Ervini Dervishi, heroi shqiptar ne Irak

[bicjani]

Me te vertete nje lajme teper i hidhur.Te vritet nje shqiptar per interesat e amerikes.....
Ngushllimet me te sinqerta per familjen e tij.

[Englander]

Me te vertete shume e dhimbshme shume i ri dhe e ka patur jeten perpara!

Shpirti i tij u prefte ne paqe dhe sa me e lehte dhembja per familjen dhe te afermit e tij dhe atyre qe e kane njohur sadopak!

[Thjeshtesia]

Ervin Dervishi: ushtari amerikan nga Shqipëria që dha jetën në Irak
Arben Xhixho
27 janar 2003

Departamenti amerikan i Mbrojtjes njoftoi për vdekjen e ushtarit Ervin Dervishi në Irak. Ervin Dervishi, 22 vjeç, me origjinë nga Shqipëria, humbi jetën të shtunën, kur automjeti me të cilin po udhëtonte ai, u sulmua në qytetin Baji në Irak. Ervini shërbente në Irak me divizionin e katërt të këmbësorisë. Ervini emigroi në Shtetet e Bashkuara në vitin 1999 së bashku me familjen, e cila është vendosur në qytetin Forth Worth të Teksasit.
Intervistë me të atin e Ervinit, Kujtim Dervishi.

Zëri i Amerikës: Zoti Dervishi, si e mësuat njoftimin për djalin tuaj?

Kujtim Dervishi: Njoftimi ishte shumë i dhimbshëm për mua. Në orën 8 të mëngjesit vjen një officer dhe më thotë “I am sorry!” - “Më vjen keq” - për atë që i ka ndodhur familjes tuaj. Na dha ngushëllimet. Për mua ishte shumë e fortë. Im bir iku krenar. Ai ishte një djalë i mrekullueshëm. Nuk ka fjalë për ta përshkuar atë lloj njeriu. Unë kam një plagë të madhe sot për tim bir, por jam krenar për atë që ai kontribuoi.

Zëri i Amerikës: Familja juaj erdhi në Amerikë në vitin 1999. Si vendosi Ervini të hynte në radhët e ushtrisë amerikane?

Kujtim Dervishi: Ervini, që kur erdhi këtu, tha: “Babë, unë dua të bëhem ushtarak”. Unë i thashë: “Si të kesh dëshirë”. Unë, me të thënë të drejtën, nuk mund t’ia prisja hovin tim biri, se mendova të mos ia prish jetën dhe ai të shihte jetën e vet. Sepse unë për ata fëmijë erdha këtu. Emigrova në Amerikë dhe mendova që im bir do të bëhej dikushi. Mirëpo, që në fillim, kur erdhëm në Amerikë, ai u interesua për polic. Mbas tre vjetësh, kur mbaroi shkollën e mesme më tha: “Babë, unë do të iki ushtar”. “Mirë, i thashë, por kujdes se ushtria ka edhe të papriturat e veta!” Im bir, gjithë kohën buzëqeshte. Gjithë kohën nuk prishte qejf me njerëzit. Unë u habita, këto ditë, pas asaj që më ndodhi, se sa shumë njerëz më kanë ardhur në shtëpi, të cilët nuk i njihja. Mund të them, diçka e papërshkrueshme për mua. Nuk kam ç’ka t’ju them për dhimbsurinë që më ka rënë, por megjithatë, jam krenar.

Zëri i Amerikës: Sa kohë kishte Ervini që shërbente në Irak?

Kujtim Dervishi: Ervini kishte nëntë muaj në Irak dhe unë nuk e pashë me sy. Një javë përpara unë fola në telefon me tim bir. I them: “Babë, si je?” “Jam mirë”, m’u përgjigj. Ai asnjëherë nuk më tha një llaf të keq, si si ia kalonte. Ndërsa, kur e ngacmoja e i flisja shumë, thoshte: “Babë, mos u mërzit. Jam shumë mirë. Ti pse më ngacmon? Pse kërkon diçka më tepër se sa mund të të jap?!” Tim biri iu prenë gishtat e këmbëve, katër muaj më parë se kishte 2 muaj me këpucë veshur, pa i hequr nga këmba, se ishte në front të luftës. Asgjë nuk më kallëzonte. Nuk më thoshte asnjë llaf të keq. Deri në momentin e fundit, kur pati kontakte me mua, nuk kam dëgjuar një llaf prej tij. Nuk kam dëgjuar një ankesë prej tij. Nuk e di se pse ishte kaq entuziast, kaq i gëzuar për aktivitetin që kishte ndërmarrë.

