Të humbësh një shoqe në këtë moshë. Pse?

[Gjallica]

Njeriu kur lind , lind I vetem . Fillon te qaj , ku nderkohe te tjeret po qeshin me te .Rritet dhe c’do dite fillon te mesoj , te duaj , dhe avash avash mundohet ti japi jetes nje domethenje …pra ta bej sa me kuptimplote. Eh Jeta eshte shume e cuditshme . Te gjithe kerkojne dicka , ndonse as vete nuk e dijne se s’po kerkojne , nuk e dijne se cila eshte ajo gje. Se Jeta eshte dicka ironike , nje marrezi e patundeshme , nje genjeshter e pathene ndonjehere , nje mister qe jo c’dokush ia di perfundimin…. Jeta thone eshte shume e bukur , vetem nese ti ke bazat e saj dhe di ta ndertosh…pamvarsisht qe jo c’dokush e ka kete privilegj .Ditet ecin e ecin pamvarsisht se ritmet jane te ndryshme, here kalojne avash e avash , here kalojne me shpejtesi sketere. E keshtu po i ndodh njeres , ku ter mundi I gjithe botes I duket sikur ne supet e saj eshte grumbulluar , dhe ne krahe e mba pa ze..Ndonjehere njeriu ne disa momente mendon shume gjera dhe aq thelle zhytet ne monotomi saqe nuk gjen me forca dhe energjit te dal qe andej.
Mbizoteron nje qetesi trushtuese te duket sikur I gjith qyteti fle , dhe ajo mundohet te bej nje gje te tille po nuk mundet atehere I drejtohet ballkonit per pak qetesim , po dhe aty nuk zgjat shume sepse shpejt syte e saj ia mbulon nje perde e zymte lotesh , ku dita I behet pus I zi si nata
Zhytet e zhytet ne te kaluaren tek shikon femijet te luajne tek parku ku si pa e ndier kujton castet e kendeshme te saj me shoqerin dhe fillon te buzeqesh ndonese ne menyre ironike po shume shpejt keto caste te bukura I kthehen ne erresire, ne lot pikellimi, dhimbje dhe trishtim kur mendon se shume shpejte nje shoqe e saj ndonse nuk eshte me shume se 20_vjece nga nje semundje e pasherueshme mund ti thot mjaft bukur Lamtumire kesaj jete.E pra kjo po mundohet te qetesoj veten e saj po me kot kerkon sepse asnje qetesim nuk e shoqeron ndonse ambjenti dhe shoqeria e saj ku jeton po ben te pamunduren….Po vetem pyetje me Pse????? I vijne ne mendje, po dhe kjo eshte retorike sepse nuk ka pergjigjje ndonse luftoi me te gjitha forcat te bente mrekulli por me kot Pse nuk mund te gezoj dhe kjo jeten si shume ne te tjeret …Pseeee?
Pervec dhimbjes se humbjes se shoqes me te afert e mundon shume fakti sa po e shkatrron fare sepse kjo eshte e vetmja qe e di kete gje…dhe I duhet te bej te pamunduren tu tregoj te pakten prinderve ndonse zemra e saj nuk e pranon nje gje te tille, ndonse dhe nuk e ngre dot tel qe ti thoj as nje “Pershendetje”.Eh ne kete moment kjo mallkon profesionin e saj , po nuk e le jashte ketij mallkimi dhe veten e saj. Pse duhet me doemos qe jeta e saj te nderpritet ne kulmin e rinise ? Pse te mos gezoj dhe kjo si te gjithe ne? dhe Pse-te nuk kan mbarim………..::.( dhe kjo eshte ne mes dy Drinave sic themi ne nga anet tona….
Nese ndonjeri nga ju do ndodhej ne kete situate(qe nuk ia deshiroj asnjerit) si mendon se mund ta vepronte? Si do e gjente menyren tu tregonte prinderve ?…se shoqes se saj nuk mundet (nuk ia vret dot endrrat, dhe deshirat per jeten )…

[Kukes_girl]

