Xhevahir Spahiu

[Xhuxhumaku]

Xhevahir Spahiu, Poeti goditet nga një ishemi cerebrale

» Dërguar më: 01/04/2009 - 11:59

Admirina Peçi

Syzet janë aty mbi tavolinën e punës. Pak më andej, libra e shënime të shumta. Aty ulej çdo ditë para kompjuterit dhe shk ruante. "Punonte çdo ditë Xhevo..." Marjetës, (bashkëshortja e poetit të mirënjohur Xhevahir Spahiu), i dridhet zëri tek flet për të. Është e trishtuar, edhe pse jep idenë e një gruaje të fortë. Në vështrime i lëvrin çast pas çasti një dritë shprese. E sheh sërish aty, duke kryer punët e tij të zakonshme, ndërsa hedh romuze e i shoqëron batuat me lëvizjet energjike. Do të rikthehet sërish rendi i gjërave. Poeti dhe fjalët e tij, nxitimi për të takuar e ndihmuar miqtë dhe orët para kompjuterit...
Marjeta sapo është kthyer nga spitali pas shumë orëve përkujdesje. Prej pesë ditësh, ajo, dy djemtë e poetit, motra e tij e të afërm të tjerë, presin me ankth ndonjë shenjë përmirësimi. Që nga e premtja pasdite, kur poeti pësoi një goditje infarkti, në shtëpinë e tyre është fanitur qetësia. Djali i madh i poetit është mjek. Ai mundohet të na shpjegojë qartë diagnozën. "Diagnoza është ishemi cerebrale. Ka dy vatra në hemisferën e majtë të trurit. Njëra është ballore. Janë bërë ekzaminime të shumta dhe vatrat e ishemisë janë të gjëra. Po bëhen ekzaminime shtesë që të shihet edhe gjendja e enëve të gjakut në pjesën e qafës dhe të trurit. Nesër marrim një përgjigje më të saktë nga prof. Petrela, doktoreshë Jera Kruja dhe Mira Ratacolli. Pas përgjigjes do të shohim mbase edhe për ndryshim terapie".
Mësojmë se poeti ka pësuar dy goditje të njëpasnjëshme. Marjeta tregon se pasditen e të premtes, pas një ore gjumi ishte zgjuar dhe befas nuk kishte mundur të fliste. Ishin shenjat e para të sëmundjes. "Lajmëruam menjëherë djalin e mandej ambulancën. Pas rreth një ore pati një përmirësim dhe filloi sërish të fliste. Mori mjekimet e para, e ndërsa po mendonim se gjithçka mund të kalonte, rreth mesnatës ai pësoi goditjen e dytë. E shtruam direkt në spital. Por, këtë herë gjendja ishte më e rëndë. Nuk ka folur më që nga ajo kohë..."
Marjeta tregon se shumë miq e shokë të poetit mbërrijnë çdo çast të ditës e interesohen. Por, askush nuk mund ta takojë, kjo për shkak të gjendjes delikate emocionale e cila mund të ndikojë negativisht dhe mund ta përkeqësojë gjendjen e tij shëndetësore.
"I erdhi gjithçka e papritur. Kaq papritmas... Dhe, ai preket shumë. Për të fjala është e pazëvendësueshme. Dhe, ai tani s'mundet të shprehet. Kjo e trazon, i krijon emocione..." E pyesim Marjetën se me çfarë po merrej këto kohë poeti, dhe ajo tregon se i kishte përfunduar tashmë dy libra të rinj.
I zgjedhur anëtar i Akademisë së Shkencave që nga korriku i vitit të kaluar, angazhimeve të tij të gjithhershme i ishin shtuar edhe angazhimet që lidhen me Akademinë. Sigurisht, ishte i lumtur për titullin akademik dhe po punonte me gjithë forcat për librat e tij të rinj. "Përmbledhja poetike me titullin provizor 'Antologji poetike' tashmë është në Akademinë e Shkencave, gati për botim, dhe pritet të bjerë shumë shpejt në duart e lexuesve. Janë kryesisht krijime të reja, por ka ndër to edhe poezi të shkruara vite më parë të cilave ai iu është rikthyer. Bëhet fjalë për një vëllim me 100 faqe, i cili vjen pas botimit antologjik me dy vëllime 'Udha 1 dhe 2', botuar nga shtëpia botuese 'Ideart', me rastin e 60-vjetorit të lindjes", - thotë bashkëshortja e poetit, ndërsa shton se librin e dytë me poezi për fëmijë e kishte ende nëpër duar, dhe s'e kishte përfunduar. Gjurmë të këtyre punëve mund të hasësh gjithkund në shtëpinë e Xhevahir Spahiut. "Ai nuk rri kurrë. Edhe kur nuk merret me gjërat e tij, patjetër do të ketë nëpër duar librin e ndonjë miku për ta redaktuar apo thjesht edhe për t'i dhënë një mendim dikujt..." Sepse, një mendim prej tij iu vlen shumë miqve. Tashmë, gjithkush prej tyre shpreson që ai të përmirësohet e të kthehet sërish në punë, aty në tryezën përballë kompjuterit të tij dhe në takimet miqësore me biseda të gjata rreth librave.

