Pse shkruajnë keq femrat?

[WALCHIRIA]

Si mund te gjykoni nje person ne aparenc ???????

[Lioness]

Si mund te gjykoni nje person ne aparenc ???????

Walchira, per cfare e kishe fjalen me specifikisht? Ose per cilin person, dhe per cfare aparencash?

[ildushja]

Nuk jam dakort qe femrat shkruajn keq, apo me keq se meshkujt pasi si kam pare shkrimet e te gjitha femrave apo te gjithe meshkujve.
Gjithsesi anoj me Akilin tek kjo, me duket sikur femrat (biles shume ktu ne forum) mundohen te shprehin dicka qe i lidh me te gjithe lexuesit ne vend qe te shprehin qarte mendimet dhe ndjenjat e tyre mbi nje teme.

Gjithe te mirat.

[WALCHIRIA]

Walchira, per cfare e kishe fjalen me specifikisht? Ose per cilin person, dhe per cfare aparencash?

Me kta qe gjykojn njerzit ose me mir femrat qe shkruajn, keq ku e pan kta njeher edhe kush jan kta te gjykojn, njeriu ne rradh te par gjykon veten masnej boten .......


Ps : Liones jom me kultur una flas ne shumes .....

[Lioness]

Me kta qe gjykojn njerzit ose me mir femrat qe shkruajn, keq ku e pan kta njeher edhe kush jan kta te gjykojn, njeriu ne rradh te par gjykon veten masnej boten .......


Ps : Liones jom me kultur una flas ne shumes .....

Walchira, po nuk pertove duhet te lexosh esene ne postimin e pare. Eshte shkruar nga nje femer, per femrat dhe per "keq" nuk e ka fjalen tek drejtshkrimi por tek zhanri i letersise qe preferojne shume femra shkrimtare.

PS: Per sqarim te pyeta lol, se e kishe hedhur ashtu ne pergjithesi ate pyetjen.

[WALCHIRIA]

Walchira, po nuk pertove duhet te lexosh esene ne postimin e pare. Eshte shkruar nga nje femer, per femrat dhe per "keq" nuk e ka fjalen tek drejtshkrimi por tek zhanri i letersise qe preferojne shume femra shkrimtare.

PS: Per sqarim te pyeta lol, se e kishe hedhur ashtu ne pergjithesi ate pyetjen.

Cdo njeri ka mendimin e tij edhe un mendoj se esht i lir te mendoj edhe te gjykoj si te doj ,postimin e lexova ,smund ti kunndervihem asnjerit pse kshu ose ashtu kur secili ka lirin e mendimit, thjesht asnjeri sduhet te gjykoj nga disa fjal te thena nga nje njeri .....

[Erindi]

Pse S'Thoni Ju Paska Ardh Keq Puna Ketej! Tani ka Dhe te Drejte Gili Ku Ka Ze S'eshte pa gje Thot Populli,Hajt Mos E vrisni Mendjen Shum Per Gjera Te Tilla

Ps. Jom Moshkull Se Mos Kujtoni Se Jom Femen!

[Eagle]

Personalisht nuk njoh Gilmanen, keshtu qe kur komentoj ketu, apo diskutoj (e mos mbette njeri pa diskutuar, se c'kuptim do kishte fjala "forum") nuk flas nga njohja personale e personit ne fjale, por nga cfare eshte shkruar. Ashtu sic kur lexoj Kadarene (me gjithe debatet e koheve te fundit) nuk me intereson individi por libri qe kam ne dore. Keshtu qe se cfare personi, cfare karakteri, cfare IQ ka Gilmana, pak rendesi ka.
Per me teper, duke dashur te kem nje ide me te gjere ndaj punes se saj, kerkova ne Google, por nuk gjeta gje, pervec se disa intervistave te saj dhe perkthimeve. Duke mos e njohur si "prozatore te shkelqyer" qe sipas teje i "paska hequr disa shkrime te veta" atehere s'na mbetet gje tjeter vecse te diskutojme rreth kesaj eseje ketu.
Une personalisht nuk e pranoj vete-viktimizimin e femres. Gilmana para se te gjykoj shkrimtaret te tipit Daniele Steel vs. Virginia Wolf, te shkruaj vete pertej "kornizave", te botohet dhe pastaj te flasim.

