Senatori Kerri fitimtari i fushates para-zgjedhore presidenciale

[Albo]

SHBA: Senatori Kerri fiton ne Iowa, gara vazhdon

20 Jan 2004, 05:02 UTC


Senatori i shtetit Masaçusets, John Kerry ishte fituesi në provën e parë madhore për zgjedhjen e kandidatit presidencial të Partisë Demokrate. Senatori Kerry u radhit i pari në shtetin Iowa me 38 përqind të votave, i ndjekur nga senatori i Karolinës së Veriut John Edwards me 32 përqind.
Senatori John Kerry i shtetit Massachusetts deklaroi se do të vazhdojë ta përqendrojë vemendjen te nevojat e amerikanëve të thjeshtë.

Ai i bëri komentet pas fitores në garën e parë të rëndësishme midis demokratëve për zgjedhjet presidenciale të këtij viti. Senatori Kerry u deklaroi mbështetësve sot në shtetin New Hampshire se ai mund të punojë më mirë se sa presidenti Bush në zgjidhjen e shqetësimeve që kanë amerikanët.

Fushata e senatorit mori një shtytje mbrëmë kur ai fitoi në konkurrimin midis kandidatëve demokratë në shtetin Iowa.

Senatori Kerry, veteran i dekoruar i luftës së Vietnamit, fitoi 38 përqind të votave, i pasuar nga Senatori John Eduards i Karolinës së Veriut me 32 përqind.

Ish guvernatori i shtetit Vermont, Howard Dean, i cili fillimisht kryesonte anketat, doli i treti me 18 përqind të votave.

Të tre kandidatët kryesorë arritën sot në mëngjes në New Hampshire për zgjedhjet paraprake në këtë shtet që zhvillohen javën tjetër.

Anëtari i Dhomës së Përfaqësuesve për disa mandate me radhë, Richard Gephardt, nga shteti Mizuri zuri vendin e katërt me 11 përqind dhe u tërhoq nga gara presidenciale.

Anketat e sotme tregojnë se në shtetin New Hampshire, zoti Dean ka 28 përqind mbështetje, senatori Kerry 20 përqind dhe gjenerali në pension Wesley Clark 19 përqind.//ii

[Albo]

Senatori Kerri fiton në Nju Hempshër
28 janar 2004 4:50 UTC

Në Shtetet e Bashkuara, Senatori Xhon Kerri fitoi zgjedhjet paraprake në Nju Hempshër, fitorja e tij e dytë me radhë në garën për emrimin si kandidat i Partisë Demokratike për president.
Pas numrimit të votave nga 80 përqind e zonave elektorale, Senatori i shtetit Maseçusets kryeson me 38 përqind, i pasuar nga ish guvernatori Houard Din me 26 përqind.

Gjenerali në pension Uesli Klark dhe Senatori Xhon Eduards i Karolinë së Veriut janë mbërthyer në një garë të fortë për vend të tretë. Senatori Xhozef Liberman i shtetit Konektikat u radhit i pesti, por ai u tha simpatizantëve të tij se do ta vazhdojë fushatën.

Në fjalën me rastin e fitores, Senatori Kerri u kërkoi demokratëve të qendrojnë përkrah tij në mënyrë që të fitojë ndaj Presidentit Bush në zgjedhjet e nëntorit.

Vetëm para një muaji, Senatori Kerri ishte prapa në shumicën e anketave të opinionit publik. Por fitorja në Nju Hampshire dhe ajo e javës së kaluar në Iowa, e bëjnë atë kandidatin kryesor demokrat.

Zoti Din u tha përkrahësve se fushata e tij ka marrë vrull pas paraqitjes së dobët në shtetin Iowa.//xh//

[Çufo_ Çufo]

Për ata që janë të interesuar, kjo website ka informacion shumë te mirë rreth çështjeve dhe çfarë mendimi kan kandidatët për këto çështje. Gjithashtu, mund të mbushësh pyetsorin e tyre dhe ata te rendisin kandidatët sipas përgjigjeve që jep ti.
eshtë shumë interesante dhe informative. Shikojeni pa patët mundësi.

http://www.presidentmatch.com

Çufoja

P.S. Unë e plotësova dhe kandidati më i përshtatshëm për mua ishte Kerry.