gsh.

[shigjeta]

Me vjen keq qe lexoj nje lajm te tille. Eshte nje nder poetet me te mire te letersise shqiptare.


Vdekja e lotit

Buzë mjerimit
bota kalonte me një qeshje si të Zotit.

Unë po qaja
për vdekjen e lotit.

[riza2008]

Lajmi eshte teper i sakte dhe shume trondites.Poeti me zemer e guxim te madh.Me ka ardhur shum keq per kete lajm te hidhur.Zoti befte mbrekulli .

[[Perla]]

Entela Resuli | 03/05/2009

Miq e të afërm vizitojnë familjen Spahiu, pas kthimit të poetit nga Turqia. Si shkoi operacioni, çfarë parashikojnë mjekët për shëndetin e mjeshtrit të penës dhe mundësitë për rikthimin e të folurës. Fletë për Sh2-shin, Orges Spahiu

Trokasim në shtëpinë e Xhevahir Spahiut, një ditë pas kthimit nga Turqia. Pasi hapet dera, shohim se shtëpia është e mbushur me miq e të afërm, dëgjojmë urime për një shëndet më të mirë të poetit tonë të madh, ndërsa janë duke u përshëndetur me njëri-tjetrin e largohen. Spahiu është i ulur në divanin e dhomës së ndenjes, në apartamentin e tij të vogël, të ndodhur pranë "Shkollës së kuqe".

Mban hedhur supeve një xhaketë dhe në dorën e djathtë, një gotë me ujë. Na përshëndet ëmbël, me një shikim dashamirës dhe buzëqeshjes së tij i janë shtuar një palë mustaqe. Po ashtu, nuk ka ndryshuar asgjë nga çrregullsia e flokëve gjysmë të thinjur. Thellësia e syve të jep ndjesinë e një personi që sapo ka mbaruar një krijim të radhës poetik, e po shijon vargjet e krijuara.

Nuk i bëjmë fotografi për të mos e shqetësuar. Shpresojmë që shumë shpejt do ta shohim aktiv. Shpresat janë. Në shtëpi është vetëm djali, i cili i ka qëndruar pranë gjatë gjithë kohës dhe gruaja e Xhevahirit, që tashmë duhet të kujdesit 24 orë non stop për bashkëshortin.


