Ali Podrimja

[Bel ami]

Unë, biri yt, Kosovë

Unë, biri yt, Kosovë t'i njoh dëshirat e heshtura,
t'i njoh ëndrrat, erërat e fjetura me shekuj,
t'i njoh vuatjet, gëzimet, vdekjet,
t'i njoh lindjet e bardha, caqet e tuka të kulluara;
ta di gjakun që të vlon në gji,
dallgën kur të rrahë netëve t'pagjumta
e të shpërthej do si vullkan:-
më mirë se kushdo tjetër të njoh, Kosovë.
Unë biri yt.




Ali Podrimja

[macia_blu]

Ardhesi.

Dikush trenisht nget ta shkimbe shkendijen e ballit tim
dhe syte e tu.
Dikush trenisht m'i kall rrembat e trupit
e nje nga nje mi vret zogjt.
Dikush prej agimit n'agim, prej munzgut ne muzg
veten kaperdine buze nje uji te madh.
une e une ende emrin s'ia mesova nje dite me
bubullime hyre ne kullen time.


REVULUCIONET

Drini i Bardhe:kuq, kuq, kuq...
Qeni im leh
qiellin don ta perbij.

Qeni im i bardhe,
qeni im i zi,
pa dhembe e sy.

Drini i Bardhe:kuq, kuq, kuq...

Zogu im
ne kupe te qiellit
eshte ngritur.

Nje nate nga netet pa gjume.

Zgjohu, Kosove! Zgjohu , nena ime e dashur,
balli dhe emri im i shkelur.
Zgjohu, oj. A po e ndjen vajin tim?
a po e sheh si ti kam ngulur syte
mu ne zemer, mu ne shpirt.
si ti kam hedhur duart rreth belit
per te t'perqafur une ashti yt?
Zgjohu, Kosove!

Nga deget e mija te thyera kush po bahet,
kete vater , kush po e le?
C'jane keto gjurme gjaku qe po shtohen
neper fytyren tende,
keto varre e murana qe po sillen verdalle
rreth shtepise sime?
Zgjohu Kosove, nena ime e dashur,
balli dhe emri im i shkelur,
zgjohu, Kosove!

Sonte vetem mbeta e
ne dore te oborrit me askush s'po me troket,
askush me, thua vdekur jam e harruar
ne keto troje e suka gjaku.
Thua me eshte shkimbur hisja
e mbyllur dera e konakut...
Zgjohu , Kosove, flake e hershme e ashtit tim t'pelcitur.
Bota ne ty le te kallet.


LUM LUMI

A thua eshte dita jote e fundit ne spital
do t'i biem deri ne fund a thua
edhe kesaj dite te lodhur ne oren e familjes.

Nuk te kam share as nuk te kam rene kurre
vetem te kam thene;Ai ne hapsi atje larg jam Une.

Ne jete, ne art vrasesit me te medhenj jane frikacaket.
mjeshteria e tyre; gjuajtja ne gabime, dhelperia.

Ti meso te duash vogelush. Ti meso te ecesh me kembet e tua
mbi te keqen mbi te miren, mendo me koken tende
kurre mos peshtyj ne dashuri, as ne pleh;
Mallkim i fisit.
Shkolla jote antike; te dish te celesh deren e shtepise
ne cdo kohe,
te dish te thuash fjalen kur duhet thene.
Urrejtja eshte me e rende se vrasja.

Me dite me shikon nga krevati i vjeter;spitali teper i vogel
per dhimbjet e tua
per shtate plaget e tua
per ditet, per netet e tua plot klithje.

spitali teper i vogel
i vogel teper spitali
nen te Danubi i thelle e i kalter.
A thua tere jeten do te na vije era jod
semundje , murtaje
do peshtyjme gjak e vrer,
a thua tere jeten t'i dezifektojme plackat, enderrat, fjalet.
A thua edhe kete dite do ta kalojme ne spital.
Te shikoj; ne syrin tend flaka, etja, qielli,
ne syrin tend asnje dredhi, asnje mllef
pastertia e syrit tend me ka perbire te terin.
Ne fund te syrit tend
hap fatin tim te kobshem.
Ai nuk jam Une
Ai nuk je TI
Kush jam, kush je?
Syri yt mbyllet, dhe frengjia ne Kulle.
Poezia me e bukur ende s'eshte shkruar
as do te shkruhet
perderisa zhytesit ende jetojne
Vogelushi im, thellesia mashtron, vetem largon nga e verteta
dhe cdo fund eshte tragjik.
Po c'ka aty poshte ne materie
Miu i Bardhe, antimateria.