Edhe mua me vjen shume keq Gjalica , saqe nuk doja ta besoja kur me tregove. Po ne nuk mund te bejme asgje sepse keshtu ishte shkruar nga lart fati i saj.Ti bere ate qe jo c'do njeri do e bente , prandaj ti duhet te gezohesh dhe jo te te shkatrrosh veten, se nuk ndryshon asgje...
Tani mendo pak per veten tende ,prinderit , vellezerit si po ndihen kur te shikojne ne kete gjendje? Po mua me harrove qe jam ketu? apo po mendon qe une e kam me te lehte??
Jo se dua te hiqem si trimereshe para teje, po ti nuk thua shyqyr qe ne jemi ketej dhe per 1 muaj qe ne shkojme ne vit jemi si figura te djegura per atje.Ti vete the qe u duke e tille , prandaj hiqe mendjen andej dhe mendo qe do jete diku tutje dhe se do e takosh ndonjehere.

Te kam shume xhan
Kukes_girl

[INDRITI]

Gjalica!
Me te vertete me vjen shume keq per miken tende por me beso gjerat jo gjithmone dalin ashtu sikur thone mjeket.
Shembull me te mire kam veten, nuk mendohej se do jetoja me shume se gjashte muaj, Zoti e beri kete mrekulli...
Perseri sa qesh maturant u mjekova per tete muaj rrjesht sepse me thane se jam kanceroz ne melci, por edhe kete here gabuan.
Tashme nuk vuaj nga keto gjera.
Shpresoj qe te jete nje gabim i mjekeve e te ndodhe e njenjta gje qe ka ndodhur me mua dy here.
Nuk duhet te mundosh veten, as ta fajesosh, nese Besojme nje Zot, patjeter duhet te jemi te ndergjegjshem se ai ka vene rregulla e norma mbi toke dhe cdo gje do te shkjoje sipas percaktimit te tij.
Te keshilloj qe te permbahesh, vacanarisht ne prezencen e saj, ti japesh asaj force shprese duke perdorur menyra te ndryshme qe ti mund ti dish me mire.
Une po ju tregoj nje menyre shume shpresedhenese, dhe mundohu tja transmetosh ne nje metode sa me te bute.
Ju lutem te klikoni pak ketu se ndoshta do ju ndihmoje sadopak.

Tashme duhet te plotesoj fjalet e tua te hapjes.
Kur lind njeriu ai vete qau sikur nuk deshi te linde, nderkohe qe te tere qeshen sepse u gezuan me lindjen e tij.
Kur njeriu vdes, qe te tere e qajne, por ndoshta vdekja rralle here e ben kete njeri me te lumtur sesa te jetoje ne nje gjendje te tille.
Gjithesesi sa kohe qe njeriu te jete me fryme duhet te mbaje shpresat tek Zoti, pasi Ai te veshtiren e ben te lehte, te pamunduren te mundur, Per Zotin nuk ka asgje te veshtire.
Indriti.

[INDRITI]

Gjalica!
Me te vertete me vjen shume keq per miken tende por me beso gjerat jo gjithmone dalin ashtu sikur thone mjeket.
Shembull me te mire kam veten, nuk mendohej se do jetoja me shume se gjashte muaj, Zoti e beri kete mrekulli...
Perseri sa qesh maturant u mjekova per tete muaj rrjesht sepse me thane se jam kanceroz ne melci, por edhe kete here gabuan.
Tashme nuk vuaj nga keto gjera.
Shpresoj qe te jete nje gabim i mjekeve e te ndodhe e njenjta gje qe ka ndodhur me mua dy here.
Nuk duhet te mundosh veten, as ta fajesosh, nese Besojme nje Zot, patjeter duhet te jemi te ndergjegjshem se ai ka vene rregulla e norma mbi toke dhe cdo gje do te shkjoje sipas percaktimit te tij.
Te keshilloj qe te permbahesh, vacanarisht ne prezencen e saj, ti japesh asaj force shprese duke perdorur menyra te ndryshme qe ti mund ti dish me mire.
Une po ju tregoj nje menyre shume shpresedhenese, dhe mundohu tja transmetosh ne nje metode sa me te bute.
Ju lutem te klikoni pak ketu se ndoshta do ju ndihmoje sadopak.http://www.forumishqiptar.com/showth...threadid=30347

Tashme duhet te plotesoj fjalet e tua te hapjes.
Kur lind njeriu ai vete qau sikur nuk deshi te linde, nderkohe qe te tere qeshen sepse u gezuan me lindjen e tij.
Kur njeriu vdes, qe te tere e qajne, por ndoshta vdekja rralle here e ben kete njeri me te lumtur sesa te jetoje ne nje gjendje te tille.
Gjithesesi sa kohe qe njeriu te jete me fryme duhet te mbaje shpresat tek Zoti, pasi Ai te veshtiren e ben te lehte, te pamunduren te mundur, Per Zotin nuk ka asgje te veshtire.
Indriti.

