Adoptimi (pasojat)

[Shkoder_Gurl]

imagjinoni sikur nje dite kur vini ne shtepi, prinderit ju thojn qe je i/e adoptuar. si do reagonit? do benit ndonje gje? nese po cfar? apo sdo kishit ndonje reagim te madh dhe do kishit vazhduar me jeten tuaj si me perpara, sikur kjo gje nuk kishte ndodh fare.

[*~Rexhina~*]

Shumë temë e bukur Shkoder Girl... kam par disa filma qe i perket pyetjes tende. Dhe kam menduar si do reagoja ose si do ndihesha neqoftese prindërit do me thonin qe jam e adoptuar. Do ndihesha shumë keq sigurisht, por do lendohesha me shumë per asyen qe nuk jan ata "my biological parents''

[shahisti]

te jeshe jetim nuk eshte gje e lehte,por edhe te jesh i adoptur perseri eshte e veshtire.Kurse per sa i perkete anes tjeter, se si do reagoja une po te isha i adoptuar!Do te thoja qe do shikoja realitetin dhe do ti vija gjerat ne peshore,sepse ka shume arsye qe ndikojn,e para perse prinderit me /apo e braktisen kete foshnje qe ne maternitet ,dhe a u interesuan ndonje here per femijen qe e adoptuan dhe e riten te tjeret,dhe do shikoja se si me kan trajtuar ata qe me kan adoptuar,dhe do ti vija gjerat ne peshore dhe pastaj do vendosja.Perseri eshte e veshtire te ndahesh edhe nga ata qe te adoptuan,sepse edhe ata qe te adoptuan,kan vuajtur per ty, te riten apo te edukuan te dhane shkolle.Une do te isha kurioz te mesoja se kush ishin prinderit e vertet dhe sa interesim kishin per femijen e tyre qe e kishin adoptuar te tjeret,dhe neqoftese ata nuk kishin interesim atehere do ishte me mire ti haroje, dhe te bashkjeto/ j/e/ me ata qe te adoptuan qe nuk te lane ta ndjeje mungesen e prinderve te vertet.Ndonje here realiteti eshte i hidhur por qe duhet pranuar

[marcus1]

Do pesoja shok.(shock) Nuk e di se sa kohe do me duhej per ta kaluar kete gjendje te veshtire. Do preferoja qe te mos ma thonin kurre. Nuk do kerkoja kurre per te gjetur prinderit e mij te vertete. Besoj se pasi te kisha kaluar gjendjen e veshtire, do shihja "prinderit" e mij si prinder te vertete dhe nuk do t'i braktisja kurre.

[bimba_tenera]

po te isha e adoptuar do kerkoja prinderit e mi te vertet dhe do ju kerkoja te pakten 1 shpjegim pse me abandonuan..
mbase ogni tanto do shkoja ti takoja por nuk do jetoj kurre me to.. do jetoja me familjen qe me rriti e qe me do

[Klevis2000]

Per mendimin tim duhet qe personi qe e ka biresuar femijen tia thote te drejten se ai nuk eshte babi i tij ose nena e tij dhe pervec kesaj ta trajtoje si femije te tijin pavarsisht se nuk e ka.Eshte e drejta e femijes te di atesine e tij ose nene etij dhe sduhet te lejohet fshehja e prinderve.

[KaLTerSi]

Si do veproja sikur prinderit e mi te mos ishin prinderit e mi?
Pasi te kisha rikuperuar disi nga shokimi psikollogjik, do kisha per ti falenderuar per mbeshtetjen e tyre te pakushtezuar, per keshillat, per verejtjet, per dashurine e tyre, per castet e lumtura qe me kane dhuruar, do i falenderoja qe gjate gjithe kesaj kohe me kane trajtuar dhe jane kujdesur sic do benin per femine e tyre.
Me pas sigurisht do doja te informohesha mbi prinderit e mi biologjik dhe arsyen shtytese qe une u dhash per adoptim. Sikur te ishte e mundur qe une te takohesha me prinderit bio. , nuk jam shume koshiente se sa do i pranoja shpjegimet e arsyeve te tyre per dhurimin tim pasi cdo veshtiresi qe mund te kene pasur ne jeten e tyre kur erdha dhe une ne kete bote nuk do shfajesonte dot braktisjen e tyre. Nuk dua te dukem egoiste aspak, po thjesht nuk mendoj qe do pranoja idene e abandonimit nga prinderit per cfaredo lloj arsye, mbase po te ishin kriminele e me dhane po prape do me kishin dhene tek te afermit, gjyshe teze a ku di une. Megjithate keto mendimet e fundit jane relative pasi as vete nuk jam e bindur se cdo beja.

P.S. Eh nese jam e sigurt per ndonje gje ne jeten time jane prinderit e mi sidomos im ate se vallaj jam misherimi i karakterit te tij, tamam e bij e ba'se, mamin shpesh e dyshoj po nuk mbetet mbrapa jo

[*~Rexhina~*]

Postuar më parë nga KaLTerSi


mamin shpesh e dyshoj po nuk mbetet mbrapa jo

lol me shkrive... kurse un i dyshoj te dy me bejn ti dyshoj vete, me gacomojn dhe thon "Ana ti nuk na ngjan ne fare, shiko motrat e tua ngjajn me ne dhe me njera tjetre.... kurse ti me asnjerin... te kemi ngatruar ne maternitet "

mire qe ma thon kte ne kete moshe

[Shkoder_Gurl]

flm per pergjigjet tuaj edhe i lexova te gjitha

Une gjithashtu mendoj se si reagon dikush ka te bej edhe me mosh. Sa me i madh te jesh, je dhe me i pjekur ne veprime dhe dicisions qe ben. Vepron me mendje, kurse nje adoloshent mund te shperthej. Kjo nuk i perket te gjithve se jo te gjith jan njesoj, por ne pergjithsi kshu eshte...te pakten keshtu mendoj une.

[s0ni]

Postuar më parë nga Shkoder_Gurl
imagjinoni sikur nje dite kur vini ne shtepi, prinderit ju thojn qe je i/e adoptuar. si do reagonit? do benit ndonje gje? nese po cfar? apo sdo kishit ndonje reagim te madh dhe do kishit vazhduar me jeten tuaj si me perpara, sikur kjo gje nuk kishte ndodh fare.

Neqofse dicka e tille do te me ndodhte to i falenderoja prinderit perzemersisht qe me moren ne familjen e tyre, me rriten, me dhuruan dashuri dhe nuk me lane vetem te jetoja neper shtepiat e femijve. Ato per mua do ishin 100% prinderit e vertete nen zemren time. Do ti respektoja nje mijeeee here me teper sec i kam pasur, aktin e tyre qe me rriten nuk do ta harroja kurre dhe do beja c'fare te mundesha tia shperbleja.
Sigurisht qe do kerkoja dhe prinderit e lindjes, do mundohesha te krijoja nje lidhje miqesore me ato. Por perpara prinderve qe me rriten nuk do ti vija.