Ndërhyrja e vështirë kirurgjikale, dhjetë ditë më parë, në një nga spitalet më të mira turke, ka nevojë për përkujdesje, pasi kura që ai merr është me orar dhe duhet dikush që ta ndihmojë. Ndërkohë që i biri shpjegon se si ka ecur shëndeti i të atit, ai dëgjon me vëmendje gjithçka dhe vetëm hesht. Hesht nga pamundësia për të thënë diçka. Sëmundja që ka kaluar nuk lejon që ai të flasë. Mjekët kanë dhënë shpresa për rikthimin e të folurit, pohon Orgesi, por kjo ka kohën e vet. Së pari, i nevojitet një muaj relaks total dhe qetësi absolute, më pas duhet të fillojnë ngacmimet nga mjekët që të shohim reagimin.


Në murin pas tij qëndron varur një tablo, në të cilën është pikturuar një shkëmb, ku përplasen dallgët e detit, ashtu do ta krahasonim edhe poetin Spahiu, një shkëmb që nuk e thyen dot sëmundja. Po ta pyesnim si do të donte të ishte në këto momente, nuk do të merrnim një përgjigje, por po e lëmë vetëm të imagjinojë, ndoshta në kafe me miqtë, duke rrëkëllyer ndonjë gotë raki rrushi, me krijimin e radhës në dorë. Në këto ditë të vështira, mjeshtri i penës ka pasur pas vetes miq e të dashur, të cilët në një mënyrë apo tjetër kanë uruar dhe mbështetur shërimin e tij. Ia vlen të përmendim shprehjen e një miku të Xhevos se, "Dielli i madh i optimizmit, lulesa e shkëlqyer e ndjenjave kombëtare që nervon krijimtarinë e Xhevahir Spahiut, do ta mposhtë sëmundjen dhe, ai, si Tomorri, të cilit i përkushtohet, do të mbijetojë për të rrezatuar si Dielli mbi Tomorr. Ndërsa vargu i fundit i krijuar për të nga Agim Doçi, i bën thirrje për rikthim:

Unë iki më tutje, të pi një kafe
Poeti i kombit, lëngon në Anadoll...
Pa kthemu or mik, mjaft vetëm na le
Të shkojmë të dy tok, në Baba Tomorr.

Të pjekim shelegun nën hije Perëndish
Të ngremë një dolli, për njerëzit që s'janë
Të pimë pak raki, me djathin e dhisë
Unë ec i trishtuar, në brengën Tiranë.


Zoti Orges, sapo jeni kthyer nga Turqia, së bashku me babanë tuaj, ku ai kreu një ndërhyrje kirurgjikale në zemër. Mund të na thoni nga se erdhi kjo gjendje e poetit xhevahir Spahiu?

Probleme me tensionin shkaktuan "isheminë" dhe gjithë këto anomali në shëndetin e babait. Kjo gjë mund t'u ndodhë të gjitha atyre që nuk janë nën kontrollin e vazhdueshëm të mjekëve, pasi sëmundje të tilla kanë nevojë për regjim strikt nga ana e çdokujt. Analizat e tij i kemi ndjekur vazhdimisht, ka pasur deri diku, yndyrë mbi normë, po jo shumë të lartë. Herë pas here kurohej me mjekim më shumë popullor nga ana e tij dhe me ndonjë aspirinë. Kohët e fundit kishte filluar një shëtitje në mëngjes nga liqeni, por që nuk zgjati shumë.


Si ndodhi ditën që u sëmur, kishte pasur shenjë më parë?

Mëngjesin e 29 marsit pati anomali me shëndetin, dhe unë mora neurologen në shtëpi, së bashku me infermieren. Neurologia na tha që do qetësi. I vendosëm serumin për të bërë të mundur uljen e tensionit. Më pas, kur ndodhi goditja e dytë e tensionit, në mesnatë, e dërguam direkt në spital. Se kur ndodh e para, prit të dytën, thonë mjekët. Kurse jashtë në klinikat e specializuara, bëhet ndërhyrja brenda 6 orësh, ndërhyjnë ata, direkt. Këtu tek ne është e pamundur. E dërguam në spitalin "Nënë Tereza", dhe aty u dha menjëherë ndihma nga mjekët. Skanerin e realizuam të nesërmen pasi u shtrua, bëmë dhe skanerin e enëve të gjakut, domethënë të gjitha analizat e nevojshme


Patët vështirësi për dërgimin e babait në spitalin e Turqisë?

