Shakespeare - Legjenda e pavdekshme

[EXODUS]

William Shakespeare - dramaturg the poet i shekullit të 16-të dhe fillimit të shekullit të 17-të.

Kritika të shumta gjatë gjithë kohërave e kanë cilësuar Shakespeare si një nga dramaturgët më të mëdhenj që kanë egzistuar në të gjithë kohërat deri më sot.

Biografia

- Ka lindur në Stratford (Angli) nga mesi i shekullit të 16-të në një familje jo shumë të pasur. Ka pasur një fëmijëri jo shumë të lehtë e mbushur me mjaft ngjarje të cilat do të kontribojnë në formimin e personalitetit të tij të ardhshëm. Veprat e tij janë mjaft të influencuara nga komedia romane, historia antike, pa harruar mitologjinë klasike.

Ndër veprat re tij shquhen:

Dramat:
- Romeo e Zhuliet
- Hamleti
- Makbethi
- Otello

"Romeo e Zhuliet" nje nga tragjedite me te popullarizuara ne bote, ne qender te se ciles, qendron dashuria e re midis Romeos e Zhulietes, dashuri kjo e cila bie ne konflikt te pashmangshem midis urrejtjeve te familjeve te tyre, eshte mjeshterisht e zhvilluar, nderkohe personazhet e vogla e mbeshtesin vepren duke e pasuruar ate akoma me teper.

Me nje nivel te shquar profesional nga ana e Shakespeare-it tek dramat "Otello" dhe "Makbeth" prezantohet me qartesi kontrasti midis "rregullit" dhe "kaosit", "te mires" dhe se "keqes" "shpirterores" dhe "shtazores".

Veprat e Shakespeare-it jane kritikuar per mungesen e mbeshtetjes ne nje filozofi, fe të caktuar apo ideologji te veçante.

M.gj.th forca e veprave te tij, mbeshtetet ne rrefimet terheqese qe ato ofrojne, pasurine e karaktereve qe marrin pjese, fjalimi mjaft vivid qe vepra vendos ne buzet e karaktereve

Hamleti nga ana tjeter e rremben audiencen me mbivleresimin e hakmarrjes dhe paqartesi se sa eshte fallsifikuar kjo çmenduri dhe sa e vertete eshte ajo.

Shakespeare ka perdorur nje gjuhe jo paralele duke dhuruar nje fjalor te pakrahasueshem qe i korenspondon besnikerisht nuances se karaktereve.


- Ç'fare dallimi filozofik kane veprat e tij, krahasuar keto me dramaturget e sotem ?

- Si e vleresoni ju Shakespeare-in nga pikpamja e metodes filozofike - letrare - tragjike qe ai ka perdorur per thurrjen e veprave te tij ?

- Cilat nga veprat e lexuara qe ju ka lene mbresa dhe pse ?

- A do te mbetet Shakespeare- i legjenda e pavdekshme dhe e pazevendesueshme e dramaturgjise boterore? Pse? Pse jo ?


Diskutim te këndshem!!!

EXODUS....dora vetë

[Hyllien]

Pershendetje
teme shume interesante qe mund te shpenzohen vite duke shkruajtur... megjithate po filloj me nje pergjigje te shkurter.

Thua siper qe veprat e shekspirit kritikohen se nuk kane nje mbeshtetje ne psikologji. Psikologjia atehere nuk ekzistonte fare si shkence. Nder te paret qe ka bere nje veper pak sa me natyre psikologjike ka qene Michel de Montaigne qe e mbajn dhe Sokratin Francez. Pervec ti mbahet dhe Makiaveli qe ne nje fare menyre perdor psikologjine si nje premise per supozimet qe ai merr. Pra as keta te dy nuk kan pasur dicka te mirfillte. Psikologjia vjen shume me vone se aq, diku nga Schilleri pra flitet per 2 3 shekuj me pare.

Nesje, nga veprat e Shekspirit me ka mbetur ne mendje vetem Hamleti(te pakten ma aq sa kam lexuar me kujdes nga veprat e tij). Metoda e tij eshte e bazuar ne ngjarje te verteta, te pakten Hamleti thuhet qe eshte nje lloj legjende daneze, ka dhe supozime qe esht dhe dicka e vertete qe ka ndodhur.

