Xhevahir Spahiu

[shigjeta]

Në pyje vjeshta ndezi zjarre

Në pyje vjeshta ndezi zjarre
në zemër zjarr më ndeze ti;
po diç gjëmoi lart në male
dhe nga gjëmimi rrodhi shi.

Dhe fryu një erë e dimri i bardhë
i shtriu krahët gjer tek ne;
u drodhën drurët, gjethet ranë
si copëra flakësh mbi xhade.

Të dy mbështetur pas një reje
Të dy, dy sy në gjithësi;
unë bie, ngrihem brenda teje
e brenda meje digjesh ti.

Sa vjen, dëbon vetminë e plogët
sa shkon, vetmia flet përçart;
për ne s’do thonë arkeologët
statuja që nuk patën fat.

Në pyje vjeshta ndezi zjarre
lejlekët nisi s’di se ku;
mbi hi do fryjë erë e marrë
kur të mos mbetet asnjë dru.

1967

[shigjeta]

Përkthimi i lumit

Rri dhe përkthej lumin.
Përkthim i vështirë
ky i ujërave.
Fjalë të rralla,
shprehje të ngurosura,
ritëm i tejkohëve.
Njëqind burime njëzëri
mitin e moçëm kallzonin.
Gjithë natën përktheva lumin.
Në mëngjes
përkthimi ishte zhdukur.

Skrapar, 1983

[shigjeta]

Pyetje e rrezikshme

Përtej dritares një qiell i heshtur.

Akuariumi i hënës
pa peshkun.

Pa tringëllima guaskash
që bishti pas qelqit i përplas
e ëndrrën ta lë pezull
............nëpër natën e artë.

Dy sy fëmije lodronin rreth tij
dhe në bebëz të syve një pyetje:

- Peshqit pse s'flasin?

Pyetje e rrezikshme. Përgjigje
enciklopeditë nuk japin.

1990

[shigjeta]

Do t'i kapërcej te gjitha

Ti hesht përballë meje,
pak të zgjas dorën dhe dorën tënde prek;
po se ç'ka diçka midis nesh
si humnerë.

Kjo arë me grurë si bukë e madhe, e pjekur?
Këta plepa hollakë që nesër bëhen letër?
Këto gra shamibardha nëpër diell me shatë?
Këta djem që shesin fishekoret me thana?
Kriporja si një rënie e papritur dëbore
në këtë verë të artë?

Nuk e di, nuk e di.

Do t'i kapërcej të gjitha
(edhe vetëveten)
e do të mbërrij tek ti.

[shigjeta]

Dita tronditet

Koka e bukur mbi Arushën e Madhe,
këmbët në gojën e një peshkaqeni në det;
buzët e vogla pinë qumësht të kaltër,
yje përtypin, si shegë.

Në ëndërr i ka të gjitha lodrat,
shalon makinat si kuajt, vë një tigër nën këmbë,
ha e pi për shtatë palë qejfe,
i bie botës pash më pash, pret të niset në hënë.

Mëngjesi vjen, Arushës s'i iket,
peshkaqeni s'tundet nga brigjet përposh.
Djali hap sytë, dita tronditet,
ëndrrës së tij s'di ç't'i thotë.

Uji i Ftohte, 24 korrik 1987

[shigjeta]

Pagjumësi diamantesh

Rrokaqiej të Çikagos,
ndërkryerje diamantesh të zinj.

Njeriu
ballëpërballë
Një Mijë e Një Netëve
një përrallë
të palindur
përpin.

Nata panterë
dashuri krejt e verbër
me agimin tundonjës kërleshet.

Hungëron.

Lind e vdes.

Pa vetveten.

Trupi fundemajë rrokaqiejve u ndizet,
- ulurima të parrokshme përçartjesh.

Njeriu s'di ç'të bëjë
me ty,
…….pagjumësi diamantesh.

[shigjeta]

Pranë burimit

poetit arbëresh Vorea Ujko

Kish ikur para pesëqind vjetësh,
pas pesëqind vjetësh erdhi përsëri.
Kërkoi burimin,
burimi ish aty,
Mijëra buzë kishin pirë,
mijëra shtëmba ishin thyer,
sa gishta kishin ngrirë,
sa sy përmbys kthyer.
Burimi ish aty:
Për sy të turbullt
ish bërë më i kthjellët,
ish bërë më i ftohtë
për buzët e etjes -
një sofër e xhamtë
për dreka krushqish
tek mbartin mbi kuaj
dasma nusesh.
Erdhi. Pas zërit të ujërave erdhi,
hoqi mënjanë një trumbë fletësh,
piu në buronjë
më një et pesëqind vjetësh,

Ishte poet.
Fis poetësh.

[sirena_adria]

Poeti Xhevahir Spahiu nderohet me titullin “ Gjergj Kastrioti-Skënderbeu ”

28 Shkurt, 2020


Presidenti i Shqipërisë, Ilir Meta, i ka akorduar titullin “Gjergj Kastrioti-Skënderbeu” poetit Xhevahir Spahiu, shkruan KultPlus.com

Ka qenë vet Spahiu i cili ka bërë publik këtë lajm teksa ka falënderuar atë dhe gjithë bashkëpunëtorët e tij që kanë qenë pranë tij në këtë ditë.

Titujt e tillë zakonisht jepen në raste kur personalitetet të ndryshme në sferat e tyre tregojnë suksese ashtu siç ka treguar ndër vite edhe Xhevahir Spahiu.

“Presidenti i Republikës, zoti Ilir Meta, më akordoi sot titullin “Gjergj Kastrioti-Skënderbeu”. E falënderoj Presidentin dhe gjithkënd prej miqve, shokëve, poetëve e artistëve që ishin pjesë e këtij gëzimi” , ka shkruar Spahiu në Facebook.


Kultplus.com

https://www.kultplus.com/lajme/poeti...ti-skenderbeu/