Kasollja e xha Tomit

[Brari]

.. ka qene nje roman i shkrimtares amerikane harriet bicer Stou-nit..qe flet mbi ameriken e shekullit 17-18 kur lulzonte skllaveria ..

mirpo vetem 2-3 kilometra larg vilave e hoteleve luksoze ne BREGDETIN E gOLEM -kAVAJES JA CFAR NDODH..


gazeta shqiptare

-----------

KAVAJE, RREFIMI I NENES SE FOSHNJES

"S'arrita të nxirrja Elenën nga flakët"
Mbetet pa strehë familja e 1-vjeçares së djegur


---------------------------------------------------

Nga të dërguarit tanë në Kavajë Trashgim Sokolaj, Denis Minga


Të afërmit, miqtë dhe shokët, që kanë vizituar dje shtëpinë e familjes Idrizi në lagjen Momël të Kavajës, kundë-rshtonin të hynin brenda, duke u shprehur në këmbë ngushëllimet prin-dërve të vajzës 1-vjeçare, që gjeti vdekjen nga flakët dy netë më parë. Vizitorët duket se e kanë kuptuar se familja e mbetur tashmë rrugëve, pa një strehë dhe një fëmijë, nuk kishte ku t'i priste. Nga tragjedia e dy netëve më parë, në ish-koliben e djegur kanë mbetur vetëm ca drurë të nxirë nga flakët dhe pak shtëllunga tymi të zbehur, që rrethohen nga grumbuj kartonësh gjysmë të djegur. Ndërsa edhe komshinjtë e familjes Idrizi duken të zënë ngushtë, pasi nuk kanë tavolinë as karrige, për të pritur njerëzit e paktë që shkojnë për ngushëllim.

Nëna
Zare quhet nëna e Elena Idrizit, vajzës së djegur dy netë më pare, teksa flinte gjumë. Edhe dje Zaria priste e përcillte njerëz me rrobat e saj vjetra, që si ndahen asnjëherë nga trupi. Në një intervistë për Gazetën, ajo shprehet se Elena e saj 1-vjeçare kishte mbetur brenda flakëve që kishin pushtuar koliben ku banonte familja, pas një shkëndie elektrike. "Koliben e kemi bërë me kartona të lypur, ndaj shtëpia mori flakë sa hap e mbyll sytë. Ndërsa unë përpiqesha të nxirrja fëmijët e tjerë nga flakët, Elenën e zuri tavani, që ra shumë shpejt, duke u mbuluar në zjarr. Duke kujtuar dramën e dyfishtë në familje, ajo thotë se fëmijët e saj kanë mbetur pa strehë. "Nuk kemi ku të shkojmë, nuk kam ku t'i çoj fëmijët e tjerë. Nuk di kujt t'i kërkoj ndihmë veç shtetit", shprehet nëna e vajzës që gjeti vdekjen si pasojë e djegjes. Elena vetëm pak ditë më parë kishte "festuar" 1-vjetorin e lindjes. Teksa përgjigjet mes lotëve, shpeshherë diçka ia tërheq vëmendjen, duke e bërë të heshtë për një moment. Shikon nga vendi ku ka qenë kolibja, aty ku me zor ka ushqyer fëmijët, ndërsa sytë i mbeten tek njëra qoshe e kolibes. Aty ku vajza e saj e shtrirë në shtrat ishte zgjuar beftas nga flakët që i kishin prekur trupin, pa mundur të dilte nga kolibja, duke mbetur Brenda saj përgjithmonë. Sipas Zares, shkaku i zjarrit ka qenë një fije elektrike e lidhur në një shtyllë afër kolibes-banesë. Rrjeti elektrik ishte ndërtuar dosido, pasi familja nuk kishte patur mundësi të paguante për sistemimin e tij. Ndërsa zjarri ka djegur plotësisht gjithçka. "Mezi kam gjetur në hi dy kocka të vajzës për t'i varrosur", thotë Zaria.

