Qajtore

[BOKE]

QAJTORE

Edison Ypi

Në Prishtinë "Qajtore" e shkruajnë "Çajtore" është; në Tiranë gjithfarsoj e shkruajnë "Qajtore" është. Jo, jo vetëm sepse të Tiranës janë plot me ciao-ciao si mjao-mjao dhe ato të Prishtinës me ndonjë të rrallë Tung që tund. Në Prishtinë e Mitrovicë, si në gjith' dynjanë, njerëzia shkojnë të pijnë Çaj të zi a Kafe a Kamomil për pak më shumë a pak më pak Adrenalinë dhe për të ikur në hall të vet. Në Tiranë është ndryshe! Sa shumë Qajtore në Tiranë, dhe sa për të qarë! Në një qoshe, pronari 40-50 vjeç. Gjith' tangërllik, zinxhira floriri në qafë, seç llafoset shkrihet e gajaset me ca homologë të tij në një qoshe, krejt i lumtur, shëndet i dhjamtë i zengjinit të ri, paçka se 30 vitet e para të jetës i ka kaluar duke ngrënë dy herë në ditë përshesh me kos. Dy vajza të reja flasin e flasin pafund me sy e vetulla, duke flakur sa majtas sa djathtas qafave të bardha floknajat e zeza a të kuqe a të ylberta, duke i thënë njëra-tjetrës saktësisht asgjë. Tre-katër djem me mjekrra spic si parzmore mesjetare, rruar me kujdes me gjeometri të studiuara, ndarë egërsisht zonat me dhe pa qime, rrahin vaj në havan, duke shqiptuar seriozisht marrina nga më të panevojshmet për e-aventura, chat-a dhe gallata virtuale. Gazetafobi, ai që nuk i lexon, por i ha çdo ditë nja 2 kilogramë gazeta të shpërndara mbi tavolinë e karrige, rrufit i vetëm kafenë me murin përballë. Gëlltit mullarë me mutacione xhornalistike, të cilat, pasi i ka ngrënë, nis i tret, vazhdon të pijë e lëpijë llumin e kafesë me syt' në tavan, thur e çthur parlamente e qeverira, dëno, fal, lejo, blloko e çblloko situata të ndërlikuara politike, ekonomike, gjeopolitike, zigzage juridike gjithfarësh, emëro e shkarko ministra etj., etj. Tre pleq ish-nomenklaturistë shkollarizuar në Rusi, vjet ishin katër, parvjet pesë, llafosen për të fundit ortodoksira dimërore pleqërore. Ndërkohë, mysa-firja e paftuar muzikë sfondi, vazhdon me kokëfortësi të shkërdhatojë nervat e të pranishmëve, duke u ulur a ngritur deri në tavan e përpjetë betonit të tavanit, përpikmërisht sipas humoreve dhe preferencave të banakierëve jo fort të shkalluar, shkolluar desha të them. Tre mesoburra "bëjnë biznes" ditë-për-ditë me orë të tëra përmbys mbi ca skica me rrathë, shifra, elipsa dhe trekëndësha, që duken si harta yjore kopernikiane. Ou, po kjo belkëputura që po më afrohet?! Buongiorno! Ëëëë. më ka marrë për italian. Mirëmëngjes kinge, jam shqiptar, ciao. Mund të ndodhë që ti shkon i ulesh, a vjen të ulet në tavolinë ndonjë mik i vjetër për t'u çmallur pas kaq e aq vite mospjekjeje. Kot. Miku është bërë dishepull i një sekti të padëgjuar dhe i falet një Profeti që rujna Zot. Thuaji, lodhu sa të duash ti, shpjegoi gjerë e gjatë se t'ja mbushësh mendjen vetes ta besosh e t'i falesh tre herë në ditë kolonës prej betoni që mban tavanin e Qajtores, është më e kollajtë se ta bësh mendjen top t'i falesh atij Profetit, po ku merr vesh ai. Dhe ka të drejtë, sepse në të vërtetë ai që "s'merr vesh", je vetë ti që lodhesh ta nxjerrësh nga binarët, sepse lum' miku ka shkuar aq larg, është ngurtësuar më fort se betoni i kolonës, aq sa po t'i ishte nisur t'i falej kolonës, nuk do kishte bir bushtre ta bindte t'i falej Profetit. Ja tre vogëlushë 10-12 vjeçarë, me në duar ca kutia kartoni krejt të njëjta në formë dhe përmbajtje, të vërsulen të tre në të njëjtin moment të të shesin të njëjtat paketa dhe çakmaqe. Çudi, fitimtari është pothuajse përherë ai me leshra të verdha fare dhe sy krejt të kaltër, d.m.th. ai më pak shqiptari. Në Qajtore vijnë edhe familjarë, burra me namuz, me grua e kalamaj, sidomos për fundjavë. Veç të hënën e të martën jo, ka nisur puna, namuzqarët, po të duhet patjetër t'i takosh, dhe po ta mbajti, shko se i ke në hotelet me orë të periferisë, me sekretareshat, studenteshat, beqareshat, me ato elegantet 18-25 vjeçare, ato të cilave, për të ardhme, profesion, karrierë, familje, malli s'i merr. Kalon aty pari një halabak "flori