http://www.voanews.com/Albanian/arti...20n%EB%20Irak#

[Shpirt Njeriu]

Një llotari emigracioni në Shqipëri solli familjen Dervishi në zonën veriore të Teksasit në prill të 1999. Tre vjet më pas, Ervini hyri në ushtrinë amerikane për të realizuar ëndrrën e tij.

Një llotari emigracioni në ambasadën amerikane në Shqipëri ishte ajo që solli familjen Dervishi në zonën veriore të Teksasit në prill të vitit 1999. Tre vjet më pas, Ervin Dervishi, djali i madh i familjes hyri në ushtrinë amerikane për të realizuar ëndrrën e tij si paqeruajtës. Marinsi 22-vjeçar vdiq të shtunën gjatë patrullimit në qytetin Baji të Irakut, kur një raketë e telekomanduar goditi makinën me të cilën ai udhëtonte. Ai u dërgua menjëherë në spitalin ushtarak të zonës, ku vdiq më pas. "Ai erdhi këtu fëmijë. Dhe u largua burrë. Ai vdiq si hero", thotë vëllai i tij, Saimiri, 18 vjeç. Ervini lindi në vitin 1981, dhe u rrit në kryeqytetin e Shqipërisë, Tiranë. Vendi i tij ndodhej nën regjimin komunist deri në vitin 1992, kohë kur Partia Demokratike fitoi zgjedhjet. Familja u largua nga vendi në vitin 1999, ndërsa vendi u përfshi në një fushatë humanitare për shqiptarët etnikë të Kosovës. Kim Beebe, e cila që ka dhënë mësim në Shqipëri për një vit, ka qenë përkrahësja dhe mbrojtësja ligjore e familjes që prej kohës kur ata mbërritën në SHBA. Familja Dervishi u vendos fillimisht në Waxahachie, ku jeton znj. Beebe. Djemtë nuk e filluan shkollën deri në vjeshtën e atij viti. Pas disa testimeve, Ervini, atëherë 17 vjeç, u regjistrua në klasën e 10-të në shkolllën e mesme të Waxahachie. Ai u bë pjesë e skuadrës së futbollit dhe u cilësua si lojtari më i mirë i saj në vitin 2000 dhe 2001. Ai dhe vëllai i tij u angazhuan në programin e kërkuesve në Departamentin e Policisë në Waxahachie. "Ai nuk donte të ishte thjesht një qytetar", thotë Beebe. "Donte të ishte pjesë e shoqërisë". Në vjeshtën e vitit 2001, familja u transferua për në Fort Worth. Ervini nisi studimet në Western Hills High School, ku u diplomua në Maj të vitit 2002. Ai hyri në radhët e ushtrisë amerikane në tetor të vitit 2002. Ai mori pjesë në trajnime të rëndësishme në Gjeorgji dhe u vendos më pas në Fort Hood, ku u caktua në kompaninë B, batalioni i Parë i Regjimentit të 22-të, në Divizionin e katërt amerikan. Dervishi ishte i pranishëm në arrestimin e Sadam Huseinit. Jeta në Shqipëri ishte e vështirë", thotë Beebe. "Të dy djemtë e kishin parë luftën nga afër. Kishin parë vdekje, shkatërrim dhe vrasje". Por, e gjithë kjo vetëm i nxiti Ervinin dhe vëllanë e tij të hynin në ushtri, të mbaronin kolegjin dhe të bëheshin më pas oficerë policie", thotë Beebe. "Ata donin të bënin diçka për situatën". "Po, ai donte të ishte ushtar, por synimi i vetëm i tij ishte paqja", shton Beebe. Përveç vëllait, Ervin Dervishi ka lënë në Fort Worth edhe prindërit, babain Kujtimin dhe Shpresën nënën e tij.
Sajmiri: Im vëlla futbollisti më i mirë i shkollës, donte të bëhej polic
Në familjen e ushtarit shqiptar të vrarë nën flamurin amerikan edhe gjatë ditës së djeshme ka vazhduar ceremonia mortore sipas zakoneve shqiptare. Njerëz të shumtë, shume prej tyre të panjohur më parë nga familja Dervishi, i kanë shprehur familjes ngushëllimet e tyre dhe janë munduar t'i gjenden pranë në këtë ditë.
Saimir Dervishi vëllai i Ervinit në një intervistë për NEWS 24 tregon se si Ervini hyri në ushtrinë amerikane dhe se si ai kishte shkëlqyer si futbollist i ekipit të shkollës së tij.

