Shtrirja e Islamit tek shqiptaret ne ditet tona

[Klevis2000]

Te thashe qe sme bickon dot gjarperi mua po ti se beson.


Nese une do te vi ne shtepi te perdhunoj motren tende gruan tende do te marr pasurine i dashur do me kthesh "faqen" tjeter.Absolutisht jo sepse do te hakmerresh ndaj atij qe te ben padrejtesi.
Po keshtu sic e shikon dhe Xhorxh Bushi po ia kthen sot faqen botes.
Gjarperi ishte fabula qe ti re brenda lol te mbajte jotja tani lollllll

"Kur te thuash ti rrush lala jot ka ngrene nje kile"

[goni1984]

Zoti (AHMEND) this is the most unreal bull sh!t i ever heard!! feja e shqiptari eshte SHQIPTARIA. dhe mos na cani koken me kisha dhe xhamia ju njerz te shpyfur se gjoja jeni njerz te zotit por jeni per pushkatim me gjithe PRIFTE dhe HOXHALLARE ju duhet me u vrare te gjithve.

[*DJ-ALDO*]

Postuar më parë nga klevis2000
Te thashe qe sme bickon dot gjarperi mua po ti se beson.


Nese une do te vi ne shtepi te perdhunoj motren tende gruan tende do te marr pasurine i dashur do me kthesh "faqen" tjeter.Absolutisht jo sepse do te hakmerresh ndaj atij qe te ben padrejtesi.
Po keshtu sic e shikon dhe Xhorxh Bushi po ia kthen sot faqen botes.
Gjarperi ishte fabula qe ti re brenda lol te mbajte jotja tani lollllll

"Kur te thuash ti rrush lala jot ka ngrene nje kile"

Gjarpëri vërtet ty nuk të kafshon se ka folenë te ty.Mendohu se ku e ka.

Në rast se ti do vish në shtëpinë time(sepse unë nuk fus ARABË ne shtëpi) dhe do duash të bësh ato që the,do IKISH i shqyer dhe i përdhunuar jo vetëm sexualisht por edhe mendërisht.

Batutat e mëposhtëme i ke të vjedhura dhe të vjetra shumë si vetë mendimet e tua.
Bye KLEVIS(EMER KRISTIAN)

[Klevis2000]

A është përhapur Islami me forcë?

Jo rrallë është shkruar rreth përhapjes së Islamit në botë, dhe natyrisht shumë orientalistë, mbase edhe të tjerë, në vazhdimësi kanë pandehur se ai është përhapur falë përdorimit të forcës (lexo: shpatës). Një propagandë e tillë dhe akuza kësofarëshe ata i bëjnë për shkak të mosdallimit në mes çlirimeve islame (fetuhut-islamije) dhe përhapjes së Islamit.

Dihet mirëfilli se muslimanët nuk e kanë përdorur shpatën përveçse për ta mbrojtur mesazhin që ia zbriti All-llahu të Dërguarit të Tij.

Kur Islami u stabilizua në Gadishullin Arab, nuk synonte përhapjen e fesë me forcë, por kishte (në plan të parë) nënshtrimin e pushtetarëve zullumqarë dhe të shpëtonte njerëzimin nga ajo që kishin pësuar nga tiranët. Prandaj muslimanët me çlirimet e tyre nuk e detyronin askënd të hynte në Islam, nuk vrisnin asnjë fëmijë, nuk maltretonin asnjë grua a plakë. Çlirimet Islame nuk ishin për shndërrimin e jomuslimanëve në muslimanë, por për zgjerimin e hapësirës së sovranitetitit islam, që është sovranitet i All-llahut për vendosjen e drejtësisë në mbarë botën.

Mënyra e ftesës në Islam ka qenë larg nga gjakderdhja dhe përdorimi i shpatës. Rruga e përhapjes së fesë mbështetet mbi faktin se vetë fuqia e ftesës së vazhdueshme në Islam është më e fortë se fuqia e shpatës, All-llahu i Lartësuar thotë: “Nuk ka dhunë në fe”[1] kurse në një ajet tjetër thotë: “Thirr (Muhamed) në rrugën e Zotit tënd me urtësi dhe këshilla të mira, dhe polemizo në mënyrë më të mirë. Vërtet Zoti yt e di më së miri kush e ka devijuar rrugën e Tij dhe për ata që janë udhëzuar”.[2]

Dhe thotë: “Thuaju atyre të cilëve u është dhënë Libri, po edhe analfabetëve: a e keni pranuar Islamin? Nëse e kanë pranuar, e kanë gjetur rrugën, e nëse e refuzojnë, për ty është obligim t’i lajmërosh, All-llahu i sheh robërit e vet (dhe e di se ç‘bëjnë)[3].

Kjo është esenca e thirrjes Islame, e gjithë kjo është paqe, liri dhe zgjidhje, pa detyrim e pa dhunë. Nga të vërtetat historike të besueshme, konfirmohet se të krishterët arabë mbetën në fenë e tyre me të drejta të plota qytetare dhe se Omer ibnul-Hatabi nuk bënte kurrfarë dallimi ndërmjet studentëve krishterë dhe muslimanë, gjithashtu është e njohur se të krishterët e Shamit kishin kërkuar ndihmë nga ushtarët islam që t’i qëronin hesapet me tiranët romakë, dhe që të përhapej drejtësia ndërmjet tyre. Kur’ani e ka bërë obligim drejtësinë ndërmjet njerëzve, pa marrë parasysh se kush cilës fe i takon. Islami jomyslimanët i ka ngarkuar me xhizje[4], me qëllim të mbrojtjes së tyre, dhe në të njëjtën kohë u lejohej ndërtimi i simboleve të tyre fetare.

