Autostrada Durrës-Kukës mbaron ne qershor 2009

[DYDRINAS]

Edhe 60 m kane mbetur!


RRUGA E KADRIUT

» Vendosur: 18/05/2009 - 07:48


• Edison Ypi

Kur të nisen nipat mbi kuaj dhe mushka nga Podujeva, mal më mal e kodër më kodër, ndal këtu e ndal atje, të hani një kafe’, të qafa me pisha një sy gjumë, dhe të arrijnë ... shëndoshë e mirë te dajat e tyre në Prevezë, atëhere po, atëhere do bindem se shqiptaria u bashkua. Dhe do pi’ një lumë me verë nga kënaqësia. Dhe do ha një mal me mish. Do këndoj këngë të vjetra e do ulëras budallallëqe të reja sa mushkëritë të më shqyhen. Sa qielli të shurdhohet. Sa shkëmbinjtë të krisen. Sa dheu të tundet. Sa deti të thahet”.
Kështu e ëndërron bashkimin e shqiptarisë, Orakulli kosovar Kadri Bala plot me idera nga Theranda plot me vreshta.
Mirë Kadri. E bëjmë kështu; Ti me nipat nisuni nga Podujeva drejt Jugut mbi kuaj dhe mushka. Unë po nisem nga Tirana drejt Veriut me makinë. Dhe takohemi diku. Unë them tek tuneli i Kalimashit. Ti me nipat me mushka andej, unë me Suzuki këndej. Aty ta nisim bashkimin e shqiptarisë ! Pastaj, pasi nisjen ta kemi kryer, po vi unë me ty andej. Të ikim bashkë, në Theranda a në Prishtinë a në Podujevë. Të mblidhemi në një kafene me Bujarin, Arbenin, Gazin, Nexhmedinin. Të llafosemi duke bërtitur për Shqipërinë. As atë të Veriut, as atë të Jugut, as të madhe, as të vogël. Të tërën, ashtu si është, aq sa është ! Ndërkohë, nipat mbi mushka, lëri të vazhdojnë për në Prevezë, andej nga erdha unë me makinë, pra nga autostrada e re. Ka për të qënë fantastik karvani me mushka i nipave të tu të cilët do jenë shkelësit e parë të Autostradës së re. Të gjithë televizionet e Botës do ta japin marrshimin madhështor me mushka mbi autostradë.
Nga Miloti në Rrëshen, autostrada e re kalon ndanë hekurudhës së braktisur. Në këtë pjesë s’ka kushedi se çë për të parë. Një trase vënde - vënde e shtruar, ca ura, dhe aq. Diku afër Rrëshenit, një çudi’ që haset jo rrallë nëpër Shqipëri; Mbi një tabele të madhe, “Linja e prodhimit të inerteve”, që “prodhon, tregëton, transporton, importon, eksporton”, me kamiona, transportiera, shosha selektimi, etj. pra ajo që në realitet është një tërësi gjërash të prekëshme, nuk qënka “objekt” por “subjekt” !
Tek Ura e Fanit një mirditor me sy të kaltër të ujshëm nga ata që vazhdimisht rrëshqasin dhe kurrë nuk mund të shohin ngulshëm.
- O mirditor, o malësor, o ti që me malin aq fort ngjan, se edhe ti edhe mali dukeni madhështorë vetëm nga larg. Nga t’i futem, ku t’i hy, nga ta depërtoj, nga t’ia ther, që autostradën sa më mirë ta kqyr ?
- Ku po don me shkue ?
- Po due me shkue, me pae, me shijue, autostradën e re. Dhe, me këtë rast fatlum, ta provoj at’ që thot’ Shkrimi i Shenjt; “O njeri’, ndalu në rrugën e re, pyet për shtigjet e vjetra, dhe aty gjej’ prehjen e shpirtit”. Ku më madhërishëm se këtu mundem me e preh shpirtin ? Mes rrugës së re që i ka të gjitha të gjëra, rënkimet e freskëta të burgjeve të sapo mbyllura, asfalt pa hesap, beton me miliona tonelata, vinça që kapin Qiellin, kamiona si dragoj përrallash. Dhe po këtu, plot shtigje të tërthorta të ngushta të shenjta, zgafella shkëmbore me mbishkrime, dhe Kulla, ku me shekuj brenda gurit të fortë asht ndry mishi i butë i shqiptarit, dhe sidomos shumë Kisha të shenjta.