Do te vije koha kur do te me hapesh si nje liber
te vjeter psalmesh
kur do te mesoj te ecesh neper pluhurin tim
por koha ecen shpesh here ne shpine te breshkes.

A thua na u sosen fjalet, kenget,
na mundi enderra, udha,
a thua edhe kjo dite po na le me shpirt nder dhembe.

Ti je me i madh, vogelush, me i forte se ky spital
per inat kete dite ta sosim deri ne fund.
Lum Lumi.




Nuk kam bere kurregje per Lumin

E pranoj nuk kam qene i qete asnjehere
kam bere njemije e nje te zeza per te jetuar.
e di lagjia e Bajram Currit, e di lagjia e Cullakeve
e kam prishur qetesine kur me eshte pritur
kam thyer dritare kam thyer drunj
kam shterrur kroje
ne pusa te Drinit, sic thote i cmenduri i kodres se henes
kam kercyer nga Ura e Shenjte(mjere ai qe s'ka pasur kurre ne jete nje Ure te Shenjet)
ne fyt kohes i kam mbetur,shihni si shkumbon,
degjoni si turfullon
per shkak te miresjelljes, plehin asnjehere nuk kam nxjerre jashte
Lumin kurre nuk e kam degjuar deri ne fund
fjalen, kengen, vajin s'e kam lene ta kryeje
shpirtin ia kam prure ne maje te hundes
me shantazhe, me kercenime ia kam helmuar femijerine
nenen ia kam share , ia kam share fisin, zotin
per veshi e kam nxjerre nga shkolla, nga loja
neper shtepi e kam ndjekur si i cmendur
E pranoj, Lumi ka shkuar me larg; nuk ka pasur komplekse fare
askujt nuk i eshte perkulur, vete zotyne ka qene
ka thyer dritare me shume se une lule e ka bere ulpianen
me mire e njeh asfalti i nxehte.
kurre nje rruge nuk eshte shtegu te ri
per te Bota nuk ka filluar as nuk ka mbaruar ne Gjakove.
ka qene me koke forte se une, disa here eshte pergjakur
(per te verteten u zura o baba, e nuk e shihja sa kohe)
nuk ka qene i kenaqur me qetesi ne shtepi
te rrije, nje dritare cel vazhdimisht ka kerkuar
pa i rene ne fund kurre nuk ka pasur zakon ta mbylle perrallen
as c'sheh ne enderr te shkruaje, te vizatoje,
aq shume e ka enderruar bukendoren, sa dhembet i ka thyer
neper vjershat kosovarce
me ka dashur me shume se une ate
nuk me ka denoncuar per mall te botes
ajo qe flitet per te nuk eshte e vertete
ne bixhoz asgje nuk ka lene.....
......

[SUPERSTAR_N1]

Vetem ose Hamlet i semure



Pak po më jep, jeta ime,
e tepër po lyp nga Unë.
Të të jap s'mundem më tepër,
se sa të të ngre në këmbë.
S'mundem më tepër se sa të të jap emër,
se sa të të mësoj të ecësh
kah e vërtetë, kah njerëzit,
se sa kohën time për ta falur,
durimin e gurit, zjarrin, kaltrinë.
S'mundem më tepër të të jap
e ti tepër po lyp nga Unë.
Ne mes të verbërve vetëm jam,
në mes të hijeve, perëndive.
Vetëm para vetvetes e hapësisë e murit,
para dashurisë e urrejtjes vetëm.
Po ti tepër po lyp nga Unë
e pak pu më jep, jeta ime.
0 Hamlet, o Harnlet, po vijnë
mjekët me mantele të bardha,
me mantele të zeza po vijnë,
për të të shëruar, kokë e pafjetur e botës.

[macia_blu]

Kushedi prej kah kish ardhur, prej ciles kohe
...........................kish pikur i panjohuri,
me nje koke ne shpate
me nje sy qorr,
vorr.

Si mund te jetohet ketu, kish pas pyetur,
po si jo madheri k'in thene Ata,
po guri
unur k'in shtuar Ata me brince ne duar.

