Ndarja...nje lloj vdekjeje edhe ajo?

[FLOWER]

Mendoni se kur ndahemi nga dikush vdes bashke me te edhe nje pjese e jona? une mendoj plotesisht keshtu. cdo njeri na ben te nxjerrim ne pah ane te caktuara te vetes dhe hyjme ne nje bashke-ekzistence me te qe na ben te jemi apo sillemi ne nje menyre qe ka te ngjare te mos jete e ngjashme me ate cka nxjerrim ne pah apo jemi me njerez te tjere.
(e shkruajta te romanca e qe lidhet me ndarjen mes dy njerzve qe kane pasur nje ndjenje per njeri tjetrin, por mendoj se kjo eshte e vertete edhe cfaredo lloj marredhenie tjeter, ate mes miqsh, kolegesh...etj.)
do me pelqente te shikoja sa bashkoheni me mendimin tim e sa e kundershtoni ate...ju ftoj

[Dito]

Per te pasur zanafille nje deshire vertete te zjarrte, kerkohet dicka qe mund te shprehet vetem me nje metafore kimike: dy persona duhen te neutralizohen njeri me tjetrin, si acidi me bazen ne nje kripe neutrale.

Dito.

[I-amëshuar]

Përshëndetje
Interesante tema që ju flower keni propozuar. Ndarja një lloj vdekje që jeton me njeriun(n.q.s dashuria ka qenë e sinqertë dhe e thellë). Jam dakord me mendimin tuaj dhe do të shtoja se ndjenjat që aktivizojne pjesë të errëta të vetëdijshme e që ndodhen në errësirën e pafund të pavetëdijshmes na bën që të shtojmë kujdesin për atë ndjenjë dhe ti krijojmë një vend të vecantë në honin e pashterruar te shpirtit tonë dhe pak nga pak duke akomuluar deri në komplimentim të ashtuquajturës dashuri. Kjo thellësi skalitëse bën ndarjen nga ajo një vdekje frymëmarrëse por që sjell një leksion dhe pasurim të madh për të ardhmen dhe i mëson ndjenjave të jenë elastike dhe sa më sipërfaqësore. Pra krijohet një imunitet nga kjo këputje dhe largim i menjëhershme që krijon një ambjent mbytës për shpirtin tonë

[StormAngel]

Mendoni se kur ndahemi nga dikush vdes bashke me te edhe nje pjese e jona?

Duke nisur nga kjo,ajo që vdes është e ardhmja e atyre dy personave që kanë qenë në lidhje dhe asgjë tjetër.
E kaluara e tyre nuk vdes,ajo mumifikohet edhe hudhet diku brenda në shpirt...aty ku edhe ka lindur dashuria.
Unë së paku kështu mendoj,mbase gabohem!

kalofshi mirë,
Stormi

[FLOWER]

nuk ishte thelbi dashuria qe vdes, se normal ajo qe kalon kalohet, ajo qe mund te harrohet harrohet dhe ne kujtese te ngelen vetem gjerat e bukura ose ato te keqijat, varet sipas historise dhe eksperiencave. ajo qe doja te thoja eshte se humbim nje pjese te vetes ne sensin jo zemren por humbin personin qe kemi qene ne nje marredhenie, po e thjeshtezoj pak duke thene: nese ti pelqen futbollin une qe me pare e urreja filloj ta pelqej prej teje, ose nese ti vlereson njerzit e qeshur etj. une psh pavetedije mundohem te qesh me shume-dmth gjithmone kemi nje vete tjeter me cdo person me te cilin hyjme ne nje marredhenie dhe kjo vete vdes ne momentin qe ne nuk kemi me kantakt me X person-me pak fjale kjo ishte se me duhet te iki e nuk kam kohe ta bej me te qarte idene time (megjithese besoj se edhe me kaq e qarte duhet te jete- e sqaroj serisht kur te jem me me nge)

[I-amëshuar]

Nuk jam dakord me "vehte te tjerë apo vehtja vdes". Flower më fal po ke vështirësi të shprehësh mendimin tënd që të mundon. Po që ta bëj më konkret atë të cilën kam cituar më sipër që ato ndjenja që të bëjnë të ndiesh një pjesë tënden të vdekur jan ndjenja dashurie. Desha të bëj një pyetje për të hedhur dritë mbi temën ju flower. C´farë kuptoni me dashurinë?

[green]

Te duash nje njeri tjeter, dhe te nisesh te pelqesh gjerat qe i pelqejne atij (kjo hyn tek pershtatja e ciftit me njeri-tjetrin) te jep ate ndjenjen e komfortit...Cdo gje eshte e planifikuar, e parashikueshme...e qete. Shpesh pikerisht ky komfort behet shkaterruesi i maredhenies sepse njerezit kete "rehatine" e kthejne pa kuptuar ne varesi.