Kështu ishte dhe gjendja e koptëve në Egjipt, që ishin të ndjekur nga romakët, prandaj ata arabët i pritën si çlirues. Tomas Arnoldi e përshkruan gjendjen e tyre kështu: “Disa prej tyre maltretoheshin e pastaj hidheshin, shumë prej tyre u bashkoheshin patrikëve të tyre në internim që të shpëtojnë nga ndjekjet e tyre. Me këtë rast po përmend ngjarjen e Patrikut Benjamin, i cili ishte i ndjekur nga romakët në internim për plot 13 vjet. Amr ibn Asi, kur e çliroi kështjellën “Babilon”, në marrëveshje me koptët u zotua se ka për t’i mbrojtur kishat e tyre. Pastaj, kishte amnistuar patrikun e lartpërmendur dhe e kishte kthyer atë në postin që e kishte më parë.

Amri kishte urdhëruar që t’i bëhej një pritje e mirë Benjaminit, kur të kthehej në Aleksandri. Me të arritur atje, ai mbajti një fjalim të rëndësishëm për ithtarët e tij, me të cilin propozonte gjëra që i pa të nevojshme për ta ruajtur kishën. Ato propozime i pranoi Amr ibn Asi – komandant i ushtrisë që çliroi Egjiptin dhe i dha pushtet të plotë mbi koptët dhe administrimin e kishës.

Pas ardhjes në Aleksandri, patriku Benjamin thanë se atë liri e drejtësi e kishte ëndërruar, dhe ajo u bë realitet i vërtetë pas largimit të zullumqarëve romakë.[5]

Romako-bizantinët okupuan Egjiptin në vitin 30 para e.r. dhe Augustin Kajseri e bëri atë vendburim për furnizimin e Romës për nevojat që kishte ajo. Kështu ua mbylli dyert e posteve të larta, dhe ua shtoi tagrat, sa të mos i përballonin në asnjë mënyrë. Egjiptasit u paguanin romakëve tagra për kokë të njeriut, për tokë, për bagëti, për tregti, për ndërtimin e anijeve etj. Sipas historianit perëndimor, Milne, këto tagra nuk ishin vetëm për të gjallët, po edhe për të vdekurit, ngase egjiptasëve nuk u lejohej t’i varrosnin të vdekurit pa paguar një taksë.[6] Dhe një numër i madh i tyre fshihnin besimin e vërtetë, paraqiteshin se pranonin vendimet e kishës. Çlirimi i Egjiptit nga muslimanët i nxori koptët në një jetë të lirë fetare që nuk e kishin gëzuar për shekuj. Amr Ibni Asi i la të lirë me kusht që të paguanin xhizjen, dhe u lejoi ndërtimin e faltoreve të tyre.

Perandori Justinian kishte vrarë dyqind mijë koptë ortodoksë të Aleksandrisë[7], dhe ata lirinë e plotë e gjetën nën hijen e Islamit.

Në lidhje me hyrjen e të krishterëve në Islam pa presion ose dhunë, ja se ç‘thotë letra e patrikut Nastur Isho Iabh III që ia dërgoi Matran Semanit, kryepeshkopi i Farisit. Pasi shpreh brengosjen e tij për konvertimin e shumë të krishterëve persianë në Islam: “Vërtet arabëve Allahu u dha pushtetin e dynjasë, sikur po e shihni edhe ju dhe po e dini këtë realitet. Megjithatë, ata nuk e luftojnë besimin e krishterë, por, përkundrazi, sillen mirë me fenë tonë, i nderojnë priftërinjtë tanë, kanë konsideratë ndaj kishave dhe shtëpive që janë pronë e kishave. Atëherë, pse e kanë lënë besimin e tyre populli i Mervit. Përkundrazi ata (arabët) u janë zotuar atyre të mbesin në atë që janë të sigurt (për veten dhe pronën e tyre), duke e ndarë një pjesë të tregtisë për shtetin.[8]

Islami respektoi jo vetëm besimin e tyre, por pushtetarët myslimanë i respektuan si të krishterët ashtu edhe çifutët. Andaj, atyre u dhanë pozita të rëndësishme si në shtetin Abasit në Bagdad, në shtetin Fatimit në Egjipt dhe në shtetin islam në Endelus (Spanjë). Një shembull në histori është edhe ai i Saladuddin Ejubit, i cili udhëhoqi luftërat kundër kryqëzatave. Ai kur doli fitues, nuk u hakmor për masakrat e papara që kishin bërë ata me të hyrë në Jerusalem.

Shembulli tjetër është kur Ebu Ubejd ibn Xherrahu e rrethoi Ilijan (Jerusalemin), siç e quanin romakët. Ata u dorëzuan, por kërkuan nga komandanti i ushtrisë myslimane që çelësat e qytetit t’ia dorëzonin vetëm kalifit musliman, Omerit r.a. i cili erdhi nga Medina në Jerusalem. Ai u takua me patrikun romak, dhe nënshkruan marrëveshjen e njohur të paqes, me të cilën kalifi Omer r.a. popullit të Jerusalemit i jepte të drejta të plota qytetare, i garantonte siguri për pasurinë dhe për objektet fetare.