[edspace]

Ketu kam bashkengjitur nje artikull qe pata rastin te lexoja ne internet. Ne pergjithesi flitet per rolin qe do luajne Amerikanet Muslimane ne zgjedhet e 2004 per President te shteteve te bashkuara. Gazetari vecon Shqiptaret si nje shumice Muslimane, me karakter me te respektuar se ajo ekstremisteve te Arabise. Shqiptaret gjithashtu dallohen per tolerimin fetar, dhe ndihmen qe u kane dhene cifuteve gjate luftes se dyte boterore kur ata ndiqeshin nga Hitleri.

Gjate 4 viteve te fundit, shume emigrante Shqiptare te viteve 90' kane plotesuar kushtet per te fituar pashaporte Amerikane dhe jane te afte te votojne si te gjithe Amerikanet e tjere. Prandaj kete vit, si asnjehere me pare, komuniteti Shqiptar ne Amerike eshte vleresuar per voten e tij. Kjo ka qene me e dukshme ne fushaten para-elektorale te Uesli Klark, gjeneralit te Natos qe ndihmoi ne luften e Kosoves.

Ne vazhdim eshte edhe artikulli i plote ne Anglisht.
--------------------------------------------------------------------------------

The Myth of the Muslim Vote
By Jonathan Eric Lewis
FrontPageMagazine.com | February 9, 2004


With the 2004 presidential election cycle heating up, it is only natural that American ethnic and religious groups begin to assess the candidates’ opinions regarding the issues that the groups care about. While Jewish-Americans demonstrate a strong interest in supporting Israel and in promoting religious freedom and tolerance within the United States, many Evangelical Christians are focused on what they view as the alarmingly increased support for gay marriage in American society. Muslim-Americans, like their Christian and Jewish counterparts, are likewise reflecting on the issues that concern them and are assessing the strengths and weaknesses of all the major candidates.

A question that must be asked at this point, is whether there exists such a thing as a “Muslim vote,” that is, whether there is a coherent voting bloc of Muslim-Americans who, upon agreeing on a certain core set of issues, vote en masse for one particular candidate. If one listened to the spokesmen for the more vocal Muslim-American organizations, one would come to the conclusion that the plight of the Palestinians and strong opposition to the Iraq War were the most significant issues on the minds of Muslim America. However, upon closer inspection, not only is that not the case, but it appears that there really is no such thing as a “Muslim American vote.” The reason for this is quite simple and one generally ignored by both the mainstream news media and by the more radical factions in American Muslim society: many Muslim-Americans have stronger allegiances to their ethnic or national identity than to their religious identity.

For many Americans, the label “Muslim-American” automatically conjures up images of bearded Arab men and Arab women in hijab, the traditional head covering worn by extremely devout Muslim women. In reality, however, the vast majority of Muslim-Americans are not Arab at all. They are more likely to be either white converts disillusioned with their Christian heritage, African-American athletes, sub-Saharan African immigrants, South Asian physicians, or Circassian law enforcement officers, and they, in fact, have their origins in dozens of countries and regions. Their traditions range from that of the intolerant Wahabbism indigenous to Saudi Arabia to that of numerous orders of Sufism. They include secularists and Ismailis, admirers of Israel and unrelenting critics of the totalitarian regime that is Saudi Arabia, beer drinkers and teetotalers, MTV-fans and watchers of Lifetime.

While some Muslim-Americans have been deeply angered by the American-led war to liberate Iraq, others Muslim-Americans, most notably Shi’a Iraqi-Americans from Michigan and nominally Sunni Kurdish-Americans, have shown their deep appreciation for President Bush’s commitment to a free and prosperous Iraq freed from the shackles of Saddam Hussein. Those who claimed that “Muslim-Americans” were universally opposed to the removal of the horrific regime that once had a home in Baghdad were either completely misguided or just plain naïve.