[Klevis2000]

hej cka bere vaki

Oj gjallia cka bere vaki moj kush eshte semure:


O ALLAH SHEROJE KUSH ESHTE SEMURE TI JE AI QE SHERON DHE SKA SHERIM PERVEC SHERIMIT TEND.

[Klevis2000]

Sëmundja... a thua sjell kënaqësi?


A ofkëllon kur je e sëmurë? A e ngushton veten tënde kur të kaplojnë dhimbjet? A thua mallkon sëmundjen kur Ajo të godet?


A thua sa u bërtet atyreve të cilët janë pranë teje kur dhimbjet fillojnë të të shtohen dhe të të ashpërsohen?


Do të thuash po, për të gjitha pyetjet e parashtruara ose për ndonjërën… mirëpo, a thua ofkëllima yte do ta shpejtojë shërimin tënd?; Apo i largon nga ti dhembjet të cilat të ngushtojnë?; A thua mallkimi yt ndaj sëmundjes e largon atë nga ti?; Apo britma yte ndaj njerëzve të cilët të rrethojnë bën që dhembjet tua të pushojnë?; Apo ndoshta do të përgjigjesh për të gjitha pyetjet e parashtruara me përgjigje negative: “Jo?”


Andaj, përse pra nuk e pranon sëmundjen me qetësi dhe nënshtrim të plotë?


Përse pra e humbë atë që mund ta arrish nga shpërblimet në qoftë se duron dhe mbetesh i kënaqur?


Lexo përgëzimin e të Dërguarit të All-llahut [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ku ai thotë: “Çdo musliman, të cilin e godet ndonjë fatëkeqësi, qoftë sëmundje apo diç tjetër, All-llahu me të ia shlyen të këqiat e tij njiashtu siç largon druri gjethet e tij.” (Muslimi).


Ky është përgëzim, i cili bën që besimtari ta mirëpret sëmundjen, jo vetëm me qetësi dhe nënshtrim, por me kënaqësi dhe gëzim.


Si e pranon njeriun i cili është i zhytur në borxhe, njeriun i cili ka ardhur për të plotësuar borxhet e tij? A nuk e pranon atë me mirëpritje dhe gëzim? A nuk ia hap atij derën dhe zemrën?


A nuk e nderon dhe gostitë?


Kështu ndodh edhe me sëmundjen e cila të viziton, me të All-llahu plotëson borxhet e gabimeve tuaja-në qoftë se kemi drejtë të themi kështu: “A nuk e pret ti atë me gëzim dhe kënaqësi?”


Transmeton Xhabiri, biri i Abdullahut [radijall-llahu anhu], se i Dërguari i All-llahut [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] një ditë kishte hyrë tek Ummi Saib apo Ummi Musejjeb dhe kishte thënë: “Ç’ke o Ummi Saib-Ummi Musejjeb- që dridhesh kështu?”


Ajo tha: “Ethet, All-llahu mos i bekoftë”.


Atëherë i Dërguari i All-llahut [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] tha: “Mos i fyej ethet, ngase ato largojnë mëkatet (gabimet) e bijve të Ademit siç e largon zjarri dryshkun e hekurit.” (Muslimi).


Motra ime e dashur, mundohu që kur të sëmuresh, të ndjejsh në vete ndjenja të kënaqësisë dhe nënshtrimit dhe përkujtoje përgëzimin e të Dërguarit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem], si dhe paramendo se si gabimet (mëkatet) tuaja bien nga vetja yte siç bien gjethet nga druri, apo paramendo se ato largohen apo humben nga ti siç largohet dryshku nga hekuri kur vihet në zjarr.


Bën ashtu që të tjerët të mbesin të habitur kur të shohin se si ti i pret sëmundjet me gëzim, kënaqësi dhe buzëqeshje, duke e falënderuar All-llahun [subhanehu ve teala] dhe duke e bërë vetëm Atë shukër.


