Kerkese muslimaneve

[Bleti002]

Paqa qofte mbi te gjithe njerzit ne mbare boten...

Te dashur vellezer muslimane. Kisha nevoje qe dikush nga ju te me dergoje nje artikull ne kete temen qe kam hapur rreth nje ceshtje qe me intereson...
Nqs ndonjeri nga ju mund te me ndihmoje rreth... :

Pse njeriu duhet te besoje ??? Pse eshte i rendesishem besimi ne jeten e njeriut??? Pse duhet te zgjedhi Islamin ??? Cfare tregon Islami rreth jetes dhe menyra se si duhet jetuar ne kete jete ??? Cfare tregon Islami rreth vdekjes dhe jetes mbas saj ???

Shpresoj ta keni kuptuar ate cfare kam kerkuar.
Ju lutem pak a shume nqs e keni kuptuar se cfare ju kam kerkuar te postoni artikullin apo dicka tjeter nqs e dispononi ne kete teme ketu ne albforum ...???

Jane te lutur personat e besimeve te tjera dhe ateistet te mos marrin pjese ne kete teme... pasi eshte per nje ceshtje timen personale dhe nuk eshte hapur per diskutim...

ALLAHU jua shperblefte me te mira te gjitheve...

Paqa qofte mbi te gjithe njerzit ne mbare boten...

[bayern]

selam te gjith njerezis

[shpresemira]

- PSE ISLAMI? -


Botim i shtëpisë botuese "Furkan ISM" – Shkup, 1419 / 1998
Dr. Jusuf el-KARDAVI , Titulli i origjinalit, LIMADHA EL ISLAMU?
Nga arabishtja: Sali Shasivari
( *E drejta e Autorësisë mbi kopjen Furkan ISM )

- Ligjëratat e Dr. Jusuf el - KARDAVI -

Përkushtim:

" Shpirtit të gjyshit, i cili nuk druajti që vazhdimisht të më nxisë dhe inkurajojë për mësim dhe
shkollim, duke më treguar mbi peripetitë dhe jetën e rëndë që patën në të kaluarën, si të
pashkolluar që ishin …, dhe të cilin nuk arrita ta përshëndes për të fundit herë, ngase ndërroi jetë,
përderisa unë gjendesha këtu larg në studime …

Zoti e mëshiroftë…"

Përkthyesi
01/03/1998 Damask




-Fjala e Autorit


Falënderimi i takon vetëm All-llahut xh.sh, Krijuesit të botërave, Mëshiruesit.
Paqja dhe shpëtimi i Zotit qoftë mbi atë të cilin All-llahu xh.sh. e dërgoi mëshirë për botërat, udhëzues
për njerëzimin, përgëzues e qortues, thirrës në rrugën e Tij, mbi udhëheqësin dhe të dashurin tonë,
Muhammedin s.a.v.s., mbi familjen e tij, shokët e tij, mbi ata të cilët pasuan këtë rrugë deri në Ditën e
Gjykimit.

Kah fundi i viteve të 90-ta të shekullit XIV hixhrij, gjegjësisht kah fundi i viteve të 70-ta të shek. XX
miladij (sipas Isaut a.s.), Unioni i Studentëve Muslimanë në SHBA dhe Kanada, organizoi konferencën
e vet vjetore. Ishte bërë traditë, disa vite me radhë, që unë t’i shoqëroj gjatë këtyre konferencave të
tyre. Këtë vit nuk mundesha të udhëtoj deri atje, andaj kërkuan prej meje që të inçizoj një fjalim, me të
cilin do të marr pjesë në këtë takim prej së largu, fjalim ky, boshti dhe titulli i të cilit qe: "Pse Islami ?".
Me ndihmën e Zotit arrita që fjalimin ta inçizoj në kasetë dhe t'ua dërgoj atyre. Më vonë, disa vëllezër
shprehën dëshirë që këtë fjalim ta nxjerrin në letër, në mënyrë që të lexohet. Ky shkrim u botua në një
nga vëllimet e "Stinës Kulturore" të Univerzitetit të Katarit, nën titullin "Fryti i mendjes".

Disa shtëpi botuese e ribotuan ate përsëri, me qëllim të zgjerimit të rrethit të njerëzve të cilët ndoshta do
të kenë dobi, me shpresë se ndoshta pas kësaj do të pasojnë edhe ligjërata tjera, të ligjëruara në vende
të ndryshme, por, të gjitha këto me tematikë islame, mbi thirrjen në të (Islam), ringjalljen e tij, mbi
sëmundjet prej të cilave vuan ai, mbi barërat të cilat i përshkruhen, mbi armiqësinë ndaj tij, dhe mbi ato
gjëra të cilat i shkojnë në dëm.

Prandaj, në këtë kontekst, nuk do të them diç tjetër, përveç asaj që tha i dërguari i All-llahu xh.sh.,
Shuajbi a.s., siç qëndron në Kur'anin famëlartë:

"… unë nuk dua tjetër vetëm të përmirësoj aq sa mund të arrijë vetëm me ndihmën e
All-llahut, vetëm Atij iu kam mbështetur, dhe vetëm tek Ai jam i drejtuar"!

Kajro, Rebiul – evvel, vj. 1413 h.
Shtator, vj. 1992 m.
I varfëri tek All-llahu xh.sh:
Jusuf el-KARDAVI



PSE ISLAMI?


Falënderimi i takon Atij, me begatitë e të Cilit vazhdojnë mirësitë, dhe i Cili na udhëzoi në rrugë të
drejtë, udhëzim ky, të cilin nuk do të mundeshim ta arrijmë, po mos të na udhëzonte Ai (All-llahu
xh.sh.).

Paqja dhe mëshira e Zotit qofshin mbi të dërguarin mëshirë për njerëzimin, Muhammedin a.s., familjen e
tij, shokët, dhe mbi ata të cilët thirrën në thirrjen e tij dhe pasuan sunnetin e tij deri në Ditën e Gjykimit.
O Zoti ynë, mos na i lako zemrat tona pasi na udhëzove, dhe dhurona prej mëshirës Tënde, me të
vërtetë Ti je dhurues. O Zoti ynë, na mëso të dobishmen dhe mundësoe dobinë me atë që na e mësove,
dhe shtona diturinë. O All-llah, Ty të falënderojmë për çdo gjendje dhe prej Teje kërkojmë mbrojtje
nga gjendja e banorëve të zjarrit.

Vëllezër të dashur, ju përshëndes juve atje në Amerikën Veriore, në SHBA dhe Kanada. Ju përshëndes
prej këtu nga Lindja Islame, nga shtetet arabe dhe vendet e Gjirit. Ju dërgoj përshëndetjen e bukur të
Zotit, përshëndetjen islame, Selamin (paqen), andaj, paqja, mëshira dhe shpëtimi i Zotit qofshin mbi ju.

Kisha dëshirë të madhe që të jem me trup në mesin tuaj, ashtu sikur që jam mes jush dhe me ju, me
zemër…. Kisha shumë dëshirë që t'i shoh ato fytyra të shëndritura me dritën e besimit, shumicën e të
cilave i njoftova që më parë, dhe i desha për hirë të Zotit. Pata dëshirë të madhe të jem në mesin e juaj
gjatë këtyre ditëve madhështore, gjatë të cilave tubohen muslimanët prej këtu e atje, nga ato shtete të
largëta, nga Lindja dhe Perëndimi, Veriu e Jugu, me qëllim që të takohen nën fjalët e All-llahut të
Madhëruar, në adhurimin e Tij, dhe për të ndihmuar thirrjen në rrugën e Tij, ndaj sihariqohuni - gëzohuni
(o ju vëllezër), sepse ju nuk jeni tubuar për diç tjetër, por vetëm për All-llahun. Prandaj, nëse qëllimi
juaj është i pastër dhe i shëndoshë, çdo hap i juaji dhe gjithçka që harxhuat, është në rrugë të Zotit dhe
të gjitha ato janë të llogaritura në peshojën e të mirave tek All-llahu xh.sh. Prandaj falënderimi i qoftë
All-llahut xh.sh. i Cili në lidhje me paraardhësit e juaj muxhahidë, tha: "Dhe nuk japin kontribut, të
vogël ose të madh, nuk kapërcejnë ndonjë luginë, e që të mos u shënohet (për shpërblim)
atyre, për t'i shpërblyer All-llahu më së miri atë që vepruan".

