A ka jetë pas vdekjes?

[Sokoli]

Postuar më parë nga Cupke_pe_Korce
Per shpirtin jane thene plot domosdo, llafe...llafe!

Doemos qe llafe do thuhen. Pse njeh ndonje ti qe thote sende?

Postuar më parë nga Cupke_pe_Korce
Fatkeqesisht, ne i dime te tera! Nese jo, me thuaj ti: C'gje tjeter nuk dime?

Mbase problemi yne nuk eshte se s'dime apo s'i dime. Ka mundesi t'i dime te gjitha. Problemi yne eshte harresa. Ne harrojme, shume... harrojme dhe qe harrojme bile.

Postuar më parë nga Cupke_pe_Korce
Akoma s'e paske kuptuar qe rraca njerezore eshte e mbytur--dhe ne nje pellg me uje te zgjebur biles?

Bjer ne dashuri ti pa te shohim cfare do na recitosh

Postuar më parë nga Cupke_pe_Korce
"E pashe bukurine kur kalonte poshte rruges" Ma thuaj, ku eshte ekzistenca e bukurise ketu?

Brenda atij qe e pa?

[Cupke_pe_Korce]

Meqe qenkan vetem llafe, une qenkam ne rregull! Harreses te mos ja kesh hic friken se, sa me i harruar te jesh, "shpirti" huh...ne stratosfere! (si puna e atyre qe vuajne nga haipersensitiviteti)

"Bjer ne dashuri--thote--pa te shohim c'do te na recitosh." Po ku e di ti qe nuk jam e dashuruar? Meqe shpesh ma kini permendur dashurine, si nje atribut te shpirtit, hidhini nje sy ketij artikullit ketu me poshte, hidhini. Eshte ca si i sheqerosur, por efektin duhet ta beje

RENIA NE DASHURI
Në fazën e parë të rënies në dashuri nuk ka më gjë tjetër në këtë botë përveç njeriut që dashurojmë. Gjithkush do të donte të vinte në njëfarë mënyre në këtë lloj gjendje si të dehuri. Por si shkaktohet ajo ?

Në mjedisin tonë shoqëror takojmë tërë kohës njerëz të tjerë, qoftë në punë, në treg apo në pijetore. Por sapo do të donim të njihnim dikë më nga afër, ne lëshojmë disa sinjale të veçanta.

Ne dhunojmë dalëngadalë sferën private të kandidatit tonë dhe përpiqemi t'i tërheqim vëmendjen. Të dhënat fillestare i këmbejmë përgjatë një bisede të parëndësishme. Por nëse kërshëria ndaj njëri-tjetrit rritet, atëherë shenjat bëhen gjithnjë e më të qarta. Këmbehen shikime që tregojnë kërshëri si dhe shfaqet një dukuri tepër e veçantë: që të dy lëvizin me të njëjtin takt. Për shembull kapin njëkohësisht gotat e tyre, i vënë këmbët kryq dhe përngjasojnë *gjestikat (A.E.) e tyre. Ata janë krejt të fiksuar pas njëri-tjetrit.

Në fazën tjetër të afrimit rritet dëshira për takim trupor. Njeriu nuk do të donte të linte kandidatin t'i ikte prej duarsh dhe përpiqet të mos e lërë t'i ikë as prej sysh. Në pjesën më të madhe të çifteve kjo fazë e parë e rënies në dashuri duket të rrjedhë në mënyrë të ngjashme. Por çfarë është ajo që shkakton këto lloj sjelljesh ?

Truri drejton ndjenjat:

Sot e dimë që të gjitha ndjenjat drejtohen nga truri - edhe rënia në dashuri. Studiesit e trurit kanë matur përmes tomografisë kompjuterike veprimtarinë e trurit të njerëzve të rënë në dashuri. Këtyre të fundit u janë treguar fotografi si të njeriut të dëshiruar ashtu edhe të të njohurve.