Me ta sillu më mirë se kur ke qenë e shëndoshë dhe bëhu e butë ndaj tyre më shumë se sa ke qenë e butë me ta kur ishe e shëndoshë.


E kur të habiten dhe të pyesin për shkakun e gëzimit tënd në atë gjendje, ti sqaroju atyre dhe përkujtoje përgëzimin e të Dërguarit të All-llahut [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] të parë dhe të dytë, si dhe se çfarë shpërblimi fitojnë ata të cilët gjatë sëmundjes bëjnë durim dhe llogarisin veten e tyre.


Pa dyshim ata do ta ndryshojnë mendimin e tyre mbi sëmundjen dhe do të bëhen më të përgatitur dhe më të forte në ballafaqimin e tyre me çfarëdo sëmundje që ata i godet.


Po, kjo është përgatitja e besimtarit, të cilën e shkakton përgëzimi i të Dërguarit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem], e cila në shpirtin e besimtarit nxitë ndjenja të kënaqësisë, qetësisë dhe të pushimit, dhe bën që trupi i njeriut të përfitojë edhe më shumë imunitet dhe kundërshtim të sëmundjes si dhe ta shpejtojë shërimin.


Para meje has në shumë studime shkencore të cilat e vërtetojnë dhe argumentojnë një gjë të tillë. Prezentimi i të gjithave do të ishte i tepërt, mirëpo unë do të mjaftoj vetëm me një ilustrim të shkurtër të eksperimenteve shkencore të cilat i bëri instituti i shkencave mjekësore islamike në Amerikë, duke konkluduar dhe vërtetuar se Kur’ani famëlartë posedon ndikim shumë më të madh në zbutjen e dhimbjeve të sëmundjeve, gjë e cila u duk bindshëm në formë të proceve të ndryshimeve fiziologjike, si dhe në uljen spontane të tensionit në aparaturën nervore.


Studimi po ashtu citon suksesin e imanit (besimit) dhe akides islame, në shërimin e shumë sëmundjeve si dhe në mbizotërimin e shumë momenteve kur njerëzit ndjejnë shqetësim, si dhe realizojnë ndjenja të qetësisë dhe sigurisë. (26 31990).


Kështu, motra ime e dashur, pranimi me qetësi, kënaqësi dhe nënshtrim i sëmundjeve, për ty realizon rezultatet e vijuara:


1.Largimin e mëkateve.


2.Përforcon imunitetin e trupit dhe shpejton shërimin tënd.


3.Përmirëson mendimin e shumë njerëzve që janë përreth teje, rreth sëmundjes, kur ata shohin se ti je e buzëqeshur, e kënaqur dhe e qetë.




Sëmundja… a thua sjell kënaqësi?


A ofkëllon kur je e sëmurë? A e ngushton veten tënde kur të kaplojnë dhimbjet? A thua mallkon sëmundjen kur Ajo të godet?


A thua sa u bërtet atyreve të cilët janë pranë teje kur dhimbjet fillojnë të të shtohen dhe të të ashpërsohen?


Do të thuash po, për të gjitha pyetjet e parashtruara ose për ndonjërën… mirëpo, a thua ofkëllima yte do ta shpejtojë shërimin tënd?; Apo i largon nga ti dhembjet të cilat të ngushtojnë?; A thua mallkimi yt ndaj sëmundjes e largon atë nga ti?; Apo britma yte ndaj njerëzve të cilët të rrethojnë bën që dhembjet tua të pushojnë?; Apo ndoshta do të përgjigjesh për të gjitha pyetjet e parashtruara me përgjigje negative: “Jo?”


Andaj, përse pra nuk e pranon sëmundjen me qetësi dhe nënshtrim të plotë?


Përse pra e humbë atë që mund ta arrish nga shpërblimet në qoftë se duron dhe mbetesh i kënaqur?


Lexo përgëzimin e të Dërguarit të All-llahut [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ku ai thotë: “Çdo musliman, të cilin e godet ndonjë fatëkeqësi, qoftë sëmundje apo diç tjetër, All-llahu me të ia shlyen të këqiat e tij njiashtu siç largon druri gjethet e tij.” (Muslimi).