Tema të cilën e keni zgjedhur që të jetë bosht i ligjeratave, bisedave dhe simpoziumeve tuaja, është
përgjigjja në këtë pyetje të madhe: Pse Islami ? Pse i thërrasim njerëzit dhe thërrasim vetveten në
Islam?

I thërrasim të tjerët në Islam, ngase përmes hyrjes së tyre në Islam, ata dalin nga errësira në dritë dhe
udhëzohen në rrugën e drejtë. Përse thërrasim që tërë jeta të bëhet islame? Për të dalë nga ngatërresat,
shqetësimet dhe dënimi i saj (jetës). Dhe, pse e thërrasim veten tonë poashtu në Islam?

I thërrasim të tjerët në Islam, ngase ai është rregulli i vetëm i All-llahut xh.sh., me të cilin ata do të
udhëzohen dhe në të cilin rregull do të gjejnë lumturinë, çështje kjo e cila nuk është temë e bisedës sime
tani. Biseda ime është rreth pyetjes së dytë, dhe atë: Pse ne muslimanët thërrasim vetveten në Islam?
Dhe, në ç'farë mënyre thirret muslimani në Islam ?

Thërrasim veten tonë në Islam, ngaqë ne, në fakt pretendojmë Islamin, por nuk e praktikojmë atë në
jetën tonë, e as që jetojmë jetë islame, të cilën gjë na e porositi All-llahu xh.sh..

A thua vallë, ku është Islami në ligjet tona? Ku është Islami në edukatën tonë? Ku është Islami në
kulturën tonë? Ku është Islami në masmediumet tona? Ku është Islami në sjelljen tonë personale dhe
shoqërore? Ku është Islami në traditat tona shoqërore? Ku është Islami në organizatat tona në
përgjithësi?

Me të vërtetë ne po jetojmë anash Islamit, dhe për këtë arsye, duhet t'i kthehemi atij. Duhet t'i kthehemi
Islamit dhe të jetojmë si besimtarë të vërtetë të kësaj feje, me qëllim që të vazhdojnë ndaj neve begatitë,
ashtu diç deshi All-llahu i Madhëruar për ne: "…Sot përsosa për ju fenë tuaj, plotësova ndaj jush
dhuntinë Time, zgjodha për ju Islamin fe…"

Ne thërrasim në Islam, në praktikimin e tij, në kthimin kah ai, në vazhdimin e jetës së vërtetë islame,
jetës së plotë islame, jetë këtë të cilën do ta drejtojë besimi Islam, në të cilën do të gjykojë e drejta
islame dhe në të cilën do të rregullojë morali islam.

Ne dëshirojmë të jetojmë jetë islame, të jetojmë në qytetërim integral islam, të cilin qytetërim do ta
drejtojë besimi islam dhe në të cilin do të gjykojë ligji islam, qytetërim të cilin do ta lëvizin motivet dhe
ndjenjat islame dhe në mes bijve të të cilit do të dominojë parimi i vëllezërisë islame. Ne e dëshirojmë
këtë jetë islame dhe dëshirojmë të jetojmë në një qytetërim islam, në atë civilizim hyjnor, moral dhe
njerëzor.

Kjo është ajo në të cilën ne thërrasim.

- PSE THËRRASIM NË ISLAM?


Pse thërrasim në Islam? Pse? Kjo është ajo pyetja e madhe, për të cilën edhe u organizua ky
simpozium. Pse Islami? Pse kthimi në Islam?

Për t'iu përgjigjur këtyre pyetjeve, do të nisemi nga tri fakte-realitete:

1.Realiteti i besimit
2.Realiteti historik.
3.Realiteti aktual.

Ndaj, sipas cilësdo logjikë të gjykonim, na obligon neve kthimi në Islam, pa marrë parasysh a gjykojmë
sipas logjikës së besimit, logjikës historike, apo asaj reale, faktike dhe aktuale.




1. Logjika e besimit na obligon neve që t’i kthehemi Islamit

Po qe se shikojmë në logjikën e besimit, do të vërejmë dhe do të kuptojmë se, ne nuk mund të jemi
besimtarë, nëse nuk jetojmë me Islamin dhe për Islamin, nëse Islami nuk bëhet program për jetën tonë,
ndërsa Kur'ani rregull për shoqërinë tonë, dhe nëse e drejta islame nuk gjykon në të gjitha çështjet tona.
Nuk ka besim pa këto gjëra. Domosdoshmëria e besimit dhe domosdoshmëria e përmbajtjes dhe
angazhimit tonë për fjalën: La ilahe il-l All-llah Muhammedur-resul-lull-llah, na e bën të domos-doshme
që të gjykojmë sipas Islamit, t'i kthehemi atij dhe ta praktikojmë atë si të tërë, sepse vallë a është e
mundur që të ketë besim, e të mos ketë gjykim sipas asaj që ka caktuar All-llahu xh.sh. dhe i dërguari i
Tij?

Këtë gjë e mohon qartë edhe Kur'ani famëlartë, ku All-llahu i Plotëfuqishëm thotë: "…nuk i takon (nuk
i lejohet) asnjë besimtari dhe asnjë besimtareje që në atë çështje të tyre personale të bëjnë
ndonjë zgjidhje tjetërfare…"

Nuk ka për ty zgjedhje pasi që ke besuar, andaj, nuk mund të thuash: pranoj ose refuzoj, por mjafton
për ty të dishë se ky urdhër apo kjo ndalesë është caktuar nga All-llahu xh.sh. dhe i dërguari i Tij, andaj
nuk ka shteg tjetër përveç se të thuash: "…Iu përgjegjëm (thirrjes) dhe respektuam (urdhërin).
Kërkojmë faljen tënde o Zoti ynë! Vetëm te Ti është ardhmëria jonë". Kjo është çështja e
besimtarëve, siç thotë All-llahu i Madhëruar:

"Kur thirren besimtarët për gjykim ndërmjet tyre te All-llahu dhe te i dërguari i Tij, e vetmja
fjalë e tyre është të thonë: «Dëgjuam dhe respektuam!» Të tillët janë ata të shpëtuarit ".

Kjo na bën të dallohemi prej hipokritëve, të cilët janë të pavendosur (labil), ndaj ndonjëherë thonë:
"Dëgjuam dhe respektuam", madje vetëm në rast se bëhet fjalë për ndonjë çështje e cila shkon në
interes të tyre, përndryshe e refuzojnë atë, qëndrim ky i cili nuk ka të bëjë aspak me besimin e vërtetë.
All-llahu i Madhëruar, në Kur'anin famëlartë thotë: "A i vure re ata që mendojnë se besuan atë që
të zbriti ty, dhe atë që zbriti para teje, se si dëshirojnë që mes tyre të gjykojë djalli, e duke
qenë se janë urdhëruar që të mos e besojnë atë. E djalli dëshiron që t'i humbë në pafundësi.
Kur u thuhet atyre: «Ejani (për të gjykuar) te ajo që e zbriti All-llahu dhe te i dërguari!», i sheh
se si dyftyrëshit ta kthejnë shpinën"

Ndërsa, të kthyerit shpinën asaj që e zbriti All-llahu dhe ndaj asaj mbi të cilën gjykoi Muhammedi a.s.
është hipokrizi, pa marrë parasysh se kush është ai që e kthen shpinën, qoftë sundimtar apo i sunduar...
Nevoja e besimit kërkon që ai t'i kthehet vendimit të All-llahut xh.sh. dhe të dërguarit të Tij, përndryshe,
besimi i tij shuhet. Për këtë gjë, All-llahu xh.sh. është betuar në Kur'anin famëlartë duke e polemizuar të
Dërguarin e Tij me fjalët:

"Për Zotin tënd jo, ata nuk janë besimtarë (të asaj që të zbriti ty, e as të asaj para teje) derisa të
mos zgjedhin ty për të gjykuar në atë konflikt mes tyre, e pastaj (pas gjykimit tënd) të mos
ndiejnë pakënaqësi nga gjykimi yt dhe (derisa) të mos binden sinqerisht ".

