Deri kur

[Klevis2000]

VËLLAIT TIM SHQIPTAR

Të drejtohem me shpresën dhe dëshirën se do të më dëgjosh. Të drejtohem me fjalën e nderit, me zërin e zemrës.

Mbështillu me petkun e pranverës dhe bëhu gjelbërim i vërtetë. Le të fluturojnë tek ti zogjtë, bëhu burim uji, të vijnë pranë teje të gjithë ata që ndiejnë etjen. Bëhu posi qiriri që digjet për t’i ndriquar të tjerët, bëhu dritë, që të vrapojnë njerëzit tek ti, t’i davarisin errësirat në të cilat nuk shihet asgjë. Përqafoji njerëzit në atë mënyrë sikur të ishe një nënë e vërtetë e tyre, të bëhesh aso nëne në kraharorin e së cilës do të gjejnë ngrohtësinë e jetës, e cila ndoshta u mungon atyre. Sikur ALLAHU pati mëshirë ndaj teje, edhe t’i ndriçojë ata që ke përreth, ndriço në atë mënyrë që të bëhesh njeri i vërtetë për njerëzit. Po qe se e bëjnë këtë, dije se një ditë edhe ata që sot përçajnë thurin vargje për urrejtje, ndasi e fraksione, - të gjithë ata para teje do të presin në rreshta vetëm e vetëm që të të shohin ty, të takohen me ty.

Të jesh burim inspirimi që, edhe po të ndaleshin të gjitha gojët, edhe po të harxhoheshin oqeanet me ngjyrë, edhe po të pushonte së vepruari gjithçka, burimi yt të mos shterej. Fjala dhe vepra jote të shërbejnë si vendstrehim për të gjithë ata që mbeten pa strehë dhe ngushëllim, për të gjithë ata që mbeten pa më të afërmit e tyre. Të jesh strehim për të gjithë ata që kanë nevojë për emrin njeri. Të jesh, dhe pa tjetër të jesh shqiptar i mirë dhe njeri i vërtetë.

Sot kur disa të mjerë po tentojnë të krijojnë në mes nesh një atmosferë të tillë ku të ngulfatet çdo e gjallë, të bëjnë përçarje partiake, popullore,dhe urretje fetare e njerëzore, mu sot, kur neve na nevojitet më së shumti bashkimi, ti qëndro besnik i vlerave që i fituam me gjak. Atyre që po mundohen të na i mbyllin rrugët drejt së ardhmes, ti duhet t’u thuash: ndal. Atyre që po mundohen të shkatërrojnë urat, themelet e të cilave i ndërtuam me eshtrat e popullit tonë, mos u lejo të jenë pengesë për ty, për të ardhmen e popullit tënd. Mos lejo të biesh pre as e atyre që nuk dinë tjetër pos llafe e llafe, bile edhe nga më shpifëset për momentin.

Gurët që t’i kanë hedhur në kokë, flaki në qiell. Flaki që të bëhen meteorë për popullit tënd, ta ndriçojnë atë, ai mu sot kanë nevojë për dritën e qiellit. Ashpërsia dhe dhuna që është përhapur në mesin tënd, nga ti duhet të shndërrohet në butësi e paqe për të gjithë ne. Para së gjithash, të ruhesh nga viruset e kohës. Kjo duhet të jetë karakteristika kryesore e njeriut ideal, për të cilin Kosova dhe Shqiperia ka më së shumti nevojë. Ky është mësim për njerëzit që filluan rrugën e tyre të lirisë, rrugë që nuk bën të këputet në gjysmë.

Modestia, pjekuria dhe burrëria janë tiparet e njeriut, i cili meriton të quhet vërtet njeri. Njerëzit me tipare të tilla nuk ndryshojnë lehtë për hir të momentit e vështirësive të kohës. Ata janë të matur, aspak konfuzë, nuk guxojnë të bien nën ndikimin e ndodhive që ndodhin përreth, as të hutohen para ndryshimeve që mund të jenë shumë herë posi rrufeja dhe as të përkulen në furtuna të jetës. Ata duhet të jenë posi xehja, nga e cila pas vlimeve e përvëlimeve të shumta, në fund përftohet ari, duhet të jenë posi graniti që përballon furtunat e motet. Ata nuk bën kurrsesi të devijojnë.

Vëllai im shqiptar!

Sot duhet të jesh guximtar dhe të përballosh me jetën guximshëm. Kur të kritikosh, së pari nisu nga vetvetja. Pikënisje të kesh karakterin tënd, dhe para së gjithash ta ruash atë. Njerëzve u buzëqesh me një qeshje që nga fytyra jote të rrezatojë inspirim dhe shpresë. Kur t’u buzëqeshësh atyre, mos harro të jesh edhe me shpirt me ta. Ta dish se kjo është natyra jote.