Shkrimin e saj e lexova, dhe patjeter qe nuk behet fjale per femrat te jene te kufizuara menderisht te shkruajne bukur. Por pa hyre ne analize te thelle, do beja disa konstatime te vogla. E para, titulli eshte i tipit gazetaresk sensacional, qe e hasim shume here neper gazetat e sotme, ku "gazetaret" per te terhequr vemendjen e lexuesit, shkruajne nen tituj te tille.
E dyta, zhanri qe ajo e cileson si te "keq" eshte i pelqyer nga miliona lexues kudo ne bote. Ne fund te fundit, jo te gjithe lexojne Kafken, femra apo meshkuj.
E treta, sic thashe me siper, i urrej analogji te tilla te tipit psh "Afrikanet- Amerikane ne US jetojne ne varferi, programe sociale dhe kane kriminalitet te larte sepse kane qene skllever 200 vjete me pare." Ky lloj mentaliteti eshte nje rreth vicioz (paralel me analizen e saj per femrat) sepse detyrimisht kufizon deshiren dhe energjine per te thyer barrierat.

Per me teper, pa hyre ne debate teologjike, zonja Gilmana jo vetem qe ka keqkuptuar marredhenien e Zotit me femren/femrat ne Bibel, por akoma me keq, sjell per lexuesit "kuptimin" qe ne shekuj meshkujt ne Kishe i kane ofruar femrave, apo me te cilin kane jystifikuar diskriminimin e femres. Nqs kerkon te thyej barrierat zonja Gilmana, atehere do bente mire te ofronte nje alternative tjeter, e cila ndoshta ajo s'e di, por ekziston.




Sa per emrin e saj, eshte e drejta ime ta lakoj shkurt, nuk e kemi ketu ta pyesim per preferencat, se si i flasin, Gili apo Mana. Ashtu si emri im, qe eshte i gjate, shkurtohet per kollajllek. Keshtu qe s'behet fjale per "t'u dukur" por thjesht veprim praktik, ndaj mos u hidh perpjete kot.
Per ato cilesimet e tjera, katundare, butike, trushkulur ... ncncncncnc, kaq "force debati" keni Eagle? Per fjaline tende te fundit, s'ia vlen te komentoj.

si ka mundesi qe vetem pasi ju preken telat e sedres, filloni e vini trurin ne pune. po te kujtoj se ti vete ke permendur diku me lart qe po engledisesh me gilin. (besoj e kupton tani pse shkrimtaret e mire spara kane qejf te merren me forume apo te lene shkrime neper internet, sepse do kete gjithnje njerez qe engledisen e ia fusin si tiu vije, )kjo nuk eshte serioze, sepse ajo nuk eshte anetare ketu dhe nuk ka rast te mbrohet apo te beje apologji. eshte njelloj si te flasesh pas shpine per dike...gje qe sme habit dhe shume duke pase parasysh origjinen tone te lavdishme. nese je dakort apo jo me shkrimin e saj, ketu ste gjykoj dot, eshte puna jote.
luanesha, une skam gje me ty, perkundrazi me je duke gjithnje goce e mencme, por eshte ndryshe kur flet per dike qe e ke ketu ne forum dite e nate, e ndryshe per njerez qe i njeh vec permes shkrimeve. qarte besoj,
naten te gjitheve

[ildushja]

Eagle un e kam i'ne me pike.

Ps. Te mbeshtes!

[nausika]

Pse shkruajnë keq femrat?