Dhe guri sa cel e mshel syte ish care nga nje rrenje
.................................................. ....e padukshme.

Shtate dryra, shtate net e shtate dite s'in celur
.......................................as mbyllur ne kulle.

Po uji, kah rrjedh uji,
uji, madheri k'in qeshur Ata:po uji e rrit kete
....................................gur mbi koken mur.

I panjohuri konak e me konak ish endur
me nje koke ne shpate
me nje sy qorr,
vorr.

Nje nate me shi kish pas pyetur pastaj per zjarr,
s'dime c'eshte zjarri k'in thene Ata.

Dhe kish vetuar ne male
kish djgur
ne fusha.
Kushedi prej kah, prej cilit det kish fryre
.................................nje stuhi atehere.
Shi kish rene e toka thare prej thatesise,
cope e grime bere qielli prej shpatave, prej
.................................................. .thundrave.

Te panjohurin thone se juga e kish kaperdire,
thone se veriu gjurmet ia kish fshire.

Nje mot me pjalme ia kish behur nje udhetar
...................................i cale me nje gomar.

Prej cfare semundjesh vuajne,
cfare emra iu ngjisin femijeve, kafsheve
kish pas pyetur gjithecka, kish pas pyetur, o zot

ne nje kohe te pakohe. Ata k'in treguar malet.

Atje ka gjarperinj kish pas thene udhetari,
ka, madheri, po nuk na hane , k'in thene Ata.
Po c'beni atje lart, kish pas pyetur pastaj udhetari,
rrime me zogj, rrime me ujq, k'in thene Ata.

e te pragu i kulles kish plasur gomari nga marazi.

Udhetarin e cuditshem
e k'in kerkuar ne male e k'in kerkuar ne fusha,
sot as mot s'e k'in gjetur
as zjarri s'ish shuar nder prita.

Pastaj kish ardhur sulltani.
Oh vdekje, si te mbane kulla brende!
Sullatani kish shkuar, kish ardhur krali,
krali kish shkuar, kish ardhur i biri i sulltanit.

kalit i k'in dhene emer e driten e syrit harruar,
.................................................. ...............medet.

Kohet prap 'in nderruar ne gur e plakur ne mur
........................................dhe dritaret 'in mbyllur
........................................e hapur
........................................ne nje perralle.

Nje dite per nje dite
Ata s'in ngjitur ne male,s'kin rene ne fusha
ne sy qiellin e k'in fhshehur
dheun nder kembe.

Pas shume e shume vitesh kish pas ardhur nje
.................................................. ......................tregtar,
gjithecka kish pas shitur e blere ai i gjore, i padore.
Kish pas pyetur per iks semundje,
.....................................per enderra, emra.
Ata k'in qeshur, k'in luajtur rroten e motmotit
dhe prap termete k'in ndodhur
.........................................e mullinjte
.................................................. .....bluar.

k'in kaluar dite e k'in kaluar vite, k'in kaluar
.................................................. ...shekuj e nje vere
Nje djalosh me fyell peshe kish cuar Gjakun,
peshe kish cuar Valen.

brigje, ne dore iu paca!

[TRIMI]

NJË NATË NGA NETET PA GJUMË


Zgjohu Kosovë!Zgjohu nëna ime e dashur,
balli dhe emri im i shkelur,
zgjohu,oj!A po e ndien vajin tim?
A po sheh si ti kam ngulur sytë
mu në zemer,mu në shpirt,
si t`i kam hedhur duart rreth belit
per të përqafuar unë, ashti yt?
Zgjohu,Kosovë!

Nga degët e mia të thyera kush po dahet,
këtë cater kush po e le?
Ç`janë keto gjurmë gjaku që po shtohen
nëper fytyren tende,
këto varre e murana qe po sillen vërdallë
rrethë shtëpisë sime?...
Zgjohu, Kosovë!Zgjohu, nëna ime e dashur,
balli dhe emri im i shkelur,
Zgjohu, Kosovë!...

Sonte vëtem mbeta e
në derë të oborrit askush s`po me troket,
askush më, thua vdekur jam e harruar
Në keto troje e suka gjaku.

Thua më është shkrimbur hisja
e mbyllur dera e konakut.....
Zgjohu, Kosovë, flakë e hershme e ashtit tim
t`pelcitur.
Bota në ty le të kallet!