Eja dhe fillo t’i mbrosh edhe një herë vlerat e tua. E Vërteta hyjnore është pranë teje. Ajo të pret, ngase të patë premtuar se, edhe nëse gabon, për shkak të pendimit tënd, do të ta falë gabimin. Tani, ruaju të mos biesh më në mëri, urrejtje, çmendi, vëllavrasje e humbje! Mos bjer pre e hartave të djajve. Mos iu afro kurthës së tyre, ngase ata nuk do të pushojnë. Ata, për çdo ditë përgatitin plane që edhe një herë të vijnë tek ne. Ata janë të mallkuarit e historisë. Në qoftë se për çfarëdo arsyeje gabove një ditë, vepro posi Ademi: drejtohu, eja në vete dhe pranoje gabimin tënd. Drejtohu nga dera e shtëpisë me nëntëdhjetë e nëntë plisa të bardhë. Kërkoje veten tënde aty, dhe aty do ta gjesh të kaluarën tënde. Po nuk e bëre këtë, dije se do të jesh përgjegjës për veprën tënde. Nëse do të lexosh me kujdes fletët e saj, aty do të gjesh edhe emra të cilët, posi ti, mund të kenë gabuar. Mundohu t’i arsyetosh, sepse edhe ata janë njerëz si ti. Mundohu t’i falësh. Dhe, kur t’i falësh, ngrihu e ndihmoji ata. Mos e shpenzo kohën tënde duke numëruar gabimet e së kaluarës dhe të njerëzve që ke pasur rreth teje. Ajo, për ty është një punë e kotë. Por, në qoftë se sheh se ke dëshirë të merresh me numërimin gabimeve dhe mëkateve, atëherë merru me gabimet dhe me mëkatet e tua, dhe kjo në atë mënyrë që, kur t’i shohësh, të të lemerisin. Të të përkujtojnë nevojën që ka Kosova dhe Shqiperia për ty.

Kur të ecësh, ec me shikimin poshtë. Me krenari ec vetëm atëherë kur dëshiron të prezantosh vlerat njerëzore. Se, përndryshe, krenaria jote e tepërt do të ta thyejë tehun, do të të poshtëronë para njerëzve të tu.

Ti, një ditë, mund ta ndiesh veten se duhet të jesh i priviligjuar nga njerëzit e tu. Nëse je i kapluar nga një ndjenjë e tillë, dije se je kapluar nga një sëmundje e atillë që njerëzit të ikin prej teje. Ajo të çon në drejtim të kundërt nga duhet të shkosh, ajo do të jetë shkak i mjaftueshëm për rrethin tënd që ty të të braktisin, që më vonë, edhe nëse dëshiron t’i përfitosh, ata më nuk do të vijnë. Andaj, të këshilloj edhe një herë - edhe pse nuk jam i prirur të jap këshilla- bëhu modest, i mençur, i urtë; bëhu posi trungu i hurmës që nuk di të bjerë në tokë as atëherë kur furtunat dëshirojnë ta nxjerrin nga dheu, bëhu posi ajo hurma që edhe pse të gjithë për të thonë se është e ëmbël, shëruese, asnjëherë nuk tha: “Unë jam më e mira”. Ata që e shohin vehten të madh, ata të cilët imagjinojnë se kanë cilësi të mbinatyrshme, të cilët nga të tjerët presin vetëm nderime, lëvdata e urimi, ata që bien e zgjohen me mendjemadhësi, edhe nëse tani janë të kënaqur, dije se një ditë do të jenë të poshtëruar. Ata historia do t’i quajë fundërri e letrave të saj të pluhurosura. Ata do të jenë viktimë e mosdëgjimit të këshillave të mira.

Shqiptar! Po pate guximin, dëbo mërinë dhe armiqësinë që të është palosur në zemrën tënde! Shporre nga ti pandershmërinë! Dhunës shkuli rrënjët, merrja dheun që ka ndër këmbë! Shkele me thembrën e këmbës! Dije dhe mësoje se të vërtetën gjithmonë e ke afër! Frenoje ndjenjën e së keqes, me besimin se Zoti do të hakmerret për të! Në vend që të gjendesh nën sundimin e epshit e të veprimeve të shfrenuara, mundohu, po, patjetër mundohu të gjendesh në atë rrugë, në të cilën Allahu dëshiron t’i shohë njerëzit!

Çlirohu nga ajo peshë e mërisë që të ka kërrusur shpinën tënde. Po pate sukses, dije se je në rrugë të mbarë! Në të kundërtën, je duke u larguar nga ajo. Nëse vepron të kundërtën, një ditë do të përjetosh dhembjen më të idhët të kurbetit, ngase, edhe nëse ti je në vendin tënd, nuk do t’i kesh të afërmit pranë teje. Ti do të jesh i huaj, i huaj në vendin tënd, në atdheun tënd, në atë lagjen tënde ku ke kaluar fëmijërinë duke luajtur me guraleca, me shokët e tu. Dije se askush nuk do të të afrohet më. Dije se do të jesh mërgimtar i tillë që historia nuk e fal më! Pra, drejtohu, eja në vete, dilju krah vlerave njerëzore.