Ky është përgëzim, i cili bën që besimtari ta mirëpret sëmundjen, jo vetëm me qetësi dhe nënshtrim, por me kënaqësi dhe gëzim.


Si e pranon njeriun i cili është i zhytur në borxhe, njeriun i cili ka ardhur për të plotësuar borxhet e tij? A nuk e pranon atë me mirëpritje dhe gëzim? A nuk ia hap atij derën dhe zemrën?


A nuk e nderon dhe gostitë?


Kështu ndodh edhe me sëmundjen e cila të viziton, me të All-llahu plotëson borxhet e gabimeve tuaja-në qoftë se kemi drejtë të themi kështu: “A nuk e pret ti atë me gëzim dhe kënaqësi?”


Transmeton Xhabiri, biri i Abdullahut [radijall-llahu anhu], se i Dërguari i All-llahut [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] një ditë kishte hyrë tek Ummi Saib apo Ummi Musejjeb dhe kishte thënë: “Ç’ke o Ummi Saib-Ummi Musejjeb- që dridhesh kështu?”


Ajo tha: “Ethet, All-llahu mos i bekoftë”.


Atëherë i Dërguari i All-llahut [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] tha: “Mos i fyej ethet, ngase ato largojnë mëkatet (gabimet) e bijve të Ademit siç e largon zjarri dryshkun e hekurit.” (Muslimi).


Motra ime e dashur, mundohu që kur të sëmuresh, të ndjejsh në vete ndjenja të kënaqësisë dhe nënshtrimit dhe përkujtoje përgëzimin e të Dërguarit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem], si dhe paramendo se si gabimet (mëkatet) tuaja bien nga vetja yte siç bien gjethet nga druri, apo paramendo se ato largohen apo humben nga ti siç largohet dryshku nga hekuri kur vihet në zjarr.


Bën ashtu që të tjerët të mbesin të habitur kur të shohin se si ti i pret sëmundjet me gëzim, kënaqësi dhe buzëqeshje, duke e falënderuar All-llahun [subhanehu ve teala] dhe duke e bërë vetëm Atë shukër.


Me ta sillu më mirë se kur ke qenë e shëndoshë dhe bëhu e butë ndaj tyre më shumë se sa ke qenë e butë me ta kur ishe e shëndoshë.


E kur të habiten dhe të pyesin për shkakun e gëzimit tënd në atë gjendje, ti sqaroju atyre dhe përkujtoje përgëzimin e të Dërguarit të All-llahut [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] të parë dhe të dytë, si dhe se çfarë shpërblimi fitojnë ata të cilët gjatë sëmundjes bëjnë durim dhe llogarisin veten e tyre.


Pa dyshim ata do ta ndryshojnë mendimin e tyre mbi sëmundjen dhe do të bëhen më të përgatitur dhe më të forte në ballafaqimin e tyre me çfarëdo sëmundje që ata i godet.


Po, kjo është përgatitja e besimtarit, të cilën e shkakton përgëzimi i të Dërguarit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem], e cila në shpirtin e besimtarit nxitë ndjenja të kënaqësisë, qetësisë dhe të pushimit, dhe bën që trupi i njeriut të përfitojë edhe më shumë imunitet dhe kundërshtim të sëmundjes si dhe ta shpejtojë shërimin.


Para meje has në shumë studime shkencore të cilat e vërtetojnë dhe argumentojnë një gjë të tillë. Prezentimi i të gjithave do të ishte i tepërt, mirëpo unë do të mjaftoj vetëm me një ilustrim të shkurtër të eksperimenteve shkencore të cilat i bëri instituti i shkencave mjekësore islamike në Amerikë, duke konkluduar dhe vërtetuar se Kur’ani famëlartë posedon ndikim shumë më të madh në zbutjen e dhimbjeve të sëmundjeve, gjë e cila u duk bindshëm në formë të proceve të ndryshimeve fiziologjike, si dhe në uljen spontane të tensionit në aparaturën nervore.


Studimi po ashtu citon suksesin e imanit (besimit) dhe akides islame, në shërimin e shumë sëmundjeve si dhe në mbizotërimin e shumë momenteve kur njerëzit ndjejnë shqetësim, si dhe realizojnë ndjenja të qetësisë dhe sigurisë. (26 31990).