Gilmana Bushati

pse shkruajnë keq femrat? Të paktën pse shkruajnë më keq se meshkujt? Këto
pyetje bëhen gjithnjë duke pasur parasysh nivelin e vlerësimit të artit të
krijuar nga ato (vetëm nëntë shkrimtare kanë marrë ndër vite çmimin
Nobel). Historiku i këtij vlerësimi tregon disnivelin mes vlerësimeve të
bëra apo të dhëna për shkrimtaret dhe shkrimtarët. Nuk besoj se kjo vjen
si pasojë vetëm e diskriminimit të vazhdueshëm të racës së femrave. Në
fakt, është e vështirë të përcaktosh se cila është e vërteta absolute për
përgjigjet e këtyre dy pyetjeve. Sigurisht që shkrimtaret as nuk do t’i
përgjigjeshin, madje nuk do të donin ta dëgjonin, edhe pse të gjitha të
dhënat flasin për inferioritetin e saj në arte, e më shumti në
krijimtarinë letrare. Në këtë gjini, ashtu si dhe në shumë të tjera, ajo
arriti të ishte personazh i jashtëzakonshëm, pra subjekt. Por në ndryshim
nga ky pozicion, dmth. si krijuese, ajo, në përgjithësi, nuk i arriti
majat. Njihen pak emra të veçantë shkrimtaresh, të vlerësuarat numërohen
me gishta, madje ky vlerësim apo njohje shpesh është bërë për hir të
ashtuquajturës barazi gjinore, të përfshirjes së saj me pahir në krijueset
më të mira, pasi përndryshe shkrimtaret realisht të vlerësuara për veprën
e tyre do të ishin më pak se sa janë tani. Ndërsa shkrimtarët bënë
historinë e letërsisë, ishin e janë promotorë të lindjes së rrymave të
reja dhe vlerat e tyre i mbijetojnë shekujve. Është e vërtetë se sot,
numri i shkrimtareve “të shumëshitura” apo “best-sellers” është i madh,
por nuk mjafton vetëm kjo. Kjo kategori shkrimtaresh, por edhe
shkrimtarësh ka ekzistuar gjithnjë dhe kjo situatë do të përsëritet edhe
në të ardhmen. Por kjo nuk do të thotë që të gjitha shkrimtaret të
trajtojnë tema qaramane, romantike, me dashuri të paarritshme, pra si
telenovela të shkruara. Sigurisht që nuk duhet të mungojë ky tip
shkrimtarjeje, pasi një pjesë e shoqërisë, kryesisht gratë, mbi të gjitha
ato shtëpiaket, apo ato që nuk duan të lodhen shumë nga leximi, pra kjo
pjesë e shoqërisë ka nevojë për të lexuar dhe duhet një lloj letërsie edhe
për to. Si kjo e vërtetë ekziston edhe e vërteta tjetër, ajo që lexuesi,
pavarësisht nga mbytja me konsumizëm, kërkon të lexojë letërsi klasike, po
kërkon letërsi të mirë, po kërkon diçka tjetër dhe pikërisht ky lexues
paracakton fatin e shkrimtareve nëse do të vazhdojnë të jenë apo jo.
Shkrimtaret nuk e përdorin mirë fjalën dhe gjuhën, ndërsa shkrimtarët,
ndonëse disa prej tyre janë nën nivelin e shkrimtareve, dinë ta përdorin
gjuhën, fjalën dhe vendosin atë mënyrë komunikimi që e afron lexuesin, që
ky afrim të mos i mungojë lexuesit edhe sikur t’i kthehet leximit të një
vepre edhe pas njëqind vitesh.
A është e hidhur kjo e vërtetë? Sigurisht që po. Sepse shkrimtaret nuk
mund ta pranojnë kurrë një diskriminim të tillë, një ndarje të tillë,
sepse ata nuk ndryshojnë shumë nga një pjesë e mirë e shkrimtarëve që
vetëm rrahin gjoksin se janë ato dhe askush tjetër. Nuk janë të
vetëdijshme për pozicionin në të cilin ndodhen, nuk punojnë për të qenë
realisht shkrimtare, ato vetkënaqen shpejt nga vlerësimet që u bëhen. Nuk
e di se çka u mungoi atyre, apo u mungon shkrimtareve të jenë një pjesëzës
në përmasa më të vogla një të Virginia Woolf, Sylvia Plath, Flannery
O’Connor, apo një Natalia Ginsburg, ose për t’u afruar edhe më shumë në
moshë e vite një Margaret Mazantini. Ajo që i bashkon këto shkrimtare
është se në veprat e tyre ditën të ishin vetvetja. Sigurisht që ka mjaft
shembuj për t’u përmendur, por u mjaftuam me kaq. Nëse do të ishte njëfarë
ngushëllimi për shkrimtaret duhet thënë se as shkrimtarët nuk i afrohen