Për mundin që po derdh për fitimin e vlerave që ndoshta më përpara do t’i kesh humbur, sikur njeriu që merr frytin e farave që i ka hedhur më parë në tokë, kur të vijë stina e tyre, jo nga dhjetë, jo nga njëzet, por njëqind herë më shumë do t’i korrësh ato. Prandaj, mos prit, mos u ndal, por hidhi andej e këndej farat e mirësisë, farat e së bukurës, të virtyteve. Fshije ndryshkun me të cilin je mbështjellë, jeto ashtu siç të ka hije. Jeto në atë mënyrë që edhe ti të jesh një tullë e murit të ardhmërisë sonë që po ndërtojmë të gjithë së bashku! Andaj, shpejto! Shpejto të kuptosh se, edhe nëse jetën tënde e kalove në mundime, ndihmoji të tjerët që të kenë jetë të mirë! Të keshë derte po, të jetosh me derte po, të përjetosh dertet gjithashtu po, por mos lejo të bëhesh dert për të tjerët, përkundrazi, mundohu që njerëzve t’ua zgjidhësh hallet e tyre. Bëhu i tillë që njerëzit të kenë nevojë për ty! Posi ajo pema nën hijen e së cilës ata gjejnë prehjen, rehatinë, flladin e qetësinë e shpirtit të tyre. Tek ti të vrapojnë të gjithë ata që vuajtën, humbën bukurinë e jetës, të dobëtit, të shkelurit. Bëhu i atillë që afër teje të ndihen të sigurt dhe të qetë.

Shqiptar! Ec përpara si lumi që nuk di të ndalur!

Largoje nga sytë e tu perden e ndasisë! Ata që janë drejtuar tek ti për ndonjë nevojë, mos i mashtro! Njerëzit që kanë nevojë për ndihmën tënde, mos i zhgënje. Vrapo të jeshë i pari në shërbim të shoqërisë sate! Ndije në shpirt pozitën e atyre që po dergjën prapa grilave të të mallkuarve!

Ngrihu, dhe ngrihu vetëm me ndjenjën e së mirës! Bëhu ciceron i mirësisë! Këmbët që lodhen në vepra të mira, duart e plasaritura nga puna në shërbim të njerëzve, zemrat që qajnë për të mirën e njeriut, janë të shenjta dhe të bekuara. Thuaj Zotit: “Urdhëro”! Thuaj Atij: “Pa shihe si digjemi për fene tonë”! Shih se si do të hidhemi në grykën e vullkanit të jetës. Shih se si Kosharja dhe i tërë feja dhe atdheu ynë mbrohet nga ne. Andaj, mos rri ulur, ngrihu, ec, vrapo, shpejto nga vlerat njerëzore, përfitoji ato. Po vrapove, po shpejtove, do t’i gjeshë ato, do t’i mbërrish, dhe kur t’i arrish, merri, shfrytëzoji ato, jepu edhe të tjerëve, dhe thuaju njashtu siç po të them ty: “Ja sot, ja kurrë, të shpejtojmë”. Dije se Kosova, Shqipëria ka nevojë për ty, për të gjithë ne. Dije se je dhe duhet të mbetesh shqiptar.

Flamujt, të bukur duken vetëm mbi supet e njerëzve që janë duke ecur përpara. Bletët janë të lavdëruara me punën, shërbimin dhe mjaltin e ëmbël të tyre. Ecja përpara e ushtarit, është më e bukur se qëndrimi i tij në vend, prandaj, ngrihu, mos rri. Le të valojë flamuri i pavarësisë mbi supet e tua, mbushi koshiqet e Arbërisë me mjaltin e së bukurës, posi të ishe bletë punëtore. Bëhu i vyeshëm! Bëhu i gatshëm t’u përgjigjesh gjithmonë kërkesave të popullit. Andaj, gjithmonë të jesh i gatshëm! Perden që ke përpara, hidhe. Njërin sy mbaje hapur, përcille zërin që të vjen, dhe përqendrohu e prit! Urdhri patjetër do të vijë. Atë ditë do ta lëvizësh gishtin, të keqen do ta qëllosh në ballë, do të shohësh se si bie e poshtëruar para këmbëve të tua. Ajo ditë, patjetër do të vijë. Asaj dite sot po i këndon Kosova dhe Shqiperia, bota do t’i buzëqeshë. Është ajo ditë për ne si ajo që Zoti e quajti: “jevmu’l-fet’h”, të tjerët “independencë” e ne e quajmë Dita e se vertetes.