Marrëveshjen në mes Omerit r.a. dhe popullit të Jerusalemit po e japim tekstualisht:

“Bismil-lahi-rrahmani-rrahim.

Këto janë të drejtat që i jep kalifi Omeri r.a. popullit Ilias (Jerusalemit) – siguri personale, fetare dhe të pronësore. Objektet fetare – kishat nuk mund të shndërrohen në shtëpi banimi dhe as të rrënohen kurrsesi; nuk do të ketë urrejtje fetare dhe nuk do të dëmtohet asnjë pjesëtar i fesë joislame. Me kërkesën e patrikut qenë marrë vesh që në Jerusalem të mos banonte edhe mëtej asnjë hebre dhe që populli i Jerusalemit t’i paguante shtetit Islam xhizje njësoj si qytetet e tjera të Shamit e të Palestinës. Romakët e ardhur dhe huliganët do të dilnin nga qyteti. Ata që dalin, e kanë të sigurt jetën dhe pasurinë e tyre të luajtshme. Gjithashtu, me ta mund të shkojë kushdo që do të dëshirojë edhe nga të krishterët vendës. Cili do që do të rrijë aty, mund të kthehet në pronën e vet dhe atij nuk do t’i merrej asgjë prej tatimit përderisa të punojë tokën.

Të drejtat qytetare do të jenë të barabarta me të myslimanëve. Ato që përmban kjo marrëveshje, janë në pajtim me dispozitat e Kur’anit dhe me hadithet e Muhamedit a.s. Dëshmitarë të marrëveshjes: Halid Ibni Velid, Abdurrahman ibni Avfi dhe Muavi Ibn Ebi Sufjan.[9]

Janë këto vetëm disa nga shumë fakte e argumente të cilat konfirmojnë se Islami është përhapur falë vetë besimit, i cili ishte tërheqës dhe dritë reflektuese. Prandaj në Islam kanë hyrë grupe njerëzish nga dëshira, bindja dhe besimi. Ka pasur edhe ndonjë individë që ka bërë keqpërdorime, duke u përpjekur t’i fus jomuslimanët në Islam me forcë, po ata merrnin dënimin e merituar nga pushtetarët muslimanë. Një udhëpërshkrues tregon se në një udhëtim të tij në Persi, diku në gjysmë e parë të shekullit XV e.r., kishte dëgjuar se ç‘kishte ndodhur ato ditë. Një ermen i krishterë ishte ulur një ditë në hanin e tij. Tek ai hyri një dervish, i cili insistoi që i krishteri të kalonte nga Krishterimi në Islam. Tregtari i krishterë u mundua ta largonte atë në mënyrë të qetë, duke i dhënë një lëmoshë dhe i shfaqi kundërshtimin që ta ndërronte fenë e tij. Por dervishi e refuzoi lëmoshën dhe bëri presion ndaj tregtarit që të kalonte në Islam. Tregtari nguli këmbë në qëndrimin e tij, e dervishi e grabiti një shpatë nga një njeri dhe i ra atij në kokë me shumë fuqi dhe tregtari vdiq. Pastaj dervishi mori ikën. Kryetari i qytetit, posa e dëgjoi lajmin, u zemërua për së tepërmi dhe dha urdhër të kapej dervishi dhe ai u kap nga organet gjegjëse. Kur e sollën para tij, kryetari i ra me shpatë, e mbyti dervishin dhe urdhëroi që kufoma e tij të hidhej për qentë e vazhdoi duke thënë: Feja e Muhamedit a.s. nuk përhapet në këtë mënyrë. Pastaj e thirri djalin e tregtarit, i shprehu ngushëllimet më të sinqerta me fjalë të mira.[10]

Rastet e detyrimit të jomuslimanëve që të përqafonin Islamin me presion, janë të pakta,të rralla, dhe mud të jenë individuale (kurrsesi institucionale). Po të shikojmë fetë e tjera, shihet se detyrimi që të përqafonin sidomos fenë e krishterë qe bërë në mënyrë institucionale. P.sh. Sharl Leman - mbret i Francës i detyronte të gjithë ata që nuk ishin të krishterë me anë të shpatës të pranonin Krishterimin. Pastaj, Olafi – mbreti i Norvegjisë i ekzekutonte të gjithë ata që refuzonin të hynin në fenë e Krishtit nga banorët vikanë (pjesa jugore e Norvegjisë), ose ua këpuste këmbët dhe duart. Gjithashtu, atje ishte një grup ekstrem që përhapnin Krishterimin me forcë, të cilët e quanin veten “vëllezërit e shpatës”.

Ata që pohojnë se Islami është përhapur me shpatë, janë plotësisht gabim, ngase feja që përhapjen e saj e mbështet në shpatë, konsiderohet fe e dobët, e Islami nuk është e tillë. Argumenti më i mirë për këtë është se në disa raste kur sunduesit jomuslimanë të vendeve islame, e përqafonin Islamin sidomos pasi e lexonin dhe kuptonin Kur’anin.