Ali Podrimja

[ILovePejaa]

Kosove
Ne themi qe je gjak i shqiptarizmit
Ata thone qe je gjak i serbizmit
Po si ka mundesi qe nje Nene
tij lind dy binjake
njeri qe pine tambel
e tjeteri qe pine gjak
------------------------------------------

Keto vargje jane te shkruara nga Ali Podrimja por kush nga ju mund te me tregon se nga cila poezi jane te shkeputura apo nga cila veper e te madhit Ali Podrimja.
Me kane mbeutr ne kujtes dhe nuk e dij as ku i kam lexuar.

[Fiori]

Emrin e ka Dashuri
Ali Podrimja

Per kete toke gjaku ka rrjedhur e prinderit tane
kryet e kane lene; kambana te medha kane mbetur
ne jeten tone per kete toke ata qe nuk jane me -
e ju si te doni quajeni kete toke - muze emrin e ka,
dashuri emrin e ka; o si te doni quajeni
por asnje fjale te keqe per prinderit tane,
njerez te mire, asnje fjale, se kutjimi na i verbon syte.
Asnje fjale te keqe, thashe, se ata gjithcka jane bere
per kete toke, se ata ishin trima mbi trima
dhe, - nese ndokush ka vdekur duke kenduar -
ata vdiqen maje hanxharit te dushmanit me kenge ne goje,
nese ndokush s'ka kthyer nga rruga - ata i
kerkuam;
nese ndokush ka dashuruar me jete lirine - ata
ishin.
Se ata mikun kurre ne bese nuk e kane prere
dhe, - nese ndokush ka vdekur duke kenduar,-
ata vdiqen maje hanxharit te dushmanit me kenge ne goje, -
nese ndokush s'ka kthyer nga rruga, - ata i
kerkuam,
nese ndkush ka dashuruar me jete lirien, - ata
ishin.
E ju si te doni quajeni kete toke - muze emrin e ka,
dashuri emrin e ka; o si te doni, vetem
mallkim jo
se per kete toke gjaku ka rrjedhur, i nxehte ka
rrjedhur...

[lum lumi]

Edhe disa margaritarë nga Ali Podrimja


(Mëngjesi)

Me cka të të peshoj
me sy apo me zemër,
me cka?

Kaltria jote
botën
zgjoi.

Me cka të të peshoj
me sy apo me zemër,
me cka?

Êndrra jote
dritaret e jetës
m`i hapi.


(Je si shpirti im)

E pakufi je
si shpirti im,e pakufi-

e unë pash e m`pash
mundohem të të bi,

në grykë të shkëmbit
t`gurrëzohem,

në pishnaje të malit
të bëhem syri yt...

E pakufi je,e pakufi
si ime frymë.


(Në udhëtim)

Në buzë tua
sa herë vdiqa
prej mallit-

ti u betove
në kokë time
dhe zot tjetër s`njohe...

Nxora sy
maje kodre
kur zë më lëshove

e në udhëtim
të zbulova oj-
herë t`urtë,herë t`sertë.


(Dua të jem)

Nganjëherë dua të jem lumë-
të rrjedh nëpër damarët e tu,

gemb ëndrre dua të jem nganjëherë-
dita e nata jonë të pushojnë n`mua,

nganjëherë dua të jem ti oj-
heshtjet e shirat e kohërave t`i ndiej,

dua të jem atje nganjëherë-
ujërat e tua deri n`pikë t`i pi.


(Unë do të dua)

Po të rrëzohet
edhe i mbrami i Kullës gur-
unë do të dua.

Po të shuhet
edhe i mbrami i Vatrës zjarr-
unë do të dua.

Në fushë të mejdanit
po të mbesë
edhe i fundit i Trollit burrë-

unë do të dua...


(Nata)

E lehtë dhe e butë
si hapi im
është nata në ty.

E dashur dhe e vrullshme
si kraharori i gruas
është nata në ty.

E qetë dhe e frikshme
si shikimi i vajzës së dashuruar
është nata në ty.


(Lindja e madhe)

Që syrin e djathtë të më shohësh,
i shpirtit krua
etjen ta shuash.

Që jeta e vdekja ime,
bën c`duash!



P.S: Podrimja ishte 18 vjeq kur i shkroi këto vargje.