----------------- "Muslimani Krenar" -------------------

[Nika]

Klevis,
Titulli i shkrimit Tënd është totalisht i gabuar, pasi pa vetëdije bën të njëjtën gjë që janë munduar sllavët - të thojnë se nuk janë të njëjtë Shqiptarët dhe Kosovarët.
Vëlla i dashur! Të gjithë jemi shqiptarë! Të gjithë jemi edhe të Shqipërisë pa marrë parasysh a jetojmë brënda Shqipërisë Xhuxhe, në Kosovë, në Maqedoni, në Mal të Zi, në Greqi, në Serbi, Në Kroaci, në Itali dhe në diasporë.

[Klevis2000]

Ke te drejte por ka qene e pavejdijshme dhe e paqellimshme

[*DJ-ALDO*]

Vërtet ishte ashtu??!!
WOW

[Klevis2000]

Shpresoj ta kesh lexuar dhe ti shkrimin Dj Aldo se ndoshta nuk e di per cfare behet fjale dhe mos me quash me "shqiptar" ne shkrimet e tuaja plot dashuri.

[*DJ-ALDO*]

Unë jam shqiptar,dhe si i tillë nuk ka navojë ti drejtohem shqiptarëve të tjerë me fjalët ''vëllezër shqiptarë e kosovarë''
Të HUAJT e përdorin këtë,ashtu si ndonjë ortodoks shqiptar,do ti drejtohej ortodoksve të një vendi tjetër p.sh. bullgarëve ''Vëllezër bullgarë''.
Pra arabët dalngadalë e çjerrin pa dashur maskën e tyre ..
Hedhin nga një shkrim të ''saktë'',pro shqiptar(po ta lexosh me kujdes,ka plot antishqiptarllëqe brenda),dhe fshihen për ca kohë pas këtij shkrimi,duke harruar ,se çfarë kanë thënë më parë .
Ironi e gjallë...............por kush i harron ''bëmat'' e tyre??

[Klevis2000]

E keqa brenge e kohes

Kur njerëzit e humbasin esencën e besimit atëherë shfaqen shumë të këqija. Njerëzit kundër njerëzve, vëllezër kundër vëllezerve, miq kundër miqve, përse? Përse kjo brengë e kohës na mundon?

Deri kur?

Kthehuni nga Zoti vëllezër,dëgjoni fjalët e Tij, fjalët e së vërtetës. E këto fjalë sillni si rëfren të një kënge fituese,të asaj kënge që më plot të drejt thotë "mos urre". Mos urre njerinë vëllaun tënd, motrën, shoqen tënde, mundohu të urresh vetë urrejtjen. Mundohu me urtësi të fitosh mbi të, sepse vetëm kështu do të njohësh veten. Do të falësh e do të nisësh një mision të ri në një jetë të re, në jetë të rilindur. E vetëm kështu do të jeshë misionar i devotshëm ne rrugën e All-llahut.

Njerëz përse na i bëni të lotojnë? Përse motrave,nuseve,nënave doni t'u vini shami të zeza? Atu u sollën në jetë, për jetë, për ditë të bukura, jo për lot plumbash. Përse doni te harroni prapë Zotin tuaj? Tundu vëlla, mik, shok, tundu se Zoti është me ty, pranë teje; më dëgjon? Ai është në të gjithë qënien tënde njerëzore. Ej vëlla, mik, shok po të quaj si të duash ti, të lutem ndalu ç'bën?

Të lutem mos e prish bukurinë e ditëve me dasmorë,mos e lër motrën pa burrë,nipin pa baba,nënën pa djalë, vëllain pa vëlla. Të lutem me zë të drithëruar mos e braktis Zotin tënd,Ai të dha jetë,Ai të fal ne qoftë se pendohesh, ndaj flake tej atë pushkë të mallkuar, bëj me zemër qe plumbat vdekjeprurës të mos ndihen më,mos gjymto jetë. Po ikin jetë pa faj vëlla. Të lutem kthehu nga Zoti yt, utju Atij kërkoi falje Atij. Ule atë grykë të mallkuar që vjell e ndjell kob, errësirë, ule për hatër të syve me lot të pa tharë. Po lulet, lulet vëlla të mos i blejmë për varre të ftohtë akull. Le t'i blejmë ato për nuset e bukura, që një ditë do të mbushin Shqipërinq plot me djem e vajza,plot me jetë. Le të nisin jetët e këtyre vogëlushëve pa krisma, pa gjak, pa urrejtje.

E keto jetë të lira, mendoj se do të na largojnë të keqën, urrejtjen, këtë brengë të kohës. Të lutem vëlla,mik,shok ktheju Zotit tënd. Tek Ai do të gjesh të vërteten e jetës, do të zbulosh karakterin tënd. A e di ti se ç'do të thotë "Bismilah"? Mësoje, dhe filloje edhe ti jetën tënde të re së bashku me atë të vogëlushëve të porsalindur. E Zoti do te falë,pra falë edhe ti. Jetoje dhe gëzoje jetën ashtu si e ke ne thellësi të shpirtit tënd,pa gjak,me lule. Ju o shoqe të mija, o motra muslimane "ndaluni" mos shani e mos llomotitni nga smira. Mos u bëni hokatare, se kështu nuk ushqeni zgjuarsinë, trimërinë,mirësinë. Nuk ushqeni jetën, por bëheni vetëm burim i së keqës, burim urrejtjeje që sjell errësirë, padituri për kombin tonë. E një komb pa dije ska të ardhme. Ushqeni ju në shpirtin tuaj ato ndjenja që Zoti ju ka dhuruar, falni ju, që vëllezërit tuaj të falin, ta lënë atë pushkë të mallkuar.

