jetoj per cfare jetova
e adhuroj cdo gje qe jetova
sepse ishin ato qe i meritoja
jetova femirine boten e pa fajshme
jetova dhe diturin ku njihja te miren e te keqe
jetova castet e frikshme
kur zemra dridhej e coptohej
kur syri lotonte si lume
kur shpirti kerkonte qetesine
e cila ishte vdekja......
edhe ate e pash me sy.
jetova gezimin dhe castet kur me ndritnin syte
jetova lumturine me te vecant te jetes time
sa dhe kur e kisha prane
i thoja se me mungon shum.
i thoja me fal,me mfajton kjo qe je
por je aq e embel sa sme ngop kurr
e di qe me fjal nuk e pershkruaj dot
por zemra e jetoj me plot gezim e hare.
imagjino sa me mungon
tani qe un jetoj ne nje ishull te vetem
sa shpirti dot te plas nga malli per lumturine
por shpresa me mban akoma.
e pash endrren time duke futuruar
si engjell ne boten e pa fajshme
dhe e jetova me rrezet me te forta te diellit
e me driten e henes,e shkelqimin e yjeve
si dhe me lulezimin e aromen e paster te natyres.
e pash endren time,duke rene si shiu neper asfalt
sikur stuhite qe shkundin gjethet
qe era ste len ti kapesh kurr
sepse kurr nuk e din drejtimin e saj.
e pash mes resh te strukur e te dridhur
dhe un se ndihmoja dot ose ta mirja perseri
e pash endren time duke fluturuar
si serenatat dege n'dege
e kisha siguresen ne zemer por nuk e ndizja driten dot
epash endrren time duke ikur
si kur i pushon zemra njeriut kur vdes
qe nuk ringjallet me kurr
dhe un akoma jetoj per ate qe jetova
e vetmja gje qe me mban gjall akoma
je ti.....
dhe shpresa qe do te jetoj cfare jetova.
Krijoni Kontakt