Muslim-Americans hail from countries as culturally and geographically far apart as Albania and Bangladesh, with Albanian-Americans far more interested in developments in the Balkans than in South Asia, and vice versa for Bangladeshi-Americans. Although many Albanian-Americans are indeed Muslim, their primary identity, for both cultural and electoral purposes, is that of their Albanian nationality. A patriotic community that is deeply appreciative of American efforts to rescue the large, primarily Muslim Kosovar Albanian community from Serbian-sponsored genocide in the late 1990s, Albanian-American voters, it is safe to say, are far more interested in independence for Kosova than in ‘liberating’ Palestine. While the stereotype of Muslim-Americans is often that of a community belligerent to Israel and to Jews, I can say from first-hand experience that the Jewish community has a friend in ‘Albanian-America,’ a community, it should be noted, which is deeply proud of the fact that many Albanians risked their lives to save Jews during the dark days of the Holocaust.

Another Muslim-American community with which I have had personal contact is that of the Circassian-Americans of Wayne, New Jersey. A community of some 5,000 people, New Jersey’s Circassian, or Adigha, community maintains a vibrant community center that promotes both their ancient Circassian identity and their adherence to a tolerant form of Hanafi Islam. Descendants of the Circassians who were brutally expelled from the northern Caucasus in the late 19th-century and found refuge in Turkey and the Levant, Circassian-Americans balance their myriad identities as Americans, Circassians, and Muslims in both their private and public lives.

Like their Albanian counterparts, Circassian-Americans, although Muslim and deeply respectful toward their Arab and Turkish Muslim compatriots, maintain a stronger national identity as Circassians than a religious identity as Muslims. Although they continue to teach their youth the traditions of a tolerant Islam and Arabic, they also maintain a deep attachment to their sacred Adigha culture and its beautiful traditions. In my discussions with members of the Circassian-American community, what impressed me the most was their deep loyalty to the United States and their profound appreciation for the opportunities that this country has given them. This is perhaps an ideal picture of how a community within “Muslim America” can balance its identity and both contribute to the building of a multi-ethnic American identity and, given their tradition of national service, to American law enforcement and the Armed Forces.

“Muslim America” is thus clearly far more diverse, both ethnically and religiously, than either the Wahabbis or the cable news media would care to acknowledge. The term “Muslim-Americans” encompasses Turks who would feel far more comfortable in a synagogue with their Jewish friends than in a Salafist mosque, Algerian-Americans who fled the barbarism of the Islamic extremists that bloodied their homeland in the early 1990s, Pakistani Shiites who are far more fearful of hate-filled neo-Deobandi extremists back in Pakistan than they are of John Ashcroft’s Justice Department, Kurdish-Americans with an ambivalent attitude towards Islam and who may be more Zoroastrian than Muslim, and Iranian-Americans who never much considered themselves to be “Muslim” at all until the 1979 Revolution forced many of them to flee to the safety of our shores. The Iranian-American community in Los Angeles, for instance, is the vanguard of the burgeoning Iranian cultural and youth revolution that threatens the integrity of the fundamentalist regime in Teheran. These primarily secular, Shi’a Muslims are on the forefront of the march toward Middle Eastern democracy and maintain one of the most vibrant, assimilated Muslim communities in the United States.

No one, however, should be oblivious to the very stark reality of radical Islam’s strong and financially influential role in American Muslim life or the fact that many extremists, particularly members of the Muslim Brotherhood and Hamas, have infiltrated the American Muslim establishment and are agitating on university campuses in order to brainwash the next generation of American Muslim youth into believing that their highest calling as Muslims must be to identify with the most anti-Zionist Palestinian extremists and to lambaste the United States as a racist, intolerant nation. The large number of indictments recently handed out against some self-appointed American Muslim community leaders is likewise worrisome, but may also indicate that radical Islam’s influence on American public discourse is slowly diminishing.

A more honest appraisal of American Muslim life will likely please neither the anti-Islamic extremists nor the Wahabbi fanatics, but it would go a long way to highlight the often forgotten communities that constitute “Muslim America” and give a voice to those Muslim-Americans, secularist and religious alike, who are deeply patriotic and are, in many ways, far more culturally “American” than they are religiously “Muslim.” Anti-American extremist elements within the Muslim community will doubtlessly feel even more sidelined in the years to come. This is, of course, a good thing. Pro-American Muslims who would much rather serve honorably in law enforcement than in a jihad against the “infidel” will, in contrast, likely continue to find a place in the fabric of American cultural life among their Christian and Jewish friends and neighbors.