Nga pikpamje filozofike, esht ajo ideja e "fate vs destiny", dhe cfar ke ne kontroll dhe cfar nuk ke ne kontroll. A jane keto te dyja komplemente te njera tjetres apo ka ndonje mbihypje etj etj. Fantazma ka nje rrol te rendesishem gjithashtu, sidomos me gjykimin dhe natyren e gjykimit. Shume eshte dhe trasheguar nga Dante dhe libri i tij i ferrit... te pakten teologjia e tij dhe filozofia e tij per gjykimin etj. Dihet qe ka dhe nje trashegim nga kultura greke. Psh ideja e catharsis qe ekziston apo dhe e tragjedise sic shkruan Aristoteli ne Poetiken, ketu esht e njejta gje po aplikohet jo tek shikuesi por tek aktori kryesor. Ne kete rast hamleti. Kemi nje catharsis spiritual te aktorit kryesor ne vend qe te jete catharsis personit qe shikon(audienca). Pra sic e ke thene eshte me vivide me e ngjeshur me shume informacion, me shume interpretim nga kultura e lashte greke dhe konceptimi i atyre per tragjedine.

kaq kisha un per tani
shendet

[Cupke_pe_Korce]

Postuar më parë nga EXODUS


Veprat e Shakespeare-it jane kritikuar per mungesen e mbeshtetjes ne nje psikologji, fe të caktuar apo ideologji te veçante.

A mund te ma shpjegosh pak kete se sikur nuk te qendron drejt.

ps. Ekziston nje opinion qe, veprat e siperpermendura nuk jane shkruar nga shekspiri. C'mendoni ne lidhje me kete?

[velsa]

ja nje sonete e preferuar e imja nga shekspiri

Shall I compare thee to a summer's day?
Thou art more lovely and more temperate:
Rough winds do shake the darling buds of May,
And summer's lease hath all too short a date:
Sometime too hot the eye of heaven shines,
And often is his gold complexion dimmed,
And every fair from fair sometime declines,
By chance, or nature's changing course untrimmed:
But thy eternal summer shall not fade,
Nor lose possession of that fair thou ow'st,
Nor shall death brag tho wand'rest in his shade,
When in eternal lines to time thou grow'st,
So long as men can breathe or eyes can see,
So long lives this, and this gives life to thee.

[EXODUS]

Mire se erdhen miqte ne sofren Shakespeare- iane (bujrun o milet)
Cyclotomic & Çupke pe Korçe

P.S. Nuk keni përtuar aspak paskeni sjellë edhe dhurata me vete (kritika). Nuk kishit pse te harxhoheshit kaq shume

M.gj.th, sinqertisht e vleresoj jashte mase pjesmarrjen tuaj.

shkruar nga Exodus
Veprat e Shakespeare-it jane kritikuar per mungesen e mbeshtetjes ne nje psikologji, fe të caktuar apo ideologji te veçante. .

shkruar nga Cupke pe Korce
A mund te ma shpjegosh pak kete se sikur nuk te qendron drejt.

Kerkoj ndjese per keqkuptimin e mesiperm, pasi sic duket e kam anashkaluar ate fjale jo vetem gjate shkrimit e saj te mirefillte por edhe gjate korrigjimit qe i bera postit para se ta postoja , dhe ndoshta nga nxitimi, ne vend te shkruaja Filozofi kam shkruar psikologji

P.S. Cupke pe Korce m.q.s je moderatore, po te kete mundesi do ta vleresoja nese ti do beje korrigjimin perkates, si dhe tek pergjigjet perkatese (tendin) dhe (Cyclotomic) persa i perket faktit qe kuvenduam me siper ne menyre qe tema te marre seriozitetin dhe per me teper rrjedhen e duhur (Falemnderit)

Ekziston nje opinion qe, veprat e siperpermendura nuk jane shkruar nga shekspiri. C'mendoni ne lidhje me kete

Un personalisht jam ndeshur gjithashtu me pohime te tilla te cilat nuk jane vecse pergenjeshtrim.

Persa i perket kesaj pike:
Kritikat e shumta te cilat kane qene perkrahese te dogmave te ndryshme dhe per ti rritur prestigjin e doktrinave qe ata mbeshtesin besnikerisht, jane perpjekur te perdorin cdo lloj menyre per te spekuluar mbi veprat e Shakespeare-it, duke i quajtur ato te pa shkruara prej tij ne menyre qe attributin per keto vepra ta fitojne disa "individe" pjestare te nje doktrine te caktuar te cilet per hir te pasurive qe kishin, por, jo talentit qe gezonte i madhi Shakespeare jane perpjekur te perdorin cdo lloj menyre propagandistike (perfshire ketu faktin se shkrimet nuk jane te Shakespeare-it) sidomos pas vdekjes se Shakespeare -it
per te vene ne jete idealet e tyre per te fituar popullaritet ne arenen nderkombetare ose per te arritur nje qellim personal.