shembujve të sipërpërmendur dhe jo më t’i krahasojmë me të ngjashmit e
tyre në kohë dhe me të sotshmit. Por shembujt nuk duhen marrë si
ngushëllim, por si një pikë a kufi në të cilin nuk do të arrijmë dhe që hë
për hë as nuk e shohim e jo më ta kalojmë.
Eshtë e qartë se diskriminimi i parë i gruas erdhi nga Zoti, i cili nuk
pranoi ta krijonte, por këputi një brinjë burri dhe e nxori në dritë, pra
edhe fakti se nuk e nxorri nga ndonjë element tjetër i trupit është
njëlloj përbuzjeje fillestare që ka gruaja në krahasim me burrin. Por në
kohët moderne, gruaja, që nuk ishte e aftë gjatë shekujve të vendoste
dinjitetin e vet, ka zgjedhur si lloj pavarësie vetëdiskriminimin: ajo
vendos të mos jetë qenia më e lartë riprodhuese dhe pret që fëmijën ta
marrë të gatshëm nga një epruvetë. Madje nismëtarja e prodhimit të fëmijës
në epruvetë është pikërisht një grua. Mendojeni sikur ky proces të jetë i
ngjashëm edhe për krijimin tjetër, atë letrar.
Ky pozicion është një pështjellim historik, biblik, psikik, pra që gruaja
nuk merr përsipër të jetë ajo për të cilën u krijua nga një veprim pak
makabër, pra shkyerja e njërës brinjë nga trupi, sigurisht që do t’i ketë
lënë shenja domethënëse burrit të parë. Ndërsa në procesin e saj krijues
ajo përpiqet të marrë një pozicion tjetër, atë të joinferiores, sepse në
atë moment ajo nuk e ndjen veten të tillë dhe në atë moment, ajo nuk është
e tillë. Eshtë krijuese e mirëfilltë dhe mbështetet te frymëzimi, te
kultura e saj e të shkruarit dhe e të menduarit të gjërave. Por gjithësesi
edhe duke mbajtur njëfarë pozicioni në procesin e krijimit, përsëri
libraritë mbushen me libra të krijueseve, që nga ata të moshës tepër të
re, adoleshtente e deri tek mosha më e pjekur apo dhe e plakur, që herë
herë mund edhe të quhen shkrimtare. Një pjese të mirë të këtyre
shkrimtareve u mungon ndërgjegja e lartë, e cila dikton momentin se kur
duhet të dorëzohet sepse nuk mund të shkruajë më gjëra me vlerë.
Përkundrazi ato e vazhdojnë këtë krijimtari, ndërsa kritika vazhdon t’i
vlerësojë me të njëjtat fjalë shambllone që ngrejnë lart sakrificën e
gruas që do të bëhet edhe shkrimtare, juritë vazhdojnë t’i japin çmime
vlerave të dyshimta që krijuara nga këto shkrimtare dhe përfundimi është
se as kritika, as dhënia e marrja e çmimeve nuk do të jenë momente të
vlerësuara në të ardhmen. Asnjë shkrimtare nuk do të ishte e lumtur nëse
nipi apo mbesa e saj do t’i thonë një ditë se “kush të ka dhënë çmim me
këtë që ke shkruar?”.
Ekziston edhe një kategori tjetër e krijueseve që e braktisin
krijimtarinë. Jo ngaqë ndërgjegjësohen se nuk mund të shkruajnë apo se nuk
i vlerësojnë siç duhet, por braktisja vjen për shkaqe të tjera të jashtme,
për një realitet pak më komod apo për plotësimin e kushtit traditë,
familje, shoqëri.
Që të dyja këto kategori që nuk mund të jenë të ndara me thikë kanë një
gjë të përbashkët: shkrimtaret a krijueset janë të bindura në vetvete se
mund të krijojnë vlera të qëndrueshme, dhe kjo mund të jetë e vërtetë, por
për aq kohë sa ato vlera nuk deklarohen, nuk shkruhen apo nuk thuhen nuk
mund të quhen të tilla.
Si çdo rregull edhe ky ka përjashtimet e veta. Por prapëseprapë
përjashtimet mbeten tepër të pakta që të mund të vendosin një ekuilibër
vlerash mes shkrimtareve dhe shkrimtarëve.
E megjithatë asnjë shkrimtar nuk do të mund ta shkruante “Letër një fëmije
që kurrë s’u lind”, ashtu siç besoj se asnjë grua nuk do të mund ta
shkruajë, as tani e as pas disa vitesh “Lehtësinë e papërballueshme të
qenies”.

Shume argument moronic, dhe shkrimtarja eshte e vetmja prove e tezes se saj.