--------------------------------------------------------------------------------
Jonathan Eric Lewis is a New York-based political writer and can be reached at jonathanericlewis@yahoo.com.

[Larsus]

interesant , goxha c'fare s'bejne ketu ne amerike per te fituar te pakten nje vote me shume...

sa per muslim-americans, ajo ne fakt eshte me teper per Arab-americans....qe kane tipare fiziologjike..ata e hasin perdite diskriminim, ne te bardhet jena me relaxed.

po eshte e vertete though, ajo qe thote ky per tolerancen fetare, dhe kjo jo vetem mes shqiptareve te shqiperise po edhe atyre te kosoves qe njihen per me shume besimtare se restoja..

Ne komunitetin muslim-american ketu ne New York, kane shume respekt per shqiptaret, sidomos pas ndertimit te nje mosque/xhamie (relativisht e vogel, por e bukur) ne Staten Island qe u sponsorizua komplet nga shqiptaret (besoj ata kosovare me teper)

do me vinte mire te thosha me krenari qe "feja e shqiptarit eshte shqiptaria" e sidomos me perceptimet qe kane tani ne politizimin e feve ketu.....nejse....do you really think qe Clark-u ka shans per te fituar?

[Albo]

Senatori Kerry fiton në shtetet Miçigan dhe Uashington
8 shkurt 2004, 14:45 UTC

Senatori nga shteti Masaçusetsit, zoti John Kerry ka fituar në zgjedhjet e së shtunës në shtetet Miçigan dhe Washington duke e rritur përparësinë e tij në garën për emërimin e partisë demokrate në zgjedhjet presidenciale.
Zyrtarët demokratë në Michigan thanë se zoti Kerry fitoi gati 50 përqind të votave, i pasuar nga ish guvernatori i Vermontit, Howard Dean me 17 përqind.

Senatori John Edwards zuri vendin e tretë me 13 përqind. Zoti Kerry fitoi edhe në shtetin Washington.

Kryetari i Partisë Demokrate të Michiganit shpalli fituesin e votimeve të djeshme.

“Fitues në garën e partisë demokrate në shtetin e Michiganit është senatori John Kerry, nga shteti Masaçusets.”

Senatori John Kerry fitoi rreth 50 përqind të votave në Miçigan, duke e lënë shumë prapa ish guvernatorin Howard Dean i cili fitoi vetëm 17 përqind të votave.

Zoti Kerry fitoi gjithashtu më shumë se 50 përqind të votave në shtetin e Washingtonit. Zoti Dean edhe në këtë shtet doli i dyti me 31 përqind të votave.

Këto dy fitore e çojnë në 11 numrin e fitoreve të zotit Kerry në zgjedhjet paraprake të mbajtura deri tani. Ai u bë kandidati kryesor pasi fitoi në shtetet e Iowes dhe New Hampshirit.

Fushata e zotit Dean pësoi një goditje të rëndë kur një sindikatë e rëndësishme tërhoqi përkrahjen e saj.

[Shpirt Njeriu]

