Poezi nga Donald Bezhani

[Donald Bezhani]

1) "Dhe se bashku, dhe si vllazen"

Qe tash moti jam i zoti
Si kam qe', jam e do t'jem
Qe tash moti jam i zoti
Bij i denj i venit tem.

Jam ketu den-baba-den
Se nder shekuj kam luftuar
Per ket' Shqipe, per ket' ven'
Me gjak truallin kam mbuluar.

E mbi mue plot kan shkelun
Kan prue shpat' e lig'si
Në ket' dhe' perjete kan ngelun
Ne per at' jena ba' fli.

Na kane vrare e kane prerë
Na kane djegur Shqiperine
Na roberuan dimer, verë
Ne prap e mbajtem BURRERINE

Ne i dolem zota venit
Ne e majtem at' premtim
Ne i dham' lirinë Shpen'it
Krenarise se kombit tim

Dhe së bashku, dhe si vllazen
E ndertuam Shqiperine
Dhe së bashku, dhe si vllazen
I dhame venit PAVARESINE



2) "Eksploziv"
(Prag-ndarje)

Je ti aty
Pjesë, e ëndrrave të vona
Je ti aty
Kujtim, i kohërave tona.

Pjesë e mendjes së lodhur
Kujtim i dashurive
Shkak i kudo ndodhur
Krijes e marrëzive.

Dikur ëndërr shpresëplotë
Dashuri e pafund
Sot një shpresëzë e kotë
Ngadalë po na mund.

E zbardhur, pa ngjyra, e lodhur e tëra
Magjikja, e madhja dashuri
Shkatërruar me zhurmë, plot zëra
Ndoshta padashur, nga unë e ti.

Ca fjalë, më s'i pëlqejmë
Janë të kota, pa adres
Ca ndjenja, më s'i ndjejmë
Kur 'një bomb' qëndron në mes.

Presim çastin të shpërthejë
Eksploziv i mbledhur mal
Që dy zemrave shkas t'u gjejë
Për fundin e pritshëm fatal.

Presim kohën të na gjejë
Një mëkat te njëri-tjetri
Se të bindur me t'padenjë
S'i mbajmë fajet për së veti.

Ëndërrmadhja dashuri
Na verboi duke u dashur
Xhelozi, mos unë a ti
Bëmë gabim të pafalur.

Eksploziv shpërthyes
Ti e mban në duar
Nga shkak i mos arsyes
Sa për të vepruar.

Gati dora ime
Të ndezë fitilin
Të krijojë shpërthime
Pa ditur qëllimin.

Lutu të lutem, në Zot lutu
Për veten, dashurin, për të voglën mund'si
Lutu të lutem, dhe për mua lutu
Që të lutem edhe unë, të lutesh edhe ti...


3) "Rastisi"
Në botë ti ke lindur femër
E Zoti t'i fali të gjitha
Cilësitë e të 'Bukurës' me emër
Por, mund të ishe edhe 'Bisha'.

Megjithatë s'ka shumë rëndësi
Në botën e mbushur me rastësi.

Rastisi të të njihja, të të vlerësoja
Të bëhesha pre i bukurisë tënde
Rastisi marrëzisht të të doja
Por, dhe mund t'mos më shkoje n'mëndje.

Megjithatë s'ka shumë rëndësi
Në botën e mbushur me rastësi.

Nuk rastisi të mirëpritesha
Ti refuzove nje mundësi
Vallë, përse të mërzitesha
Ne botën e mbushur me rastësi.

Aty nuk jam veç unë e ti
Aty çdo ditë është rastësi...
(Poezi nga: Donald Bezhani)



4) "Nje veze Gjeli" (Fabul satirike)
Na u mblodhnë n’Honlulu
I gjithë fisi, pleq e f’mi
E nisnë me kuvendu
Të vendosin një ‘pari’.

Më parë s’njihnin si kësi
S’kishin parë ç’fuqi kishin
Ndaj, për një vez çdo njeri
Vendosën ‘pulën’ të zgjidhshin.

Zgjodhnë pulën më të mirë
E vendosnë n’furriq me arë
Për të ngrënë e për të pirë
Fisi nxirrte margaritarë.

Nisi pula ka, ka, ka
Ka, ka, ka e ki, ki, ki
Kakariste sa më s’ka
Nat e ditë, e përsëri.

Nisi fisi vallen mori
Mori vallen tërë hare
S’ka si pula jon asnjori
S’ka mor s’ka në këtë dhe.

Ka, ka, ka e ki, ki, ki
Mirpo vallja në mess ngeli
Ka, ka, ka e ki, ki, ki
Është pula, a është gjeli?

Kakariste natë e ditë
Kakariste çdo mëngjes
Ngeli fisi duke prit
Po nuk doli asnjë vez.

Pula kështu ish mësuar
Pula na e kish hallall
Në atë furriq të modernuar
Kakaristë si papagall.

E, Honluluja 20 vjet
Priti vezën e një shprese
Priti vezën e vërtet
Trashëgim të një kalese.

Edhe sot e njëjta gjë
Ka, ka, ka e ki, ki, ki
Çirret pula me plot zë
Veza, ëndërr përsëri…