A jam une idealist?

[Pelasgian]

PLEQERIA NUK ESHTE JETE

Ne fizikishte i bejme 70 vite por mentalishte ende jemi 20 vjeqare.


Nje materialist gjene menyra te pakufizueshme per te bere milionat. Pasi qe ti beje milionat mundohet qe ti beje bilionat. Pasi qe ta beje nje shtepi mundohet ti beje edhe dy a tri. Por perseri ai duhet ta beje gjumin ne vetem njeren prej tyre. Dhe kur te vie koha e ushqimit ai do te ha aqe sa ne. Dhe gjithe kohen brengoset per milionat e tij.

Nje idealist gjene menyra te pakufizueshme per te qene i lumture.
Nje idealist kupton se gjeja me e rendesishme ne kete jete eshte lumturia. Ai dine se lumturia nuk shihet dhe preket. Lumturia ndihet dhe shijohet. Eshte ne mendjen dhe shpirtin tone.


Dhe pyetja ime konkrete eshte si te perparojme ne si njerze kur dime se shumica e luftave boterore jane shkaktuar mu per shkake te materializmit.


Lexo me poshte dy temat qe i kam parashtruar.

1 TE JAPESH DO TE THOTE TE MARRESH.
2 QKA U DESHIROJME TE TJEREVE NA NDODHE NEVE.


Sa pergjigje kane dale nga keto. Vetem nje dhe ajo e zbehte.

Sikur ne Shqipetaret ta dinim se paku ta paren do te ishim njeri nga popujte me te sukseseshem.

Me nderime,

[BEBA]

Pelasgian Ahhhh sikur ... Po te jete me sigur shume gjera do te ishin ndryshe tashi apo jo? Njerezit nuk duhet te hecen kurre me sikur besoj. Tema eshte qe dicka te behet ose jo. Edhe sa per ate qe thua ti per ne shqiptaret lali, ehuu dicka qe ka per te marre shekuj qe te rregullohet se per ta shkatruar u ngriten te gjithe edhe e shkateruam por per ta rregulluar aman secili ka ikur edhe ka marre dhene. Nejse se si shume e zgjata me kete teme dhe nuk para hyj shume neper keto tema. Nejse pacim nga mua edhe kalofshi sa me mire!

[Pelasgian]

Fjalet qe vine nga zemra jane te pasterta si loti.

[Templari]

I dashur Pelazgian, ideali eshte nje vije e holle mes kompromosit dhe oportunizmit te shpirtit. Nuk qellon rralle qe dy persona te perkufizuar ne rrethet e tyre shoqeore si idealiste, naive, te sinqerte apo ku di une se cfare, te ndodhur rastesisht ne nje diskutimi mes tyre te ngrene idene per veten se ndoshta nuk kane qene dhe aq idealiste. Puna eshte se njerez te ndrushem perdorin instrumenta te ndrushme per te bere vleresimin e idealit, i cili nga ana e tij, per t'u komentuar me pas nga dikush varet dhe nga vlerat njohese qe ka vleresuesi, sikurse e kaluara personale, orientimi social e shume te tjera si keto qe e komplikojne edhe me teper argumentin ideal.
Per mua mjaton nje perqasje filozofike mbi gjerat (idealin), duke mos i konsideruar ato si te ngurta, por te karakterit dinamik nga ku nuk mund te perjashtosh asgje nga ndodhia e mundshme. Duke pasur nje perqasje te tille pergatitesh te presesh cdo gje, pavaresisht se ndodhia do te jete vetem nje.

[Pelasgian]

Templari,

Shume ke te drejte, dhe qellimi im per kete teme ishte qe te diskutohet per nje menyre tjeter, pos materializmit.

Normal idealist ka qene edhe Hitleri, eshte e kuptueshme se ai nuk e beri gjithe ate deme per fitime personale.


Idealizmin qe une jam duke permend eshte ai qe me shprese u ndihmon njerezve ne pergjithesi per te shikuar jeten prej nje kandi tjeter.

Definicioni me i mire per idealizmin tim eshte IDEALIZMI HUMANIST.

Dhe jo vetem me fjale, por me vepra. Te gjithe filmat qe une do ti realizoj gjate karieres sime do te kene karakterin humanist.

Se shpejti do te mundohem te botoj nje liber i cili ka per teme lumturine.


Ajo qe une beje eshte si nje pike uji ne oqean.

Si te mbledhim me shume pika uji te tilla?

[Templari]

Pelasgian i nderuar, eshte e pamundur te mbledhesh lumturine dhe t'a fúsesh ate ne nje permbledhje me poezi, skica, novela etj, pasi per mua vetem dhimbja ka karakter real, kurse lumturia ka natyre iluzore (sot gezohesh se e ke neser hidherohesh se s'je). Keshtu qe per te shmangur dhimbjen qe per mua eshte motivi krysor sikurse dhe orientimi qe duhet te mbajne njerzit per te ruajtur deri diku ballancen mes lajthitjeve lumturore dhe depresioneve madhore, qe nuk bejne gje tjeter vecse konsumojne pakthyeshmerisht shpirtin qe eshte unikal tek cdo njeri.
Do te te rekomandoje t'iu hidhje disa keshilla tek tema e hapur prej meje "Living happy feeling Glad" per te pare sado pak se sa i bindur duhet te jete personi qe shkruan (ne anglisht) se ne bote s'mund te jetohet vetem dhe ne te njejten kohe s'mund te jetosh me te tjeret dhe te humbasesh identitetin e qenies tende.

[Pelasgian]

I nderuar Templar,

Se pari me vjene mire qe shprehe interesim rrethe kesaj teme interesante, por edhe te komplikuar. Sikur te mos ishte e komplikuar do te behej nga qdokush.


Ne Shqipetaret ne pergjithesi njohim si reale vetem dhimbjen, kjo per shkake te rrethanave ne te cilat kemi jetuar dhe ende jemi duke jetuar.

Pyetja eshte Kush eshte balanci per kete vuajtje? Kjo eshte komedia. Duhet te mesohemi ta pranojme lumturine me dy duarte. Kurse dhimten ta fshijme prej fjalorit.

NESE DIKUSH TA HINE NJE SHUPLALE, TE DHEMBE 2 MINUTA

NESE DIKUSH TE SHANE, MUND TE DHIMB GJITHE JETEN

Pra duhet te mesohemi te mos e pranojme kete dhimbjen shpirterore. Ajo fizike sherohet me kohe.


Vazhdojme,

[Inconstant Moon]

Romantik jo-egocentrik!

[Pelasgian]

Inconstant moon,

Nuk po kuptoj, a ka mundesi me qene me i kjarte.

Faleminderit,

[Templari]

Me falni qe mbetem tek kuptimi fjale per fjale i shprehjes se thene nga Pelasgian, por nuk mund te rri pa cituar me te madhe se:

A Mercedes is allways a Mercedes, even better if numbers get high !