[lum lumi]

Ali Podrimja

Loja me vdekjen


Nuk di sa vjet u bënë
por unë u mësova më në fund
edhe me minj e gjarpërinj e engjuj

Bi e cohem
me nga një therrë të re
në këmbë të majtë

E rreth qafës sime të hollë
vazhdon të trashet
vezullima e tmerrshme e Thikës

Nuk më mashtrojnë më
as fjalët e urithit dhëmbëkali
në vesh që m`i pëshpërit

E shoh
Mall e kam
edhe këmishën e arnuar të Nënës

Tani për tani vetëm e di
se jetoj në mënyrë krejtësisht normale
dhe me vdekjen luaj si me kokë maceje


NÊ MESNATÊ

"Në dritare ra një zog i zi
e më tha: Mos shko!Të pret Djalli!"
(Fragment i harruar nga Stina e Armëve)


Në orën dymbëdhjetë në mesnatë
në gjunj do të biesh
të fshijsh në Pasqyrë
Pikën e Zezë

Dhe në mes xhenazeve
nuk do ta pranosh kurrë
se gjakun ta kanë pirë
me pambuk njerëzit e akullit

Në orën dymbëdhjetë në mesnstë
Po nuk këndove
do të celë zogj
Qyqja

Dhe Hënën do të kërkojnë
në fund të Pusit hienat


MEDITIM PÊR ZOTIN

Mirë që imzot
është i bardhë
dhe e shoh
edhe në ëndërr

I zi të ishte
do të harroja
se kam pasur perëndi
e atdhe ndonjëherë

Mirë që tim zoti
lëkura i ndrit
e nuk më frikëson
as kur floku i skuqet

`i herë ndoshta zbardh
edhe fqinji të ketë
një zot të bardhë
e kopenë në vathë

Po tim zot atëherë
mes mumieve si ta dalloj
apo edhe më në shpinë
rrasën e varrit të bart unë


UJI I MADH VJEN

Thuajmë dicka miku im
Thuajmë se prapë
do të shoh Lumin p.sh
me një trëndafil në dorë

Thuajmë miku im
se do të kemi gjithcka
dhe Lirinë do ta lidhim fort
për rrënjë rrapi

Thuajmë miku im
qershitë janë sytë
e fëmijëve tanë
të helmuar

Thuajmë miku im
na polli kudra
e cofi
Vdekja

Hajt ta pafsha hajrin
Ujë i Madh
vjen
e harron cdo gjë


ME QENÊ

Të jesh shqiptar
e vdekja të mos të gjejë
edhe në skaj të botës
e pamundur është

Të jesh shqiptar
e ndonjë qen të mos të ndjek
deri në varr
e pamundur është

Shqiptar të jesh
botën varr të mos e kesh
e pamundur është
e pamundur

Në trupin tim
plaga më e thellë
sa më afër
Bregut

[TRIMI]

KULLA

I
Për shkak të dashurisë, për shkak të urrejtjes
baba im ka ngritur një kulle.
Në majë të botës e ka ngritur,
deri në tokë e kanë rrenuar zoterat.
Motra ime, vëllai im kmban janë bërë,
baba im atëherë perëndi ka sharë.
Gurin e rënde në themel e ka vënë
në shtatë konaqe muratorë ka kërkuar.
Sa më lart kullën e ka ngritur
10 aq më të fortë veten e ka ndier.

II

Një ditë baba im është mbyllur
në qiell i dashuruar, në tokë i harruar.
E kanë dalë helenët e romakët,
e kanë kaluar mbretërit e sulltanët,
e kanë kaluar ushtrite e gjeneralët,
e baba im s'ka besuar në fuqinë e gjakut,
në kaltrinë e fjalës mitare.

III

Nuk di prej nga, Mjegull ka qënë,
do njerëz kanë ardhur në të hardhë
pas një mijë vjetësh, para një milion vjetësh.
Prej lashtësisë, thonë, kanë ardhur
nëpër mure të pëlcitura të Kullës kanë hyrë.
Gur e m'gur atje janë ngjitur,
në majë të botës kanë mbetur sot e atë ditë.
E baba im atëherë gurin e rënde
në themel ka vënë, gurin e përrallave,
Në takim me zotin e djallin kanë dalë
ai këmbësor kohësh të serta.
E nje kulle eshte ngritur nje mije vjet
mbi nje asht, mbi nje emer ajo flet
per shkak te dashurise, per shkak te urrejtjes.



Ali Podrimja



TRIMI