Si e morët lajmin për fatkeqësinë që i kishte ndodhur Edvinit në Irak?
Atë natë që e kanë dhënë televizorët në kemi qenë në gjumë. Mamaja ishte zgjuar dhe sikur ia ndjeu zemra, pasi në lajmet nuk jepeshin hollësira dhe identitetet e sakta. Në orën 5.00 të mëngjesit na erdhi një oficer dhe ateherë e morëm vesh lajmin.

Cili ishte reagimi i autoriteteve pasi morët vesh lajmin?
Autoritetrt, nuk e di çfarë të them. Këtu s'duan t'ja dinë fare. Na kanë komunikuar se u vjen keq për atë që i ndodhi dhe na ofrojnë lekë që, sipas tyre, i meriton. Por çfarë na duhen ato para tani që Ervini nuk është më.

Me pak fjalë, historia e familjes suaj, si mbërritët në Amerikë?
Me llotarinë amerikane kemi ardhur në Amerikë. Kjo përpara 5 viteve. Atëherë banonim në lagjen e Tiranës së Re. Prindërit ishin të dy punëtorë, babai punonte në ndërtim, murator e bojaxhi.

Si iku Ervini ushtar?


Ne kishim lëvizuar nga fshati ku ishëm vendosur në fillim për këtu në qytet. Edvini ka pasur shumë dëshirë për të vazhduar studimet, por e la për më vonë dhe shkoi ushtar. Pasi kreu karantinën qëndroi për dy javë në shtëpi. E dinte që shkonte në Irak. U nis dhe ne kishim 8-9 muaj pa e parë.

A mbanit kontakte me Ervinin?
Flitnim në telefon me të. Mua më merrte më shpesh. Ishte shumë i tmerruar nga ato që shihte andej.

Çfarë thoshte për situatën atje?

Këtu është tmerr i vërtetë vëlla, më thoshte. Këta janë njerëz të egër, nuk merren vesh se çfarë janë, burra dhe gra të veshur njësoj. Dukej shumë i shqetësuar kur fliste. Na ka tregur shumë histori të tmerrshme që ndodhnin andej. Nuk kishim çfarë të bënim tjetër, por luteshim dhe mendonim ishalla nuk e kemi kismet ne. Por ja ku na ndodhi…

Çfarë donte të studionte Ervini?


Ai donte të studionte për polici. Këtë e ka pasur pasion që në moshë të vogël. Edhe këtu ka kryer një kurs policie.

Me çfarë aktivitesh është marrë në shkollë?
Ka qenë lojtar shumë i mirë në futboll. Ka qenë dalluar në shkollë të mesme për më tepër se dy vjet. E gjithë shkolla e brohoriste në ndeshjet kur ai luante, pasi shënonte gol gjithnjë.

Kur ka qenë për herë të fundit në Shqipëri?
Para 2 vjet e gjysmë ishim të katër në Shqipëri. Ervini kishte vendosur të vinte këtë verë sërish me babin, por ja që vdekja e parakohëshme nuk e la…


"Tim biri i prenë gishtat, qëndroi 2 muaj në front"

Kujtim Dervishi, babai i Ervinit në një intervistë për Zërin e Amerikës ka treguar se si e morën lajmin e rrënies në Irak të Ervinit që ishte ushtar i forcave amerikane atje. "Ervini donte të bëhej ushtarak", thotë Kujtimi i cili ka qenë vetë oficer në ushtrinë shqiptare tregon se Ervinit i ishin prerë gishtat e këmbës. "Për dy muaj nuk i hoqi këpucët se ishte në frontin e luftës dhe këtë nuk ma tregoi asnjëherë", thotë babai i tij.

