Largësitë vdesin shpejt...

[xhulia]

Ti ke kohe qe vrapon duke kthyer koken pas per te pare nese ende po te ndjek une...
Une ka kohe qe jam lodhur dhe jam ulur ne nje cep harrese.
Ne fillim te prisja, tani sodis ikjen tende duke qeshur, ti gjithsesi jeton ne syte e mi, ne te njejten kohe qaj, une jetoj nen qepallat e tua...
Largesite vdesin shpejt

[Vala_79]

Meshkujt jane si hijet, po i ndoqe te ikin, po u ike te vijne pas.
Jo gjithmone largesite vdesin shpejt, me shume dhemb kur ato vdesin ngadal.

[xhulia]

Ne nuk jemi hije, as njeri tjetrin nuk e ndjekim me, tani ne ndjekim veten..

Largesite e medha dashuria i vret shpejt,
ato te voglat i mbars

[xhulia]

Kur ti me hodhe perposhe si krahu i pulbardhes qe clirohet nga pikat e ujit mua m'u morren mendte dhe nuk verejta ku rashe.
Ti mua dashurine ma harxhove te teren dhe per gjithe jeten dhe per gjithe vdekjen merr timen me the...por borxh ama borxh!
Ti ligjit te qarkullimit ju binde dhe si pika avullove ngadale...
Dhe keqardhjen tende ketu larg me nis qe te mos them jam vetem merzitem.
Ndersa per te gjithe perjetesine qe do jem pa ty, ke filluar te me nisesh kripen ate te lotit, ate te detit, dhe te gjakut gjithashtu...
Dhe une nuk duhet te cuditem kur te trija keto te embla deri dje...tashme te hidhura te me duken se borxhet dashuria duhet ti shlyeje...dhe gjithe jeta dhe gjithe vdekja do me mjaftojne patjeter

[xhulia]

Harresa e ka hapin te rende dhe te ngadalte, vonon...por vjen! Dhe cuditerisht arrin gati gjithmone shume kohe para vdekjes e cila hapin e ka te lehte dhe te shpejte.
Harresa vjen dhe te shkrihet mbi plage, te puth, te perkedhel,te mbledh me mantelin e saj qe vetem i ngrohte nuk eshte asnjehere...
Por ndonjehere muzgjeve qellon te mallengjehesh perballe nje deti lozonjar dhe dhunshem te perpalsesh ne kujtime.
Sa keq! Atehere papritur harresa vdes, bashke me te dhe largesite...