A e do Shqiperia Zotin

[maratonomak]

CFARE KANE BERE SHQIPTARET PER TE AFRUAR ZOTIT ?PSE KANE NDODHUR 3 LUFTERA DHE EKSODE GJATE KETYRE 13 VJETEVE NE SHQIPERI PSE SHQIPTARET JETOJNE JASHTE VENDIT TE TYRE DHE PSE EKONOMIA ESHTE O DHE POLITIKA E KORUPTUAR MIREQENIA E JETESES ESHTE E ULET DHE DUKET SIKUR SKA SHPRESE ?MOS NDOSHTA ZOTI NUK DO SHQIPTAERET ? ZOTI I DO SHQIPTARET POR SHQIPTARET NUK DUAN ZOTIN .JEMI I VETMI VEND QE KEMI ME SHUME SE1 BESIM MYSLYMAN KATOLIK ORTHODHOKS ETJER .LAVDI ZOTIT QE SKEMI LUFTE PER BESIMET E NDRYSHME SIC BEHET NE VENDET E TJERA . POR KEMI PAQE POR KJO PAQE NA KA MNDARE DHE P0O NA SHKATERON .NE DUHET TI BESOJME ZOTIT DHE VETEM ZOTIT , FEJA ESHQIP[TARIT ESHTE SHQIPTARIA E DIME MIRE HISTORINE KU TEGON PERPJEKJET E FESE PER TE SHKATERUAR POPULLIN TONE . PRA UNE THEM ME MIRE TE LEME FENE DHE TI KTHEHEMI ZOTIT TONE ME PENDIM DHE FRIKE TE MADHE DUKE I TREWGUAR RESPEKT DHE BINDJE . AI ZOTI ESHTE I MESHIRSHEM DHE BEKON CDO NJERI DHE CDO POP[ULL QE PENDOHET . VETEM KESHTU DO JEMI NJE POPULL I BEKUAR NGA TE GJITHA ANET . LE TE MARIM SHEMBUJ TE TJERE QE KANE BERE NJE GJE TE TILLE . NE ANGLI AMERIKE ETJER NUK KANE PESUAR ASGJE NGA ATO QE NE KEMI PESUAR VETEM SEPSE NUK JANE NGATERUAR ME FETE POIR KANE BESUAR NJE ZOT ZOTIN E GJITHPUSHTETSHEM QE ESHTE NJE .SEPSE PERENDIA KAQ SHUME EDESHI BOTEN SAQE E DHA BIRIN E TJ TE VETMLINDUR QE KUSHDO QE BESON NE TE TE MOS HUMBASE POR TE KETE JETE TE PERJETSHME . GJONI 3..16

[Shpresmiri]