O Zot, të lutem Ty, largona këtë perde marrëmendëse që po na i vërbon, falu mendjeve e zemrave shqiptare pak dritë, pak qetësi. Të lutem o Zot, të lutem ndihmona ta kalojmë këtë prag të rrënuar e mbi të të ngremë një prag të ri.

Le të jetë qëllimi ynë,ai për të cilin Ti na ke sjellë në jetë. Vetëm kështu ne do të prekim të gjitha skutat e errëta të shpirtit tonë, do të mund të gjejmë lumturinë. Duke gjetur lumturinë, ne do të kemi zgjedhur të gjitha problemet tona. Do të ulemi në prehrin e së vërtetës,kështu do të arrijmë qëllimin final të jetës. Ndërsa e keqja kjo brengë e kohës, së bashku me urrejtjen e pushkën do të varrosen njëherë e përgjithmonë.


--------------- Nga nje vajze muslimane ------------

[Klevis2000]

E keqa brenge e kohes

Kur njerëzit e humbasin esencën e besimit atëherë shfaqen shumë të këqija. Njerëzit kundër njerëzve, vëllezër kundër vëllezerve, miq kundër miqve, përse? Përse kjo brengë e kohës na mundon?

Deri kur?

Kthehuni nga Zoti vëllezër,dëgjoni fjalët e Tij, fjalët e së vërtetës. E këto fjalë sillni si rëfren të një kënge fituese,të asaj kënge që më plot të drejt thotë "mos urre". Mos urre njerinë vëllaun tënd, motrën, shoqen tënde, mundohu të urresh vetë urrejtjen. Mundohu me urtësi të fitosh mbi të, sepse vetëm kështu do të njohësh veten. Do të falësh e do të nisësh një mision të ri në një jetë të re, në jetë të rilindur. E vetëm kështu do të jeshë misionar i devotshëm ne rrugën e All-llahut.

Njerëz përse na i bëni të lotojnë? Përse motrave,nuseve,nënave doni t'u vini shami të zeza? Atu u sollën në jetë, për jetë, për ditë të bukura, jo për lot plumbash. Përse doni te harroni prapë Zotin tuaj? Tundu vëlla, mik, shok, tundu se Zoti është me ty, pranë teje; më dëgjon? Ai është në të gjithë qënien tënde njerëzore. Ej vëlla, mik, shok po të quaj si të duash ti, të lutem ndalu ç'bën?

Të lutem mos e prish bukurinë e ditëve me dasmorë,mos e lër motrën pa burrë,nipin pa baba,nënën pa djalë, vëllain pa vëlla. Të lutem me zë të drithëruar mos e braktis Zotin tënd,Ai të dha jetë,Ai të fal ne qoftë se pendohesh, ndaj flake tej atë pushkë të mallkuar, bëj me zemër qe plumbat vdekjeprurës të mos ndihen më,mos gjymto jetë. Po ikin jetë pa faj vëlla. Të lutem kthehu nga Zoti yt, utju Atij kërkoi falje Atij. Ule atë grykë të mallkuar që vjell e ndjell kob, errësirë, ule për hatër të syve me lot të pa tharë. Po lulet, lulet vëlla të mos i blejmë për varre të ftohtë akull. Le t'i blejmë ato për nuset e bukura, që një ditë do të mbushin Shqipërinq plot me djem e vajza,plot me jetë. Le të nisin jetët e këtyre vogëlushëve pa krisma, pa gjak, pa urrejtje.

E keto jetë të lira, mendoj se do të na largojnë të keqën, urrejtjen, këtë brengë të kohës. Të lutem vëlla,mik,shok ktheju Zotit tënd. Tek Ai do të gjesh të vërteten e jetës, do të zbulosh karakterin tënd. A e di ti se ç'do të thotë "Bismilah"? Mësoje, dhe filloje edhe ti jetën tënde të re së bashku me atë të vogëlushëve të porsalindur. E Zoti do te falë,pra falë edhe ti. Jetoje dhe gëzoje jetën ashtu si e ke ne thellësi të shpirtit tënd,pa gjak,me lule. Ju o shoqe të mija, o motra muslimane "ndaluni" mos shani e mos llomotitni nga smira. Mos u bëni hokatare, se kështu nuk ushqeni zgjuarsinë, trimërinë,mirësinë. Nuk ushqeni jetën, por bëheni vetëm burim i së keqës, burim urrejtjeje që sjell errësirë, padituri për kombin tonë. E një komb pa dije ska të ardhme. Ushqeni ju në shpirtin tuaj ato ndjenja që Zoti ju ka dhuruar, falni ju, që vëllezërit tuaj të falin, ta lënë atë pushkë të mallkuar.