Kështu, motra ime e dashur, pranimi me qetësi, kënaqësi dhe nënshtrim i sëmundjeve, për ty realizon rezultatet e vijuara:


1.Largimin e mëkateve.


2.Përforcon imunitetin e trupit dhe shpejton shërimin tënd.


3.Përmirëson mendimin e shumë njerëzve që janë përreth teje, rreth sëmundjes, kur ata shohin se ti je e buzëqeshur, e kënaqur dhe e qetë.

[Mision]

Bashkangjitem dhimbjes tende per te te lehtesuar sado pak.

[Shakaxhesha_399]

Nuk di c'te them Di vetem qe mos u merzit sepse cdo njeri ka fatin e vet, Zoti na dha jeten ta jetojm dhe Zoti ne te njejten kohe na i merr, Por vertet eshte nje tmerr shume i dhimbshem mjer ajo qe e ka dhe e vuan ne shpirtin e saj.

I LUTEM ZOTIT TA SHEROJE TA LERE DHE ATE TE JETOJ JETEN E SAJ.

[MisCongeniality]

Gjalica,

Shume fjale rrenqethese keto qe thua por dhe shume te bukura. Duken qe e kane burimin nga thellesia e zemres sende. Duket qe e do kete shoqen tende me pastertine me te madhe te shpirtit. Dhe ta dish, ajo eshte vajza me e lumtur qe ka nje mike kaq te mire sa ti.

Eshte normale te jesh e trishtuar. Eshte normale te mendosh se jeta e ka humbur shijen e saj kur ti ke perballe nje fatkeqesi kaq te madhe, shperthimin e se ciles e pret nga momenti ne moment, nga dita ne dite. Eshte normale te besh ate pyetjen "pse" pergjigjen e se ciles ndoshta kurre s'do e marresh.

Vecse me shume se cdo njeri tjeter (meqenese do te kemi doktoreshe te ardheshme ishalla ) duhet te tregohesh e forte dhe te mos e humbesh toruan.
E para punes, ashtu sic e tha dhe Indriti, mjekesia mund te gaboje ne rastin e kesaj vajzes, prandaj mos u dekurajo se s'i dihet se c'ka thene Zoti.
Dhe nese me e keqja ndodh, prape duhet ta kuptosh se ca gjera s'jane ne doren tone. Ne i perkasim Zotit dhe te gjithe tek Ai do kthehemi nje dite. Fatet tona ne jete jane te ndryshme; po ashtu dhe jetgjatesia jone. Ca nga ne ndoshta do jetojne mbi 100 vjec e shume te tjere shume me pak. Ca do vdesin brenda sekondit (car accident apo dicka tjeter) e te tjere ndoshta do vuajne me muaj apo me vite per kalimin ne boten tjeter.

Eshte kjo per t'u merzitur? Sigurisht...fillimisht, por ky eshte cikli i jetes. Sekreti eshte qe duhet ta pranojme kete dhe ti japim kurajo atyre qe jane ne kete situate. Ta dish se do shkosh, s'eshte gje e lehte sepse egziston frika, pasiguria dhe shume ndjenja te tjera te lidhura me te panjohuren dhe egzistencen ne kete bote. E imagjino qe ajo ta shikoje vdekjen ne syte e tu, si do ndihej?

Prandaj, behu e forte dhe qendroi prane ne keto momente. Inkurajoje qe ta shtoje besimin me shume (detajet ti ka dhene Klevis ) sepse vetem ashtu ajo do gjeje paqe. Dhe ti vete s'duhet te humbesh kohe duke u merzitur por fillo e lutju Zotit qe ta ndihmoje. Dhe ishalla mjeket jane gabim.

Cheer up girl,
hugs,
miss congeniality

[Shakaxhiu_]

^Gjalica^ Me vjen keq Motra Gjendjen e asaj vajze qe shprehe me larte
Zoti na e dha kete jete ta jetojme sic na e dha ashu dhe na e mer
Me vjen shum keq sdi cte them me shume ..
Vet mos merziteni aq shume pasi Gjithkujt Zoti ja ka ndar rugen e jetes se tij ...dikujt te gjate dikujt te shkurter se kush ka fatin e tij ne kete bote ....
Me vjen shum keq !!!