Arthur Rimbaud: Poeti rebel...

[Korbi999]

Jam teresisht i cuditur dhe mrekulluar njekohesisht . Hera e pare qe lexoj per kete poet
Sinqerisht ju flm . Perla frengjishtja eshte shume e bukur thone po ne me te vjetrit mesuam tjeter gjuhe(si gjuhe te huaj) ne miresia te lejon bej nje shqiperim te ketyre vargjeve te lutem. kushdo tjeter nese ka mundesine te sjelle ne shqip poezi te Rimbaud. Flm te pafundeta!

Nuk do mendoj asgjë, nuk do të flas aspak
Por dashuri e pafund do m’mbushë shpirtin mua
E do t’shkoj, larg, larg, si ndonjë endacak
I lumtur n’për Natyrë si t’isha me një grua

[[Perla]]

ËNDËRRUAR PËR DIMRIN…ASAJ

Do shkojmë, dimrit, në një vagonetë të kuqe
Me aq shumë shilte blu.
Do të jetë ëmbël. Një folè çmendurie puthjesh
Në kënde të buta aty këtu.

Ti do t’i mbyllësh sytë, për të mos i parë
Xhamllëqet si i shfytyrojnë hijet e netëve,
Hordhitë e demonëve dhe të ujqërve fytyrëvrarë,
Përbindshmëri të kobshme e të zeza.

Pastaj faqja jote si do të ngjethet…
Një puthje e lehtë, një merimangë e dehur, do të zbresë
Mbi qafë…Ndërkaq ti
Do më thuash: "Kërko!", duke ma afruar kokën
-do të kemi kohë ta gjejmë atë bishë të vogël
-që sorollatet kështu pa frikë…




PERSIATJE E MËNGJESIT

Katër e mëngjesit, verë,
gjumi i dashurisë vazhdon ende
nën zabelet agimi spërkat herët
mbrëmjet kremte.

Por atje në kantieret madhështore
Nën diellin e Esperideve, atje
Pa këmishë në trup, ja marangozët
Si lëvizin pa ndërprerë.

Të qetë, në ato shkretëtira erëlëmashqe,
përgatitin dyshemenë e re
ku fshtari i pasur tani qesh
nën qiejt e pikturuar me murale.

Për këta Punëtorë bukuroshë
Ndaj një mbreti të Babilonisë nënshtruar
Ah! Lëri pak, Venerë, Dashnorët e tu
Me zemra kurorash mbretërore.

Mbretëreshë e Barinjve!
Dërgoju punëtorëve raki,
forca e tyre është ajo që të rikthen ty
në det, para notit të mesditës.

Perkthyer nga Elida Buçpapaj

[delira]

Gjyqi i Vetvetes



Ç’jemi ne?
Viktima të njëri-tjetrit.
Ç’jemi ne?
Nxënës të ideve absurde.
Ç’jemi ne?
Vegime të turbullta në pellg.
Ç’jemi ne?
Fëmijë me arsyetime të mbrapshta.
Ç’jemi ne?
Pranga të mbetura jetime.
Ç’jemi ne?
Kometa të rritura në vazo.
Ç’jemi ne?
Polumbarë që zhytemi në tokë.
Ç’jemi ne?
Çelsa më të mëdhenj se dyert.
Ç’jemi ne?
Forma të gjalla të vdekjes.
Ç’jemi ne?
Vullkane të shuar instiktesh.
Ç’jemi ne?
Insekte që koleksionojnë shkencëtarë.
Ç’jemi ne?
Palaço të shfaqjeve ku qeshim e gajasemi vetë.
Ç’jemi ne?
Pula të mallëngjyera nga veza.
Ç’jemi ne?
Asketë të ëndërrave tona.
Ç’jemi ne?
Testamente të lënë pa trashëgimtarë.
Ç’jemi ne?
Plumba me objektiv kokën.
Ç’jemi ne?
Muskuj që urdhërohen nga pesha që mbajnë.
Ç’jemi ne?
Gjak i përgatitur në laborator.
Ç’jemi ne?
Lepuj që adhurojnë qentë.
Ç’jemi ne?
Proteza të ngulura e të mbetura mbi bukë.
Ç’jemi ne?
Ujë i papërfillshëm nga devetë.
Ç’jemi ne?
Aktorë të dështuar tragjikë.
Ç’jemi ne?
Lapsuse memecësh.
Ç’jemi ne?
Herkulë që vetëvaren se nuk i kundërshton njeri.
Ç’jemi ne?
Peshkatarë që i hedhin grepin vetes.
Ç’jemi ne?
Robër që luten për të mos u liruar.
Ç’jemi ne?
Ne jemi ata që bëjnë pyetjen:
E ç‘jemi ne?
Ne jemi:
Ura midis dy humnerave.
Ne jemi:
Dashuria midis dy epsheve.
Ne jemi:
Flakadanë zjarresh që trembin egërsirat.
Ne jemi:
Kështjellarë të rrethuar nga padrejtësia.
Ne jemi:
Lamtumira e fundit e majmunit.
Ne jemi:
Optimizmi i diellit në agim.
Ne jemi:
Kënaqësi e dhimbjes në lindje.
Ne jemi:
Orteqe të shndërruar në barrikada.
Ne jemi:
Shkallare që të çojnë te perënditë.
Ne jemi:
Karvane që vdesin nga etja për të vërtetën.
Ne jemi:
Ata që i bindën oqeanet të heqin dorë.
Ne jemi:
Ata që nga pema prodhuam letrën, ku u vizatua rrënja.
Ne jemi:
Ata që trupin prenë për ta shëruar.
Ne jemi:
Ata që shpikën pasqyrën për të parë të metat.
Ne jemi:
Ata që jetën e shndërruan në qëllim.
Ne jemi:
Ata që me ide e mbushën zbrazëtirën.
Ne jemi:
Ata pa të cilët toka do të ish anonime.
Ne jemi:
Bij të etërve tanë dhe etër të bijve tanë.
Ne jemi:
Njerëz, njerëz dhe ky fakt zhduk çdo dyshim.