O Zot, të lutem Ty, largona këtë perde marrëmendëse që po na i vërbon, falu mendjeve e zemrave shqiptare pak dritë, pak qetësi. Të lutem o Zot, të lutem ndihmona ta kalojmë këtë prag të rrënuar e mbi të të ngremë një prag të ri.

Le të jetë qëllimi ynë,ai për të cilin Ti na ke sjellë në jetë. Vetëm kështu ne do të prekim të gjitha skutat e errëta të shpirtit tonë, do të mund të gjejmë lumturinë. Duke gjetur lumturinë, ne do të kemi zgjedhur të gjitha problemet tona. Do të ulemi në prehrin e së vërtetës,kështu do të arrijmë qëllimin final të jetës. Ndërsa e keqja kjo brengë e kohës, së bashku me urrejtjen e pushkën do të varrosen njëherë e përgjithmonë.


--------------- Nga nje vajze muslimane ------------

[Klevis2000]

O Njeriii!

--------------------------------------------------------------------------------

Ah i shkreti njeri! Të duket se gjoja ç'je! Punon, mundohesh, mbledh pasuri, gjoja të bëhesh i pasur! Të jesh i lumtur! Të kalosh një jetë të qetë!

Zihesh, grindesh, kacafytesh, për më të voglën gjë, që të mos ta hanë të tjerët!
Por, prapë s’ia arrin qëllimit! Punon veç për të ngrënë; por shumë herë rri edhe pa bukë! Mundohesh të fitosh simpati, por prapë nuk e fiton! Të gjithë të përbuzin! Në qofsh i mirë të përbuzin të ligjtë! Të përbuzin pse të kanë inat! Në qofsh pasanik të përbuzin se kush e di se sa zemra ke djegur që ke mbledhur atë pasuri! Kush e di se sa familje ke lënë pa bukë, duke mos pasur asnjë mëshirë për ta!
Dëshiron të kalosh një jetë të qetë, por nuk mundesh! Një lajm të vjen që pasuria humbi, u dogj, u përmbyt! Ja t'u prish qetësia e rehatia!
Sa gëzim ndjen fajdexhiu kur ia rrëmben mallin, shtëpinë, pasurinë borxhliut! Ja nxjerr fëmijët në diell! Po ku do t'i shpjerë tërë këto para! Ku do të venë gjithë ato ofshafa çiliminjsh, që dridhen në mes të dëborës, nga të ftohtit! Me të gjitha këto ai do të ndërtojë përmendoren e poshtërsisë së vet! Edhe bota kur të shkojnë afër varrit të tij do të thonë: "Ja! Këtu pushon një egërsirë, një i poshtër; një njeri që hante mish njeriu, një njeri pa ndjenja njerëzore!"
O i shkreti njeri! Ti nuk je tjetër veçse guri i një dame që luhet prej fatit! Ti je por si ajo anija në mes të një oqeani, valët e furishme të të cilit, duke e marrë përpara, e përplasin në ndonjë shkëmb të largët! Ti je si ajo lulja e bukur, faqet e së cilës, në mëngjes ndrisin prej njomështisë; dhe ajo vetë shikon me sytë e saj të bukur, por si një trimneshë, diellin plak! Por në mbrëmje kreu i saj është i varur poshtë! Dielli e ka mundur e ia ka thithur gjallërinë. Ti je si ajo miza, e cila vetë ngec brenda me këmbët e veta, dhe merimanga e zë dhe e ha! Ti je si ai gushëkuqi, i cili në dimër kur bora e bardhë me cipën e saj të ftohtë ka mbuluar gjithçka, vete në grackë! Vete të kërkojë ushqimin e tij, dhe gracka e zë! E shtrëngon pa mëshirë dhe e varros për së gjalli!
Sot, qesh, loz e ha me gëzim! Po nesër?! Nesër shpata e mprehtë e vdekjes të pret! Të afërmit mblidhen e qajnë! Por më kot! Ti nuk kthehesh më…ike! Shkove! Pasurinë e le! Ndoshta ia le trashëgim edhe armikut tënd! Ti nuk e more me vete! Jo! S'ta dhanë! S'more gjë tjetër veçse 12-13 metër pëlhurë! Sot jeton në lumturi, po nesër valët e fatit, kush e di se ku të hedhin!
Qe i pasur; u bëre fukara, i vobekët! Humbe prestigjin tënd! Të gjithë të përbuzin, ashtu sikur ti përbuzje më parë të tjerët! Vete tek miku; të përzë! Zgjat dorën të kërkosh një lëmoshë…një copë bukë të mykur, por as këtë s'ta japin! Të përzënë! Shumë herë të japin edhe ndonjë shkelm barkut!
Ishe fukara! Një pasuri të ra në dorë! U bëre kryelartë e i harrove të gjitha vuajtjet, mjerimet që hoqe vetë! Ty më parë të dridheshin këmbët prej të ftohtit, nën borën e dimrit; vijnë të kërkojnë një copë leckë të hedhur në ndonjë qoshe, dhe ti s'ja jep! Të dhimbset lecka! I harrove ato që hoqe!
O i mjeri njeri! Nga çdo anë, portat e lumturisë tënde janë të mbyllura! Ti jeton brenda një burgu, muret e të cilit janë të hekurta!
Vetëm vdekja është ajo që të shpëton ty nga ky burg! Por jo, jo, gabova! Vetëm punët e veprat e tua të mira janë ato që ngjallin në shpirtin tënd një shpresë të vdekur! Këto vepra a virtyte, ndoshta sa ti je gjallë s'kanë ndonjë vlerë! Por pas vdekjes tënde ato kanë për të ndërtuar ty një përmendore prej ari! Jo, as kjo s'vlen, as kjo s'qëndron! Një armik e prish përmendoren tënde! Edhe emri i yt harrohet! Edhe bashkë me të harrohesh edhe ti vetë!
As një shpresë nuk ka për ty! As një mbështetje nuk ka! Duke qenë në këtë gjendje, një re e zezë të kalon para syve e ata puqen me njëri-tjetrin e flejnë një gjumë të pa shkëputur! Gjumin e madh!
O njeri! Ti që i thua vetes njeri! Lëri të gjitha makutëritë e kësaj jete të rreme! Ndiq udhën e drejtë! Mbështetju vetëm Zotit. Atij që të solli ty në këtë jetë! Edhe Atij që nesër të merr prapë, pa parë akoma mirë dritën e diellit! Të mjafton ty vetëm Zoti, Atij mbështetju!