djalë" që ta bën falas testin e budallallëkut. Të thotë rrëzë veshit se ka mbetur pa miell, ti tmerrohesh se e mendon të uritur, por vjen shpejt në vete kur floriu djalë shton se ka ngut, se është i shtrënguar ta shesi për 10 mijë lekë të vjetra një zinxhir floriri që kushton 100 uashingtona, paçka se zinxhiri duket që atje tej që është prej bronxi. Po pse, Rogneri, Sheratoni, Grandi etj., që Sallone duken, a nuk janë edhe ato Qajtore, ku sallonarë rishtarë, sorollopllarë, pordhacër futur në këllëfa Versaçe si në këllëfa koburesh, ardhur rrëshqanthi horizontalisht nga ultësirat fusharake perëndimore a rrokullisur vertikalisht nga shkrepat jugorë e veriorë, fryhen me Krepera dhe Whiskey, duke u ngutur të kompensojnë të munguarat jetë, të munguarin dinjitet, të munguarin civilizim e kulturë, të munguarën ndërgjegje qytetare, shkurt, të munguarën cipë, me turli akrobacirash mistifikuese për politikë moderne, respektim të rregullave të demokracisë etj., etj. A thua se pritëm këta të vinin të na i mësonin! Dhe kush se?! Ata për të cilët Tirana dhe Shqipëria tani s'është veçse një kryq nga "Selvia" te "21 Dhjetori" dhe nga Stacioni i trenit te "Sheratoni". Dhe betohen edhe për kokën e dy fëmijëve, pa le! Ndoshta e kanë megjithëmend, por stop; për "Kokën e Partisë" edhe njëqint kalamaj të kenë i therin me dorën e tyre. Katundet respektive a qytetet e provincës prej nga kanë zbarkuar, se mos ua zësh me gojë, pu-pu-pu, harroji, ato s'janë Shqipëri, po jua kujtove theresh me ta, se u kujton bagëtinë, baltën, prashitjen, vaditjen, drutë në mal, drutë në zjarr, gjymin që vlon i varur me zinxhir mbi oxhak, kalin, gomarin, mushkën, shkurt, vetveten. E keni parë atë trimin që me kokën lart pa ia bërë tërr syri kalon tërthor rrugën plot me makina?! Nuk është i hutuar, i pavëmendshëm, i shurdhët apo qorr, si kujtojnë disa, është thjesht dhe vetëm rudiment ideologjik, atavizmë propagandistike, është guximi i trushplarit që i ka mbetur ora te "Klasa punëtore, klasë në fuqi". E kur qëllon që ky trimi. duke çarë tërthor, jo "bllokadën kapitalisto-revizioniste", por rrugën, çahet e shqyhet vetë nga ndonjë makinë, a nuk është edhe kjo një Qajtore?! Ehu sa Qajtore ka Tirana; Gabi që na vesh me zhelet dhe zhulet e dynjasë, kioskat qajtore të qeshatorëve pensione, gjyqet leshatore që i humb ai që ka më shumë të drejtë, por më pak para', tezgat e gazetave ku; "të përditshmet shqiptare informative të pavarura", që në faqen e dytë të bëjnë të ditur sa herë është martuar Jenifer Lopez, Parlamenti plot me deputetë, edhe multimandatarë, të cilëve ne këtu s'jua kemi dëgjuar ende zërin, kurse ata atje në zonat ku janë menderzgjedhur, zërin jo edhe ata, por klithmat për të urdhëruar privatizime të paligjshme dhe lloj-lloj aferash korruptive, ato po. Doganat, korrupsioni, prostitucioni, trafiku i fëmijëve, turbullimi i fëmijve që si në asnjë vend të Botës shohin gjithë ditën reklamat 0900, ceremonira, konferenca, kongrese, projekte, premtime, të gjitha tyriela që i shpojnë vrima varkës ku kemi hipur, duke bërë të rrezikohemi të mbytemi të gjithë në moçalin ku po llapashitemi gjithë këto vite. A, për pak harrova një Qajtore që nuk meriton të harrohet. Janë disa restorante jashtë Tiranës, por jo vetëm ata, ku në pjata eliptike metalike gjigande, serviren vargmale mishi, kodra me bërxolla dhe gjithfar' gjëndra të brendshme bagëtish. Raki dhe verë plot. Fasule kurrën e kurrës, as speca të mbushur, patëllxhana a diçka tjetër që hahet me lugë si në Kosovë e Maqedoni për shëmbull, ku gjithandej gjen gjellë të nxehta për qejf, si ka ngrënë shqiptaria në shekuj. Jo, jo, në Tiranë, shqiptarët, ata që gjithë jetën kanë ngrënë nga 100 gram mish në muaj, tani si ujqër shqyejnë vetëm copa mishi me vetëm thika dhe pirunj, gromësima, duhma rakie, atje ku për të palumturit; "s'ka lot, që dëshpërimeve u heq, mënxyrën që s'durohet dot", por ka plot rrëke dhjami e vaji nëpër turinj, e prandaj, ndoshta, nuk janë tamam Qajtore, por Vajtore.