Selxhukët ishin idhujtarë, pushtuan viset përtej lumit Xhejhun dhe erdhën deri në Irak, duke u zgjeruar dalngadalë derisa i pushtuan shumicën e tokave islame. Këta idhujtarë ngadhënjyes, nuk vonoi shumë, e feja islame me paqen dhe tolerancën e saj, i shtyri ta përqafonin atë dhe u bënë sulltanë të myslimanëve.

Kush kishte besuar se tatarët, të cilët kishin derdhur gjak të muslimanëve më shumë se kushdo para tyre, një ditë të përqafonin Islamin? Ibn Ethiri i cilëson ata si njerëzit më antipatikë që bënë punët më të neveritshme dhe kriminale. Përveç gjakderdhjes së muslimanëve të pafajshëm, ata bënë edhe veprime jonjerëzore, si p.sh. xhamitë e Buharasë i bënë ahure kuajsh, Mus’hafet i shqyen kudo i gjetën, xhamitë në Samarkand dhe Belh i rrënuan tërësisht: “Me vite të tëra u bisedua për krimet që i bënë. Po të thoshte ndokush se që kur e ka krijuar All-llahu i Lartësuar Ademin e deri më tash muslimanët nuk janë sprovuar si kësaj here, do të ishte e vërtetë” – pohon Ibni Ethiri.[11]

Kush do të besonte se këto egërsira do të hynin në Islam e të bëheshin të dëgjueshëm e të nënshtruar (ndaj urdhrave të All-llahut). Edhe disa kryqëtarë të cilët erdhën nga Evropa për t’i luftuar myslimanët, me dëshirë dhe me zgjedhje të lirë personale pranuan fenë islame. Ushtria kryqëtare ishte duke kaluar Azinë e Vogël në rrugë për në “Bejtulmakdes” (Jerusalem), të cilët i spiunoi një grek nga bijtë e fesë së tyre duke i lajmëruar turqit muslimanë për pozitat e tyre. E turqit muslimanë i shpartalluan keq, ndërsa ata që shpëtuan prej tyre ishin të plagosur e në gjendje kritike, ose të sëmurë dhe të uritur. Mirëpo, muslimanët e treguan veten si muslimanë të mirëfilltë, i ushqyen me ushqime të ushtrisë së tyre, i shëruan të plagosurit dhe të sëmurët. Përveç asaj, disa muslimanë blenë monedha franceze nga grekët dhe ua dhanë me bujari të pashoqe që të ktheheshin ata në vendet e tyre. Këta kryqëtarë që i shpëtuan vdekjes nga uria në saje të sjelljeve të muslimanëve, bënë një krahasim ndërmjet sjelljeve të ulëta të grekëve që ishin të një feje dhe sjelljeve bujare të muslimanëve, kështu që shumica e tyre hynë në fenë islame. Numri i kryqtarëve që përqafuan Islamin ishte mbi tre mijë veta.[12]

Pa dyshuar këta shembuj mbështetin argumentet se ngadhënjyesit hynë në Islam me dëshirë të plotë, janë argumenti më i madh se Islami nuk është përhapur me shpatë. Përkundrazi, ai u përhap me forcën e bindjes që i shëndriste shpirtrat e tyre për të besuar në Një Zot të të gjitha botëve.

Si është e mundur që Islami të jetë përhapur me shpatë, në kohë që historianët na e kujtojnë se deri në fund të shekullit të parë hixhri, numri i muslimanëve në vendet e çliruara nuk ishte më i madh se një e treta (e banorëve vendës).

Është e vërtetë e pamohueshme se Islami nuk është përhapur me forcën e shpatës, por është përhapur me forcën e bindjes me besimin e thellë të njerëzve në drejtësinë e tij. Po të mos ishte ashtu, si mund të shpjegohet hyrja e qindra milionëve në të nga populli indian, kinez, i himalajeve, i sumatrës (Indonezisë), ujdhesave të Indisë Lindore, Afrikës së Mesme? Ose, si besuan miliona njerëz në Rusi, Poloni, Lituani, në veri të Evropës? A thua kanë arritur shpatat e muslimanëve në ato vende? Në vendet e përmendura Islami depërtoi falë misionarëve muslimanë, jo të armatosur me shpata, po me parime islame, me tolerancë e bindje.[13]

Në Spanjë myslimanët u përndoqën në mënyrën më barbare, si asnjëherë më parë në histori, vetëm pse thoshin “Nuk ka zot tjetër përveç Allahut dhe Muhamedi është i dërguari i Tij”. Këto ndjekje vazhduan deri më 1556 të udhëhequra nga inkuizicioni kishtar. Inkuzicionit iu bashkua edhe mbreti Filipi i dytë, i cili nxori një ligj, sipas të cilit muslimanët që kishin mbetur në Spanjë, brenda ditës duhej të braktisnin gjuhën e tyre, traditat e tyre, fenë e tyre, emrat e tyre dhe gjithçka islame. Pas këtij ligji diskriminues, ai nxori edhe një dekret tjetër, me të cilin jepte urdhër që të rrënoheshin të gjitha hamamet (banjot publike, më se 900 sosh), me arsyetimin se ato ishin gjurmë të pabesimtarëve! Kështu, u zhduk civilizimi islam me largimin e muslimanëve nga Spanja[14].