[Klevis2000]

Ku po shkojmë?

Sot, pas 50 vjetësh nën komunizëm e 14 vjet në demokracinë tonë anarkiste, shoqëria shqiptare është tejet e lodhur. E copëtuar nëpër fqinjët, e zhgënjyer nga të huajt, e mërzitur nga politikanët.
--------------------------------------------------------------------------------

Një trup që e kanë kapluar sëmundjet. A thua ka ilaç dhe doktor që e shëron këtë popull nga lëngata? A ka diçka që të mbjellë besimin e shpresën e humbur? Unë them që ka një mënyrë për të shpëtuar. Besim në vetvete, besim në njëri-tjetrin, besim tek Zoti.
Sikur këtë pyetje t'ua bësh shqiptarëve, si zor që dikush të japë një përgjigje të saktë. Njëri mund të thotë të realizojmë një demokraci bashkëkohore, dikush për të të hyrë në BE, një tjetër për integrim, pa ditur se për ç'lloj integrimi bëhet fjalë. Por, ka një të vërtetë të padiskutueshme. Ky popull po ecën drejt greminës. Ky popull i ngjan asaj qenies të cilën e hante ujku e thoshte me vete "inshallah jam në ëndërr".
Sot, pas 50 vjetësh nën komunizëm e 14 vjet në demokracinë tonë anarkiste, shoqëria shqiptare është tejet e lodhur. E copëtuar nëpër fqinjët, e zhgënjyer nga të huajt, e mërzitur nga politikanët. Një trup që e kanë kapluar sëmundjet. A thua ka ilaç dhe doktor që e shëron këtë popull nga lëngata? A ka diçka që të mbjellë besimin e shpresën e humbur? Unë them që ka një mënyrë për të shpëtuar. Besim në vetvete, besim në njëri-tjetrin dhe më së shumti besim tek Zoti.
Para pak muajsh në një nga të përditshmet, një titull për të qarë e për të qeshur tërhiqte vëmendjen: "Roja i objektit, i dehur bie në gropën e gëlqeres." I ziu njeri! Jo vetëm që nuk ruajti objektin, por as vetveten jo. Vetëm disa doza alkooli i çaktivizuan trurin, gjymtyrët, forcat, duke e çuar atë në vdekjen fatale. Nuk e teprojmë po të themi që gjysma e grindjeve, aksidenteve dhe divorceve ka si bazë alkoolin.
Datë 14-15 Shtator 2003. Kryetari i Bashkisë së Tiranës, në një interivistë, thoshte se 16 shtatori do të festohej me madhështi. Të rinj e të reja, pleq e fëmijë do ta kalojnë natën duke festuar në qiell të hapur. Dhe ashtu u bë. Të nesërmen e festës, gazetat e televizioni jepnin një lajm të trishtuar. Dy grupe të rinjsh, pasi kishin festuar në Pezë nën avujt e alkoolit, në kthim u përleshën me thika e, si rezultat, gati një dyzinë përfunduan në spitalin ushtarak.
Ç'është kështu me këtë popull të dashuruar kaq shumë me alkoolin? Popuj të tjerë me fe që ua lejon konsumin e tij, e kanë kufizuar atë në maksimum. Shqiptarët, shumica me fe Islame, që ndalon rreptësisht alkoolin, bëjnë të kundërtën. Te ne ai ka fituar statusin e qytetarit të nderit. "Një teke", "dy dopjo", "një skopsko", "dy kriklla", "dy të mëdha", "një të vogël", këto janë disa nga mijëra dialogje që zhvillohen çdo ditë në lokalet tona. Lokalet bashkë me partitë janë gjërat me të cilat ne shqiptarët ua kalojmë shumë të tjerëve për frymë të popullsisë. Nga një llogari e trashë rezulton se miliona dollarë harxhohen në vit nga shqiptarët për alkool e duhan. Pra, sa disa herë Banka e Kursimeve e privatizuar nga austriakët. Nuk jam ekonomist në profesion, por besoj që me aq milionë dollarë mund të ngresh disa biznese. Pra kemi rreth 100 biznese të shkatërruara në vit. Ca më keq, më shumë tym e nikotinë në trupat tanë, poshtërim të trupit e të shpirtit. Dhe paradoksi qëndron në faktin se të gjitha paketat e kanë të shkruar se duhani dëmton rëndë shëndetin, shkakton kancer, dëmton rrugët e frymëmarrjes. E njerëzit përsëri e pinë atë, e jo vetëm ata me pak shkollë, por dhe profesorët, inxhinierët, doktorët.