Me u fut drejt e në autostradë nuk është e mundur. Punohet, ka pengesa, rrula, kamiona, shtruese asfalti.
Ngjitem si gjarpër mbi mal kah rruga e vjetër. Nga lart, autostrada që i bën shoqëri Fanit, duket e zhduket nga kthesa në kthesë si me klika nga Google Earth-i.
Lart në Shpal, tjetër malësor.
- O malsor i mir’, ç’a asht ai Piton gjigand që kullufit malet atje posht’ ?! Rug’ a ur’ ?!
- Ça je tu m’pytun o i ardhun ?!
- Jam tu t’pytun sepse po du me ditun. Urat janë edhe rrugë. Por ka rrugë që janë edhe urë, madje më tepër urë se rrugë. Si ajo atje posht’ për shembull, ajo që lidh dy brigjet e shqiptarisë. Shife rrugën-urë ! Shife si dridhet e tëra !
Nga Shpali, disa kilometra deri posht në luginë, shtohet befas trafiku i kamionëve gjigandë. Pluhuri që ngrenë ata kamionë vende - vende dendësohet aq tepër sa rruga mezi duket.
Mirditor mesoburrë, kreko me xhaketë dhe kravatë me ngjyra të ndezura dhe këpucë të bardha !
- Mirdita o mirditor që po m’dukesh si mësues letërsie ! A po ma tregon nji shteg të vjetër të ngushtë..
- Ça je tu m’thanun o i urum ?!
- Jam tu t’thanun se m’duhet me shkue tek një krue që quhet “Kroi i Bushtrës”. Ishte zheg. Nënë e bir ishin po ngjiteshin në mal me thasë me misër mbi shpinë dhe i kishte kap etja që s’durohet. Diku u del para ujë i freskët që buçet nga shkëmbi. Dhe u sul piu e para nëna. Dhe pasi piu, kokën ktheu. Dhe pa se i biri nga etja kishte vdekur. O mësues malësor, kjo në Shqipëri ndër shekuj kurrë nuk mund të ketë ndodhur. Po pse, pse, pse po të them, pse legjenda ka mbijetuar ?! Cilin Kumt përcjell ?! Cilën porosi jep ?! Cili është kuptimi, cili është zbërthimi, i kësaj legjende të lemeritëshme. Atë dua unë të di. Në këtë ngushticë kuptimore dua unë të hy. Që shpirtin sadopak ta preh !
Rruga kalon në disa vende aq të bukura sa s’i rrok mëndja. Majtas e djathts, një këtu një atje, Kulla. Brenda Kullave, sigurisht lahuta. Brenda lahutave pa dyshim Epe dhe legjenda. Brenda Epeve dhe legjendave patjetër shqiptarë trima. Brenda trimave s’do mënt që zemra të buta. Brenda zemrave të buta çfarë nëse jo gjak të nxehtë dhe rrahje të shpeshta.
Mirditor fshatar kalimtar në hall’ të vet, që, edhepse ecën në terren të rrafshët, hapat i hedh si nga shkrepi në shkrep.
- O njeri bjeshkësh, a s’më thue...
- Ça po don me ditun ?
- Po du me ditun për fatin e Koçiut. Atij argjendarit korçar. Atij që para një treqind vitesh kur po kalonte nëpër Kolonjë i zunë pritë komitat. Dhe vrau dy komita. Pastaj, për tu mbrojtur nga shpagimi, u arratis, erdhi u ngul këtu në Mirditë. Dua të di, pse korçari erdhi pikërisht këtu ?! Historia me komitë të vrarë, të jetë e vërtetë ?! A të ketë lidhje kjo histori me bakrin dhe arin e nëntokës së këtushme. Nëse po, pse fshihet ky fakt. Nëse jo, pse aq e ngatërruar historia ?!