Pohimet e mia te mesiperme i kam lexuar nga burime te sigurta londineze (libra te palexuar me pare, por te publikuar kohet e fundit) te perkrahesve "te ideologjise" me te cilen nderthuren veprat Shakespeare- iane.

P.S Edhe njehere ju kerkoj ndjese, per faktin qe un e kam anashkaluar gabimin e cituar dike u justifikuar si tek shkrimet e mia te mesiperme.
Dhe betohem se qe ketu e tutje "une" nuk e perseris "gabimin"
Hajt kush do te me rrase nje shuplake jam gati, por vetem nga gocat se cunat nuk quhen

Me respekt te veçante
EXODUS......"Nese nuk gabon nuk meson" (dmth une).

[velsa]

Exodus, aman me ke preke me kete teme, Shekspirin dhe sonetat e tij i adhuroj,,(shif me siper)
do kisha shtuar se ai ne veprat e tij njihet sidomos per kontradiktat midis qenies e moqenies, lirise e varesise, tradhetise e vetetradhetise, kenaqesise e vetpermbajtjes, etj,,per ate edhe nocioni i njohur ne literature; dilema shekspiriane,,
Ai rendesi te madhe i kushtonte njeriut dhe pasioneve te tij,,te gjitha keto vlera e bejne ate te paaritshem,,dhe titulli "shekspiri -legjende e pavdekshme" me duket me se i pershtatshem ne kete rast

Sinqerisht
Velsa

P.s. Exodus, sido qe te jete ne kete rast shuplake nga une nuk ke lol

[EXODUS]

Velsa
Ndihem i nderuar me pjesmarrjen tuaj

Ja dhe disa citime te shkrimeve te arta Shakespeare - ne nga une
Hamleti
Akti 3 - Skena 1


To be, or not to be--that is the question: whether 'tis nobler in the mind to suffer the slings and arrows of outrageous fortune or to take arms against a sea of troubles, and, by opposing, end them. To die, to sleep...no more! And by a sleep, to say we end the heartache and the thousand natural shocks that flesh is heir to--'tis a consummation devoutly to be wished. To die, to sleep. To sleep--perchance to dream. Ay, there's the rub. For in that sleep of death, what dreams may come when we have shuffled off this mortal coil(1) must give us pause. There's the respect that makes calamity of so long life. For who would bear the whips and scorns of time, the oppressor's wrong, (2) the pangs of despised love, the law's delay, when he himself might his quietus make with a bare bodkin?(3)

Po i përpiqem perkthimit:

Te egzistosh apo jo - kjo eshte pyetja: ndoshta mund te jesh nobël ne gjykim te vuash hedhjet e shigjetave nga nje fat qe te ben te revoltueshem ose, ndoshta mund te drejtosh armët kunder nje det ngatërresash dhe duke kundershtuar, ti japesh fund ketyre ngaterresave. Nuk durohet me!..... te vdesesh apo te flesh! Ndoshta permes fjetjes, mendojme se i kemi dhene fund dhimbjes së zemres dhe mijra tronditjeve qe trashegohen nga po i njejti mish -- 'thjesht nje konsumim i deshiruar me devotshmeri.
Te vdesesh, apo te rrosh. Te flesh -- te behesh rob i enderrave. Me te vertete, atje ndodh "ferkimi". Por. në ate gjumë vdekjeje, çfare enderrash mund te lindin, kur ne tashme e kemi zvarritur me vehte kete guacke (mbështjellje) vdekjeprurese, dhe tashme mendojme se do te na dhuroje nje moment te qetë. Eshte pikerisht respekti qe i dhuron, nje jete kaq te gjate, gjëmave të tilla. Por kush do të duronte kamxhiket dhe perbuzjet e kohes, gabimet e shtypësit, zhurmen e dashurise se perbuzur, vonesen e ligjit, kur ai vetë mund, ne psheretimën e tij, te perballet me lakuriqesine e farefisit te tij.