Ndoshta dikush mendon se ajo që përjetuan muslimanët në Anduluzi (Spanjë), ka qenë rezultat i ndonjë ekstremizmi të tepruar, ose zullumi që u kanë bërë muslimanët spanjollëve ose detyrimi që të përqafonin Islamin. Por, historia nuk ka regjistruar asnjë ngjarje të këtij lloji. Nuk ka ndodhur asnjë ndjekje që t’u kenë bërë muslimanët banorëve spanjollë ose që t’i kenë detyruar ata të përqafonin Islamin, por përkundrazi, politika e tyre ishte e tëra e bazuar në tolerancë dhe mirëkuptim. Mirëpo, nga Anduluzia Islami ka dalë, duke lënë pas vetes një detë nga gjaku i bijve të tij, nga shpatat e kriminelëve spanjoll.

Njësoj është edhe hyrja e muslimanëve osmanlinj në Konstantinopojë (Stamboll). Ata nuk e detyruan askënd të pranonte Islamin, por përhapën drejtësinë dhe u siguruan jetë të lirë, sikur të ishin muslimanë. Këto të dhëna nuk i kemi marrë nga historianët muslimanë (për shkak se ndokush do të mendonte se janë të njëanshme), por nga një historian bizantin dëshmitar i rënies së Konstantinopojës (Stambollit). Ai flet me admirim për Pajazitin, se si ishte sjellë me të krishterët. Pastaj thotë se Murati i dytë ishte realizues i drejtësisë dhe i reformave, kurse ligjet e patrikëve grekë ishin diskriminuese.[15]

Muslimanët nuk kanë ndërhyrë në bindjet e banorëve të krishterë, e as nuk janë përpjekur të përhapnin Islamin me dhunë. Këtë e dëshmon Patriku i Antakisë-Makariosi, i cili thotë në një rrëfim, kur i mallkon polakët katolikë, duke dhënë një statistikë të viktimave të tyre ortodoksë (të vrarë nga katolikët), numri i të cilëve sillet ndërmjet 70-80 mijë të vrarë: “Zoti ia zgjatë ekzistimin shtetit osmanë përgjithmonë. Ata u marrin popullit atë që u kanë bërë obligim – xhizjen dhe nuk ndërhyjnë në punë të fesë, qofshin ata të krishterë, çifutë apo të ndonjë feje tjetër, kurse polakët e mallkuar nuk mjaftoheshin me marrjen e tagrave dhe të dhjetave nga vëllezërit e tyre krishterë. Ndonëse u shërbenin atyre, ata i lanë të krishterët ortodoksë nën sundimin e çifutëve zullumqarë, armiq të mesihut (Isai a.s.), të cilët nuk i lejonin të ndërtonin kisha, dhe as nuk u linin priftërinj që dinin dispozitat e fesë së tyre”.

Falë kësaj tolerance të vërtetë, pa kërcënime me shpatë dhe pa dhunë, shumë ithtarë të Kishës Lindore kaluan në Islam. Andaj përveç popujve tjerë, pjesa dërrmuese e boshnjakëve dhe shqiptarëve vullnetarisht e pranuan fenë islame.

Në Persi klerikët ziradeshtinj kishin dominuar në punët e shtetit civil – qytetar nuk u mjaftonte vetëm pushteti fetar. Andaj, ndoqën fetë që i kundërshtonin ata, si budistët, manievinjtë, të krishterët, çifutët, sabejtë etj. Kështu, gjendja ngeli deri kur erdhën muslimanët në ato vende. Me ardhjen e muslimanëve i siguruan lirinë fetare çdo grupacioni ekzistues dhe u sollën me ta si me ithtarët e librave, duke ua marrë vetëm xhizjen. Dhe kështu, dalëngadalë, grupe nga banorë të qyteteve të veçanta filluan të shprehin dëshirën që Islami të ishte fe e tyre dhe e përqafuan atë me entuziazëm të madh.

Në jug të Indisë nga frika e disa ndryshimeve, ku Islamin e pranuan milion banorë të tij, ishte si rezultat i lidhjeve të tyre të ngushta dhe respektit që u zhvillua ndërmjet tregtarëve muslimanë që ishin të shumtë në atë pjesë, dhe pushtetarëve hindusë, të cilëve u pëlqeu dhe u mahnitën nga morali musliman, sjellja dhe mënyra e ibadetit të tyre. Nuk ka dyshim se jeta komode, e cila i kishte përfshirë ato krahina, (ishte) rezultat i aktivitetit arab. Mësymja e tyre që të blenin prodhimet e këtyre vendeve, pati ndikim të madh në lidhjet e ngushta ndërmjet banorëve vendës dhe muslimanëve. Kjo ishte ndihma më e madhe në përhapjen e fesë islame pa hyrë në këto krahina pa asnjë të vetmen shpatë. Në këtë drejtim rol në përhapjen e Islamit ka kontribuar njeri i madh me emrin Havaxhe Muinud-din, në mënyrë të urtë e paqësore me bindje e këshilla të mira. Ne kemi dëgjuar për misionarë të shumtë që ia kishin bërë vetes obligim të përhapnin ftesën islame në Indi (kur përmendim Indinë, aty bëjnë pjesë Pakistani, India dhe Bangladeshi i sotëm, ngase deri në vitin 1946 kanë qenë në një shtet). Nga këta misionarë fenë islame përqafuan miliona njerëz të kontinentit indian. Prej tyre po përmendim disa: Nadirshan (vdiq 969 h.), Sejid Ibrahim Shehid, Shah Abdulhamid (vdiq 1600m.), Shejh Jusuf Shemsud-din e shumë të tjerë.