Kjo është domosdoshmëri e besimit, dhe për këtë shkak, ummeti islam qëndroi 13 shekuj, duke mos
njohur ligj dhe rregull tjetër përveç ligjit të Zotit të tyre, me ç'rast, kushtetutë e tyre ishte Kur'ani, ndërsa
e Drejta Islame (Sheriati Islam) ishte ligji i tyre i vetëm sipas të cilit gjykonin, në të cilin mbështeteshin
gjatë fetvave të tyre, gjykimeve dhe për çdo gjë tjetër. Është e vërtetë se ka pasur mangësi, devijime, e
keqkuptime ndaj ligjit islam, ka pasur gjithashtu edhe keqpërdorime të vendimeve dhe parimeve të tij,
por nuk ka pasur luhatje dhe refuzim të tij, një gjë të këtillë nuk ka guxuar ta bëjë askush, bile as njeriu
më i humbur dhe më arrogant, dhe kur është udhëzuar sipas vendimeve të All-llahut xh.sh. dhe të
Dërguarit të Tij, nuk ka pasur zgjidhje tjetër, përveç se të dëgjojë, respektojë, dhe të nënshtrohet…
Kështu, Haxhaxh bin Jusuf eth-Thekafiu ishte i njohur për nga tirania dhe arroganca e tij. Ai gjykonte
mbi disa çështje, duke u bazuar në dyshime, e poashtu vriste njerëz duke u bazuar në dyshime… Një
ditë burgosi një njeri, me pretekst se ai është krimineli, e në të vërtetë, krimin e kishin bërë disa të afërm
të tij. Njeriu u soll para Haxhaxhit, i cili e pyeti atë: "ç'të solli ty këtu?" Njeriu tha: "Krimin e bëri një prej
të afërmive të mi, kurse ti ke burgosur dikë tjetër në vend të tij." Haxhaxhi i’u përgjigj duke thënë: "Poeti
thotë:
Krimineli yt është ai i cili të ka bërë krim,
mirëpo ndonjëherë edhe i shëndoshi
infektohet nga i zgjebosuri.
Të shumtë janë ata të cilët dënohen
për mëkatin e të afërmive,
kurse mëkatari (krimineli) shpëton".

Që d.m.th. se njeriu ndonjëherë dënohet për mëkatin e tjetërkujt, pasi kështu thotë poeti. Atëherë njeriu
tha: "Nëse poeti e ka thënë një gjë të tillë, All-llahu xh.sh. në lidhje me Jusufin a.s., thotë: "Ai (Jusufi)
tha: «All-llahu na ruajt, të marrim tjetër pos atij te i cili e kemi gjetur teshën tonë, ne atëherë
do të jemi të padrejtë!»".

Ky është kuptimi të cilin e vërteton Kur'ani i Madhëruar kur thotë: "…Askush nuk do të bart barën e
tjetrit…" Këtu shihet përgjegjësia personale. Andaj, kur e dëgjoi Haxhaxhi këtë ajet Kur'anor nga
njeriu, tha: "Lëshojani rrugën, se fjala e Zotit është e vërtetë, kurse poeti ka gënjyer!"

Të këtillë ishin muslimanët e atëhershëm, prandaj sado që të thuhet se ummeti islam kishte devijuar, e
vërteta është se Islami mbeti themeli i jetës së tij, dhe se nuk ka ndodhur largim nga ligji islam (sheriati),
përveç se në kohën e sotme, kohë kjo në të cilën lufta kolonialiste hyri nëpër shtetet muslimane dhe
vendosi programe dhe ligje të reja në vend të atyre islame, me të cilat programe muslimanët do të
gjykojnë dhe udhëzohen. E një gjë e tillë nuk ka qenë e njohur në ndonjë kohë tjetër, sepse
domosdoshmëria e besimit e obligon ummetin t’i kthehet fesë së tij, librit të Zotit të tij dhe sunnetit të të
dërguarit të All-llahut, Muhammedit a.s.

Kjo është logjika e besimit, dhe, po të gjykonim sipas kësaj logjike, jemi të obliguar t'i kthehemi
Kur'anit, sunnetit dhe Islamit, të gjithë, duke përfshirë këtu edhe sundimtarë edhe të sunduar, sepse
përndryshe akuzohemi për hipokrizi dhe mosbesim, padrejtësi dhe mëkat, ndërsa ai i cili do të na
akuzojë për gjëra të tilla është Kur'ani famëlartë, siç thotë All-llahu xh.sh. në kaptinën "el-Maide", në tri
ajetet që vijojnë: "E kush nuk gjykon me atë që e zbriti All-llahu, ata janë mohues".; "…E kush
nuk vendos sipas asaj që zbriti All-llahu, ata janë mizorë (të padrejtë)"; "… E kush nuk gjykon
sipas asaj që All-llahu e zbriti, të tillët janë mëkatarë të dalë jashtë rrugës së Zotit". Dhe a thua
a mund t'u iket këtyre tre ajeteve Kur’anore?!

Sikur të ishte një shigjetë, do të mbroja
Por ajo është një shigjetë, dy dhe tre.

Disa thonë se këto ajete kanë zbritur mbi çështjen e ehli-kitabëve (hebrenjtë dhe krishterët) e jo për
muslimanët! Mirëpo, atyre u themi: Është e vërtetë ajo që thoni, por teksti është i përgjithshëm, e urtësia
(ibreti) qëndron në përgjithshmërinë e tekstit, e jo në shkakun e posaçëm.

Në qoftë se All-llahu xh.sh. i ka quajtur ehli-kitabët pabesimtarë, të padrejtë dhe mëkatarë, për shkak
se ata nuk kanë gjykuar sipas Tevratit (Dhiatës së Vjetër) dhe Inxhilit (Dhiatës së Re), atëherë, ai që e
le anash dhe nuk e përfill Kur'anin, dhe që nuk gjykon sipas asaj që ka zbritur All-llahu xh.sh. a thua
është mëkatar më i vogël se ata të parët?! A thua Kur'ani është me vlerë më të vogël dhe më i
pavlefshëm se sa shpalljet e mëparshme, ashtuqë mospërfillja, largimi dhe mohimi i tij të jenë mëkat më i
vogël se sa mospërfillja e një vendimi të Tevratit apo Inxhilit? Përgjigjja është: Gjithsesi JO.

Madje, a thua Zoti i Madhëruar matë me dy njësi matëse, apo peshon me dy peshoja?! Dhe, po qe se
hebrenjtë apo të krishterët e braktisin librin e tyre janë pabesimtarë, të padrejtë dhe mëkatarë, kurse
muslimanët nëse e braktisin librin e tyre, dhe e hudhin atë pas shpine, a thua do t'u falet gabimi i tillë,
mosbesimi, dyfytyrësia dhe padrejtësia?! Jo … Gjithsesi jo.

E drejta e Zotit është një, sikur që peshoja e Tij është një, dhe kush gjykon në bazë të diçkahit, përveç
asaj që ka shpallur All-llahu xh.sh., për të nuk ka rrugëdalje tjetër, përveç se të akuzohet për mosbesim,
padrejtësi ose mëkat, varësisht nga qëndrimi i tij ndaj asaj që ka shpallur All-llahu i Madhëruar: A thua
atë që është e ndaluar e ka bërë nga mohimi apo nga tallja ndaj asaj që ka shpallur All-llahu xh.sh.? A
thua e pranon se është mëkatar ndaj All-llahut xh.sh. apo refuzon me këmbëngulje të kthyerit në
gjykimin e All-llahut xh.sh. duke e quajtur atë konzervatizëm, prapambeturi ose diç të ngjashme? Ndaj,
është e patjetërsueshme që ai të gjykohet për mosbesim, padrejtësi ose mëkat.