Jo, nuk patëm vështirësi. U bë gati gjithçka pothuajse për dy-tri ditë. Pati një komunikim me Ministrinë e Shëndetësisë, ishte ajo që firmosi kontratën. Po ashtu, na ndihmoi shumë edhe Ministria e Mbrojtjes, e cila u vu vetë në lëvizje. Ne i falënderojmë të gjithë pa përjashtim, miqtë, të afërmit, veçanërisht dua të përmend kryetarin e Bashkisë, z. Edi Rama, po ashtu edhe Agim Doçin. Një meritë të veçantë kanë edhe mjekët turq.


Kur vendosët që të kryhej ndërhyrja kirurgjikale në Turqi?

Pas disa ditë qëndrimi, atje u krye edhe ndërhyrja kirurgjikale në spitalin gjerman-Alman Hastanesi (Universal Hospital Group) në Stamboll. Faza pas operacionit kaloi pa komplikacione. Ndërhyrja u krye nga Prof. dr. Ismail Jukseltan, i cili me duart e tij të arta shmangu rrezikun për jetën të babait tim. Që nga ai moment gjendja shëndetësore është në përmirësim dita-ditës.


Keni pasur kontakt me njerëzit dhe miqtë në Shqipëri gjatë kohës që keni qëndruar pranë babait tuaj, në Turqi?

Po, padiskutim, jo vetëm telefonat nga Shqipëria, por nga të gjithë dashamirësit e babait në të gjithë botën, deri në Amerikë.

Edhe tani që jemi kthyer në shtëpi, kemi marrë shumë urime dhe ka mjaft nga ata që duan të na vizitojnë, po ne me dashamirësi i kemi njoftuar që do të ishte më mirë të prisnin disa ditë, pasi babai ka nevojë për pushim e qetësi, sidomos në muajt e parë pas ndërhyrjes, pasi operacioni nuk ishte i lehtë.


Tani a ka nevojë më që të dërgohet Turqi dhe çfarë kanë thënë mjekët për përmirësimin e tij të mëtejshëm?

Tani të shohim se si do të shkojë kjo periudhë. Do konsultohemi me neurologun këtu dhe një kardiolog, dhe do të jetë nën kontrollin e vazhdueshëm të tyre. Të shohim ç'do të thonë ata, me mjekimin që kemi marrë me vete, me epikrizën që kemi.

Më pas do komunikojmë sërish me mjekët turq, se lidhjet i kemi, si nëpërmjet miqve po ashtu edhe nëpërmjet përkthyeses që qëndron atje në gatishmëri, zonjës Teuta Turku, e cila ka lidhje direkte me mjekët.

Se si do shkojë më tej, ne kemi shumë shpresa, pasi ai ka përmirësim si në lidhje me lëvizjen e anësive, dorës dhe këmbës së djathtë, ashtu dhe në lidhje me të folurën. Gjithsesi, për sa i përket të folurës së tij, do duhet një kohë e caktuar rehabilitimi. (Fjalët kanë filluar rrjedhën e tyre. Shpresojmë të vazhdojë me këto ritme).

Kush i mbuloi shpenzimet e dërgimit të kurimit të babait tuaj jashtë vendit?

Nga miqtë tanë, z.Fidel Ylli dhe nëpërmjet Bashkisë së Tiranës, të cilët menjëherë u organizuan dhe u vunë në lëvizje për gjithçka nga ana monetare. Këta e siguruan mbulimin e shpenzimeve, gjë që na ndihmoi shumë.

