Balli Kombetar (Hysen Selfo)

[Brari]

Tema:
----------

KOMENTI

Replikë me shkrimin “Shpëtimi” i Ballit apo “shpëtim i shpëtimëve” të A. Xhaferit



Balli Kombëtar, kurthet dhe sfidat e tij



Nga Hysen SELFO



Nuk besoj se do të ishte e nevojshme të zgjateshim me periudhën nga krijimi i Ballit Kombëtar deri në vitin 1997, sepse kjo periudhë është mëse e njohur në lidhje me aktivitetin tonë. Por artikulli me titull: "Shpëtimi" i Ballit apo "shpëtim i shpëtimëve" i A. Xhaferit, më detyroi të shpreh disa mendime si protagonist i atyre ngjarjeve që bëhet fjalë në atë shkrim.

Do të përpiqem të bëj një përmbledhje të shkurtër dhe një analizë kronologjike qysh kur nisën tentativat për përçarjen e partisë sonë, duke kaluar shkarazi edhe periudhën 1992-1997, të cilat sqarojnë momente të ndryshme rreth pasaktësive të shkrimit të z. A. Xhaferi.

Aktiviteti i Partisë sonë, nisur edhe nga proceset demokratike të ndodhura në Shqipëri pas viteve 90, ishte oponent me Partinë Demokratike dhe opozitar me Partinë Socialiste. Kjo ka qenë motoja jonë politike deri në vitin 1997, gjatë periudhës kur në pushtet ishin forcat demokratike. Kur pushteti demokratik filloi të humbiste terren, ne kemi qenë gjithmonë ata që kemi mbajtur një qëndrim korrekt dhe kritik. Kujtojmë këtu kundërshtimin ndaj Ligjit 7501, që i linte pronarët e ligjshëm pa prona dhe krijonte pronarë të rinj ilegjitimë. Kemi qenë kritikë ndaj qëndrimeve të lëkundura ndaj çështjes kombëtare, sidomos ndaj zhvillimeve politike në Kosovë, por asnjëherë qëndrimet tona nuk kanë qenë në të njëjtën gjatësi vale me socialkomunistët në opozitë.

Për këtë arsye dhe Balli arriti të kishte më shumë elektorat në bazë. Deri në vitin 1996, ne ishim realisht forca e tretë politike në vend dhe kjo arritje nuk mendojmë se është pak, pas një denigrimi mbi 50 vjeçar të figurës së ballistit nga propaganda komuniste totalitare enveriane.

Në vitin 1996, arritëm që si parti të fitonim 82. 000 vota, 5% të votave elektorale, 2 deputetë, 1 kryetar bashkie në Shkodër, 3 kryetarë komunash, 2 nënkryetarë të bashkive dhe 177 këshilltarë, duke u përfaqësuar kështu në të gjitha bashkitë e komunat. Marrëdhëniet tona kanë qenë shumë të mira me të gjitha përfaqësitë diplomatike të akredituara në Tiranë, si atë të SHBA, Anglisë, Italisë, Francës, Turqisë, Gjermanisë, Austrisë, Zvicrës etj. , me të cilat kemi këmbyer vizita reciproke të vazhdueshme, ku janë paraqitur mendimet tona lidhur me zhvillimet në vend, qëndrimin për një Kosovë të Pavarur dhe të drejtën e popullit kosovar për vetëvendosje lidhur me bashkimin me Shqipërinë dhe për problemet ndërkombëtare, veçanërisht për futjen e Shqipërisë në BE dhe NATO. Pra, atëherë kur ne po shkonim drejt rezultateve gjithnjë e më të larta, falë qëndrimit tonë politik mbështetur në moral dhe parime politike nacionaliste, Partisë sonë iu vunë shkopinj nën rrota.

Ardhja e liderit të asaj kohe Abas Ermenji në Tiranë, në tetor të vitit 1995, me një pritje madhështore nga gjithë Shqipëria, ngjalli një shpresë për një të ardhme të sigurt të elektoratit ballist. Por qëndrimi i tij larg realitetit dhe mbi të gjitha qëndrimi kundër pronarëve, na shkaktoi dëme të mëdha. Ai mbajti një qëndrim tepër të rreptë ndaj demokratëve në pushtet dhe qëndrim tejet të butë me socialistët. Ai iku pas zgjedhjeve të Qershorit të vitit 1996, pa lajmëruar Kryesinë, duke lënë pas një deklaratë shumë të ashpër lidhur me përfundimin e zgjedhjeve, si dhe kërkoi që Balli Kombëtar të mos përfaqësohej në parlament me dy deputetët e fituar. Këtë deklaratë e hodhi poshtë Këshilli Kombëtar, i cili me unanimitet vendosi që Balli Kombëtar të përfaqësohej për herë të parë në parlamentin shqiptar me deputetët e tij.

