Ajo eshte kengetare, por nganjehere pallohet edhe me leke. Besoj se kete te dyten e ben me mire. Ndersa ajo tjetra I ka gjinjte e varur si dekorata, e vaginen te shqyer si flamur I nje ushtrie te shkaterruar. Kjo qe sapo u ndava uleret per cdo gje, dhe goja I kundermon era sperme. Po eshte edhe nje tjeter qe dergon letra te pakuptimta qe nuk ben gje tjeter vec qahet, shan e mallkon fatin per gjendjen e veshtire. Ne vagine ka nje infeksion me te vjeter se qeni I gjyshes sime, e nje dreq e di sa vete mund te kete marre ne qafe.
Te tera jane kurva, te tera kane vagina hipokrite.
Une kam filluar te urrej gjithe boten, aq sa do te kisha vrare te parin qe do te me shikonte ne sy, e do te guxonte te me kerkonte qofte edhe nje arsye te zemerimit tim.
Nuk jam i cmendur, thjeshte kam nevoje te vras dike.
Une shkoj me kurva.
Ato te gjitha thone te njejtat fjale, qeshin ne te njejten menyre, bile dhe pallohen njesoj. Te gjitha vijne era nikotine, bile edhe ato qe nuk pine cigare. Shpesh mendoj se ne vaginat e tyre zhvillohen beteja pafund spermatosoitesh, koleksionohen semundje.
Ato qeshin dhe nuk e dine se nga momenti ne moment une mund ti vras. Mund te filloj ti hap me thonje duke filluar nga fund-barku, tamam aty prej nga fillon jeta, e duke perfunduar me nje te shkulur te gjuhes.
Me thonje dua tu nxjerre syte, prej te cilave tani u burone vetem frike, makth, dhembje. Ato jargaviten, lotojne shurrosin e madje edhe dhjesin nga tmerri, ndersa kafshimi im eshte me I shpejte se mendimi I tyre. Ato nuk kane kohe te kuptojne se tashme po I vras, tashme ato jane ushqim I zemerimit tim, monedha me te cilen me duhet te blej qetesine. Ato kafshojne, cjerrin, duke shpresuar se keshtu do te mund ti shpetojne urise sime, por nuk e kuptojne se me yshtin me teper, me ndersejne per tu ndier shijen e gjakut. I kafshoj ne fyt, aq forte sa ato nuk mund te marrin me fryme, aq sa ato fillojne te leshohen fuqi prera tek ndiejne engjellin e vdekjes, tek fillojne te shohin silueten e tij, hijen qe avitet, e luten qe ky te jete fundi. Por une vendos ta zgjas edhe pak. Nuk mund ti jap kaq shpejte fund, e ta le zemerimin tim te panginjur. Ua leshoj fytin, i godas me grusht ne gjoks, e ato te tera klithin. Me teper se mbushje me fryme, eshte tmerr, mungese fuqie. I terheq prej flokesh, e ashtu te pergjakura me vagina te shqyera me gjoks te nxire e me sy te gjakosur i lidh mbi nje karrige, e filloj te dirigjoj simfonine e renkimit te tyre.
Me luten ti vras.
Ti vras?
Ato jane kurvat e ima.
Afrohem dhe kerkoj ti puth ne buze. Goja nuk u vjen me era sperme, u kundermon gjak. Ua kafshoj gjuhen forte dhe ua shkul nga goja. Keshtu nuk do te kene me mundesi te qeshin.
Une u perkethel fytyren, dhe me duken me te bukura keshtu, te heshtura, pa te qeshuren e tyre te sajuar, pa vaginen e shkarravitur, pa gjoksin e shfryre, dhe pamundesine per tu palluar.
Ato tani nuk kane mundesi te me zemerojne. Nuk jane me subjekt i urrejtjes sime, dhe as i meshires sime.
.
Ajo kthen filxhanin e kafese me buzeqesh dhe te dy dalim per ne shtepine time. Rruges me flet per te njejtat gjera te cilat asnjehere nuk i degjoj deri ne fund. Ne pallohemi. Ajo iken, ndersa une ndihem i vrare, gjuhe shkulur, gjoks nxire, sy gjakosur, **** shtrydhur, i pafuqishem, per ti dhene fund mendimit dhe as per te mbytur peshen e te qeshures se saj te zbrazet.
Mendimet rizgjojne zemrimin tim.
Shkund urrejtjen ne nje vagine hipokrite.
Bote e pjerdhur, e une pjese e saj deri ne hipokrizi.
Postuar mė parė nga nitROSHI
Krijoni Kontakt