nikos_z, pa dyshim se ke parashtru një vizion të mirë për të ardhmën. Sigurisht se prej bindjes së thellë që ke se çfarë na sjell paqen ke pohuar edhe "PRA UNE THEM ME MIRE TE LEME FENE DHE TI KTHEHEMI ZOTIT TONE ME PENDIM DHE FRIKE TE MADHE DUKE I TREWGUAR RESPEKT DHE BINDJE".
Të kuptoj, sepse ke dashur të thuash se një fe si e praktikojnë disa (ose shumica) nuk është fe, sepse më shumë krijon grindje se paqe. Shumica e besimtarëve po e çorodisin fenë e vet. Përndryshe fjalia "ta lëmë fenë dhe t`i kthehemi Zotit" është kundërthënëse. (Nëse e lëmë fenë e lëmë edhe Zotin). Dhe me të vërtetë feja që nuk të çon në harmoni dhe në afrim me tjetrin duke respektuar tjetrin, nuk është fe. Shpesh herë ndoshta edhe ne, vetë besimtarët japim shembull të keq dhe në mënyrë të tërthortë krijojmë konceptin (parmamendimin) e gabueshëm te të tjerët për fenë tonë. Dhe përnjëmend nëse qëndrojmë vetëm në fjalë pa vepra atëherë të tjerët këtë e vërejnë dhe i largohen fesë sonë. Dhe kanë të drejtë! Ashtu vlenë edhe për fetë tjera. Nëse ne i shohim besimtarët e tyre se fjala e tyre nuk përputhet me vepra, thjeshtë vijmë në përfundim se diçka nuk është në rregull. Përse nuk ja shtrojmë vetvetes pyetjen që ua bëjmë të tjerëve: përse nuk e bëj atë që besoj dhe që mendoj? Përse jam aq dyfytyrësh?
Dhe e keqja kurrë nuk mund të vijë prej Zotit. Vetëm nga dobësia e njeriut vjen e keqja. Nga vullneti i keq i tij vijnë të gjitha të këqiat në botë. Na mungon vullneti i mirë!
Shpesh herë jemi të gatshëm "të shkojmë edhe në hënë", madje do ta flijonim edhe fenë tonë, vetëm e vetëm që mos ta ndyshojmë qëndrimin e vjetër të padobishëm! Nuk është heroizëm t`i duash ata që të dojnë dhe prej të cilëve ke interes. Këtë e bëjnë edhe kriminelët. Nuk është besim t`i duash vetëm ata prej të cilëve pret që të japin diçka. Por ta pranosh edhe atë që nuk të përshtatet dhe nuk të pëlqen, ky quhet heroizëm dhe kjo është njerëzia për të cilën secili prej nesh e kërkon. (Po më kujtohet ajo pyetja famoze "të jesh apo të kesh").

Zemra e njeriut nuk kërkon vetëm ideologji, këshilla, ligje... ajo kërkon para së gjithash dashuri, falje (pikërisht atë që porosit edhe festa e Bajramit, por nganjëherë sivëllezërit myslimanë po e harrojnë këtë, sidomos këtyre ditëve kur e festojnë unë pres prej tyre që të shkruajnë më shumë për këto virtyte).

Zoti e ka dashtë dhe e do Shqipërinë. Mirë the, se janë Shqiptarët që po ia kthejnë shpinën. Por prapëseprap kemi përse të shpresojmë: Zoti kurrë nuk e then besën. Ai e ka dhënë besën se do t`i dojë gjithmonë njerëzit dhe kurrë nuk është kundër tyre. Dhe Zoti nuk mashtron askënd. Pyetje është se sa njeriu bashkëpunon me Të, në ndërtimin e Mbretërisë së Dashurisë. Çka po më vyejnë mua ligjet, çka po më vyejnë mua zakonet, çka po më vyejnë mua shkolla e të tjera, nëse nuk kam dashuri, nëse nuk e përjetoj dashurinë, faljen, pajtimin, nëse nuk e takoj njeriun si njeri e jo si një kafshë që më sulmon dhe gjithmonë pres se kur do të më sulmoj?! Çka më duhet mua një diplomë universiteti nëse harroj se kam diplomuar të komunikoj me njerëz, që tu afrohem atyre dhe që të bisedoj me ta dhe se lumturia e jetës sime e familjes sime do të jetë e varur pikërisht prej komunikimit me këta njerëz?!
Kështu ndodh kur e harrojmë se përse jemi në këtë botë dhe se Zoti aq fort e deshi botën sa që e dha Birin e vetëm që bota të mos birret por secili që beson në Dashuri të ketë jetën e pasosur!
Jezu Krishti nuk ka ardhë të na gjykojë, ne vetë e gjykojmë vetveten me veprat e këqija, por ka ardhë që të na ofrojë dashuri, sepse ne jemi të paaftë të japim dashuri. Nuk mund të japim atë që nuk kemi! Vetëm nëse e zbarzim vetën nga lakmia jonë, nga vetëkënaqësia e vetëmjaftësia jonë do të mundemi të mbushemi me dashuri që na jep Zoti dhe do të aftësohemi që t`ua ofrojmë edhe të tjerëve që ta ndjen secili se ia vlenë të jesh njeri dhe të jetosh me të tjerët.