Mirënjohja e familjes Spahiu!
"..Në emër dhe të familjes, falënderoj thellësisht nga zemra miqtë e të afërm të babait dhe familjes që bënë të mundur dërgimin për kurim jashtë vendit, mjekët në spitalin e Tiranës, që i shërbyen me zell maksimal babait, përkushtimin e strukturave të shtetit, që treguan interesim të madh për gjendjen shëndetësore të tij, si Ministrinë e Shëndetësisë, Ministrinë e Mbrojtjes, Presidentit të Republikës, personelin e këtyre strukturave e shumë e shumë miq, shokë e bashkëkombës të tjerë brenda dhe jashtë vendit, që gjithashtu treguan një solidaritet qytetar të pashembullt.
Faleminderit dhe përshëndetje zemre të gjithëve!"

[shigjeta]

Ëndrra

del nga mali
me një befje të pritshme
nis e flet
paragjuhën e (pa)perëndishme;
hënë e ngrënë
e pangrënë
thyen zezonën e natës
e na bën të përhënur
në pasqyrën e përthyer
pikturon
pikëllimin tonë të nëmur;
thellë bluve ujore
valëzojnë
e vallzojnë
pasionet,
përqafohen
ububu si tërbohen
peshqit;
përvëlimi
si yti
si imi
dash hënor i kopesë;
me një xixë në bebëz murosur
me fytyrën si vjeshtë e vrerosur
se -
ajmé!
qëkursé
mbi të
shkeli këmba
sosi etja për larg
sosi ëndja;
kur mënon
lot kullon
buzë humnerës së reve
mbledhim drudhëzat ë saj:
bisqe yjesh
thërrime,
e sajojmë të plotë
ne fatlumët
fatkobët
ne, de, ne, të paplotët
kokëdritët
kokëmishët
e tokës;
sonte s'duket
kemi punë me malin
ulu mal
ulu mal të dalë hëna
ajo, de, çerdheargjënda
varur pemës së vjelë të qiellit
me muzikë përbrenda:
hyjnë zogj
dalin ëndrra'
rreth e rrotull po lehin
le të lehin
mali ulet a s'ulet
hëna duket a s'duket,
loja luhet bukuria (për)soset;
dielli ndahet më dysh
i jep zë
dritë sysh;
s'e besoni
zanafilla nuk njeh smirëzime
çlodhu pak
çlodhu shumë
përgjithonë zemra ime.

Tiranë 2000

[Kryqi i Paqes]

Uroj gjithe te mirat per Z.Spahiu.
Poezite me kthyen ne Shqiperi per pak.
Flm!

[shigjeta]

Ylli i këngës

Unë e di ku e kanë folenë dallëndyshet,
unë e di: hapi i parë me hapin e mbramë shkrihet
dhe loti i kthimit tek loti i nisjes bie.

Mali im nuk është mal, po zmadhim i zemrës sime,
toka ime s'quhet tokë, po nënë, nënë e dhimbshme
dhe kali i botës shpesh kali i vdekjes thirret.

Atdheu im është ky ajër si qelq,
lumi i rrëmbyer që brenda trupit më rrjedh.

Me harkun tim i bie harpës së pemëve,
guri, prej këngës sime magjepset.

Sheh në sy shtatë mrekullitë
............dhe shtatë shëmtitë e botëve, -
kënga dhe ylli i kengës.

Kurora prek yjet,
me sekretin tek rrënjët.

[HELEN OF TROY]

Poeti Xhevahir Spahiu ka festuar dje paradite 65-vjetorin e lindjes në një aktivitet të organizuar nga Ministria e Kulturës në sallën e Akademisë së Shkencave. Për herë të parë pas sëmundjes së një viti më parë, ai shfaqet në publik. E vetmja fjalë e poetit ishte “Faleminderit...!”