----------------------------------------------------------

Who would bear these burdens, to grunt and sweat under a weary life, but that the dread of something after death, the undiscovered country from whose borders no traveler returns, puzzles the will and makes us rather bear those ills we have than fly to others we know not of? Thus conscience does make cowards of us all, and thus the native hue of resolution is sicklied o'er with the pale cast of thought, and enterprises of great pith(4) and moment with this regard their currents turn awry, and lose the name of action. Soft you, now, the fair Ophelia!--Nymph, in thy orisons (5) be all my sins remembered.
(1) Life with all its turmoil and activity (2) Insulting, humiliating treatment (3) Dagger (4)Substance, importance (5) Prayers

Perkthimi:

Kush do të duronte kete barrë, te renkonte dhe djersitej nen kushtet e një jete, tashme, të tejlodhur, veçse frika e nje diçkaje pas vdekjes, vendi i pa zbuluar nga kufijte e te cilit nuk kthehet asnje udhëtar, e cila vë në provë vullnetin dhe për më teper na pergenjeshtron, dhe na detyron ne, qe më mirë të durojme ato semundje qe tashme kemi, sesa te fluturojme tek të tjera të cilat nuk i njohim ? Keshtu, ndergjegja jonë na bën te ndihemi te gjithe frikacakë, keshtu qe ngjyra natyrale e rezolutës (zgjidhjes) eshte tashme e semure nga hedhja e zbehtë e mendimit, dhe ndërmarrjet e thelbit te madh dhe te cilesojn momentin me kete vleresim, kthesat e habitura qe vijojne, dhe te humbasin emertimin e veprimit.
Ofelia -- Nimf, e drejte, e butë e kini parasysh, kerkoj qe mëkatet e mia te kujtohen një për një.
(1)Jeta me gjithe trazirat dhe veprimtarite e saj (2) Fyerëse, trajtimin poshtërues (3)Thikën (4)Substancen, rendesinë (5) Lutjen.

Çfare mendoni per filozofine e perdorur per pasqyrimin e jetes tek fragmenti i mesiperm ?

P.S. Perkthimi eshte kryer me vullnetin tim personal keshtu qe ka patur improvizime te nevojshme. Ju lutem eshte thjesht nje perkthim me baza individual dhe jo i mbeshtetur në mjeshteri gjuhesore perfekte (perpjekje personale) keshtu qe po te kete mundesi i ruani kritikat per ndonje qe e mban veten (anglez)
Sinqerisht

[Leila]

LoL, Exodus... pa shuplaka, aman, se s'ma bën dora.

Shakespeare do mbahet si legjendë, pasi njerëzit (in general) nuk i vlerësojnë artistët e rinj. Vetëm kur vdes shkrimtari, atëherë e vlerësojnë. Qajnë tek funerali i tij, gjasme e kanë dashur, etj. etj. kur sa ishte gjallë ai s'ia përmendnin emrin. Pra, Shakespeare do mbetet i pa-arritshëm, edhe sikur të dali një gjeni tjetër, sepse, "ai ka jetuar shumë kohë më parë, kur shkrimtarët s'kishin beneficat/opsionet që kanë tani."

Nuk flas me siguri për kush i shkrojti, e kush nuk i shkrojti veprat, pasi NUK E DI! Deri tani, ç'do evidencë tregon që i shkruajti Shakespeare, dhe në mendjen time ai është i pafajshëm deri sa të dalin prova apo vërtetime që thonë ndryshe.

Një tjetër arsye pse ai do mbetet legjendë, është sepse tek shkrimet e tij Shakespeare ka trajtuar tema që kurrë nuk do vdesin. Tek Hamlet, flitet për:
(1.) hakmarrjen - Hamleti do vriste xhaxhain për të jatin, Laerti do vriste Hamletin për të jatin e për të motrën
(2.) realiteti vs. pamjen e jashtme - nga ana e jashtme, Claudius-it i takonte froni, por në fakt, ai kishte vrarë mbretin e mëparshëm për atë fron

Tek Othello, flitet për:
(1.) xhelozinë - sepse Othello është njeri xheloz, ai bie pre në planet e Iagos; Iago është xheloz sepse Cassio i "mori" vendin e punës
(2.) gënjeshtrën - gënjeshtrat e Iagos
(3.) hakmarrjen - hakmarrja e Iagos
(4.) dashurinë - është diçka romantike që Desdemona u martua me Othellon edhe pse shumica ishin kundra; tragjedi romantike
(5.) realiteti vs. pamja e jashtme - Iago nuk ishte ai që të gjithë mendonin se ishte

Tek Romeo & Juliet, flitet për:
(1.) zënkat - morali ishte që "mos u zini, mos u grini, se maçoku është i imi"... pra, zënkat janë të kota & sjellin tragjedi
(2.) dashuria - dashuria e vërtete fiton

Por... në ç'do lloj historie, tema apo morali i përrallës gjithnjë ka diçka filozofike përbrënda.

