Biografi Te Shkrimtareve

[SUPERSTAR_N1]

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

[SUPERSTAR_N1]

Publiçist, poet, prozator, etnograf, studiues.
Ka lindur më 5 dhjetor te vitit 1940.

Pasi kreu studimet e larta ne Fakultetin e Shkencave të Natyrës, punoi për disa dekada si mësues në zonat e thella të Veriut të Shqipërisë e në fund në qytetin e Shkodrës.

Në vitet '60 është shfaqur në shtypin letrar me poezitë e para. Në fillim të viteve '70 bëhet një nga publicistët më të njohur të vendit. Po në këto vite ka botuar librat: "Një shtyllë elektriku" dhe "Një ditë e largët dimri". Vëllimi me tregime humoristike "Kur isha ministër" që otoi kohët e fundit fshikullon pushtetarët të sferave shumë të larta që spekullojnë me pushtetin që u ka dhënë populli. Eshtë autor i mbi 600 shkrimeve të botuara për tridhjetë vjet në shtypin e kohës si reportazhe letrare, fejtone, artikuj problematikë, kritikë letrare, etj

[SUPERSTAR_N1]

Gjon Buzuku është autori i parë i njohur deri më sot i letërsisë shqiptare.

Veprat në gjuhën shqipe gjatë shekujve të parë të pushtimit osman janë të pakta. Më e vjetra prej tyre që ka mbërrite deri në ditët tona, është "Meshari" i Gjon Buzukut (1555).
Kush ishte autori, nga ishte, ku punoi, mbi ç'baza arriti ta shkruante e ta botonte librin e vet, janë pyetje që ende nuk kanë gjetur një përgjigje të plotë.

Ndonjë gjë të paktë që dimë për jetën e autorit, për vështirësinë që hasi, për punën, qëllimin dhe kohën kur e shkroi ose e botoi veprën e vet, e mësojmë vetëm nga pasthënia e librit.
Gjon Buzuku ishte një prift katolik, një famulltar i thjeshtë, që, me sa duket, punoi në Shqipërinë e Veriut, jo larg vendit ku e botoi veprën e tij , ndoshta ne trevën e Ulqinit e të Tivarit.
Siç na thote vetë, vepren e filloi më 20 mars 1554 dhe e mbaroi me 6 janar 1555. Eshtë kjo koha që punoi për shqipërimin, ose për botimin e saj, nuk del e qartë.
Libri ashtu sië është sot, ka 188 faqe, i mungojnë 16 faqet e para, por edhe disa të tjera në mes. Kështu që, duke mos pasur as kopertinë, as faqen e parë, nuk dimë as titullin e tij të vërtetë dhe as vendin e botimit etj.
Eshtë kjo fatkeqësi apo fatmirësi, s'mund ta themi dot.Ndoshta po ta kishte kopertinën ose faqen e parë, libri mund të ishte zhdukur, sepse, me sa duket, ka qënë ne listën e atyre librave që kanë qenë ndaluar .Kështu që janë zhdukur nga qarkullimi të gjitha kopjet e tij dhe mbeti vetem kjo që është e gjymtuar. Kjo ndoshta , është arsyeja që ajo sot gjendt vetëm në dy kopje, të fshehur e të harruarq që i ka shpëtuar syrit të inkuizicionit.
Kopja që gjendet me sa duket ka qënë përdorur shumë. Veç fletëve të grisura, në shumë faqe anash ka shënime e emra proftërinjsh që, me sa duket, e kanë pasur nëpër duar.
Përmbajtja i librit është fetare dhe kryesisht me pjese liturgjike, pjesë që lexohen e rilexohen vetëm prej klerikëve në shërbesat kishtare, përkthim i një libri latinisht i shkruar me alfabetin latin. Për disa tinguj të shqipes si: q, gj, th, dh, z, x, etj; që nuk i përkasin gjuhes latine, autori përdor pesë shkronja që kanë përngjasim me disa shkronja të alfabetit cirilik. Gjuha e veprës është ajo e dialektit të Shqipërisë Veriore e Perëndimore. Këtë alfabet do ta përdorin edhe autorë pas tij, me ndonjë ndryshim të vogël.