish-ushtarak i cili per nje arsye, arrestohet. Duke qene nje figure e respektuar, komandanti i burgut, e fton ne zyren e vet per ta takuar personalisht. Kur ky ish-ushtarak, i cili kishte sherbyer per nje kohe te gjate ne ushtri, hyn tek zyra e komandantit te burgut, aty sheh nje koleksion plumbash. Ky komandant pra ishte nje koleksionist i apasionuar pas plumbave.

I burgosuri, me gjakftohtesi, i pohon: Me siguri ti nuk ke marre pjese ne asnje beteje! Ata qe kane pare qofte e nje beteje te vetme me sy, nuk guxojne te bejne koleksione plumbash!.....

------

Keshtu pra ndodh dhe me jeten tone. Persa kohe ne nuk e perjetojme Kryqin, ne kenaqemi me te, sikur ai te ishte nje loder, pa e ditur se Ai eshte mjeti qe perdor Perendia per te shkaterruar kete bote, per ta bere te kote cdo gje qe ne mesojme ne shkolla, apo cdo gje per te cilen lodhemi perdite ne pune, per t'u tallur me cdo perpjekje tonen, per te shuar cdo pasion tonin dhe cdo enderr qe ne na duket e bukur.

Eshte e vertete se ne Kryq ne marrim jeten, por para kesaj vjen vdekja. Nqs ne e mendojme Kryqin thjesht si nje mjet Jete, ne nuk do ta dallojme dot kur ai te shfaqet tek ne ne realitet. Por Kryqi pra eshte Jeta e Mbeshtjelle me Vdekjen...

[Shpresmiri]

liveintwoplaces

ty të ka prekur Zoti. Për shenjtin të gjitha gjërat janë të shenjta. Mos harro se nuk mund ta kuptojnë të gjithë mësimin e kryqit. Atë që e ke kuptuar ruaje si visar!
Mund të them se kështu siç kam shkruar në këtë temë që e hapi Matrix, me siguri nuk do ta bëja në një diskutim me një musliman (të paktën jo menjëherë), por i shtyrë nga qëndrimet tuaja e kam parë se mund të më kuptoni. Po t`i lexonte një muslimani fjalët që i kemi thënë deri më tash mbi kryqin, do të na konsideronte të marrë.
Nëpër ungjij shohim se Jezu Krishti tri herë e ka paralajmëruar se do të pësojë dhe se do të vdesë, por të tretën ditë do të ngjallet. Apostujt sikur e kapërcyen fjalën "kryq" e u përqëndruan vetëm tek ringjallja. Kjo na bën të kuptojmë se as apostujt nuk e kanë kuptuar lehtë mësimin e kryqit. Pikërisht siç tha Matrix, kjo i kundërshton logjikës njerëzore. Madje natyra jonë gjithmonë çon krye kundër vuajtjes. Por falëminderit Zotit që e kemi Fjalën e Tij që na jep shpresë se vuajtja ka kuptim. Vërtetë Ai i dha kuptim vuajtjes sonë. Falëminderit Zotit që kemi edhe dëshmitarë të gjallë të fjalës së Krishtit, që dëshmojnë besimin e tyre.
Falëminderit edhe ju të dashur diskutues që e dëshmoni fenë tuaj, sepse në këtë mënyrë edhe unë e ushqej fenë time.

[marcus1]

Postuar më parë nga Shpresmiri
Madje natyra jonë gjithmonë çon krye kundër vuajtjes. Por falëminderit Zotit që e kemi Fjalën e Tij që na jep shpresë se vuajtja ka kuptim.

Sa te verteta jane keto fjale! Natyra jone gjithmone con krye kunder vuajtjes. Por gjithashtu i jemi mirenjohes Zotit tone Jezus Krisht, sepse Ai nuk na jep neve nje vuajtje qe nuk e ka perjetuar Ai me pare. Sa e mrekullueshme eshte kjo gje! Sa i mire eshte Zoti yne! Ai erdhi me pare ketu ne toke dhe dha shembullin e Tij ne cdo gje, dhe per me teper ne vuajtje, ai vuajti cdo vuajtje qe mund te vuaje kushdo ne kete bote, dhe e di pse? Pikerisht per te na dhene kurajo, dhe qe ta kemi edhe ne si shembull.

Shpesh here, ne njerezit flasim per gjera qe nuk i kemi perjetuar, dhe hiqemi sikur i dime te gjitha. Ne kesi rastesh, marrim si pergjigje; "Flet keshtu pasi nuk e ke provuar, shko provoje nje here dhe pastaj hajde dhe na meso". Nuk ndodh e njejta gje me Zotin tone te mrekullueshem, Ai na meson neve cdo gje, por para se te na i mesoje, Ai i perjetoi vete. Ai na hapi rrugen i pari, qe ne kete rruge te ecim edhe ne, bijte e Tij. Ai na tregoi neve se si do perndiqemi, duke dhene shembull me jeten e Tij, na tregoi se si duehet te vdesim, duke dhene shembull me jeten e Tij, dhe na tregoi se si do perjetojme ringjalljen duke u ringjallur Ai i pari qe te na tregoje se besimi yne nuk eshte nje besim i vdekur, nuk eshte nje besim njerezor, apo me mire nje fe njerezore, por se ashtu si u ringjall Ai, ashtu do ringjallemi edhe neve, por jo veten kur te vije Ai, kjo ringjallje do marre pjese ne fillim ne frymen tone, por ashtu sic e dime, nuk mund te kete ringjallje nese nuk kemi perjetuar vdekjen me pare.