Logjika e besimit na obligon neve që t'i kthehemi Islamit plotësisht, e jo vetëm ndonjë aspekti nga
aspektet e tij, apo vetëm ndonjë parimi nga parimet e tij. Prandaj, ajo që më brengos në kohën e sotme,
është fakti i hidhur se, në shtetet islame dhe në shoqëritë të cilat njihen si islame, Islami është kufizuar
vetëm në ndonjë parim nga parimet e tij, siç është p.sh. emitimi i herëpashershëm i ndonjë emisioni fetar
në radiostacion, emision ky, që në të shumtën e rasteve interpretohet në kohë të papërshtatshme,
atëherë kur njerëzit ose janë të zënë me punë ose gjenden në gjum. I njëjtë është rasti edhe me
programin televiziv dhe shtypin, ku temat islame i hasim vetëm në disa faqe të së premtes. Ndërsa sa i
përket shkollës, në lëndën fetare ligjerohet vetëm mbi rregullat bashkëshortore*, kurse sa u përket
marrëdhënieve ekonomike, tregtare, qytetare, kushtetuese, zyrtare dhe kodit penal, Islamin do ta gjejmë
larg dhe plotësisht të izoluar nga të gjitha këto aspekte të veprimtarisë njerëzore.

Islami praktikohet vetëm në një kënd të jetës sonë, e bile, dikujt edhe ky kënd i vogël i duket i tepërt.
Kështu për shembull, në disa vende, edhe ligji i vetëm islam i cili praktikohet, gjegjësisht ligji islam mbi
rregullat bashkëshortore, dikujt i duket i tepërt, duke dashur ta anulojnë atë nga skena jetësore, madje,
duke e ndaluar shkurorëzimin, poligaminë, etj, apo duke dashur po ashtu që të bëjnë një lloj barazie në
mes mashkullit dhe femrës në rregullat e trashëgimisë (mirathit)!

Bile, as xhamia nuk i është lënë Islamit, e po ashtu edhe minberi, të cilin duan ta bëjnë vend në të cilin
nuk do të flitet fjala islame, por fjala të cilën e dëshiron qeveria! Dhe, mjer për atë që nuk e respekton
një gjë të këtillë, ai burgoset, arrestohet apo përjeton fat të hidhur dhe mbaron me fund të panjohur !

Kështu, Islami nuk lihet i lirë, nuk lihet që ta udhëheqë jetën, por tentohet në atë, që ai të përfshije vetëm
një aspekt të jetës, duke dashur me këtë që ai (Islami) të bëhet sikurse krishterizmi, i cili pranon të
gjykohet sipas tij (krishterizmit) në disa aspekte të jetës, e në disa aspekte tjera jo. Kështu p.sh. është e
njohur se njeriu në krishterizëm është i ndarë në dy pjesë: njëra pjesë për fenë, e tjetra për shtetin;
njërën pjesë e udhëheq kisha, ndërsa tjetrën qeveria; njëra pjesë fetare, kurse tjetra politike, dhe se e
gjithë kjo është prezente në Inxhil (Bibël), ngase, siç thonë edhe vet ata: Mesihu u ka thënë atyre: "Atë
që i takon Kajsariut * jepja Kajsariut, ndërsa atë që i takon Zotit, jepja Zotit!" Kjo d.m.th. se njeriu dhe
jeta janë dy gjysma apo dy pjesë, një pjesë për Zotin e një pjesë për Kajsariun.

Islami këtë logjikë e refuzon plotësisht. Ai e refuzon ndarjen e jetës dhe njeriut, pasi në Islam, jeta në
tërësi është e All-llahut xh.sh., e po ashtu edhe njeriu dhe çdo gjë tjetër në këtë gjithësi është e Zotit.
Andaj, Kajsariu dhe ajo që posedon ai, të gjitha janë të Zotit Një dhe të Plotëfuqishëm. Të All-llahut
janë gjithçka ka në Tokë dhe në qiej, dhe vetëm Atij i takon sundimi i tyre. Prandaj, Islami nuk e pranon
një ndarje dhe dyjësi të këtillë asnjëherë, ndarje kjo e cila në realitet edhe nuk ekziston. Njeriun e
udhëheq një pushtet dhe një udhëheqësi. Prandaj, hilafeti islam nuk ka qenë pushtet i njëanshëm, e në
anën tjetër të ketë pasur pushtet shpirtëror, por ishte pushtet fetar dhe jetësor në të njëjtën kohë.
Prandaj, në momentin kur Muhammedi a.s. i dha përparësi Ebu Bekrit që t'u del njerëzve imam në
namaz, Omeri r.a. dhe sahabët tjerë të cilët ishin pranë tij, thanë: "Përderisa i Dërguari i All-llahut është i
kënaqur që Ebu Bekri të jetë udhëheqës në çështjet tona fetare, a thua të mos e pranojmë atë si
udhëheqës edhe për çështjet tona jetësore?!" Nga kjo shihet se Muhammedi a.s. nuk ka qenë vetëm
njeri i fesë, kurse për çështjet jetësore të ketë njeri tjetër, mbret apo udhëheqës tjetër, por në realitet, ai
vet, në të njëjtën kohë ishte i Dërguar i All-llahut, udhëheqës në luftë, kryetar shteti, gjykatës… Të
këtillë ishin edhe sahabët-shokët pas tij, hulefair-rrashidinët, dhe se nuk ekzistonte ndonjë ndarje e tillë
fatkeqe mes fesë dhe shtetit.

Islami është fe dhe shtet, besim(akide) dhe ligj, adhurim dhe udhëheqësi, mus'haf dhe shpatë, namaz dhe
xhihad, pa kurrfarë pjesëtimi dhe ndarje. Ky është Islami, i cili nuk pranon assesi një ndarje të tillë mes
asaj që e quajmë fe dhe asaj që e quajmë shtet, dhe se e tërë kjo, në aspektin islam është fe dhe ligj.
Jeta është si një lum, prej të cilit nuk mund të ndahet diç nga diçka tjetër. Kështu p.sh. politika është e
lidhur me ekonominë, dhe të dyja së bashku janë të lidhura me edukatën, arsimin, sistemin informativ, të
menduarit, kulturën etj, ndërsa në anën tjetër, jeta shoqërore është e lidhur me ate ekonomike dhe të
dyja së bashku janë të lidhura me jetën politike…

Jeta është e tillë, sikur që e ka krijuar Zoti i Plotëfuqishëm, dhe sikur që e jetojnë njerëzit.

Mu për këtë shkak, ideologjitë e mëdha nuk pranojnë ndarjen e jetës. Kështu p.sh. komunizmi dhe të
tjerat, nuk pranojnë që të ndahet jeta, por dëshirojnë që jeta të gjykojë si e tërë, dhe se nuk mundet që
arsimi të thërret në diç tjetër, apo kultura dhe mendimi të thërrasin në diç tjetër, por dëshirojnë që jetën
ta përfshijnë si të plotë, prej elifit deri në ja - ë (prej A-së deri te Zh-ja).

Gjithashtu, edhe Islami nuk pranon assesi që të lihet një pjesë e tij, duke mos gjykuar sipas tij, sepse,
kjo do të ishte besim i një pjese të librit dhe mohim i pjesës tjetër, siç thotë All-llahu xh.sh. në ajetin
drejtuar Beni Israilëve (në momentin kur ata përçanë fenë e tyre në pjesë) me fjalët: "…A besoni një
pjesë të librit, e tjetrën e mohoni? Ç'mund të jetë ndëshkimi ndaj atij që punon ashtu prej jush,
pos poshtërim në jetën e kësaj bote, e në Ditën e Gjykimit ata hidhen në dënimin më të ashpër.
All-llahu nuk është i pakujdesshëm ndaj asaj që veproni ju " .