Si e morët njoftimin për djalin tuaj?

Njoftimi ishte shumë i dhimbshëm për mua. Në orën 8.00 të mëngjesit, vjen një officer dhe na thotë: "Na vjen keq për gjithçka i ka ndodhur familjes suaj". Na dha urimet për t'u bërë më të fortë, për të qenë krenar.

Çfarë mund të thoni për Ervinin?

Ai ishte një djalë i shumë mbrekullueshëm. Nuk kam fjalë për ta përshkruar atë, unë kam një plagë të madhe sot, për tim bir por jam krenar për atë që ai kontribojë.

Si vendosi Ervini të hynte në radhët e ushtrisë amerikane?
Qysh kur erdhëm këtu në vitin 1999, më tha se donte të bëhej ushtarak. Nuk i jam kundërvënë ndonjëherë kësaj dëshire të tij, pasi nuk mund t'ja ndërprisja hovin tim biri. Sepse për keta fëmijë erdha dhe emigrova këtu në Amerikë që im bir të bëhej dikush. Ai hyri menjëherë në kurs për polici, të cilën e bëri për 3 vjet. Pas kësaj mbaroi shkollën e mesme dhe më kërkoi të shkonte ushtar. Nuk e pengova, por e porosita për të prapiturat që ka ushtria. Im bir gjithnjë është treguar i sjellshëm dhe mjaft komunikues me njerëzit. Unë jam habitur se sa shumë njerëz më kanë ardhur në shtëpi. Njërëz që unë nuk i njihja më parë, më ka lënë shumë përshtypje. Megjithëse halli që më ka rënë është i madh, unë ndihem krenar.

Sa kohë kishte që shërbente në Irak?


Ervini kishte 9 muaj në Irak dhe po kaq kohë që unë nuk e pashë me sy. Një javë më parë unë fola në telefon me tim bir. E pyeta sesi ishte, por asnjëherë nuk më ka thënë një fjalë të keqe për gjendjen e tij atje. Edhe kur e ngacmoja, më thoshte të mos mërzitesha, sepse ai ishte ishte shumë mirë. Tim biri i janë prerë gishtat e këmbëve katër muaj më parë, sepse kishte mbajtur për dy muaj këpucët veshur pa i hequr nga këmba pasi ishte në front të luftës. Këtë ai nuk ma ka treguar, nuk më ka thënë asnjë fjalë apo një ankesë prej tij. Ishte kaq entuziast dhe kaq i gëzuar për atë që kishte nisur.


Ervin Dervishi shpallet Dëshmor i Atdheut

Efektivi i ushtrisë amerikane, 21 vjecari Ervin Dervishi do jetë edhe "Dëshmor i Atdheut" në Shqipëri. Propozimi është bërë dje nga ana e Kryeministrit Nano dhe duket se ka marrë miratimin e gjithë qeverisë për ti dhënë Ervin Dervishit, që humbi jetën në një sulm në Irak, "Dëshmor i Atdheut". Lajmi për vrajsen e shqiptarit të parë në Irak u përhap menjëherë në Shqipëri ku familja e marinsit të vrarë kishte jetuar deri në vitin 1999 para se të largohej në drejtim të SHBA me anë të një llotarie amerikane. Motivacioni i këtij titulli duket se ka qenë kontributi i të riut shqiptar, emigrant në SHBA në favor të paqes në botë. Ervin Dervishi ishte pjestar i forcave amerikane që veprojnë në Irak deri të shtunën e 24 janarit kur autokolona në të cilën ai udhëtonte u sulmua nga guerilasit irakenë, duke i marrë jetën dëshmorit të parë shqiptar në lutën e Irakut.


Marinsi shqiptar mori pjesë në arrestimin e Sadamit.

