Fjala e Zotit!!!

[Shpresmiri]

O altini55, të krishterët nuk do të flisnin për termin "Trini" po të mos ishin lajmëruar besime të gabuara si modalizmi dhe subordinacionizmi. Në fillet e para të krishtërimit u lajmëruan besime që filluan ta ndajnë Zotin në tri pjesë, si tri burime, dhe të ndikuar nga filozofia heleniste të fusin në Zotin "nënshtesa" ashtu siç ishte Arius që e konsideroj Jezu Krishtin si krijesë të Zotit (të krishterët besojnë se Jezu Krishti ka qenë gjithmonë: ka lindur në amshim).

Altini55, ti pikërisht po e dëbon mësimin e tyre e jo të krishterëve. E sheh se unë po flas me të njëjtën gjuhë që flet ti, por nuk po mund të më kuptosh, se edhe të krishterët e mohojnë TRITEIZMIN.

Nuk mund të ketë Zot përveç NJË!!! Pse? Sepse në Zotin ekziston vetëm një ESENCË. Kjo sipas parimit llogjik të identitetit që e pranon edhe ti: Një gjë nuk mund edhe të jetë edhe të mos jetë në të njëjtën kohë dhe në të njëjtin vend.
Mirëpo, të krishterët flasin për Atin,Birin,ShpritinShenjt për arsye se Jezu Krishti foli për Atin, foli për Birin dhe foli për Shpirtin Shenjtë. Nuk janë të krishterët ata që filluan nga mendja të shpikin tre Zota. Jezu Krishti e zbuloi jetën e Zotit si Dashuri, si Jetë që komunikon me njerëzit. Në Besëlidhjen e Vjetër besimtarët përdorën emra tjerë për Zotin si engjëlli i Zotit, Fjala e Zotit, Urtia e Zotit si "diçka" që qëndron përballë Unit të Zotit, sepse njeriu nuk mund të jetë partner i domosdoshëm i Zotit, pasi është i kufizueshëm. Pasi Zoti është Person ai duhet të ketë Dikë përball Tij.

Kur flasim për numrin NJË atëherë gjithmonë ndërlidhim materien, anën sasiore, por te Zoti nuk ekziston vetëm numri. Nëse flasim për numër atëherë këtu nuk kemi kurfarë problemi, sepse kuptohet se vetëm Një Zot mund të ekzistoj. Me monoteizëm ne bashkohemi me fenë Islame: besojmë në Zotin që është një dhe si NJË ZOT është At, Bir dhe Shpirt i Shenjtë. Ky origjinalitet burimin e vet e ka në qendrën e Jezu Krishtit. Zbulimi që bëri Zoti nëpër Jezu Krishtin na është dhënë nëpërmjet predikimit të tij, praktikës së tij, ekzistencës së tij, e në veçanti nëpërmjet vdekjes së tij dhe ringjalljes. Kështu Zoti u zbulua se nuk është vetëm i vetmi (Islami dhe hebraizmi) se nuk është vetëm Zot i historisë dhe Zot i premtimeve (Hebraizmi), por se Ai është Zot i të gjithë njerëzve që është bërë njeri në Jezu Krishtin, se është Zot që vdes dhe që ringjall. Kështu nëpërmjet kësaj feje vihet deri te njohja e zbulimit: njeriu ka qasje në Zotin, mund ta njohë, respektivisht t`i afrohet, por prapë se prapë çdo diskutim njerëzor mbi të mbetet dhe tregon Misterin e Tij.
Kur flasim për Trininë kjo nuk do të thotë patjetër të flitet vetëm për zbulimin e "numrit tre" përsa i përket "vehtjeve hyjnore", përkatësisht kur flasim për njohjen e Zotit të vërtetë nuk duhet patjetër të jetë e pranishme edhe njohja e trinisë së tij apo mendimi dhe dëshmimi trinitar , pikërisht për arsye sepse kemi të bëjmë për zbulimin "hyrës", preliminar.

Pra, te NJËSHMËRIA e Zotit nuk kemi të bëjmë vetëm me "njëshmërinë kvantitative numerike", dmth. nuk është më së rëndësishmi të thuhet: ekziston vetëm një Zot, e jo tre apo pes zotëra. Kemi të bëjmë me "njëshmërinë cilësore" të Zotit. Zoti nuk është vetë NJË por është edhe I VETMI (UNIK).

Shprehjet mbi Trininë e Zotit që gjinden në Besëlidhjen e Re, natyrisht, janë implicitisht të pranishme në termet e mëvonshme të Kishës. Kishës i është dashur të ecë së bashku me kohën. Ajo çfarë ka qenë e "kuptueshme" për të krishterët e shekullit parë nuk është e domosdoshme të jetë "e kuptueshme" për të krishterët e shekullit të tretë. Në kohën e të krishterëve të parë nuk ka qenë e nevojshme të flitet për TRININË ashtu siç flasim ne sot, sepse këtë Trini e kanë jetuar. Ashtu siç thash në fillim, këto shprehje lindën për arsye pikërisht të besimeve të shtrembëruar mbi Një të Vetmin Zotin tonë.