Kështu Islami ka hyrë edhe në Himalaje, Xhaveta, Sumarta, Brunei, Filipine e vende të tjera në mënyrë paqësore, pa u derdhur asnjë pikë gjaku. Mënyra tjetër ishte përmes tregtarëve muslimanë, të cilët ishin lidhur ngushtë me banorët e atyre vendeve, ose përmes misionarëve që ishin obliguar t’i shërbenin Islamit. Popujt e atyre vendeve e pranonin me lehtësi dhe e përqafonin fenë e re. Në shumë raste kur misionari e bindte mbretin të pranonte Islamin, ai i thërriste vezirët e vet në besim të ri dhe ata nxitonin t’i përgjigjeshin sa më shpejt. Nga ato rrëfime që u thanë, është edhe tregimi si e pranoi Islamin mbreti Kuvejde në Himalaje. Në atë mbretëri në vitin 1501 m. kishte arritur alimi arab Shejh Abdullah. Ai e vizitoi mbretin dhe e pyeti për fenë e atij vendi. Mbreti iu përgjigj: “Feja ime dhe e popullit tim është ajo që ka arritur tek ne nga populli i vjetër, dhe ne të gjithë adhurojmë idhuj”. Abdullahu i tha: “Shkëlqesia juaj, a keni dëgjuar për Islamin dhe Kur’anin, të cilin ia ka zbritur Allahu Muhamedit, (dhe me zbritjen e tij) i ka anuluar të gjitha fetë e tjera, ato i ka lënë pronë të shejtanit”. Shejh Abdullahu vazhdoi të komentonte mësimet islame të argumentuara derisa e bindi me fjalët e tij mbretin. Nuk vonoi shumë dhe ai prezantoi të gjithë idhujt që kishte në pallat. Ata ishin nga ari, argjendi, balta ose druri. I bëri grumbull dhe i dogji. Pasi mbreti besoi, besuan familja e tij, pastaj vezirët e tij, pastaj mbarë populli të cilët i mblodhën të gjithë idhujt që i kishin e i dogjën. Ata pranuan Islamin dhe qenë të gëzuar që gjetën rrugën e drejtë. Mbretit nuk i mjaftoi vetëm përqafimi i Islamit, por ndërroi edhe emrin, mori emër islam - Muzlif Shah. Pastaj në ato vende ndërtuan xhami. Me këto rrugë të shëndosha dhe mjete bindëse u përhap Islami në vendet aziatike.[16]

Edhe në Afrikë përhapja e Islamit u bë përmes misionarëve dhe tregtarëve. Misionarët muslimanë hasën mirëkuptim tek zezakët kur u tregonin atyre të vërtetat që kishin të bënin me raportin All-llah - Njeri dhe se feja islame është fe e natyrshme dhe e lehtë.

Afrikanët përqafonin fenë islame, duke e konsideruar fe që nuk bën dallim në mes të të bardhit e të ziut.

Disa shkrimtarë dhe analistë evropianë analizojnë shpejtësinë e hyrjes së njerëzve në Islam dhe thonë: Hyrja në Islam nuk e detyron askënd që të humbë kombësinë e tij, as nuk detyronte ndryshimin e jetës shoqërore, nuk kishte dallim ndërmjet misionarit që thërriste në Islam dhe atij që bëhej si ai (mysliman), - që të dy ishin të barabartë, jo vetëm në teori por edhe në praktikë para Allahut: të dy zbatonin parimin vëllazëror-njerëzor, zbatim praktik.[17]

___________________

Fusnotat:

[1] Pjesë nga ajeti 256 Sure Bekare.

[2] Sure Nahl, ajeti 125.

[3] Sure Ali Imran, ajet, 20.

[4] Xhizje, është një lloj tatimi që paguajnë jomuslimanët të cilët jetojnë në shtetin islam. Ai që e paguan atë nuk ngarkohet me kurrfarë tatimi tjetër. Xhizja paguhet vetëm për meshkuj të moshës madhore deri në atë moshë që lirohen nga ushtria d.m.th. nuk paguhet për fëmijë, gra dhe pleq. Me atë sigurohet siguria personale dhe pronësore e tyre.

[5] Ebi Xhafer Muhamed Xherir Et-Taberij, Tarihul-Umemi Uvel-Mulik pjesa e IV faqe 229.

[6] Milne, histori of Egypt under Roman role f. 115-123.

[7] Dr. Mustafa Shek’a: Islam

[8] Tomas Arnold, vep. e cituar f. 101-102.

[9] Hilal El-Ahmet El-Libij, nr. 9, III, dhjetor 1984, f. 4-9 (botuar) te Edukata Islame”, nr. 44-45, Prishtinë.

[10] Dr. Mustafa Shek’a : vepra e cituar, f. 107.

[11] Ibni Ethiri: Ngjarje e vitit 617 Hixhri.

[12] Tregimi i plotë që e tregon njëri nga murgjtë - El-Kadis Dinisi (i cili) ishte shoqërues i ekspeditës. Shih, Tomas Arnoldi, f. 108-109.