Kjo është logjika e besimit, logjika e akides, e cila, po të gjykonim sipas saj, do të na obligonte neve që
t'i kthehemi Islamit të plotë, besimit të tij, ligjit, adhurimit, moralit, marrëdhënieve ndërnjerëzore sipas
parimeve të tij, rregullit…etj. Jemi të obliguar t'i kthehemi Islamit, duke marrë parasysh se ai është
program jete, i cili rregullon jetën si të tërë, në çdo aspekt: në shtëpi, në xhami, në shkollë, në univerzitet,
në gjykatë, në fushë, në fabrikë, në rrugë dhe në çdo aspekt tjetër.

Madje, duke marrë parasysh se ai (Islami) është shpallje që e shoqëron njeriun, ai e udhëzon atë dhe
është ligj për të, prej djepi deri në varr. Ai është ligj dhe program jete për të prej lindjes së tij e deri në
vdekje (bile ai parasheh disa parime edhe në lidhje me embrionin në mitrën e nënës). Madje, në Islam
ka edhe parime të cilat kanë të bëjnë me njeriun pas vdekjes, si p.sh. mënyra e larjes së xhenazes,
mënyra e mbështjelljes me qefin, falja e namazit, varrosja, mënyra e ndarjes së pasurisë së tij, mbulimi i
borxheve të tij, realizimi i porosisë së tij,

[Vinjol]

bleti 002 me vjen mire qe meresh me kete teme zoti ta shtofte deshiren me shume une keto po ti permbledh ne nji gje te vetme d.m.th pyetjet e tua . besoni allahun se ju do e shihni te verteten e mos harroni qe dite e kijametit eshte larg sa largesia e dy gishtave te dores e kur te vije kjo dite ti do shikosh malet te behen pambuk turma te medha njerezish qe vertiten sa ketej e andej e kur xhibriili ti fryje syrit e kur te filloje e ra e kehte e lindjes atehere e keni per ta kuptuar qe jemi shume vone {pra o njerez besoni allahun qe ju solli ne kete bote ai ju krijoi nga nji pike uji e ju beri cope mishi ne mitren ee nenes ai ju dha edhe mendje qe te llogjikoni besoni o miqte e mij edhe kerkoni falje sepse allahu eshte fales i madh

[Albioni]

Shkrimet qe vijonin me poshte u zhvendosen nga une.
Nuk i permbaheshin temes se hapur nga Bleti.


Ju lutem te gjithe anetareve, perpara se te shkruani ne kete forum duhet te kini parasysh edhe rregullat qe mundesojne te drejten e postimit ketu. Nqs nuk ju permbaheni dot ketyre rregullave, thjesht i kaloni te gjitha pyetjet, verejtjet, pakenaqesite ndaj muslimaneve dhe fese muslimane ne forumin PYETJE PER BESIMTARET.

Flm per mirkuptimin

[AsgjëSikurDielli]

Meqe cdo fe e dua, sepse ne thelbin e saj e ka Teme Kryesore Paqen dhe Dashurine, mund te them lirisht se i takoj nje Feje Univerzale.

Une jam Buddhist. E te jesh budist do thote ti lexosh shkrimet e Buddha-se dhe ta mberrish Nirvanen (Shuarjen e te gjitha dhimbjeve) me ndihmen e tyre.

Buddha eshte pergjigjur keshtu ne nje pyetje si : "A beson ne Zot?"

- "It does not further" - "Nuk me shpie pertej" do ishte nje perkthim me i mire pasiqe cdo perkthim i kesaj thenieje mund ta kete nje kuptim te ndryshem.

Filozofia e krejt kesaj eshte kjo: Nuk duhet te lidhesh per gjera, qofshin keto edhe fe, e te harrosh se ti e ke nje detyre morale dhe nje cak perfundimtar - Nirvana.

Filozofia e Buddhismit sillet rreth ketyre gjerave qe quhen Kater te Vertetat Fisnike.

1. "Dukkha" - Jeta eshte dhimbje
2. "Tanha" - Dhimbja shkaktohet nga deshira
3. "Nirvana" - Deshira mund te shuhet
4. "Rruga me tete dege" - Menyra per ta shuar deshiren.


I them te gjitha keto, sepse po e verej se feja e ka marre vendin e asaj qe du duhej ta benit; te fokusoheshit ne detyren tuaj dhe ne mberritjen e Zoti/Parajses...

Nuk eshte me rendesi mjeti me te cilin mberrin atje, eshte me rendesi caku.


Ju pershendes si nje vella,

StarCraft.

[nimue]

feja eshte arsyetim dhe kush mund te arsyetoje mund edhe te besoje.vertet jemi shqiptare po kemi djallin ne bark .ashtu sic flet ti gentHIOS flet serbi ,greku ,te cilet nuk na e duan aspak te miren .ti dukesh se sa i ndikuar je nga te tjeret ndaj pse nuk mundohesh te jesh pak me origjinal.
nje shoku im me thoshte se muslimanet kane nje qetesi shpirterore dhe te jashtme dhe per kete arsye edhe NA KENI INAT.

[llokumi]

eselamun alejkum te gjitha qe folen dhe qe do te olin ne emer ta all-llahut all-llahu i shperbleft per qellimin e mir qe do te ken

[ish-kombinatsi]

Selamu Alejkum, (Paqja dhe bekimi i Zotit qofte mbi ty) Bledo 002.
Une kam gjetur nje artikull reth atyre pyetjeve qe ke shtuar ti po e vetmja e keqe eshte se eshte ne anglisht. Ma bej hallall qe nuk kam mundesi te ta perkthej sepse sapo e lexova kerkesen tende.Shpresoj te dishe anglisht. Dhe Allahu te ndihmofte ne cfardo qe po mundohesh te besh.


I begin in the name of Allah, the most Gracious the most Merciful

Why were we Created?

Abû Amînah Bilâl Philips



All praise is due to Allah and may His peace and blessings be upon his last Messenger and on all those who follow the path of righteousness until the last day. We have to answer the most fundamental question that every human being asks himself at some point in his or her lifetime. Not just Muslims, but every single human being. "Why was I created? Why am I here? What am I doing in this world? Why did God create me?"

These questions are questions, which each and every one of us reflects on at some point during their life. We have some answers, which are given generally, but usually these answers don’t satisfy us, they seem somewhat simplistic. We still wonder. "Why me? Why here?" I know all of you, generally speaking, in the back of your mind; you are saying, "to worship Allah, khallas (finished), what more is there to say? Why do we need to have a big long talk on why we were created, when we all know it is to worship Allah?" But wait, if this is presented to a non-Muslim, the next logical question would be "why does Allah want us to worship Him?" and then your stuck. It means, in our own minds it is not really clear to us. Why did Allah create us to worship Him?

The question, why did Allah create us, for some people, and we have to deal with those people around us, who don’t consider there to be any purpose in man’s creation because he is just a product of evolution that the forces of nature have produced him, and just as we don’t have apes, dogs or cows thinking about why they are here, then we don’t really have to think about it either. Of course that being the basis of the philosophy of western society, that man is without purpose, then the whole issue of government, morality etc has no basis in Revelation, there is no guidance there. The product of this is of course the corruption that we are living in.

