Syte e kuajve

[Brari]

Nitro !


Uli mullaqet njehere mire ne karrike e shkruaj dicka qe te ngelet ketu nje kohe te gjate..
E di ate prallen qe per te mos humbur rrugen ato femijet ne pyll hodhen dromca buke..me shpres qe mbas atyre te gjenin rrugen e kthimit..mirpo zogjte i kishin ngrene therrimet e bukes e femijet ngelen vetem e i zuri nata e qanin o lele o lele o maaa aaaaa..
Shyqyr qe kalon aty pari xhaxhi Ariu e me celular therret Helikopeterin e vin i marrin kalamajte..qeveria..
Ty po ti cukisin gocat kto copzat qe leshon lart e posht me "shtylla ajri ne form brinjes"...lol.. e nuku ngeli gje per ne tjeret..
Bej nje tregim Tamëm..kur thone fieraket edhe qaje zananë..
Orientimet i ka dhene qendra...

Suksese...

[sonila77]

Hi Niti,bukur si gjithmone ti..

[Henri]

Nuk po ta jap konfirmimin, pfff! Ma harkon vetullen deri ne shemtim kur e sjell ndermend si fjale. Ditet e nxehta veshin cipen e verdhe per mua; shtrengimi i syve fort mbi imazhin e fundit te pa-perskuqur nga dielli, sikur te duan ta quajne perlën e tyre shpetimtare. E ke vene rè verdhesine e pjeshkes para perskuqjes? Para-rendesja e shperthimit eshte e verdha. Ajo njesia e pare qe prek ne zhytjen per ne amulline e pafund te tmerreve. Shtrengoji syte fort. Dhembet jane te vetmit qe mund te shquash nga rrotullimet qendrore te mases se rrumbullaket, pastaj syte; me dhjetra perngjasime sysh qe zevendesojne njeri tjetrin per çdo rrotullim te masës, ne po te njejten shpejtesi me harkun e plote. Pastaj ajo, mbartesja e syve dhe e dhembeve. Gjithmone e shfaqur ne te njejten kohe, atehere kur masa eshte vetem nje rrotullim larg te brendeshmes se fytyres tende. Nje spirale me teper dhe ti ngrihesh te kontrollosh shqisat e tua kundrejt dickaje qe te verdhen e ka thjesht nje ngjyre me shume ne spekter - reflektimit. E gjitha aty si me pare, po aq gjymtyre-tkurrese sa dje. Per mua mirazhet jane te verdha. E ky i mesipermi nuk eshte mirazh. Ky eshte shemtim i kullueshem i fytyres qe se ku me del ndonjehere ne te dendur para syve sikur do te me zevendesoje te kapshmen. Ne fund, atehere kur edhe pulitja e syve mund ta shperbeje, nuk degjoj asnje lloj tingulli. Vetem ndjesine se diku mes gjithe atij rrotullimi e ngerdheshjeje e kanosjeje ka leshuar nje piskame. Jashte kufirit te se pertypshmes se veshit...

[macia_blu]

nga vogelsirat?
vogelsirat?

[Fiori]

Valixhet nuk i ze me pluhuri si nje here e nje kohe. Tani kane vendin e tyre ne dhome, vishen zhvishen njesoj si une. Per festa, per pushime, per fundjave, per dite javesh, per nje mbasdite. Ka raste kur ulem ne krevat dhe thua se e ndjej peshperitjen e tyre, ardhjen ne jete. Rituali eshte jeta, mallengjimi, nje kujtim. Rituali eshte gjithcka qe vrasim ne dite si ato kur valixhet mbeshteten pas murit, eshte ai qe puthim kur jemi ne udhetim.
Treni nuk ka asgje te bukur, eshte i teri ne hekur, i ftohte, i piset, i larget, i zhurmshem. Treni eshte rituali i sotem. Treni flet, çaf-çuf!
"Te morri malli?!"
"E mban pak valixhen?!"
"Cfare bete gjate rruges?!"
"Caf-cuf"
"Je e lodhur?!"
....Treni vjell te vertetat, pjellat e ritualit, pjellat e nje stoli lekure. Floket e gjate dhe padurimin per te duruar, per te mos qene. Per te kerkuar ate qe kemi dhe qe nuk e duam. Per te folur dhe kujtuar, se jemi vetem. Me vetem se kurre, ne nje stacion treni, ku njerzit ecin duke u larguar.
Ana hidhet nen tren, kurse une mbi te - qesh - konsumoj dashurite, ne vend te racionit te bukes qe shitet ne vagonin e fundit.
"Perse vendose te martohesh" - vjen zeri!
Kuajt me shikojne...

[nitROSHI]

Per krishtlindje jam ne Korce.
Kush do te ma jape nje kafe aty.
Do jem ose te Hotel konti, ose tek kampi i punetoreve.
Ta shikojme sa mikprites jane Korcaret.