[13] Dr. Mustafa Shek’a: Vepra e cituar, f. 110.

[14] Gustav Lubuni: Hadaretul-Arabije, f. 271.

[15] Dr. Mustafa Shek’a: vepra e cituar, f. 111.

[16] Dr. Mustafa Shek’a: vepra e cituar f. 112-113.

[17] E.D.Morel: Nigeria it’s people and it’s problem, f.

[krokodili_73]

Klevis
'feja ime nuk thote po te me sjellin ne njeren faqe ktheji tjetren e ngatarron me krishterimin megjithese krishteret pak e zbatojne kete regull .

feja islame thote keshtu i dashur qe gjarperi mos te kafshoje dy here ne te njetin vend heren e pare fale heren e dyte priti koken.Nuk ekam kupotimin ketu te vras ty por ta kthej ergjigjen sic e meriton nese do me respektosh padyshim do te respektoj nese jo sipas kokes do ta ve kapelen.'

Kjo eshte filozofia qe ju ka marre ne qafe. Nese jezu krishti te meson ti kthesh faqen atij qe te qellon dhe ta duash armikun tend, pasi nuk synohet parajsa mbi toke por ajo ne qiell, feja myslimane te pret koken, doren etj. Kjo eshte dhe arsyeja pse bota myslimane qe kur ka ardh ne fuqi e deri me sot nuk ka arritur te beje paqe me veten dhe me kusurin e botes, po vec lufte, prapambeteje, konflikte te brendeshme e regres, ketu fus dhe shqiperine qe nga koha e pas skenderbeut e deri me sot.
Mos te ishte nafta, cfare gjeje i ka kontribuar civilizimit islami, afganistanin.
Feja ngelet dicka personale, po kur do te na besh propogande, kujdes se si hedh dot hi ne sy te tjereve me fjale te bukura boshe.

[Klevis2000]

Ja sec thote jezusi ne bibel

34 ``Mos mendoni se unë erdha të sjell paqen mbi tokë; nuk erdha të sjell paqen, por shpatën.
35 Sepse unë erdha ta ndaj birin nga ati, bijën nga nëna, nusen nga vjehrra,
36 dhe armiqt e njeriut do të jenë ata të shtëpisë së vet.[Mateu 10]
Ploteisht jam dakort me jezusin (paqa dhe bekimi i Zotit qofte mbi te)

[*DJ-ALDO*]

Postuar më parë nga klevis2000
Ja sec thote jezusi ne bibel

34 ``Mos mendoni se unë erdha të sjell paqen mbi tokë; nuk erdha të sjell paqen, por shpatën.
35 Sepse unë erdha ta ndaj birin nga ati, bijën nga nëna, nusen nga vjehrra,
36 dhe armiqt e njeriut do të jenë ata të shtëpisë së vet.[Mateu 10]
Ploteisht jam dakort me jezusin (paqa dhe bekimi i Zotit qofte mbi te)

Ne nuk kemi kohë të merremi me biblën dhe kuranin.
Ti i studion ato,me urdhër arab,sepse do të bësh PROPAGANDË arabe dhe asgjë më shumë se kaq.
Ik e shiko ndonjë webside arab ,e aty shko e bëj gërr-vërr,se këtu,nuk ta FISHKËLLEN njeri,me arabishten tënde.
Bye,bye KLevis
(emër KRISTIAN)
(NJËQELIZOR nga BATAKU,ose siç e quan ti BALTA)

[krokodili_73]

Rekrutë shqiptarë në grupin islamik
Anglezët zbulojnë organizatën terroriste


--------------------------------------------------------------------------------

"The Observer"


