Ne dhe jeta ne mergim.

[*DJ-ALDO*]

Nuk e di se sa vite,jeni ju ,larg Shqipërisë,por për vehten time,shkoj 10 vjet këtë Maj.
Kam pasur njerëz nga të afërmit e mij,që kanë qenë të mërguar që 1929.
Njeri ishte ne Boston e tjetri në Argjentinë.
O miq.
Nuk besoja kur ata flisnin dhe tregonin ndodhi nga jeta në mërgim,dhe shpesh qeshja e tallesha me ta.
Tani ...,tani qesh me vehten time.
U përballa me ato që thoshin ata,që javën e parë,paçka se isha në shtet tjetër e më pak të komplikuar,siç është Greqia.
Mendoj,se mërgimi ka dy faqe të kundërta që ne ja shohim.
Njëra është maska e luxit dhe shkëlqimit të rremë e tepërndjellës,dhe tjetra,është REALITETI i pamohushëm që mbart në shpinë gjithë kohën,peshën e EMRIT të emigrantit.
Nuk flas për ata që shkojnë në shkollë,por për ata që punojnë,që ropaten ,bëjnë punë të madhe ,por xhepin nuk e mbushin dot KURRË.
Trajtimi i emigrantëve,ndryshon ,në bazë të shtetit ku ata jetojnë.
Por sidoqoftë,emigranti,nuk bëhet dot VENDAS.
Mund të jesh ''AS'',në profesion(këtu në USA),por në rastin më të parë që bie puna,ti do pushohesh ,në mes të 1000 vendasve.
Nga emigrimi jonë,do përfitojnë ata që do jenë pas nesh,dhe të lindur në shtete të huaja,pra fëmijët e në mos e them(pa ekzagjerim) nipërit ose mbesat tona.
Nuk është e lehtë të ngresh KOKË ti,... i SAPOARDHURI.
Megjithatë ndryshimi mes emigranteve,qëndron më tepër,në vendin ku ju ra për pjesë të emigrojnë.
Varet sa Racizëm,përbuzje,poshtërim ,dhunim të personit ,kanë karshi teje.
Kjo temë eshtë tepër e gjërë dhe gjithkush nga mërgimtarët,mund të sjellë,realitete nga jeta e tij apo e familjes,apo e shokëve.
gjithkush me ato që sjell dhe diskuton ,na ndihmon,sepse sjell ,një eksperiencë ,dhe që është ndoshta, eksperienca më e hidhur,që mund të ketë njeriu.

I uroj të gjithë emigrantët:
Krahë të lehta dhe në rradhë të parë, DURIM dhe FORCË.

[leci]

Mua ne mergim po me mbushet plot nj cope 13 vjeçare.
Mbas pak do te jete edhe gjysma e jetes time e kaluar ne mergim.
Si me pak druajtje e them qe ne Itali jam si ne shtepine time.
Imagjinoj qe shume nga ju te mos jene dakort me ato qe them..
Kur u ktheva per here te pare ne Shqiperi,nuk doja me te largohesha.
Dhe kur u ktheva ne Itali mora nje kalendar per te shenuar ditet qe me mungonin per te rishkuar serish mbes nje viti.
Kjo ishte vuajtje miqte e mij.
Ndoshta me jeten qe bej tani kam gjetur dimensionim tim.
Ndoshta eshte kjo jeta qe kerkoja.
Nuk e ndiej veten emigrant.Ndihem si ne shtepi ngado qe shkoj.
Kam arritur ne nje posicion qe dhe italianet nuk mund te arrijne.
Dhe e them pa pike mburrje,vetem mirenjohje per forcen dhe kurajon.Nuk me prekin gjykimet sepse jam me te drejten...sepse nje dite do ta kuptojne.

Kolombi vellai im,ti ke shume dashuri ne shpirtin tend,dhe kjo te ben te vuash.
Nuk eshte qe ne jemi bere keshtu..ne keshtu kemi qene perhere.
Me ne fund ka ardhur koha e te vertetes si thane me lart.
Ndoshta varferia ,dhe pak a shume i njejti livel jetese,kishin fshehur smiren dhe interesin.
Kur e ke shpirtin e bardhe miku im,asgje ne bote nuk te largon nga miresia.

[*DJ-ALDO*]

Mendoj Leci,se nuk të lenë rethanat ta ndjesh plotësisht vehten VENDAS.
Si do quheshe vendas e do ndjeheshe lirshëm në ITALI që je ti,sikur një person të të kujtonte shprehjen,PORCO ALBANEZE??
Nga kultura mund të mos e thonë,por në mendje e kanë,dhe nuk e heqin.

[Pyes_Lotin]

s

[Pyes_Lotin]

Si c`do emigrant tjeter, dhe une kam hasur me shume vershtirsi kur emigrova ketu ne Londer. Fillimi se si me dukesh por do thoja shume "bosh". Shikoja rreth e qark dhe nuk me hynte ne sy asnje gje, nga te gjitha opinionet qe kisha kur ndodhesha akoma ne Shqiperi. Kam arritur deri sa kam qare, jo njeher dy apo tre, por me shume. Arsye ishte ndonjeher qe kisha inat me veten se kur doja ti shprehesha nje te huaji nuk mundesha nuk dija.

Ka dhe shume aspekte te tjera por ketu po them disa nga gjerat qe me kan bere mua te ndryshoj opinionin per mergimin.
Atehere isha vetem 10 vjec kur erdha ketu, kshuqe kuptohet pa shoqeri, mesuar me nje jet kur muajet e veres kishe 3 muaj pushim, dhe ne ato dit laheshe gjith diten ne Plazh ose ne Shkumbi. C`do gje ndryshoj komplet. Te them te drejten sikur erdha ne planet tjeter mu duk ne fillim, pa egzagjerim.

Tani dihet qe kan kaluar vite dhe me kalimin e kohes puthitesh ne menyren e jetes, ambientit,dhe shoqerin e ketij komuniteti.

P.S Ndonjeher mendoj se do ishte drame e hidhur neser do kthehesha ne Shqiperi per te jetuar, sepse me duket sikur do mar prap ato hapat e pare qe mora kur isha 10 vjec!

Driloni..