Babai
Agimi Idrizi, babai i 1-vjeçares së djegur, është parë shpeshherë me karrocën e tij të shërbejë nëpër qytetin e Kavajës. "Mbledh kanoçe ose shërbej me karrocë për të mbajtur frymën e fëmijëve", thotë ai. Ndihma sociale, apo punësimi janë dy gjërat më të harruara në familjen Idrizi. E cila me mund kishe arritur të ndërtonte një kolibe me kartona në lagjen Momël, vetëm pesë minuta larg qendrës së qytetit të Kavajës. Agimi e ka shumë të vështirë të flasë për ngjarjen që i mori jetën vajzës së tij. Pak minuta para se kolibja të merrte falë, unë isha larguar të kërkoja punë, thotë Agimi, ndërsa vë duart në kokë i penduar. Kisha luajtur me Elenën dhe isha larguar nga familja, duke u premtuar fëmijëve se do të gjeja një punë, do të mblidhja të holla dhe do t'u çoja ushqim në këto ditë të ftohta, vijon Agimi. Më pas, një psherëtimë e brendshme mezi dëgjohet nga goja e tij. "Ishte loja e fundit me Lenën", mërmërin ai mes dhëmbëve, ndërsa dy pika loti i rrjedhin nga faqet e ashpra dhe të mbuluara me qime. Vëllezërit dhe motrat e Elenës së vogël nuk janë ngritur ende nga gjumi. Agimi dhe Zaria kujdesen që ata në asjë moment të mos kujtohen të pyesin "ku është Lena". Pasi ende nuk dinë çfarë përgjigje ti japin, një pyetje të tillë. Një përgjigje, që morti dhe halli nuk i ka lënë ta mendojnë ende Agimin dhe Zarien. Të cilët veç dhimbjes për vajzën që ua dogjën flakët e zjarrit, duhet të përballen edhe me fatin e keq të fëmijëve të tjerë, që kanë mbetur pa strehë, këto ditë të ftohta janari.


Idrizi, strehim tek komshinjtë e të afërmit pas zjarrit

Bashkim Idrizi ka hapur derën për familjen e vëllait të tij, që ka mbetur pa strehë. Historia e kolibes së Bashkimit, është e ngjashme me atë të vëllait të tij, Agimit. Ndërsa lutet që zjarri të mos bjerë edhe në koliben e tij, Bashkimi vë gishtin mbi ish-drejtuesit e Bashkisë së Kavajës. "Ata na nxorën jashtë edhe pse fituam gjyqin. Dërguan policinë dhe na dëbuan nga shtëpitë ku banonim më parë", thotë Bashkimi. Ai ndjehet i frikësuar se zjarri mund të bjerë edhe mbi koliben e tij. "Nuk kam patur mundësi të sistemoj rrjetin elektrik, janë lidhje provizore që mund të bëhen shkak për shkëndi elektrike", pohon Bashkimi. Ai shton se nuk kaë asnjë ndihmë nga bashkia. "Është ky institucion që siç na nxori nga shtëpitë ku banonim më parë, duhet të na gjejë strehë", përfundon Bashkimi.


Historia e familjes Idrizi, mes skamjes dhe tragjedisë

Familja Idrizi nuk ka asnjë burim të ardhurash financiare. Krerët e familjeve, Agimi dhe Bashkimi, kanë punuar për pak kohë në Ndërmarrjen Komunale të qytetit të Kavajës. Ndërsa ky "shans" ka mbaruar shpejt për ta. Janë hequr nga puna ndërsa nuk kanë përfituar asnjëherë ndihmën sociale, që zakonisht u jepet familjeve të varfëra, nën minimumin jetik. Dy vëllezërit Agimi dhe Bashkimi thonë se bashkia e qytetit nuk i ka ndihmuar me asnjë ndihmë ekonomike. "Kemi punuar aty ku kemi mundur, për të shtyrë ditët dhe për ta mbajtur frymët e familjes", shprehen ata. Më parë kemi banuar në disa shtëpi, por edhe atje jeta nuk ka qenë aq e lehtë. Ish-pronarët e banesave i kanë hedhur në gjyq. Dy familjet e varfëra janë nxjerrë nga shtëpitë, edhe pse e kanë fituar betejën ligjore. Ndërsa kanë ndërtuar si kanë mundur kolibet në lagjen Momëll, pesë minuta larg qytetit të Kavajës.

---------------------------------------------

[Leila]

Debilat. Bejne edhe majmunin gazetar.

[Humdinger]

Mjerë familja për hallet që e zunë dhe ju preftë shpirti në paqe zoçkës së vogël që pa tmerr me sy. Ky është shteti shqiptar, mbrojtësi dhe i fuqishmi në mbrojtje të qytetarëve të tij.
Ptuuuu... janë mbledhur një mori pushtësh që fryjnë xhepat e që ne i quajmë politikanë...plehrat

PS:
Ky Denis Minga, është tip i tillë që ku vjedh adresa e-mailesh i bën add në messenger, por vetëm adresa femrash. Tip baltuku megjithëse e mban veten për njeri shumë të mirë në publik. Tip i sëmurë miku.

[Cupke_pe_Korce]

Edhe pastaj pyesin se kur do kthehen intelektualet ne shqiperi.