Kur të testuarit panë fotografi të partnerëve të tyre të dashur, rajone të caktuara të trurit treguan një veprimtari të ngritur. Njëra prej këtyre zonave është përgjegjëse për njohjen e ndjenave vetiake, lidhjeve shoqërore dhe përdëllimit. Zonat e tjera janë një farë qendre shpërblimi. Ndërkohë që mbahen të ndrydhura veprimtaritë në rajonet e trurit që kanë lidhje me agresionin, frikën dhe mërzinë.

Hormonet kujdesen për gjendjen shpirtërore:

Veprimtaria në tru kontrollohet përmes qelizave nervore. Në këtë mes, të dhënat mbarten përmes pejzave nervorë në formën e sinjaleve elektrike. Në fund të një pejze nervore çlirohen përmes një ngacmimi të caktuar neuropërcjellës të veçantë të cilët hedhin urë mbi boshllëkun e ngushtë për tek pejza tjetër nervore duke përcjellur të dhënat.

Një nga neuropërcjellësit më të rëndësishëm në tru, hormoni dopaminë, prodhohet në sasi të mëdha kur ne kemi rënë në dashuri. Ky shkakton p.sh. ndjenjën e euforisë dhe uljen e oreksit. Ndërsa një hormon tjetër, një aminë, ka lidhje me të rënët në dashuri. Veprimi i saj shkakton trallisje dhe na ngre ne në një farë marramenth lumturie. Një gjendje ngazëllimi, në të cilën cilësitë e këqija të njeriut që duam, thjesht i shpërfillim.

E gjitha vetëm për tharqe:

Qëllimi pas rënies në dashuri dhe seksit, i parë me mendjekthjellësi, është shumimi dhe si pasojë përkujdesi i përbashkët për tharkun. Për këtë kujdesen hormonet të cilat shkrehin ndjenjën e rënies në dashuri. Prodhimi i hormoneve të rënies në dashuri mund të zgjasë deri në një vit e gysmë. Për më pas, natyra ka krijuar një hormon tjetër, oksitocinën. Ky kujdeset që marrëdhënia çiftore të vazhdojë të mbajë të njëjtin avaz edhe pas euforisë së parë.

Shënim:Shenja * e shoqëruar nga (A.E.) tregon se termi është thurur nga autori i shkrimit Alvin Ekmekçiu.

Marre nga revista Rruzulli.

Përgatiti : Alvin Ekmekçiu
Burimi: gjermanja ZDF/Die sexuelle (R)evolution/26.11.2003
Vë re! Respekto punën tonë ! Mos përdor shkrimet e kësaj reviste pa lejen tonë dhe pa vënë në dukje se puna e kujt është !


Edhe kujdes me ate shprehjen e Oscar Wilde se kam frike se do te vetezihesh "shah mat" (lol)

miqesisht,

[Sokoli]

Sa kam qeshur me ate tremin "perdellim".
Po ty t'u mbaruan fjalet kshu qe po na ve te te tjereve?
Sidoqofte ky artikulli mua me duket si materjal per edukimin e masave ne zona rurale.
Truri mbase drejton ndjenjat po jane ndjenjat ato qe na drejtojne ne, jo logjika.
Kurse ajo puna e hormoneve, seshte e thene te jete e lidhur apo te funksjonoje vec ne ate menyre. Nga kerkime shkencore ne ate fushe eshte vene re nje prodhim i larte hormonesh tek ushtaraket, dhe jo sepse qendronin larg shtepise. Dhe me e forta eshte se sa me e larte te ish grada aq me i madh ishte dhe prodhimi i hormoneve. Sa me lart ngjitej tjetri ne grade aq me shume hormone fillonte te prodhonte. Kot s'mbante harem sulltani.

[Cupke_pe_Korce]

Te thashe qe eshte ca si i sheqerosur

Ajo qe me intereson eshte veprimtaria nervore dhe hormonale; te tjerat injoroi. Te rrija une te zbertheja terminollogjine e artikujve te mirefillte akademike, do me duhej ta gedhija sonte (lol)

Si ishte kjo puna e ushtareve se se mora vesh une?