Ashtu sic e the Shpresmir, natyra jone ngre krye gjithmone ndaj vuajtjeve, dhe fatkeqesisht ne bejme nje keqperdorim te lirise sone te plote qe na ka dhene Zoti yne, ne i largohemi vuajtjeve me menyrat tona njerezore, ne shkelmojme kur fillojne vuajtjet, sepse ne nuk arrijme te kuptojme se jane keto vuajtje qe mund te na clirojne nga vetja jone. Me kujtohen tani fjalet e Krishtit, kur thoshte se kushdo qe do ta ruaje jeten e tij, ai do ta humbase, por ai qe do ta humbe me deshiren e tij, ai do ta fitoje.

Njerezit qe kane perjetuar kryqin ne jeten e tyre kane nje deshire te madhe qe te harxhojne tere jeten e tyre duke u treguar te krishtereve se sa i domosdoshem eshte kryqi. Njerezit qe kane perjetuar kryqin ne jeten e tyre, nuk dine gje tjeter vecse te flasin per kryqin, dhe se edhe sikur 100 jete t'u jepte Zoti atyre, te 100 jetet do t'i kalonin duke u folur te tjereve per kryqin. Pali qe e kishte perjetuar kryqin u tha besimtareve te Korinthit se ai nuk u kishte predikuar atyre asgje tjeter pervec se Krishtit, dhe Ate te kryqezuar. Pali gjithashtu tha se Kryqi i Krishtit, per Judenjte ishte skandal dhe per Greket, marrezi (sic thoje edhe ti Shpresmir se nese myslimanet do lexonin keto shkrime do na merrnin per te marre, por qe une krenohem nese ndodh nje gje e tille), por per te zgjedhurit e Tij eshte fuqia e Perendise.

U shtofte fara e atyre njerezve qe do predikonin kryqin dite dhe nate, nje kryq jo teorik, nje kryq jo teologjik, por nje kryq i perjetuar, pasi ky kryq eshte kryq fuqiplote, nje kryq qe mund te nderroje jeten e njerezve, nje kryq qe mund te nderroje boten, ashtu sic beri edhe ne kohen e Palit.

[Matrix]

Le te ndalemi tek keto fjale dhe te mos vazhdojme me tutje...

Greket kerkojne filozofi, Judenjte kerkojne Shenja, por ne predikojme Krishtin e Kryqezuar, skandal per judenjte dhe marrezi per greket....

Nje Krisht i pakuptueshem nga askush! Por qe te lejon vetem ta perjetosh. Nje Krisht qe nuk pranon kompromise as me llogjiken, as me mrekullite. Nje Krisht i kryqezuar!

Shume here behet pyetja: Cfare eshte nje i krishtere? Eshte dikush me i mire se te tjeret? Apo dikush me i ditur?

Aspak. Nje i krishtere eshte dikush qe e ka kryqezuar mishin e tij ne Kryq! Nje i krishter eshte nje njeri qe mendon i kryqezuar, qe ha buke i kryqezuar, qe fle i kryqezuar, qe zgjohet nga gjumi i kryqezuar... Qe beson i kryqezuar!
Nje i krishter eshte dikush qe dashuron Zotin e tij, qofte Ky dhe i kryqezuar, qofte dhe sikur Ky Zot te lejoje qe ky i krishter te kryqezohet. Nje i krishter eshte dikush qe dashuron Kryqin! Kryqi eshte sfida qe i jepet te krishterit. Vdis qe te jetosh!

Ai qe do ta shpetoje jeten e vet, do ta humbase ate, ai qe e humbet per Mua dhe ungjillin do ta fitoje- na thote Krishti.

Sa te pashpresa duken shpeshhere situatat ku vihet i krishteri! Duket sikur cdo gje eshte kunder tij, madje dhe mishi i vet dhe mendja e vet dhe cdo gje qe ai dashuron, kthehen kunder tij.

Por i krishteri i kthen syte nga Kryqi duke thirrur: Te Dua! Sado i frikshem te jesh per boten, per mua ti je i bukur, se te ty u var Zoti i Lavdise! E di qe je ketu qe te me bashkosh me Zotin tim, prandaj te dua!

Dhe i shtrin duart permbi Kryq dhe ndjen nguljen e gozhdeve ne mishin e Tij, por Fryma e Tij prek Ringjalljen. Ne ate moment Krishti duket me i bukur se kurre, me i lavdishem se kurre! Sa e rreme duket kjo bote dhe sa e mjere, kur je ne Kryq!

Aty sheh se bota e cila e konsideronte Kryqin marrezi, eshte jashtezakonisht e marre. Dhe Kryqi, marrezia e grekeve dhe skandali i judenjve, shnderrohet befas ne Dituri dhe ne Mrekulli. Por jo te kesaj bote, por te ameshimit...