Xhevahir Spahiu

[heret a vone]

DIL

Kur s'i qesh buza buzëqeshjes
Kur dhe vetmia zë vetmohet,
ti rri ngujuar brenda heshtjes,
po tjetërkush për ty ngujohet.

Je gjeth i degës hijerëndë,
Je dru i pyllit që nuk sos,.
Nga zëra njerzish rrafsh iu shembën,
Të moçmit mure Jerikosë.

Dikush për ty përbluan urinë,
Mos ndjejnë uri as zogjtë as ti.
Ti-një shushamë një suferinë-
Ngujuar brenda vetes rri.

Dil, sa pa rënë nata e gjatë,
sa pa të marrë Harrimi osh.
Në këtë botë të pamatë,
Të rrosh përkthehet: Të luftosh!

[heret a vone]

Klithma pa brigje

Asgjëkundi s'ju presin.
Vetëm zogjtë ju bëjnë shoqëri,
Dy-tri re të dëbuara prej erës
Nje varg lotësh pas jush lebetitet,
Lebetitja përlotet pas derës.

Ku po shkon?

As të gjallë
as të vdekur s'ju presin.
Endrra e juaj e parë drithëron
si një yll i pafat nëpër mjegull.

Klithin brigjet,
shpirtrat tuaj si shpendë të plagosur vërtiten.
Nga dhembja drejt dhembjes si dhembje shtëgtoni.

Ku po shkoni?

Ku shkoni?

[Brari]

Buzqeshje mes brigjesh

Xhevahir Spaho


Gjithkundi ju presin
Jo vetem zogjte por dhe njerzit
Re me shi te ngrohte vere
Ardhur prej nje Ere
Nje varg pa fund lule shqerre
Mbi supe ju bien
Hapni syte largoni hijen

Ku po shkoni
Ndaloni
Ju presin
Vec pak buzqeshje do mbesin
Nge grindjet e kota
Te vjetra sa bota

Endrrat
Mos i Flakni
Me uj i sperkatni
E lule do celin
Femijet ti mbledhin
E ne vajzat bel holla
Ne qafa u a varin
Si turisteve ne Ishujt Havai
Kurora miqesie
Aroma dashurie


Ku shkoni
Mos fleni
Ketu do na gjeni
Si zogj krahe shkruar
Qe degve gezuar
Pranveren e sjellin

Mes Brigjesh vem zemrat
E i lidhim shpresat
E i zgjidhim Endrrat
Ti marrin ererat
E mbi Token e lagur
Te lindin kenget
E era
Ti largoj Brengat


qashtu...



..........


lol

[shigjeta]

Art

Tek tingujt vdes
Tek ngjyrat cmendem
Tek fjala vdes cmendem permendem

***

Shihni endrra?- me pyeten dy buze qe s’i njoh.
Shoh, - u thashe, - po s’di ne me shohin ato.


Kendonte nje bilbil

Kendonte nje bilbil orfe mbi mua
Dhe pemet nuk e di a merrnin fryme
Korijeve kulmohej kenga krua
Pastaj u pre dhe prajti porsi bryme

Kendo bilbil, ne mos nen bisqe bliresh
Une vete po nis te vershelllej tani
Ne cast kumboi nje kor qiellor bilbilesh
C’u be me kenge time?
Nuk e di

(1985)

[lum lumi]

KOSOVARJA


Në hyrje të shekullit të njëzetë,
nxorën në bankë të akuzës
një malësore të thjeshtë.

Ajo pas hekurave të burgut kishte pyetur:
- Përse?
Ata i thanë:
-Sepse...
Ajo në gjyq:
-Përse?
Ata:
-Një herë ke thënë se...

Sy të habitur
Në sallën e tymtë,
- Përse? Jua them unë,-
tha ajo më në fund.

Dhe zbuloi veshjen e varfër të saj,
sikur të zbulonte një thesar:
jeleku i kuq,
xhubleta e zezë!

- Ja, për këto më dënoni,
ju të një toke tjetër!

Në sallë u shpalos
trupi i saj:
një flamur kuq e zi.

Dhe zemra në flamur
si shqiponjë lëvizi.
_________________( Xh. Spahiu)

[shigjeta]

Ferrparajsa

Pa pike pezmi vdes qysh neser
po fundja fatit pse t'ia prish
Pushtoma shpirtin, vere e vjeter,
me lidh me pranga perendish.

Shkelqen parajsa permatane,
s'ka ferr e terr e tmerr pa fre,
se nga te gjithe qe shkuan e vane
asnje s'u kthye prape mbi dhe

Por cfare merzie e perzishme
rrafshire e botes n'ameshim!
Pa pabesi te befasishme,
pa nje perplasje, nje tundim

M'u ndiz ne deje zjarr i pare,
me prush e afsh me perkedhel.
Nje mije demone ta heqin zvarre,
i zmbraps ky dufi yt rrebel!

Me yjet flet kur pret vetem
ne ferrparajsa gjithesish.
Plugoma shpirtin, vere e vjeter,
te thyej pranga perendish.