Prej foltores, aktori Bujar Asqeriu interpreton poezitë e Xhevahir Spahiut. Herë me ton të lehtë, herë ledhatar, herë të zemëruar e herë të rebeluar dhe të dashuruar ai i vjen pas vargjeve të poetit. Në rreshtin e parë, e ulur këmbëkryq përtokë, një vogëlushe rreth gjashtë vjeç vështron fotografitë e gjyshit të saj. Ia ka rrëmbyer prej duarve atë dhuratë të miqve të shoqatës “Tomori” e në të njëjtën kohë lëkundet e kërcen nën ritmin e fjalëve të thurura prej tij. Ngre kokën dhe i thërret: “Gjysh, o gjysh...” dhe ia bën me dorë. E vogla kërkon vëmendjen e flokëthinjurit në sallën e mbushur plot me intelektualë, njerëz të letrave, miq, kolegë, gazetarë, të afërm e dashamirës, të cilët i ka mbledhur bashkë 65-vjetori i lindjes së Xhevahirit poet. Dhe ai, Xhevahir Spahiu, energjiku, njeriu i fjalës, i qeshuri dhe zhurmëmadhi u tha: “Faleminderit! Faleminderit!” dhe heshti. Tentoi të thoshte dy fjalë më shumë, por sëmundja përzier me emocionet e bëri këtë shfaqje të tij publike, thjesht fizike. Poeti për herë të parë nuk foli gjatë. Por buzëqeshja e shoqëronte ngado, me gjithë sytë e mendueshëm që diç më shumë shprehnin. “Shëndet e jetë të gjatë!”, ky urim vinte më i shpeshtë nga goja e të gjithë atyre që afroheshin për ta përgëzuar, sepse më në fund pas sëmundjes së rëndë që e goditi plot një vit më parë e pas ndonjë dalje sporadike në publik, e ndonjë kafeje mes miqsh në të përhershmen kafe “Evropa”, poeti i madh është përballur me kamerat, me kureshtjen e mediave dhe me interesimin e të gjithëve. Në pamundësi për të qenë i pranishëm për ta uruar e përqafuar mikun e tij, poeti Dritëro Agolli i ka dërguar një letër. “Të uroj nga zemra 65–vjetorin e lindjes. Fillimi i 66-vjetorit të jetë një rilindje moshe edhe në krijimtarinë tënde aq vlerëmadhe, me idetë dhe temat e tua të ndritura lart me metaforën tënde të natyrshme, që nuk është rritur në sera të librave, apo në qymezet e këndes-poetëve, por në mendjen dhe ndjenjën tënde në aleancë me shoqërinë dhe natyrën. Poezia jote rron dhe do të rrojë”, shkruan ai. Dhe Xhevahiri vjen në këtë 65-vjetor, si poeti që sipas akademikut Myzafer Korkuti, hapi një epokë të re në poezinë moderne shqiptare, apo siç Jorgo Bulo e quajti, si një prej ikonave të saj. “Ai është poeti që ka lëvruar fjalën shqipe dhe i është falur kultit të saj. Është poeti që krijoi poezinë e shpirtit të lirë njerëzor, poeti që i përket çetës së rebeluar të poetëve”, vijon Bulo, duke iu drejtuar Xhevahirit se krijimtaria e tij duhet të vijojë rrugën, “sepse i ke ende borxhe fjalës”. Për studiuesin Shaban Sinani kjo ditëlindje e poetit është një ngjarje e gëzueshme për të gjithë letërsinë shqipe, për lexuesit e studiuesit e saj; për kulturën shqiptare dhe dashamirësit e saj kudo që ajo krijohet, trashëgohet dhe zbut e qytetëron njeriun shqiptar. “Xhevahir Spahiu iu largua kësaj tradite dhe hapi udhën e vet të poezisë pa madhështi dhe heroizëm historik, të poezisë që kishte në qendrën e vet njeriun: nënën, motrën, të dashurën, mikun, Nolin, Çabejin apo qytetarin pa emër. Nuk ka në poezinë e Xhevahirit qytete të përfytyruar, ardhmëni postindustriale, antena, trena të shpejtë, kibernetikë, urbanizim