Marinsi amerikan, që vinte nga Shqipëria, ishte i pranishëm në operacionet për arrestimin e liderit të rrëzuar iraken, Sadam Husein. Ervin Dervishi bënte pjesë në grupin e marinsave amerikanë që më 14 dhjetor zbuluan dhe rrethuan vendin ku fshihej diktatori. Në këtë operacion morën pjesë rreth 600 trupa të divizionit të katërt të këmbësorisë, të cilat siguruan kryerjen e arrestimit më të rëndësishëm në Irak që prej përfundimit të luftës. Sadami u arrestua pikërisht një ditë pas marrjes së informatave lidhur me vendndodhjen e tij nga një bashkëpunëtor i ngushtë i ish-liderit. Operacioni i arrestimit u zhvillua në vendlindjen e diktatorit, Tikrit, në veri të Irakut, ku ai ndodhej prej disa kohësh. Trupat amerikane pasi kontrolluan të gjithë zonën zbuluan një vrimë të mbuluar me tulla, bukë peshku dhe një copë tapet ku mendohej se fshihej Sadam Husein. Silueta që panë ishte e ish-liderit iraken, që kishte qëndruar i fshehur në bodrumin e ish-guzhinierit të tij besnik, për disa kohë. Sadami iu dorëzua forcave amerikane pikërisht në kohën kur ato po përgatiteshin të hidhnin një granadë dore në këtë bodrum. Ky ishte operacioni më i rëndësishëm që trupat amerikane kryen në Irakun e pasluftës. Ushtarakë të lartë amerikanë kanë pohuar më vonë se trupat amerikane kishin zhvilluar kontrolle të shumta në këtë zonë gjatë muajve të fundit.

[Shpirt Njeriu]

Ervin Dervishi, 22 vjecar, i cili sherbente ne rradhet e ushtrise amerikane, ka humbur jeten gjate nje patrullimi ne qytetin Kaldijah. Pese vjet me pare, familja e tij kishte lene Tiranen per t'u vendosur ne Teksas pas fitimit te llotarise amerikane

Lufta guerile ne Irak i ka marre jeten edhe nje djaloshi shqiptar. Ervin Dervishi, 22 vjecari shqiptar qe sherbente ne rradhet e ushtrise amerikane prej me shume se nje viti, eshte vrare ne rruget e Kaldijah, midis qyteteve Falluxhah dhe Ramadi, ndersa patrullonte se bashku me ushtare te tjere amerikane. Bashke me te kane humbur jeten edhe dy ushtare te tjere. Ervini sherbente ne Divizionin 4-te te Kembesorise amerikane dhe synonte te behej agjent i FBI-se.

Pese vjet me pare familja Dervishi kishte fituar llotarine amerikane, duke u vendosur ne Dallas te Teksasit. Tre vjet pas vendosjes ne Shtetet e Bashkuara, djali i madh i familjes Dervishi vendos te hyje ne kembesorine amerikane, duke sherbyer fillimisht ne shtetin e Teksasit dhe me pas iu bashkua ushtareve qe u nisen drejt Irakut. Autoblindi i tij i tipit "Brandley" u godit nga nje predhe e guerrilasve irakene. Ne kete menyre familja qe priste kthimin e Ervinit ne muajin mars eshte njoftuar per vdekjen e te birit nga nje oficer i ushtrise amerikane. Ne te njejten kohe per vdekjen e Ervin Dervishit jane njoftuar edhe te afermit e tij ne Tirane.

Nderkohe, trupi i shqiptarit 22 vjecar eshte transportuar fillimisht nga Iraku ne nje baze ushtarake ne Gjermani, perpara se te mberrije ne Shtetet e Bashkuara per t'iu dorezuar familjes Dervishi. Departamenti Amerikan i Mbrojtjes po interesohet qe ne varrimit e Dervishit te marrin pjese edhe familjaret nga Shqiperia.