Truri drejton ndjenjat, ndjenjat na drejtojne ne. Po s'ka se si te ndodhe ndryshe! Epiqendra mbetet TRURI...eh, biokimia qe mi nxorri trute fare

Tani me thuaj, nese shpirti nuk eshte nje proces kimik, c'fare eshte tjeter?

ps. Francis Crick's "The Astonishing Hypothesis: The Scientific Search for the Soul" s'kam pasur kohe te shoh c'te reja i ka pjelle mendja ketij. Trampoline de trampoline, jo tavan te shkreten

Naten per sonte!

[altin55]

Postuar më parë nga Puhiza
Me tremb shume ideja e vdekjes se shpirtit me shume sesa ajo e vdekjes fizike...Cfare ndodh kur ne nuk e prekim me trupin tone? Ndiejme apo jo me? Kush jemi ne? Cfare behemi me vone?

Po jete pas vdekjes ka do te kemi ringjalje ku do te jetojm pergjithmon kjo jete nuk eshte tjeter vetem se nje mashtrim dhe jeta tjeter eshte ajo realia ku shume do te deshperohen dhe shume do te kene shperblim te pa imagjinuar nga Zoti kjo jete nuk eshte vetem se nje pergenjeshtrim

Per me shume lexo mbi Islamin dhe te gjth perjgamberet e derguar nga Zoti hadithet e te Derguarit te fundit te Zotit Muhammed s.a.s InshaAllah ju ndihmon

shendet

[edspace]

Çupkë, e ke nisur mirë me dashurinë! Kur ja paske zbuluar të gjitha sekretet, do të ketë ikur dëshira ta shijosh atë, apo jo? Me siguri që ke fituar imunitet ndaj disa hormoneve revoltuese.

Po për keqardhjen mund të na japësh disa njohuri?

[Dreri]

Vete fjala "vdekje" presupozon .mos ekzistencen a asgje pas saj.e fundit gje eshte Vdekja"
vdiq..dmth mbaroi.
As qe behet fjale...te kete jete .
Feja e ka ushqyer gjithnje kete iluzion.per qellime.
Mire eshte te mendojme qe ka jete..keshtu nuk do na vijuenkeq per veten kur te ndrrojme jete..lol

[Sokoli]

Shpirti nuk egziston vec per ata qe e perfytyrojne si te filmi "Ghost".
Vdekja o dre presupozon vdekje fizike. Dmth qe fiziku nuk kryen me veprimtari fizike. Veprat e cfardolloji qe le tjetri pas a nuk mund te quhen shpirt? Dmth nje femije, nje ulli i mbjelle ne bahcen prapa shtepise, nje poezi, nje fjale me mend a nje veprim e thene a bere dikur e qe mbahet mend e perkujtohet nga te tjeret, nje pikture, nje muzike e kompozuar ju nuk i quani elemente te shpirtit?

[Lule Portokalli]

Vdekja nuk eshte zhdukje. Vdekja eshte mbarim. Pra mbarim i nje forme te ekzistences dhe kalim ne nje forme tjeter. Qe trupi, pas vdekjes nuk zhduket kete e dime te gjithe sepse e shikojme ne momentin e vdekjes dhe me pas. Problemi mbetet tek shpirti.

Po pse u dashka qe trupi, pra mbeshtjellja te mos zhduket ndersa shpirti te zhduket pa nam e nishan? Ashtu sikurse trupi, pas vdekjes nuk zhduket por ndyshon forme, po ashtu edhe shpirti pas vdekjes ndryshon vend.
Ngelet problem, ekzistenca apo jo e shpirtit. Per kete une nuk do doja te perserisja parafolesit sepse disa nga ata e kane ilustruar mjaft bukur se cfare perfaqeson. Ajo qe do doja te shtoja eshte:
- Eshte e vertetetuar qe nga reaksionet kimike ne tru (etj etj etj) ne perftojme ato qe quhen ndjenja. Por a eshte vertetuar valle ndonjehere qe mund te jene ndjenjat (pra shpirti) ato qe krijojne reaksioenet kimike ne tru, te cilat shkencetaret i masin dhe regjistrojne? Po sikur te jete keshtu?????

[diikush]

POOOOOOOOO
Te sigurj une qe ka, whether we like it or not