Në periudhën e revoltave të vitit 1997, Muharrem Xhaferri (anëtar i Kryesisë), me urdhër të ndokujt që ne nuk e dimë, shkon në Francë dhe sjell në Shqipëri Abas Ermenjin. Të gjithë ne kujtojmë me dhimbje takimin e Ermenjit, në Qershor të vitit 1997, në Selinë e Ballit Kombëtar, me përfaqësues të koalicionit të majtë si Gjinushi, Majko, Dokle, Apostoli, Demeti etj., në prag të zgjedhjeve të parakohshme parlamentare, detyruar nga revolta komuniste e armatosur që i vuri zjarrin Shqipërisë, takim ndaj të cilit reagoi pjesa kryesore e Partisë sonë. Për hir të së vërtetës duhet thënë se ky takim u inkurajua edhe nga elemente brenda Kryesisë së Partisë.

Pas këtij takimi, fatkeqësisht u vendos që të krijohej DBSH-ja, (E Djathta e Bashkuar Shqiptare), e cila, siç e provoi koha, rezultoi një aleancë e fshehtë me komunistët për krijimin e një force të tretë politike, për të përçarë elektoratin e djathtë. Reagimi i ballistëve të vërtetë ishte mjaft i fortë. Asnjë prej atyre që e quante veten ballist, nuk mund të përkrahte një lëvizje të tillë politike që iu imponua nga kreu i saj Abas Ermenji dhe që u shpall me bekimin e komunistëve si kryetar i DBSH.

Përfaqësimi i Ballit Kombëtar brenda DBSH-së, në zgjedhjet e përgjithshme të vitit 1997, dëmtoi seriozisht Partinë tonë në dy drejtime: e para, pse emri i Partisë sonë nuk figuronte në fletët e votimit (pasi na përfaqësonte DBSH-ja); e dyta, si rezultat i ketij qëndrimi arritëm të fitonim vetëm 30. 000 vota ose 2. 5% të votave të përgjithshme.

Duket qartë diferenca e votave të vitit 1996, ku ne u përfaqësuam në votime me emrin Balli Kombëtar, me rezultatet e vitit 1997, ku ne u përfaqësuam nga DBSH-ja.

Megjithatë edhe këtë herë rezistuam dhe vazhduam aktivitetin tonë politik.

Pas këtij qëndrimi me pasoja kombëtare dhe politike, tek Balli u përvijuan dy rryma politike: krahu i Abas Ermenjit (ithtarët e DBSh-së) dhe nga ana tjetër krahu i Hysen Selfos (që nuk pajtohej me këtë aleancë dhe praktikë).

Ngjarjet rrodhën në atë mënyrë, ku duhej ndarë shapi nga sheqeri. Do të duhej që Balli të qëndronte në DBSH, krijesë e komunistëve, apo të dilte prej tij?

Për këto arsye edhe Kongresi u shty nga 1997 në 1998.

Në kongres, si pasojë e këtyre dy rrymave me kahje të kundërta, edhe platformat nuk ishin të njëjta dhe qëndrimet kuptohet nuk do të ishin po ashtu të njëjta. Por të dyja rrymat vendosën që t'i bindeshin vendimit të Kongresit.

Tashmë dihet se në këtë Kongres u përdorën metoda dhune dhe aspak demokratike. Kështu që Kongresi u manipulua totalisht prej elementëve të organizuar nga strukturat e Sigurimit të shtetit komunist. Përkrahësit e alternativës së Ballit përfaqësuar nga Hysen Selfo u dhunuan, jo vetëm verbalisht, por edhe fizikisht dhe votimi u bë nën tytat e pistoletave. Për të mos bërë figurë të keqe, shumica e ballistëve në Kongres u tërhoqën dhe i lanë të lirë manipulatorët e votës për të gëzuar "fitoren".

Për më tepër, pas "fitores" së Abas Ermenjit, nënkryetar dhe sekretar i përgjithshëm, u caktuan elementë që nuk kishin qenë as anëtarë të thjeshtë të Ballit Kombëtar si Roqi ashtu edhe Metko. Këto poste, këta elementë i gëzuan si pasojë edhe të ndërhyrjes së njerëzve si Viktor Dosti dhe Muharrem Xhaferri tek Abas Ermenji.

Pas Kongresit, shtypi i këtij krahu u hodh në sulm të paparë ndaj atyre që ishin kundra aleancës së ballistëve me pushtetarët komunistë.