Ngushllimet e mia familjes Dervishi

[xengjell]

NGUSHELLIMET ME TE PERZEMERTA FAMILJES SE ERVINIT

[xengjell]

PER TE DITUR DICKA RRETH MARINSIT SHQIPTRAE
( MARR NGA GAZETA "ballkan")

Ervin Dervishi: Emigranti shqiptar “Vdes si hero” në Irak

Shqiptari i vrarë ditën e shtunë në Baji, ka qenë prezent në momentin kur u arrestua Sadam Huseini. 22 vjecari i cili gjeti vdekjen pak momente pasi u evakuua në spitalin ushtarak kishte asistua në gjithe procesin e arrestimit të ish diktatorit të Irakut Sadam Husein. Komandanti i divizonit ku ai luftonte tha: “Eshtë një humbje e madhe sesi një bir i Shqipërisë dha jetën në Irak për Amerikën. Ervini është një hero. Lloteria e emigracionit në Ambasadën Amerikane në Tiranë bëri që familja Dervishi të shpërngulej në veri të Teksasit në prill të vitit 1999. Tre vjet më vonë, djali më i madh i familjes,Ervin Dervishi, u fut në ushtrinë e Shteteve të Bashkuara të Amerikës që të ndiqte ëndërrën e tij si paqeruajtës .Ervin Dervishi 22 vjeç vdiq ditën e shtunë në Baji, në Irak në kohën kur një granadë goditi mjetin e udhëtimit me të cilin ai po udhëtonte. Ai menjëherë ai u evakuua në spitalin ushtarak të divizionit të 28, aty ku vdiq. “Ai erdhi këtu djalosh. Dhe vdiq i burrë .Vdiq si hero,” tha vëllai i tij 19 vjeç Saimiri. Ervini, lindi në vitin 1981, në kryeqytetin shqiptar ,të Shqipërisë në Tiranë. Shqipëria në atë periudhë ndodhej nën regjimon komunist deri në vitin 1992, atëherë kur partia demokratike fitoi zgjedhjet .Familja e tij u largua në vitin 1999. Kim Beebe i cili mësoi një vit në Shqipëri, ka qenë sponsorja e familjes dhe roja legale e familjes Dervishi deri në momentin e mbërritjes në Amerikë. Në fillim familja e tij u shpërngul në Ëaxahachie, aty ku zoti Beebe jeton. Fëmijët filluan shkollën në fund të vjeshtës. Ervini, në moshën 17 vjecare u fut në shkollën e mesme në Ëaxahachie .më vonë ai u fut në skuadrën e sokerit dhe u cilësua në vitin 2000 dhe 2001 si lojtari më i mirë i skuadrës ku ai luante. Ai dhe vëllai i tij Saimiri ishin aktivistë në programin e Eksploruesve të Departamentit të Policisë në Ëaxahachie. “Ai nuk dëshironte të ishte thjesht qytetar i amerikës,” tha znja Beebe. “ Ai dëshironte dhe këmbëngulte të ishte pjesë e shoqërisë ku jetoi”. Në vitin 2002 Ervini u diplomua dhe në nëntor të vitit 2002 u fut në ushtrinë e SHBA-së. Ervini u trajnua në Gjeorgji dhe më vonë u caktua në Fort Hood, aty ku ai u caktua në Kompaninë B, në batalionin e parë, në regjimenytin e 22, në divizionin e 4. Ervin Dervishi ishte prezent në momentin kur u arrestua ish diktatori i Irakut Sadam Huseini. “Jeta në shqipëri ishte e vështirë,” tha zoti Beebe. “Të dy djemtë përjetuan një periudhë të ëvshtirë në Shqipëri. Ata ishin dëshmitarë të shkatërrimeve dhe vrasjeve që ndodhën. Ervini kishte një dëshirë të madhe të futej në ushtrinë e SHBA-së dhe ia arriti qëllimit”. “Ata donin të bënin dicka për situatën që po ndodhte në vend,” tha Beeb. “Ai dëshironte të bëhej ushtar, por qëllimi i tij ishte paqja. “
Prindërit e tij Kujtim dhe Shpresa Dervishi ndihen shumë të pikëlluar për humbjen e djalit të tyre.
Silvana Dervishi

[mainmanback]

ngushullime dhe qofte i perjetshem kujtimi Ervin Dervishit

[Floriani]

ooooooohhhhhhhhhh sa gjynah ooooohhhhhh nga e Lexova fare me pikoj ne zemer.....Shume Shume gjynah ```Ngushullime te thella nga zemra familjes te Ervinit. I qoft dheu i leht __ edhe mendoj se te gjith si Komb Shqiptar Duhet Te Jemi Krenari Nga Ervini!!

[nelsi]

Ngushellimet e mia familjes se Ervinit ....