For a Muslim, when we go in to this topic, we have to find our understanding in divine revelation and not human speculation. Because human speculation has no bounds, we can imagine all kinds of things, and if any of you have studied philosophy of religion, you can see how many opinions exist about the creation of man and existence. Because of the variety of philosophies, which are out there, no one can say this one is correct or that one is incorrect, because there is no guidance behind it. No divine revelation. It is only from divine revelation that we can determine the reality of our creation, because it is Allah who has created us and he knows the purpose of our creation. We can hardly understand ourselves, much less try to understand the essence of things. So it is for Allah to inform us through the revelation in the Qur’an and the Sunnah, which was brought by his last Messenger and the Messengers before. Now if we are to look, initially into revelation, to determine why was man created, there is a deeper question that we should be asking before that. "Why did God create?" Before we even get to man, why did god create, because man is not the greatest act of creation that we should be so focused on because Allah says: "The creation of the Heavens and the Earth is indeed greater then the creation of mankind; yet, most of mankind know not." (40:57)

Man is not the greatest act of creation; this universe is far more complex and far more magnificent then man. So the issue of creation should then go to why create? As opposed to simply why create man? Fundamentally, we can say that the creation is the natural consequence of the attribute of creator. Allah is the creator. That is one of his attributes. That is what he has informed us. That being his attribute, the creator, the natural consequence or the product of this attribute is his creation. A painter, if we are to draw a similitude on a lower level, who tells you that he is a painter, if you ask him where are his paintings and he replies I don’t have any. What kind of painter is this? The concept of a painter who doesn’t paint, there is some thing not quite gelling together here, of course Allah is beyond this. But if we are to understand on the simplest level, the two go together. The perfection of a painter lies in his paintings. His quality and his ability to paint, is manifest in his paintings. And Allah, beyond all that, as creator, this quality of creation is manifest in the creation itself. Allah didn’t create out of a need. No, the fact that he is the creator is manifest in the creation. Furthermore, consider the act of creation, this act, with regards to Allah is unique. Though we use the term i.e. so and so created a table etc, actually it is in a limited sense. Human beings don’t really create, they manipulate, because they can only "create" what already exists. When we make a chair or a table, we didn’t create the wood, we had to take it from a tree, we didn’t create the metal, which makes the screws etc, we had to melt down rocks and take the metal out. So we are not creating from nothing. We are manipulating things which Allah has already created in to different shapes and forms which are useful to us. We call it "creation" but the real act of creation is creation from nothing, and this is unique to Allah alone.

This is a concept, which many people in ignorance, because they couldn’t grasp the idea of creation from nothingness, it lead them to conclude that the world is Allah. Those who say, "inside of each and every atom is Allah." And you have people, who call themselves Muslims saying this. Non-Muslims have said this before and there are Muslims who claim this. That Allah is inside each and everything, because Allah is the reality and everything else is fake in their interpretation. That means then, that the creation is Allah, and Allah is the creation. Very, very dangerous concept, which leads some of those who make this claim to say that you don’t have to worship outside of yourself. Ibn Arabi, was famous for this statement, he is considered to be one of the saints, amongst the so-called Sûfî religion. Ibn Arabi said, "There is no need to worship one outside yourself, you are Allah. It is sufficient to worship yourself." This is Shirk.

This concept of Allah being within his creation, no distinction the creation and Allah, it leads them to this Shirk. Because they are unable to accept the uniqueness of Allah’s creation, they compare the act of creation by Allah to human creation. That is, just as we manipulate, Allah took pieces of himself and made the earth and the universe. Others will say that all human beings have inside of themselves Allah, that there is a part of Allah inside each and every one of us. The whole essence, the purpose of life is for us to realize that we have part of Allah inside of ourselves, remove the material blocks which keep us from Allah and again become one with Allah in what they call "fana". This is again a teaching of the Sûfî religion. Becoming one with Allah, returning back to Allah in this sense. But this is in fact part of the teachings of Shirk. Shaytân (Satan) has deluded man into this imagination. It is part of the belief of the Hindus. Nirvana, the concept that when you die, you are reborn again, and you move up in stages, each time, if you are a good boy or good girl, you go up higher and higher, until you get to the top. You know you have reached the peak, because when you die the next time you become one with the universal soul, Nirvana. That is the end of rebirth. So your whole purpose is to return and become one with God again. This is all, as I said, a product of the inability to understand the concept of creation from nothingness, which is unique to Allah. Allah says: "There is nothing like him, and he is the hearer and seer of all." (42:11) So when we try to interpret Allah’s creation like the way we create, then we have made Him like his creation and it leads us ultimately to those aspects of Shirk which I have mentioned. This is quite common amongst the Muslim world today, because when you look into the various branches of the Sûfî religion, where they have prescribed various acts of purification, they call it dhikr, exercises to torture the body through spinning and dancing. What is the purpose of this? They will tell you, to liberate the soul from this earthly body and to achieve that state of "fana" or "itihâd", a variety of names they have for it. It is this concept, which lead al-Hallaj, many centuries ago, when he was promoting this idea, and he was put before a panel of judges questioning these concepts, which he was expressing. When they asked him to recant, to take this stuff back, he stood up, opened up his cloak and said, "There is nothing inside this cloak except Allah". So they executed him. And of course, those in the Sûfî religion, they have stories that when they cut his head off, it rolled around saying "Allah, Allah, Allah Akbar etc". It might have, that is Shaytân may have entered and said these things, as happened with the calf of the Israelites, when the Prophet Mûsa (Moses) let Egypt and the people, after crossing the red sea, had a desire to have a god that they could see, so they made a golden calf which they began to worship. This calf was saying, "moo" like the calves do. This is what convinced them that this was the real thing. We know it wasn’t the calf saying this. The evil jinn can enter the in to physical entities, make sounds and give these impressions. So there is no problem for us to say ok, maybe when they cut off al-Hallaj’s head that it said these things, because this was part of a test. If we are clear in terms of creator and creation, this is no problem for us. Allah is the creator and everything besides Him is His creation, which He created from nothing. It is not Him, nor is He it. This is the pure concept as taught by the Prophet , his companions, and the early generations of righteous scholars, the students of the companions and those who came after them. The best of generations. That is how they understood this matter. There was no confusion in their minds. It wasn’t until Islam spread to areas like Egypt, India and Persia, areas where the Christians had already gotten into deep philosophies, trying to explain how Jesus was a man and god at the same time. When they came in to Islam they brought it with them. This is the reality. It is not something we should necessarily condemn them for or feel is unusual. It is natural, when a person reverts to Islam, they will carry with them what they believed before. What has been clarified for them, of the basic principles, they accept, and they reject things, which obviously contradict. But it doesn’t mean that every last thought that they have, and everything that was wrong in their philosophies, ideology and concepts will be erased. They will carry these things in with them. This is why in the later part of the Prophet's life, prior to his death, when he was coming back from one of the battles, his companions asked him to set aside a tree for them, that they could hang their weapons on, like the way the pagans would hang their weapons on trees, believing that when they hung the weapons, it became super-powerful, as if some power was coming from the tree, that their shields would now block steel and their swords would cut through the enemy. Some of the companions who had newly accepted Islam, asked the Prophet to designate one for them, a special one, an Islamic one. They understood that what the pagans had, this was wrong. These were the companions of the Prophet and he had to clarify it for them. He said: You are like the companions of Mûsâ who asked to have the calf built. And he clarified for them that all of this is Shirk and there is no place for it in Islam. So if it could happen to some of the companions, then we cannot blame the generations who have come after them, who come into Islam and carry with them some of their old ideas. What it is for us to do is to clarify.

So what we have in front of us then, is that Allah created this universe out of nothing, and everything that is in it was created. For example: "Allah created all things, and he is the agent, upon which, all things depend."(39: 62) This is the reality. This is stressed for us, in order for us to realize that ultimately, all good, all evil, that takes place in the world, only takes place by the permission of Allah. Therefore we should not seek any other channels to protect ourselves from evil, or to gather for ourselves good, as people commonly do today. They will go to fortunetellers, this is big business today, all the magazines have various forms of fortunetellers like dial a horoscope etc. in a society that has lost touch with Allah, this is what is open to them. Allah has stressed for us that no calamity will befall us except by Allah’s permission: "Nothing is taking place in this world except by the permission of Allah." And the Prophet further emphasized this principle by saying: "If the whole of mankind gathered to do some thing to help us, they could help in anything which Allah had not already written for us. And if the whole of mankind gathered together to harm us, then they would not be able to harm with anything which Allah had not already written for us."

Therefore what is required of us is to depend on Allah, put our trust in Allah. This is what we have to draw out of this attribute of Allah being the creator. This creation exists because of that attribute. Its practical significance to us lies in putting our trust in Allah.

There is another aspect, besides the fact that the creation exists because Allah is the creator. We can also see from what the Prophet has informed us, that in the creation there is manifestation of Allah’s attributes of mercy, forgiveness, kindness etc. Allah created man in paradise, they disobeyed Allah, but Allah had taught them how to repent, how to turn back to him and seek his forgiveness, then he would forgive them. Having done that, they were forgiven, Adam became the first prophet, and mankind was absolved of that sin. The story of Adam and Eve is the story of human existence. Human beings are given a consciousness of Allah. When Allah created all human beings, as he states in the Qur’an, he took from Âdam (Adam) all of his descendents, and made them all bear witness that Allah is their Lord. So we are all born with that consciousness. He has also given us a consciousness of what is right and what is wrong. "We have inspired each and every soul to an awareness of corruption and righteousness."