UASHINGTON

Tani ata janë pesë më të suksesshmit mes demokratëve dhe secili pret të sfidojë presidentin Bush në zgjedhjet e 2 nëntorit në SHBA. Xhon Kerri, Xhon Eduards, Hauard Din, Uesli Klark e Al Sharpton i kanë rezistuar garës së ashpër elektorale që nisi me nëntë konkurentë. Të pestë i kanë përqëndruar premtimet elektorale në zhvillimin e vendit dhe aktivizimin e një politike të jashtme miqësore. Por fusha e "betejës së tyre të vërtetë" kundër republikanit Bush ka qenë pikërisht lufta në Irak. Thuajse të gjithë kanë kritikuar administratën amerikane lidhur me luftën e shumëdiskutuar, që i kushtoi vendit shumë shpenzime dhe jetë njerëzish. Garën elektorale e kryeson senatori i Masaçusets, Kerri, që ka arritur të sigurojë numrin më të madh të votave duke u bërë kandidat kryesor për zgjedhjet. Kerri ka fituar në shtatë nga nëntë shtete ku është votuar, përfshi këtu edhe Iowa dhe Nju Hempshajër, shtete që përcaktojnë deri diku suksesin e garës. Senatori i Masaçusets ndiqet nga ish-kryesuesi i garës, Hauard Din, i cili pas humbjes së një shteti, deklaroi se do të tërhiqet përfundimisht nga gara nëse nuk fiton në Uiskonsin. I treti në garë renditet senatori i Karolinës së Veriut, Eduards dhe i katërti është ish-komandanti i NATO-s, Uesli Klark. Të dy i kanë mbajtur gjallë fushatat e tyre duke fituar në Karolinën e Jugut dhe Oklahoma. Të dy jugorët e kanë përqëndruar tashmë vëmendjen te zgjedhjet e kësaj fundjave në Virginia and Tenesi, ku Kerri duket më i dobët. I vetmi kandidat me ngjyrë, Al Sharpton, mbyll listën e kandidatëve kryesorë, ndërsa hebreu Xho Liberman është tërhequr nga gara dhe Riçard Gepard gjithashtu. Gepard madje ka mbështetur rivalin e tij Kerri duke i dhënë këtij të fundit një pozicionim edhe më të mirë mes kandidatëve demokratë për presidencën. Kandidati zyrtar do të zgjidhet në fund të muajit korrik nga 4332 delegatë demokratë amerikanë, dhe do të jetë pikërisht ai që do të sfidojë presidentin aktual amerikan Bush. E ndërsa zgjedhjet amerikane janë nëntë muaj larg, sondazhet kanë ndryshuar ditët e fundit. Sipas një sondazhi të kryer në janar nga televizioni CNN dhe revista "TIME", 52 për qind e amerikanëve të regjistruar në listat zgjedhore, ishin gati të votonin për presidentin amerikan George W. Bush, në zgjedhjet e ardhshme presidenciale të 2 nëntorit.


XHON KERRI


Senatori i Masaçusetit, 59 vjeç, kryeson garën për kandidaturën. Ish-ushtarak në Vietnam, ky centrist i majtë po i shton sulmet kundër administratës Bush dhe kundër Din. Fushata e tij është përqëndruar në kritikat kundër luftës në Irak dhe shpenzimeve pa fund në buxhetin amerikan.


HAUARD DIN


Mjek dhe ish-guvernator i Vermontit, ai është 55 vjeç. Eshtë shprehur hapur kundër luftës në Irak. Din mobilizoi të majtën demokrate dhe nxori nëpërmjet internetit më shumë fonde elektorale, 40 milionë dollarë se sa rivalët e tij. Ai ka mbështetjen zyrtare të Al Gore.


XHON EDUARDS


Senatori 50 vjeçar i Karolinës së Veriut është një nga më të rinjtë në garën për në Shtëpinë e Bardhë. Ai është konsideruar si një moderator në partinë e tij dhe në rradhën e kandidatëve në të gjitha anketat. Eduards ka fituar në disa zona të shteteve kryesore amerikane, por renditet i treti në garë.


UESLI KLARK

Gjenerali në pension, 58 vjeç, është ish-komandant i lartë i forcave aleate në Evropë gjatë luftës në Kosovë më 1999. Ai është një centrist, i afërt me Bill Klintonin, me origjinë dhe ai nga Arkansasi. Ndjek hap pas hapi Hauard Din në sondazhet në nivel kombëtar.


AL SHARPTON

Kandidati më i ri, është vetëm 48 vjeç, predikues dhe militant zezak për të drejtat qytetare. Ky personalitet i diskutueshëm kërkon të bindë 1,3 milionë zgjedhësit zezakë të votojnë. Ai dënon dhunën policore kundër zezakëve. Sharpton mbyll listën e konkurentëve më të suksesshëm.