Dhe kur ndahen...me shume sesa nje ego e plagosur i demton dhe i ben te vuaje pikerisht prishja e kesaj varesie. Frika nga ajo e reja qe mund te hyje ne jeten e tyre qe perfaqson "te panjohuren". Shkaterrimtari me i madh i jetes tone eshte FRIKA...nga gjithcka e paparashikueshme, e panjohur, e pajetuar me pare...prandaj kemi tendencat te krijojme varesi ndaj gjithckaje, pothuajse.

Nga ndarjet, asgje nuk vdes brenda nesh....thjesht na perfshin paniku i te panjohures dhe ankthi ne do te mundemi ta stabilizojme perseri kete "rehati". E me pas njihemi me nje lloj rehatie tjeter....qe s'eshte cudi fare te na pelqeje shume, shume here me teper...

[FLOWER]

E para na vdiqet duke i marre temat gjithmone shume personale dhe e dyta e permenda njehere qe nuk behet fjale vetem per ndjenjen e dashurise. nje gje e tille per mendimin tim ndodh ne cfaredo lloj marredhenie, edhe mes miqsh, shokesh apo kolegesh. a ka dy njerez te njejte? jo. atehere pse edhe sjellja jote, vetja qe ti fut ne marredhenie me keto njerez te ndryshem duhet te jete e njejte. nje njeri i caktuar mund te jete i afte te nxjerre anet me te mira te tuat dhe nje tjeter te nxjerre anet me negative.

[FLORIRI]

Mendoni se kur ndahemi nga dikush vdes bashke me te edhe nje pjese e jona? une mendoj plotesisht keshtu. cdo njeri na ben te nxjerrim ne pah ane te caktuara te vetes dhe hyjme ne nje bashke-ekzistence me te qe na ben te jemi apo sillemi ne nje menyre qe ka te ngjare te mos jete e ngjashme me ate cka nxjerrim ne pah apo jemi me njerez te tjere.
(e shkruajta te romanca e qe lidhet me ndarjen mes dy njerzve qe kane pasur nje ndjenje per njeri tjetrin, por mendoj se kjo eshte e vertete edhe cfaredo lloj marredhenie tjeter, ate mes miqsh, kolegesh...etj.)
do me pelqente te shikoja sa bashkoheni me mendimin tim e sa e kundershtoni ate...ju ftoj

Une per vete e shtjelloj ne dy menyra pyetjen tende.
Si fillim dua te nenvizoj dicka,persa i perket ketij forumi.Ketu ka nje larmi te madhe shkrimesh,eksperienca te jetuara,te degjuara etj.Por cuditerisht,nga ana e moderatoreve behet pak,pothuajse aspak perpjekje per te sjellur me shume material mbi enigmen...Cfare eshte dashuria e vertete?.Them kete pasi pyetja jote me duket e lidhur me kete fenomen.

1-Heine thote '" Njeriu qe dashuron njehere eshte perendi,po dashuroi per se dyti eshte gomar",thenie me se e vertete,por eshte e vertete ne rastet ku ka dashuri te sinqerte.Kjo duket qarte qe eshte thene nen ndikimin e flakte te dashurise,pasi e mitizon ne maksimum sinqeritetin dhe pazevendesueshmerine.
Pra nese dashuria eshte e sinqerte,dhe vjen ndarja.........atehere fatkeqesisht ajo perpelitet ne nenvetedijen tone,dhe ngjallet me kujtime te ndryshme.Por ne nje rast te tille kjo pjese e jona vdes ose me mire nuk eshte ne gjendje te kryeje funksionin e saj.........nuk mund te dashuroje si me pare.

2-Nese behet fjale per ndjenja kalimtare,ku nuk ka sakrifica sic e meriton nje dashuri e vertete atehere ata zene vendin e njera tjetres.Krijohet nje lidhje,vjen ndarja.Nuk humbet asgje pervec se ndrrohen personat.

Pjesa e vetme qe humb eshte koha e pashfrytezuar.

[green]

nje njeri i caktuar mund te jete i afte te nxjerre anet me te mira te tuat dhe nje tjeter te nxjerre anet me negative.

Eshte shume e cuditshme dhe e vertete.
Kjo ndoshta ndodh ngaqe te paret na pranojne ashtu sic jemi(edhe pse nuk jemi e s'kemi si te jemi te njejte!)...kurse te dytet na shikojne me sy skeptik (me dashje apo pa dashje).