Meditime pozitive...

[KUKUMJAÇKA]

Cudia e nje njeriu

Nese nje dite thyhesh nga fjalet,
diten tjeter sherohesh nga nje fjale.

Nese nje dite mundesh nga vigane,
diten tjeter mundesh nga nje femije.

Nese nje dite ringjallesh nga nje mjek,
diten tjeter ringjallesh nga nje ledhatim.

Sa i dobet, aq edhe i forte je o njeri,
por me teper arrin kur une kam besim tek ti.


Kur te dhemb shpirti gjithshka mund te duket e zymte dhe e pashprese, ashtu sikur te merret fryma nga tymi dhe era e squfurit ne nje zone industriale me oxhaqe e shtellunga tymi te erreta qe mbulojne gjithshka. Por midis hapjeve te vogla qe krijohen ne kete re tymi, mund te shihet edhe ndonje copez qiell blu, ndonje rreze dielli qe shpon, dhe te cel e te ngjyros irisin e syrit, si dhe ndonje zog qe fluturon lirshem lart ne qiell atje ku ndotja e ajrit nuk e arrin dot.

Tek kjo teme jini te gjithe te ftuar te kerkoni brenda vetes e te shprehni ndjenja pozitive, jo vetem kur jini te lumtur, por edhe atehere kur duket se jeta nuk eshte fort bujare me ju. Gjithshka eshte nje ceshtje perceptimi.

Kujtuat se jeta deri tani ishte sfide?

Atehere ja ku po ju hedh perseri dorashkat ne toke dhe provoni kete:
"Te kerkosh mendime pozitive atje ku eshte veshtire per t'i gjetur"

[KUKUMJAÇKA]

Perseri

..dhe dhimbja perseri erdhi…

dhe bashke me te nje rilindje e re
kur ne ankth pres per nje gezim te ri
qe vjen pasi ta pi kete te hidhten dolli
qe helmi i shpirtit e ka mbushur me zi...

..dhe loti perseri rrodhi…

e ne faqet e mia la nje shkelqim
me nje shprese prore per pak me shume lumturi
me butesi vajzerore e pak me shume dhembshuri
per sythat e rinj pranverore nen bore e nen shi

..dhe buzeqeshja perseri u mek…

qe te ricelet me shperthime ne stinen e re.
Lumturise ja meson lehte vleren nen pikellim
kur krimbi i vetmise te ha zemren e gjakun ta pi.
Me cka do me mbetet, do mesoj te jetoj perseri!

..dhe me pranveren serish plot jete une do vij…

[drini_në_TR]

Dhe kur zanat i ranë këmbanave
ato filluan të këndojnë një këngë
të gjitha njëzëri në korë,

“O. O. vazhdooo...”

Dhe shoferi autobusit ktheu kokën
pa mbrapa shpatullave pasagjerët
një vajzë nga dritarja kish kthyer sytë,

“Shijo se ke rrugë për të bërë.”

Dhe disa zogj po cicëronin në dritare
ajo s’i vuri re se sytë i kishte me lotë
ndërsa zogjtë po debatonin,

“Pse po vajton kjo vajzë?”

Dhe kanalet në TV s’kishin mbarim
duke i ndryshuar njënganjë
qëlloji Bon Jovi duke kënduar,

“Linving on a Prayer, take my hand...”

Ka nga ato çaste kur mban kokën me dorë
nuk e di nëse është ditë apo natë
edhe kur shtrihesh nuk gjen dot rehat,

“ah, po të dhëmb shumë.”

Dhe është një vajzë shumë e bukur
me duart e njomë duke i rënë
harpit të saj harmonioz, ajo këndon,

“S’e dije se mund të ndihesh edhe ti kështu?”

Dhe pak erë fryu gjethet e rëna
retë e rënda me shi po largoheshin
disa fëmij po vinin të luanin basketball,

“Nama mua, pasoje, ec të luajmë...”

Nuk i dihet sesi
por shpesh kur s’e ke mëndjen
ka ëngjuj që të vijnë rrotull,

“Prit të t’i fshij lotët...”

Të Shumtë Thonë...