Në këto rrethana ballistët e bazës dhe diaspora reaguan. Mbi 23 degë kundërshtuan “kongresin e turpit” dhe kërkonin njëherazi krijimin e një partie të vërtetë ballistësh, për të mbajtur lart idealet e Midhat Frashërit dhe “Dekalogut” të Ballit Kombëtar. Në këtë takim u mbështet kërkesa e të gjithë ballistëve për rikrijimin e Partisë Balli Kombëtar Demokrat, e cila mbajti një qëndrim politik të moralshëm dhe parimor. Në rrethanat e krijuara (në vitet 1998-2000) kur komunistët dhe bishti i tyre DBSH, kishin shpallur luftë të hapur politike dhe fizike ndaj grupimit politik "Bashkimi për Demokraci", ishte e domosdoshme që të bëheshim pjesë e aleancës opozitare "Bashkimi për Demokraci". Megjithatë ne si PBKD, edhe pse kishim zgjedhur rrugën e drejtë në politikë (pasi DBSH pas pak u shkri), edhe pse fituam në zgjedhjet lokale më shume se krahu tjetër, nuk u treguam mospërfillës, por duke vënë mbi të gjitha interesat e Ballit Kombëtar, pranuam kërkesën për një bashkim statutor dhe filluam negociatat per bashkim. Por për fat të keq, vullneti i palës tjetër ka munguar.

Në qershor të vitit 2001, në Shqipëri do të mbaheshin zgjedhjet parlamentare. Në këtë kohë, papritur, kur DBSH-ja e pa se dështoi, hyri në tratativa me PD, për t'u shkrirë si koalicion dhe për t'u futur në Bashkimin për Demokraci. Pra, pas tre-katër vjetësh, krahu tjetër e kuptoi se kishte punuar në një koalicion fiktiv, me të cilin u mburrën kaq e kaq kohë, që ishte edhe shkaku i ndarjes sonë.

Partia Republikane dhe Partia Balli Kombëtar, i kërkuan PD-së që të futeshin në këtë koalicion të zgjeruar, që më vonë u quajt "Bashkim për Fitore", ndërkohë që për çudi Balli Kombëtar Demokrat u la jashtë këtij koalicioni. Megjithë reagimin tonë, përgjigjja nga drejtuesit e koalicionit të ri ishte: ..."ne i njohim mirë se kush janë"...

Në këto rrethana vështirë të flisje më me këmbë në tokë për bashkim, me elementë që i kishin hipur kalit së prapthi, që ishin parlamentarë nga lista e PD-së, që kishin krijuar edhe grup parlamentar të PBK (falë edhe dy deputetëve të Partisë Demokratike). Tashmë ata nuk kërkonin bashkim, por një kapitullim nga ana jonë dhe hyrjen kokulur në vathën e Roqit e Metkos, të atyre "që PD-ja i njihte mirë". Besoj se tashmë të gjithë shqiptarët e kanë të qartë se kush e ka përfaqësuar Ballin Kombëtar në Kuvend me deputetë si Roqi e Metko, pas vitit 2001 (në votimin e qeverisë, kriza Roqi-Metko nuk ishte gjë tjetër veçse kriza Nano-Meta). Qëndrimi i tyre politik nuk ka qenë, nuk është dhe nuk do të jetë asnjëherë ai i Ballit Kombëtar.

Pas Kongresit të dështuar të vitit të kaluar, ku u shkëput pjesa më aktive dhe intelektuale e Ballit, ata po përgatiten për një "Kongres të Jashtëzakonshëm". Se kujt i shërben dhe kush janë inisiatorët e këtij Kongresi ne e dimë më mirë se Altin Xhaferi, i cili me shkrimin e tij çon ujë në mullirin e Agron Dukës ose "Klanit të Zemunit".

Balli Kombëtar Demokrat, i qëndrueshëm në parimet dhe idealet e Midhat Frashërit, ka qenë dhe mbetet i mendimit se në këto momente anëtarëve të tij i duhet "Kongresi i Bashkimit". I kemi të gjitha mundësitë dhe burimet intelektuale e njerëzore, të përgatitura për të drejtuar denjësisht një parti me tradita historike dhe intelektuale. Pavarësisht nga kriza aktuale e eksportuar, ne jemi të bindur se kemi një të ardhme të sigurt dhe kjo e ardhme mbështetet tek fisnikëria dhe konsekuenca jonë. Ata që mendojnë ndryshe, jemi të bindur se kanë zgjedhur momentin e duhur për të goditur të gjithë ballistët e Shqipërisë, qoftë dhe nga pikëpamja klasore, për shkak të padijes së tyre.

Ata që e ndjejnë veten ballistë, të mos fshihen pas anonimatit, por i ftojmë sinqerisht të japin kontributin e tyre edhe pse të vonuar, në bashkëpunim me intelektualët tanë që janë shumë të përgatitur për t'u përballur dhe ballafaquar me çdo situatë politike, në shërbim të së djathtës reale.

Edhe njëherë ju ftojmë zotërinj, të mos fshiheni pas gishtit, pasi "shkolla e Ballit nuk bëhet me korrespondencë". Këshilla ime dashamirëse ndaj autorit dhe "këshilltarëve" të tij është: "Kur pena bie nën vargonjtë e padijes, dëmi është më i madh se qëllimi".

------------