të qëllimshëm, teknologji të frikshme për vetë fatin e poezisë. Dallimin kryeneç që bëri Xhevahir Spahiu me paraardhësit e tij hijerëndë mund ta vërejë edhe lexuesi i përditshëm, prej fjalorit poetik apo fjalëve çelësa”, thotë në fjalën e tij Sinani. Sipas tij, Xhevahir Spahiu dhe bashkë me të edhe Frederik Rreshpja dhe të tjerë, dalluan prej një brezi të mëparshëm poetësh edhe në një mënyrë tjetër: jo duke iu varur dikujt prej hierarkisë së mëparshme, por duke mbështetur dhe lartësuar ata të rinj poetë që donin t’i dorëzoheshin urdhrit të shenjtë të poezisë, por shtigjet i shihnin të mbyllura. Ai vijon më tej duke thënë se të vetmet “aleanca” të Xhevahir Spahiut qenë ato me më të ngratët e më të papërkrahurit prej çetës së re të krijuesve; shpesh dhe me më problematikët e më shqetësuesit prej tyre. “Xhevahir Spahiu është një prej poetëve që ka për të qenë gjithnjë një referencë si ai që e nderoi deri në madhështim vlerën e fjalës. Në dy periudha, të dyja inkurajuese të një omnigrafie përmbytëse dhe të shumë manive të tjera të lidhura me fjalën e shkruar e të folur, të lirën dhe të ndaluarën, ai është më i kursyeri dhe më mirëbesuesi në fuqinë e fjalës. Në një kuptim të tillë, Xhevahiri ishte dhe është një idealist, sepse ka dashur dhe do t’i ndryshojë gjërat me fuqinë e ndikimit të mendimit dhe jo të veprimit, sikurse është zakon ndër shqiptarët. Kohë të artë për idealizmin nuk ka pasur ndonjëherë. Sidomos kur zëdhënësi “vjen i bardhë” në kohëra komisarësh e në kohëra të mëvonshme të lojës me lirinë. Shumë interesante është të vërehet se poezia e Xhevahir Spahiut e vazhdon vetveten përmbi cakun që ndan dy periudhat historike-politike pa ndonjë sforcim, pa ndonjë shtrëngim, gati-gati me pandjeshmëri ndaj asaj që kishte ndodhur. Ishte dhe mbeti njeriu në poezinë e tij. Ardhtë i bardhë Xhevahir Spahiu dhe për njëqind vjet të tjera!”, e përfundon fjalën e tij Shaban Sinani. Ndërsa për zëvendësministren e Kulturës, Suzana Turkun, ky poet i madh i letërsisë shqipe, që i ka kaluar kufijtë e vendit të tij, ka sakrifikuar jetën dhe qetësinë e tij për të thënë të vërtetë. “Ti e do shumë Shqipërinë dhe shqiptarët. Ajo që ke krijuar u përket atyre, kudo që ndodhen”, i drejtohet ajo poetit. Gjatë aktivitetit të organizuar me këtë rast, veç dhuratave e luleve për Xhevahir Spahiun, interpretoi një këngë popullore grupi i Skraparit, teksti i së cilës ishte shkruar nga vetë poeti, si dhe u shfaq edhe një dokumentar i titulluar “Magjia perse për princin e poezisë shqipe”. Xhevahir Spahiu lindi në Malind të Skraparit më 1 mars të vitit 1945. Aktiviteti në nder të tij u organizua nga Ministria e Turizmit, Kulturës, Rinisë dhe Sporteve dhe Akademia e Shkencave të Shqipërisë.
GAZETA SHQIP

[Besoja]

U ndjeva i emocionuar në atë datëlindje të POETIT!
Faleminderit patriote që na i sjell këto festa të bukura këtu në forum!

[HELEN OF TROY]

U ndjeva i emocionuar në atë datëlindje të POETIT!
Faleminderit patriote që na i sjell këto festa të bukura këtu në forum!

Beso si mund te mos ndjehemi te emocionuar per Xhevahir Spahiun
Faleminderit duhet ti thuhet atij nga te gjithe ne..
TE PERSHENDES PATRIOT...