Nga veprat e tij, ajo që më la mbresa ishte "Othello" vetëm për faktin që kur martesa e Desdemonës & Othellos u shpall e vlefshme (pra, gjykatësi nuk e quante rrëmbim/përdhunim/magji, etj. etj. siç thoshte i jati i Desdemonës), i jati i bërtiti Othellos, duke i thënë diçka along the lines of, "Ashtu siç më gënjeu mua ajo, ashtu do të ta bëjë edhe ty." Pra, i dha Othellos një fiksim në kokë; ia kishte filluar punën Iagos. Më erdhi edhe keq që i jati që e rriti foli për të ashtu. Edhe pse e kuptoj që pse e bëri, ajo ishte diçka tepër e ulët dhe domethënëse, që prindi kurrë s'duhet t'ia bënte fëmisë, por në atë kohë, Desdemona (e gjithë femrat e tjera) ishte thjesht një... orendi shtëpie.

Një tjetër vepër që më ka bërë përshtypje, ishte soneta 130:

My mistress' eyes are nothing like the sun;
Coral is far more red than her lips' red:
If snow be white, why then her breasts are dun;
If hairs be wires, black wires grow on her head.
I have seen roses damask'd, red and white,
But no such roses see I in her cheeks;
And in some perfumes is there more delight
Than in the breath that from my mistress reeks.
I love to hear her speak, yet well I know
That music hath a far more pleasing sound.
I grant I never saw a goddess go:
My mistress, when she walks, treads on the ground.
And yet, by heaven, I think my love as rare
As any she belied with false compare.

Për këtë kisha respekt, pasi ai jetonte në një kohë kur të gjithë shkrimtarët e ngrinin të dashurën e tyre që "e imja është më e mirë se e jotja," etj. etj.. Në fillim më pëlqeu ç'shkruajti, por pastaj u kujtova, "Natyrisht që do shkruante diçka të tillë, që të ishte më origjinal se sa të tjerët." Kështuuuuu... mora pak inat që e bëri për konkurim (the way I see it, anyway). LoL!

[kolombi]

Se pari pjesame e madhe e atyre qe kane postuar me lart jane teper te respektuar ne syte e mi ,per mprehtesine dhe inteligjencen e mendimeve.
Se dyti une e ndjej veten mysafir ketu ne kete tavolinen tuaj te filozofise psi qysh 10-vjecar i sherbeva artit ,skenes ete cilat do te ishin te varfera pa me te madhin e te medhenjeve gjigandin Shakespeare.
Nje tjeter gjigand i letersise Victor Hugo eshte shprehur per te "Nese dramaturget e medhenj shembellejne me yje ,atehere Shakespeare eshte nje meteor."
Nuk do perserit ato qe thane miqte e mesiperm ,por vete fakti qe tragjedite e tij ndiqen plot pasion ne skenat e teatrave ne mbare boten ,i bejne ato te paperseritshme,aktuale .
Nuk dyshoj aspak se ai ka pershkruar realitetin e kohes se perjetuar,ndoshta pak te zmadhuar.
Sa per dilemen nese veprat mbajne mbishkrimin e tij,nuk i futem ketij monopati vrases mendimesh.
Te njejten gje ve ne dyshim shume historiane greke per vete ekzistencen e Homerit e keshtu du veprave madhore te tij Iliada dhe Odiseu.

Nga traghedite e tij te lartpermendura do vecoja Hamletin.
Makbeth,Romeo dhe Julieta,Othello,por dhe ajo qe keni harruarr e famshmja Mbreti Lir,do mbeten thesar ne themelet e artit.
Shakespera pervec tragjedive shkroi dhe shume komedi nder me te njohurat ishin "enderr e nje nate vere " dhe "Shume zhurme per asgje"

Exsodus Urime per temen.