Allah gave revelation through his commandments, not to eat of the tree. However, human beings forget. And when they forget Allah then they fall into sin. We can absolve ourselves of that sin by means of repentance, and Allah forgives us when we repent sincerely. The Prophet said: "The one who repents is like the one without sin." "If you did not commit sins and turn to Allah seeking his forgiveness, then he would replace you with another people who would sin, ask Allah’s forgiveness and he would forgive them." So in our sinning and asking Allah’s forgiveness, the attribute of Allah’s mercy and forgiveness becomes manifest. Allah knew what we were going to do before he created us; he knew that he was creating a species who would sin. If he didn’t wan t them to sin, if it was not his intention to permit them to sin, then he could have created angels, more angels. But he had already created angels, so he chose to create a being, that would disobey his commandments through forgetfulness or just simple disobedience, but would turn back to him in repentance, and his attribute of forgiveness would become manifest. Similarly, his mercy; The Prophet is quoted as saying that when Allah created the universe, He made an obligation on Himself, recorded in a document, kept by Him, that "My mercy precedes my wrath." He also was reported as saying; "Allah created mercy with a hundred parts. One of which was sent down upon the jinn and human beings and other living creatures. It is out of this one part that they love each other, show kindness to one another, and even the animals treat their offspring with affection. Allah has reserved the remaining ninety-nine parts for his true worshippers on the Day of Judgment." This is the mercy of Allah manifest in his creation. What is also manifest in creation, in the act of creation, the creation of man, is his attribute of justice, fairness, which comes out as the judgment at the end of this world. I am sure we have all read the ahadîth in which the Prophet said: "Allah created some people for hell and some people for paradise." For a lot of people, this is something very heavy. And the companions, they asked the prophet then what is the point in doing good deeds? If Allah created some for heaven and some for hell then what is the pin in doing anything? It has already been decided. The Prophet said: "Each one of you will find it easy to do what he was created for." So if you choose the evil way, you find it easy and you carry on in that way, then that was what you were created for. But ultimately it is your choice. You choose hell. The fact hat Allah has recorded, before anything was created, who would be in hell and who would be in heaven does not change the fact that it is we who choose. The judgment is only to manifest to those who go to hell that they deserve to be in hell. It is only for them basically. Because if Allah created you, and put you in paradise, with all that is in paradise, and you see those people in hell suffering, are you going to ask Allah, why did you put me in paradise? No. You’re going to say "all praise be to Allah!" you don’t want to question or to wonder, all you will be is ecstatic that you are of those in paradise. So the judgment is not for you, it is for those who are going to hell. If you happen to be amongst those who were created for and put in hell, you would say, why me? Why did you put me in hell? And Allah would say, because you would have done so and so in your life. But you would say; no, no I wouldn’t. If you give me a chance I would do good deeds. You would not give up arguing. So Allah has allowed us to live out our lives. So when we stand before him, our book of deeds is spread before us, we know without a shadow of a doubt, that we chose hell. That Allah’s judgment is just. There is no injustice in it, in any way shape or form. Allah says he oppresses no one. We will know that we chose hell. And the only thing that remains for us, and I pray that it is not in fact us, who are going to hell, is to beg Allah for another chance. Allah says: "If you cold only see when the sinners will bow their heads before their lord, saying; O Lord, we have now seen and heard, so send us back and we will do righteous deeds. Verily, we now believe with certainty." This is the only response, which will be left for them. Or as Allah said: "And those whose light scales of good deeds, they ruined themselves and they will be in hell eternally. The fire will burn their faces, and they will grin with disfigured lips, I will say to them; Were My Verses not recited to you, and you rejected them? They will reply; Our Lord, our misery overcame us and we were a people astray. Our Lord, bring us out of this, and if we ever return we will truly be unjust."

When we die, there remains behind us a barrier, the Barzakh, none of us will come back, it is a one-way ticket. Those poor individuals who think they will get another chance, this is the new age religion, they think it is new, but it is just plain old Hindu delusion, that when you die, you get another chance to come back again. The effects of this actually, among Hindus, where I am in the UAE, there are a lot of Hindus here, everyday in the news paper you read about a Hindu man or woman who ties a rope to a ceiling fan, which is found in many of the homes, put it around their neck, kicked away the chair and passed out of this world. Suicide is common amongst them. Why? Because they think they have another chance. It will be a rude awakening for them when they meet the angel of death and find themselves in the next life, realizing that there is no coming back.

In the creation of man is manifest the grace of Allah. This is a particular point which all of us should reflect on and be thankful to Allah for. His grace, and Christians, they like to refer to us Muslims as those who don’t believe in the grace of God, we are those who look at God’s judgment and it is just about deeds, you do good then you go to heaven, you do bad and you go to hell, that is it, no grace there at all. For them the grace of God is there for all those who accept that he became a man, and was crucified by man, to provide salvation for human beings who’s sins had become so great that they could not remove that sin through any act themselves. So it was with the spilling of the "Blood of God" that we could be absolved of our sins. For them, if you accept that God spilt his blood for mankind’s salvation, then you have earned the grace of God. It does not matter what you do as long as you have accepted this belief in the grace of God.

Muslims also believe in the grace of God. Actually it plays a major and significant role. Often it is not stressed but it is important for us to realize how the grace of Allah is manifest in our creation. The Prophet said: "Observe moderation, but if you fail, try to do as much as you can moderately and be happy. For none of you will enter Paradise only because of his deeds.” Of course when the companions heard that they said: "O messenger of Allah, not even you? And the prophet said, not even me. Were it not that Allah wrapped me in his grace. And bear in mind that the deed most loved by Allah is one done constantly even if it is small" What does this mean? It means that God’s grace is manifest in our lives in that were He to call us to account, one good deed, one evil deed, equal to each other, then we would not enter paradise, not even the prophets of Allah. But Allah through his grace and mercy has multiplied the value of the good deeds. Allah says: "Whoever brings a good deed, shall the value of ten like it. And whoever brings an evil deed will be punished with one like it. And they will not be wronged." (3:160) This is Allah’s grace. Good deeds erase evil deeds. One good deed will erase at least ten evil deeds. Allah’s grace is not arbitrary, simply because you say I believe you have his grace, no matter what you do, no. The more good you do, the more of his grace is manifest in you. If you chose evil and reject the good, then you don’t receive His grace, it doesn’t matter what you say. If you say, I am a Muslim, I believe, but really you don’t believe, it is just some words you are saying, them you will not be subject to the grace of Allah. So the creation is a manifestation of Allah’s attribute of being the creator. In the creation of man within the scheme of things, there is manifest Allah’s attribute of mercy; his attribute of justice and this is the reason for the creation of man from the point of view of Allah. From human perspective, why did God create man in terms of, for what purpose? Then this is the one we all know and are familiar with: "I did not create the jinn and men except to worship Me." (51:56)

So relative to Allah, we were created in a means or a way in which Allah has chosen to manifest his attributes of creation, mercy, grace etc and he could have chosen another one. But relative to us as human beings, we know that our purpose is to worship Allah. As we said, Allah does not need our worship, and Allah didn’t need to create. When he created us to worship him, he didn’t create us, out of a need for our worship, because Allah has no needs. In a famous hadîth qudsî in which Allah says: If all of you, jinn and mankind, were to worship like the most righteous amongst you, it would not increase the dominion of Allah in any way shape or form. And if all of us, jinn and mankind ...