Londra, Milano, Vjena, Hamburgu, Berlini. Këto janë vetëm disa nga vendet ku janë shtrirë tentakulat e organizatës së re terroriste islamike, e cila mendohet se ka lidhje me Al Kaedën dhe Osama Bin Laden, por vepron e vetme. Objektivat me të fundit të këtij rrjeti kanë qenë Konsullata Britanike në Turqi, filiali i një banke agleze dhe dy sinagogat, në një metro turke, njoftoi pak ditë më parë gazeta britanike "The Observer". Truri drejtues është një jordanez 37-vjeçar Abu Musab Zarqawi, që përveçse është një përfaqësues i terrorizmit saudit, ka edhe lidhje me Bin Ladenin. Ata që zbuluan këtë orgaizatë kanë qenë policia italiane në bashkëpunim me homologët e tyre britanikë. Disa të dyshuar për terrorizëm janë arrestuar në Britaninë e Madhe, ndërsa në kampin amerikan në Guantanamo mbahen peng akoma 9 qytetarë britanikë të kapur në Afganistan. Ndërkohë, të shtunën e kaluar policia angleze ka arrestuar në veri të vendit një algjerian i dyshuar si anëtar i grupit të Al Kaedës. Dokumentet që burri i kishte lënë nënës së tij tregonin se ai ishte në përgatitje për një sulm vetëvrasës në një nga aeroportet londineze. Ky rrjet udhëhiqej nga Abu Musab Zarqawi, aktualisht në Iran dhe Irak. Ndërsa njëri nga drejtuesit në vend ishte një kurd irakien i njohur si Fuad, që stërviste në Siri vullnetarët vetëvrasës, të rekrutuar në vende të ndryshme të Europës dhe të mbledhur në qendra nevralgjike të Londrës. Lidhja e tij me Zarqawin mund të jetë bërë në vitin 2002. Një arab i paidentifikuar, i ardhur nga Gjermania, kishte bërë një vizitë në Milano tek egjiptiani Abu Omar, Imami i Milanos. Në bisedën e regjistruar nga investiguesit italianë arabi ishte shprehur se kishte një inteligjencë të lartë kulturore për të drejtuar grupin "25/26 Korridori". Për të arritur në destiacion terroristët do të kalonin nga Vjena, nëpërmjet Polonisë dhe Bullgarisë. Qëllimi i rekrutimit të terroristëve muslimanë shqiptarë, por edhe britanikë dhe zviceranë, është konfirmuar nga një sërë arrestimesh në Milano prillin e kaluar. Në këtë kohë u ndalua edhe një 29- vjeçar somalez, Abdulla Clise, i ardhur nga kryeqyteti Britanik. Ai u vendos në qeli me një integralist islamik dhe nga bisedimi i tyre është përmendur emri i Fuad, i quajtur si njeriu kyç për kalimin e kufirit siriano-irakien. Rrjeti, sipas investigimeve, i krijuar në Gjermani, i shërbente edhe mafias shqiptare dhe asaj turke në udhëtimet e terroristëve drejt Perëdimit nëpërmjet Rusisë dhe Çeçenisë. Një rrjet kaq i gjerë ka bërë që një nga investiguesit më të mirë anglezë të thotë: "do bëjmë çfarë mundemi, por nuk është e lehtë. Po luftojmë me një diçka që është si një kërpudhë që e pret në një anë dhe rritet në anën tjetër. Kjo ka qenë edhe arsyeja që Eliza Manigham-Bullet, drejtore e përgjithshme e M5, i ka kërkuar qeverisë britanike që të mos ulë nivelin e kotrolleve për shkak të kërcënimit të madh terrorist.


Abu Omari në Shqipëri i gjashti i celulës së Tiranës

Imami i Milanos i njohur si Abu Omar ka qëndruar në Shqipëri për rreth 6 vjet, që nga 1991 deri në vitin 1997. Në vendin tonë ai njihej si Osama Nasser Mustafa, që ishte emri i vërtetë i tij. Në vitin 1997 Abu Omar largohet nga vendi ynë, ndërkohë që një vit më vonë policia zbulon celulën e Tiranës të Xhihadit Islamik Egjiptian. Nga hetimet e kryera dyshohet se Abu Omar njihej edhe si i gjashti i celulës së Tiranës. Kjo celulë drejtohej në Tiranë nga Ahmet Al Nagar, ndërsa Xhihadi Islamik Egjiptian drejtohej nga krahu i djathtë i superterroristit Osama Bin Laden, Aiman Al Zavahiri. Qëllimi i celulës së Tiranës ishte që të përgatiste infrastrukturën dhe ngritjen e bazave terroriste, të cilat do të viheshin në shërbim të organizatës më të madhe terroriste në botë, Al Kaedës.

............................................

Shqiptare jini vigjilent, kamikazet qe u riten ne medreset e egjyptit a te al qaides po e nxjerrin koken.

Kroksi

[Klevis2000]

Une e shoh ska shume dobi te merrem me ju ju jeni njerez te cilet jetoni brenda parimeve te tifozllukut dhe i mbyllni veshet dhe syte para te vertetes.

Gjithe bota e di qe lufta sot eshte kunder muslimaneve dhe islamit dhe tradhtite e udheheqese perendimore po dalin .e vrane shkencetarin anglez pse tha te verteten tani doli nje tjeter amerikan nga udheheqja nga keshilltaret ebushit dhe tregoi se plani per pushtimin e irakut ishte bere sa presidenti bush erdhi ne pushtet .Keto jane lojra qe disa njerez dhe lobe po bejne me boten sot.Historia eshte mesuesja me mire e historise ajo e rrotullon njerzimin dhe secili nga ne do ta kuptoje qe nese dikush dje ka qene lart neser do jete poshte.Ato vrane lady dinanen vetem pse ajo ishte lidhur me nje njeri arab .Ato rrezuan kullat vetem per ti ndryshuar faqen historise.Po historia ka per te deshmuar kunder tyre ajo ka per ti shkelur me kembe dhe do ti hudhi tutje ne greminat e se kaluares se hidhur te mbushur me padrejtesi.Se shpejti drejtesia ka per ta ndricuar boten dhe zemrat e njerzve .Vertet drita eshte afer per disa por ato se shohin se jane verberu nga mediat dhe ideologjite me prejardhje majmuni me njerez dyfytyresh me pseudointelketuale ose me dollarointelktualet .Kesaj bote do ti kthehet ndricimi dhe ajo dite do jete afer lum per ato qe do japin jeten per kete ndricim dhe lum per ato qe do ta shijojne dhe do shndriten me kete ndricim.

Une po pres dhe ju prisni bashke me mua se kujt do ti takoje lavdia
vlerave apo materies.

[krokodili_73]

Po akoma se ke mare vesh,
ti te ikesh sa me shpejt ne dunat e arabise a afganistanit dhe te mos dukesh ne shqiperi.