[Leila]

Dashuri e ndaluar

Leshoje drerin Artemide.
Harkoje harkun,shigjeten shigjetoje,
piken e lotit qe shket nga syri i drerit,
nese te ngushellon,qelloje.
Leshoje drerin Artemide.
Se dashuria ka uri,
dhe vjeshta,vjeshta e llahtarisur
ve kujensi te jete ne zi.
Shigjeta e nisur kurre s'kthehet pas
dhe mosha s'eshte gafore qe shkon praptas.
Klapite e lindjes te tmerrojne?
Rreshqit,rreshqit ne siperfaqen e jetes,
gjahtare e vetvetes.
Mbi koken tende rri mberthyernje cerdha gjysmehene,
nen driten e sajne kopsht te Luksemburgut,
pellumbat dashurohen gjersa cmenden.
Leshoje drerin Artremide
dhe mos e nis ate shigjete.
Sorkadhja veshur me te zeza,
kah mot pas blirit pret.

Eja te vdesim e dashur

Eja te vdesim, e dashur,
shpenzimet e varrimit i merr persiper shteti,
a s'e degjove ne TV si kryelajm?
Eja te vdesim, e dashur,
s'ka rendesi ne rron si rob a zot,
arkivoli eshte gati,
dy metra vend gjithashtu,
makine e funeralit,
kurora me lule artificiale: te kuqe, te bardha, blu.
Eja te vdesim, e dashur,
c'na duhet kjo jete,
e rendesishme eshte te vdesesh si zotni;
mbylle TV-ne,
te vdesim qysh tani.

Qen i rrahur

Ketu jam i huaj
ndonese dikur kam qene si i shtepise.
Midis dy stinesh, si midis gureve ka hyre tinezisht
nje shtrese akulli
qe mbyll si izolant cdo mirkuptim.
Ketu jam i huaj,
permasen qe s'e pata e djeshmja s'ma pranon;
ne rruge ka te tjera peme,
ne dhome qarkullojne te tjere zera,
permbi cati pellumbat jane te tjere,
nje re mbi krye me thote: je i huaj...
Te ulerish?
Eshte pak.
Atehere vjen platitja,
mbi balle ngulet hija si gur varri.
Me mire ik si qen i rrahur,
i rrahur nga vetvetja e dikurshme
qe nuk te njeh kush je.
Packa se dje ke qene si i shtepise,
i huaj, sot po iken nga ky dhe.

[shigjeta]

Babai

Naten
kur bota fle
dhe deti pertyp pendimin per marrezite e dites
kur pulebardhat ne skajet e kujteses klithin
dhe yjet – sy qe s’mbyllin sy –
ne heshtje zene e fiken
del nga shushama
dhe shalon nje kale
shkel mbi asgjene
dhe qaset ne rrethina

S’eshte Kostandini i vetem. Eshte babai.

Askush s’e sheh dhe nuk e njeh askush.

Lidh kalin ne nje gardh me rreze hene
shkund balten dhe avitet ne driatare
prane gjumit te femijeve
Zgjat doren, i mbulon me nje velenxe
se shohin endrra dhe endrrat mund te ftohen
Nje lemsh me brenga befas ia ze fytin
po kollen mban
femijet mund te zgjohen
Sikur te ngrihen e t’i kerkojne buke: ai
prej kohesh i ka harrruar perrallat

Si heshtje del
merr udhen drejt baneses qe nuk ia ze askush
me sy i flet Karontit, pa u ndjere
mos pikelloje te vdekurit e tjere
Ah, shpirti i tij ia mbushi zgavrat e qiellit
vec trupi eshte atje
ne preher te nje nate te nendheshme
……………e vetmja nate pa yje

Ulliri i rri
si nje qiri mbi krye

Vlore, 4 gusht 1994

[shigjeta]

Fati korb

Bie po gjumi s’me ze:
Dita gdhin apo s’gdhin me?

Nata nxin e ndjell fatkob
Korbi fat e fati korb

Ca me thonj e ca me kame
Hapet varri
Nen krrokame

Varr qe rron kur rrojtjen bren
Dites driten ia rremben

Bie po gjumi s’me ze:
Dita gdhin apo s’gdhin me?


Ora

Apartament i zakonshem. Kati i dyte
Udha e trenit.

Mbi parvaz;
Tik-taku i ores;
Mbi krevat
Tik-taku i zemres
Gjoksi yt i ngrohte, dallgezues,

Koka ime mbi te
Koka, koha, ora, zemra
Nje

C’rreh aty?
C’murmurit, c’gurgullon, c’oshetin?
Cila ere? Cili lume?

Ora, koha
Zemra, jeta
Koha tek zemra,
Jeta tek une

Ti, toke e lire
Ti liria ime e pushtuar
Nga dashuria
Kur s’te kisha,
Kujtoja se lulezoje ne ndonje planet tjeter
Te dua aq sa me duket
Sikur do te vdes neser

Mbi krevat
Tik-taku i zemres
Mbi parvaz
Tik-taku i ores

Udha e trenit.
Kati i dyte. Apartament i zakonshem

Nje molle u fik.
Permbytje mbi dhe

Ne varken e Noes a do te kete vend per ne?

(1972)

[shigjeta]

Agim Spahiut

Poetit dhe mikut

Pikellimin s’e ve dot ne gjume
Endrra e humbi qiellin pa skaj
Dora mbledh frute dhe syte pasione
Druret flakerojne ne blerime te vdekshme

Nje tjeter qiell endrre
Nje tjeter dhe zemre

Nata me kot ndreq catine e rrezuar
Ne c’vise vertitesh?

Me shkruaj.