Do të doja t'iu citoja një këshillë nga Kur'ani, me shpresë mos korrigjohet diçka:
"O ju që besuat, s'ka dyshim se vera, bixhozi, idhujt dhe hedhja e shigjetës janë vepra të ndyta nga shejtani. Pra, largohuni prej tyre që të jeni të shpëtuar."
Jo vetëm alkooli e duhani, por dhe bixhozi e diskot po i rrënojnë themelet e kësaj shoqërie. Para pak kohësh te "Shekulli" kishim një lajm të tillë: "Dy vajza në klasë të shtatë shkojnë në disko. Aty njihen me dy çuna. Në mbrëmje dalin për një darkë te liqeni. E, ceremonia mbyllet në një hotel-motel, ku kalojnë natën. Familjet alarmohen, policia vihet në lëvizje. Pastaj proçedura e njohur: denoncimi, gjyqi, pala mbrojtëse, pala akuzuese. Një virgjëri që nuk kthehet më, një moral i shkatërruar që në fëmijëri." Mirëpo po të thuash se diskot luajnë një rol shkatërrues. Sa çel e mbyll sytë, do të quhesh mediokër, injorant e prapa botës, në mos të testohesh për budalla.
Shëtit nëpër Tiranë e tabela të shumta të bastit profesionist nuk të shqiten nga sytë. Çfarë do të thotë bast profesionist? Që të vjedhësh viktimën në mënyrë profesionale? Që ai të kalojë në vetëvrasje, siç bëri para dy muajsh babai i dy fëmijëve se humbi 10 milionë lekë në një vend të tillë! Shteti çfarë bën? Vështron se si një palë e vjedh tjetrën ditën në diell. Kujt i duhen tatimet e këtyre bizneseve të pista, ku harami është përzier dukshëm me hallallin, nëse vërtet ka brenda ndonjë grimcë hallalli. Gjaku e paratë e kësaj viktime, e të tjerëve si ky, vadisin e bëjnë të lulëzojnë këto bimë të helmëta e vdekjeprurëse. Ndoshta kampionati evropian i futbollit më kujton botërorin e para dy vitete. Nuk mund të numërohen bastet, kur milionat, jetët, familjet, suksesi e dështimi varen nga këmbët e futbollistëve të huaj. O njeri! Mos u bëj rob i pasionit, i vesit, i së keqes. Madje një rast pati qenë vërtetë i rrallë. Një tifoz nuk kishte humbur miliona, por kishte humbur një bast…A e dini se çfarë? Nuk e gjeni dot. Po jua tregoj, gruan e tij. Hapu dhé që të futesh. Një nder i nëpërkëmbur, një familje e shkatërruar dhe e tradhëtuar. Vajza shqiptare është hedhur nga shkëmbi në greminë për të mos humbur nderin. Sot ato detyrohen nga burrat e tyre të prostituojnë rrugëve të Italisë e të botës.
Në veri përdoret rëndom një shprehje "Selman, bir i nënës, kë të qaj më parë?" Plagët e shoqërisë janë kaq të shumta, sa duhen netë dimri për t'i trajtuar.
Zgjohu o popull nga lëngata! Zgjohuni dhe ju o pushtetarë! Jo për të mbushur xhepat me haram, por për të punuar e bërë vepra të mira. Nëse i shpëtoni gjyqit të popullit e drejtësisë njerëzore, po gjyqit të Zotit, a do të mundeni vallë t'i shpëtoni?
______________