Therefore when we look for the purpose of worship, we have to look into man. Allah created us to worship him, because we need to worship him. It is something he has given us as a means of benefiting ourselves. We are the ones who benefit from it. Worship has been established, fundamentally for the growth, the spiritual growth of man. This growth takes place through the remembrance of Allah. When you look at all the different aspects of worship, you will see the core of it is focused on the remembrance of Allah. "Establish the prayer for My remembrance." This is the essence for the consciousness of God. Allah says that he has: "…prescribed for us fasting, as he prescribed it for those before us, so that we may fear him." Worship is there for us to remember Allah. And it is in the remembrance of Allah, that we achieve that consciousness. Because it is when we forget Allah, that Shaytân causes us to disobey Allah and fall into sin. So it is only in His remembrance that we can attain salvation. All of the various acts of worship from saying "Bismillâh" when we eat are to help us remember Allah in order to grow spiritually. Allah has said that he has created us to test us, to see which of us is best in deeds. He is not testing us to know, in the sense that he doesn’t already know, but this world is a test for us in order again that we can grow spiritually. We cannot develop this spiritual characteristic of generosity unless some of us have more than others and then we are required to give of the wealth we have. When we give, we grow. Similarly, if we were not in a position where others had more than us then we wouldn’t have the ability to develop the higher spiritual quality of contentment, patience, and satisfaction in what Allah has given us. So, it is all there in order to bring out the higher spiritual qualities, which enable us to attain the state, which makes us suitable and eligible to return to paradise. The paradise from which we were created, we were created in paradise and for paradise. Through our choices we have left, in this life, a field of testing, where we can grow to a state where we deserve paradise. The purpose of this life is the worship of Allah; this life is a test. A test for us, will we worship Allah, or will we forget Him. This is where our focus has to begin.

Shpresoj te te jete sado pak ndihme.
ME respekt
vellai juaj ne islam Albi

[armandovranari]

Postuar më parë nga AsgjëSikurDielli
Meqe cdo fe e dua, sepse ne thelbin e saj e ka Teme Kryesore Paqen dhe Dashurine, mund te them lirisht se i takoj nje Feje Univerzale.

Une jam Buddhist. E te jesh budist do thote ti lexosh shkrimet e Buddha-se dhe ta mberrish Nirvanen (Shuarjen e te gjitha dhimbjeve) me ndihmen e tyre.

Buddha eshte pergjigjur keshtu ne nje pyetje si : "A beson ne Zot?"

- "It does not further" - "Nuk me shpie pertej" do ishte nje perkthim me i mire pasiqe cdo perkthim i kesaj thenieje mund ta kete nje kuptim te ndryshem.

Filozofia e krejt kesaj eshte kjo: Nuk duhet te lidhesh per gjera, qofshin keto edhe fe, e te harrosh se ti e ke nje detyre morale dhe nje cak perfundimtar - Nirvana.

Filozofia e Buddhismit sillet rreth ketyre gjerave qe quhen Kater te Vertetat Fisnike.

1. "Dukkha" - Jeta eshte dhimbje
2. "Tanha" - Dhimbja shkaktohet nga deshira
3. "Nirvana" - Deshira mund te shuhet
4. "Rruga me tete dege" - Menyra per ta shuar deshiren.


I them te gjitha keto, sepse po e verej se feja e ka marre vendin e asaj qe du duhej ta benit; te fokusoheshit ne detyren tuaj dhe ne mberritjen e Zoti/Parajses...

Nuk eshte me rendesi mjeti me te cilin mberrin atje, eshte me rendesi caku.


Ju pershendes si nje vella,

StarCraft.

Asgjesikurdielli!
Do te desha te te pergezoja meqe thua se ke gjetur fene qe ben per ty, aty ku perfton paqen dhe kuptimin per gjithcka. ti thua se eshte Budizmi kjo fe. Me lejo te te shprehem se je GABIM, je brenda nje eksperimenti te padobishem. Nese une gaboj qe te keshilloj me fal dhe ki parasysh qe nisem vetem nga qellime te mira.

Me lart shkruan se nuk ka rendesi mjeti me te cilin mberrin atje, me rendesi eshte caku.

Me lejo te "kapem" ketu. Ti vete permend shprehjen e Budes : It does not further, qe une e perkthej : nuk ka me rendesi per mua.
Dhe ketu eshte i gjithe thelbi i filozofise budiste. NUK KA ME RENDESI PER MUA!!!!!!

Kjo eshte per mendimin tim shume e gabuar. E si duhet ti nenshtrohet njeriu nje praktike (dhe jo Feje) te tille qe te zhvishet me deshiren e vet nga cdo lloj interesi, te zhvishet nga vete jeta, nga lengu i gjalle i te jetuarit, te zhvishet nga pergjegjesite, obligimet.

Jeta nuk eshte vuajtje, kjo eshte gabim qe ne fillese, qe ne premise te asaj praktike zvetenimi, (me fal nese te prek me keto, kujto se po flas hapur) .
Caku eshte i njejti thua ti. Ketu je gabim, ka dy caqe te ndryshem. Ai i budizmit eshte NIRVANA dhe i brahmaneve dhe i praktikave te tjera ne pergjithesi HINDU, pra eshte gjendja ku ti humbet ndjesine e UNIT, shkeputesh nga UNI dhe arrin ne nje pike soditje. Edhe....?
Ndersa caku i Feve, perfshi ketu Myslimanizmin eshte : te jetojme nje jete sa me te pasur, sa me te plote, sa me te "jeteshme' me devotshmeri te larte tek All'ahu dhe tek E mira pa ju shmangur KOMUNITETIT. Ne ne bote nuk jemi vetem, jemi me te tjere dhe jeta jone ne kete pikepamje nuk eshte vetem personalisht e jona por i perket te gjithve, pra jemi qenie shoqerore, dhe te krijuara per tu bashkuar me te verteten e madhe te jetes, KRIJIMIN. Pra sipas fese Islame caku nuk eshte largimi nga Vetja, nga pergjgesite vetjake dhe shoqerore, por permushja e ketij obligimi te madh (njerzilleku, te jetuarit me njerezit) ne menyre sa me te vyrtytshme dhe te frutshme duke u perpjekur te realizojme Begati! Caku ketu eshte PROCES dhe jo Pikemberritje. Megjithese edhe si pikemberritje ka dallim. Islami predikon parajsen ku Jetohet sipas vullnetit te Allahut dhe sipas ligjit te se mires, ketu Ne jemi Ne akoma, ndersa Budizmi predikon ASGJENE, JO-VETEN, HUMBJEN.



1. "Dukkha" - Jeta eshte dhimbje

Jeta nuk eshte dhimbje. Jeta eshte dhurate, eshte QENIE, ne jemi. Ka dhimbje dhe gezime.

2. "Tanha" - Dhimbja shkaktohet nga deshira

Dhimbja eshte pjese e jetes dhe si e tille eshte dhurate dhe ajo. Eshte pjese e QENIES, dhe si e tille nuk mund te zhduket ne MOSQENIE. Dhimbja shkaktohet nga gabimet, eshte treguesi i gabimeve (gabimet tona apo te te tjerve).

3. "Nirvana" - Deshira mund te shuhet

Deshira nuk mund te shuhet sepse eshte pjese e QENIES dhe eshte jashte natyres se saj te shuhet. Deshira eshte lengu jetesor, deshira eshte DASHURI. Dashuria eshte lidhje me Krijimin, Krijuesin, me ate qe ESHTE, me QENIEN.

4. "Rruga me tete dege" - Menyra per ta shuar deshiren.

Nuk ka menyre per ta shuar deshiren, ajo nuk eshuhet sepse asgje ne kete bote nuk shuhet, por SHNDEROHET.


Nirvana eshte nje gjendje BOSHESIE, ILUZIONI, PEZULLTIE SHOQERORE, eshte nje gjendje devijimi nga ajo qe na takon, eshte GABIM. Eshte nje regresion i te gjithe atyre jeteve te meparshme qe ju i pranoni. Po, eshte tradheti ndaj te gjithe atyre jeteve te meparshme. (megjithese une ketu kete punen e KARMES nuk e pranoj plotesiht si ju, pot pranoj se njereizt jane me shume te lidhur me njeri-tjetrin) .


Gati per diskutim te metejshem
me respekt
Armando