Kosovarët në SHBA: Vota jonë për Uesli Klarkun



Ish-gjenerali i forcave të NATO-s gjatë luftës së vitit 1999 në Kosovë, Uesli Klark, është kandidati i preferuar i kosovarëve në SHBA. Me deklaratat e fundit se Kosova do të jetë prioriteti i tij nëse bëhet president i SHBA-së, Klark ka fituar mbështetjen e shqiptarëve të Kosovës që jetojnë në Amerikë. Të vendosur për votën e tyre pro Klarkut, kosovarët kanë deklaruar se do ta mbështesin atë gjatë gjithë garës. Kosovarët që jetojnë në SHBA e kanë ndjekur ish-gjeneralin sidomos në takimet e tij elektorale në Nju Hampshajër, ku ai siguroi një rezultat të mirë edhe pse nuk i fitoi zgjedhjet paraprake. Gjatë këtyre takimeve ata deklaruan se duan Klarkun president, duke vlerësuar politikën e tij të jashtme dhe performancën ushtarake. Klark drejtoi fushatën e bombardimeve të NATO-s kundër Beogradit që nga muaji mars deri në fillimin e korrikut të vitit 1999, duke u kthyer në "shpëtimtarin" e kosovarëve të dëbuar nga shtëpitë e tyre.

[S`ka Lezet]

Amerikanet nuk jane njerez te zymte e as njerez qe mund te genjehen lehte nga perrallat e brendshme qe thurr Kerry....Bushi do te fitoje se demokratet nuk kane asnje figure qe mund te ja vlente....Clarku afrohesh disi por edhe ky nuk kishte karakter dhe nuk kishte as burime financiare te mjaftueshme....Kerry fitoi me shume nga vrulli qe mori ne Iowa dhe ne New Hampshire...gje qe tregoi se votuesit ishin te paformuar por vetem ndoqen trenin e castit...

[S`ka Lezet]

Me falni por site ishte busy dhe kam shtypur butonin me shume se duhesh...Harrova te thoja se Clarku si njeri qe ka piksynim per te qene ne pushtet ka mundesi te bej ndonji marreveshje me Kerrin dhe te jete ne ndonji pike kyce te administrates...dhe kjo s`eshte keq por nqs jo atehere Bushi do kete avantazh...Sa per Edwardsin ai do terhiqet nga politika per pak kohe por asaj si dihet...Me falni prape per ate gabim teknik...

[Albo]

Howard Dean tërhiqet nga garat

Gara për kandidatin për president nga radhët e demokratëve në Amerikë ka hyrë në fazën finale me tërheqjen e ish-guvernatorit të Vermontit, Howard Dean. Senatori John Kerry është ende kryesues, por sfiduesi i tij më serioz që ka mbetur, senatori John Edwards, nuk po i humb shpresat për një fitore të mundshme.
Beteja po i afrohet fundit

Në fakt, sikundër njofton korrespondenti i BBC-së në Uashington, senatori Edwards, avokati nga Jugu me sjelljen e thjeshtë dhe mesazhin populist, ka kohë deri më 2 mars për të gjetur një rrugë që të mundë senator Kerry-in.

Atë ditë do të zhvillohen votime në dhjetë shtete.

Ndërkaq, rivali i tij, senator Kerry, duhet të jetë në gjendje të gjuajë përfundimisht, por ai duket se është dëmtuar nga rezultati i ngushtë i fitores në Viskonsin, këtë javë.

Senator Edwardsi po përpiqet të përfitojë nga kjo duke kontaktuar Howard Dean-in për të marrë mbështetjen e tij dhe duke premtuar se do të luftojë fuqishëm në votimin e 2 marsit.

Demokratët që deri tani kanë votuar për Kerryn e kanë justifikuar këtë me aftësinë që ata mendojnë se ka ai për të mundur George Bushin.

Mirëpo, sondazhet e fundit tregojnë se si senator Kerry, ashtu dhe Edwards, mund ta mposhtin presidentin nëse zgjedhjet mbahen që nesër.

Dhe, votuesit demokratë mund të ndjejnë se ende kanë mundësi që të zgjedhin.