[Hyllien]

Exodus,
Kjo qe po shkruaj tani nuk eshte kritike(edhe pjesa e dyte e mesazhit te pare nuk ishte kritike)
Prap jam i fiksuar me ate rresh, cte bej i ziu un.. po shkruaj shkurt ca mendime qe kam rreth filozofise se Shekspirit...

Them qe Shakespeare ka nje filozofi te tijen. Por kjo filozofi nuk ishte dicka e asaj kohe, por ama ishte dicka qe ekzistonte. E kam fjalen per aesthetics, pra bukuria. Ne lashtesi kemi dicka te tille me Platon dhe Aristotelin ku qofte tek Nicomachean Ethics apo tek Poetika, Aristoteli shkruan per aesthetics por ne kontekstin e tragjedise dhe katharsis. Aesthetics(estetika) ishte dicka qe ekzistonte por jo tamam ne ate manyre qe sheksipiri shkruan pra nuk mund ti aplikohet dot Shekspirit plotesisht(vetem pjesa e catharsis kryesisht). Ne vitet 1770 kemi nje ridefinicion te aesthetics nga Schilleri. Them se(keto jane mendime te mia personale) Schilleri dhe menyra se si ai flet per kete fushe i aplikohet shume veprave te Shekspirit, sidomos Soneteve dhe Hamletetit. Ideja e Schillerit shume shkurt eshte se kemi njeriun racional dhe natyral. Njeriu racional eshte njeriu i lire dhe ai natyral eshte njeriu qe vepron ne baze te nevojes(pra jo i lire). Sipas Schillerit ne mes te ketyre te dyjave qe jane kundra njera tjeteres ekziston ky lloj njeriu i trete qe ai e quan "Aesthetic Man" apo human. Kjo lloj natyre e trete njerezore eshte e tille qe funksioni i saj eshte qe te bashkoj 2 opozitat (natyralen dhe racionalen) ne nje menyre produktive. Pakashume shifet simetria dhe me Kant-in dhe tre veprat e medhaja te tij qe jane a) Critique of Pure Reason(qe do ishte ne rastin e Schillerit racionalja), b) Critique of Practical Reason(qe eshte e domosdoshmja dhe nevojshmja) dhe c) Aesthetics apo Critique on Aesthetics. Sipas Kantit kjo e fundit mundohet te bashkoj dy te parat.

Tani, Schilleri ishte besimtar ne kuptimin se ekzistonte dicka divine dicka e mbinatyrshme etj. Ne letrat e Shen Palit thuhet se jo vetem njeriu kerkon shpetim por cdo krijese kerkon shpetim. Pra jo vetem njeriu nuk eshte perfekte por as natyra vete nuk eshte perfekte. Schilleri thonte se Natyra do jete perfekte vetem nen syrin racional te njeriut, vetem atehere ka kompletim. Ideja e tij eshte se mbasi lindim, rritemi shkojm larg Zotit(Kujto Adamin dhe Even qe hajn nga pema e njohurise) dhe behemi racional(idealisht) me kete proces natyren e njohim me mire dhe nuk e shfrytezojm si mjet per nje qellim te caktuar por si dicka indipendente si dicka ne vetvete. Mbas ketij procesi ndodh dhe kerkimi per shpetim(redemption) tek zoti, dhe kur ne perseri ribashkohemi me te ne kete stad paqeje.

Ky lloj njeriu(aesthetic) eshte njeriu qe kerkon ne vetvete, njeriu qe mundohet te njohi vetveten e me pas cka eshte verdalle. Pra lidhja ime ketu eshte sic thashe me sonetet e shekspirit dhe menyra se si ai arrin te nderthuri kualitete te ndryshme te natyres dhe njeriut per te shpjeguar fenomene si dashuria por mbase the estetika ne pergjithese(aesthetics). Ne rastin e Hamletit si personazh do thoja qe ai eshte nje person qe eshte punon nen umbrellen e nje dialektike te theksuar ndermjet ontologjise dhe epistemologjise dhe te nje dialektike prap te theksuar vete brenda epistemologjise(sidomos ketu i referohem rastit kur ai te besoj apo jo Fantazmen dhe te justifikoj apo jo vrasjen).

Tani juve do thoni shume gjere i ke rene dhe prap nuk ke thene gje te sakte ne kuptimin definitiv dhe degezues per filozofine e tij por ama them se ka baza te theksuara ne estetiken dhe ne natyren e njohurise(epistemologjise).

tung