Mitsubisha të bardhë dhe vinça të verdhë gjithandej. Përtej në një grykë, ca depo drithi si hangarë avionësh që me kokrra mbanin gjallë të uriturit e Diktaturës.
Tjetër malësor puntor i rrugës me xhaketë fosforeshente dhe kaskë në kokë.
- O mirditor proletar modern, a s’më thue..
- ‡ý£¼ âä¼ ?!
- Ah s’qënke shqiptar ! Hi “Nature Boy”, ardhur nga “very far, over land and sea”, ku ka vetëm “fools and kings”, për ta provuar se në Mirditë; “The greatest thing you’ll ever learn / Is just to love and be loved in return”, obobo s’qënke as amerikan as anglez, qënke turk, erhamdylyla, ciao o turk.
- Ti malësor atje, mirdita, si je ?
- Ku je tuj shkue o njeri ?
- Jom tue shkue n’Bisak. Për me pae i kull n’kep t’Bargjanës. Kepin po e shoh. Por atë Kullën përmbi, syri s’po ma zë. Ku është kulla ?! Ku është kulla po t’them ?! Dua Kullën ! Të vras për Kullën ? Kadri Bala, erdh’ këtu e s’gjeti Kullën, t’a ngul thikën, ta çab barkun.
- Kulla asht rrafshue. E shembi turku për me i bo ven autostradës. T’zotve u dha 20 milionë lekë.
- Mos he burr’ ! Mirditori në shekuj turkut ia ka dhën haraçin n’maj t’shpatës. Tani turku që s’e mposhti dot Mirditën me shpatë, vjen j’a rrafshon kullën me lekë ! Dëgjo malsor, Kulla asht Historia që s’blehet as me krejt paret e Botës. Prandaj, me urë mbi kullë, a me tunel nën kullë, a s’di se si, autostrada mund të kushtonte sa të donte, por jo Kulla të shembej !
Bar alpin mbi lëndina me atë t’blertën krejt të veçantë që s’haset në ultësira. Diku aty rrotull duhet të jetë një katund me emrin më të çuditshëm në Botë; “Kthellë e Epërme”. Pra, edhe thellë, madje shumë thellë, sepse jo “thellë” por “kthellë”, edhe në lartësi !
Mirditor i moçëm te kthesa duke pritur makinë.
- Eja bujar. Eja m’kallxo diçka.
- Ça po don me dit o jabanxhi ?
- Po du me hek një maraz. Qarkullon ktej pari një histori e vjetër për një konflikt të ashpër. Ishin dy shqiptarë. Njëri e theri tjetrin me thikë. I vdekuri ra mbi të gjallin. E shtrëngoi fort në fyt, i mori frymën, e vdiq, dhe, si tha më vonë një i Urtë, i mori hakun ! Unë këtë nuk e kuptoj fare. Kjo ngushticë kuptimore është aq turbulluese sa s’besoj se brenda saj mund të ketë hapësirë për sadopak prehje shpirtërore. Nuk guxoj t’i hy. Se po t’a prek më duket se do bëj mëkatin e, mmmmmm, nënës bushtër tek kroi. Pse i duhet hakmarrja të vdekurit përderisa vet’ nuk do jetë më gjallë ?! Çfarë ndreq apo ekuilibron kjo hakmarrje ?! Pse aktorë të vdekur në një teatër të gjallësh ?! A vyn, sa vyn dhe kujt i vyn në përgjithësi hakmarrja e të vdekurit ?!
Puntorë të urtë e të bindur turq që punojnë si milingona mbulojnë me rrjeta teli skarpatat prej nga në asfalt mund të bien gurë. Skarpatat nga është marrë zhavorri për të mbushur autostradën duken si të gërryera me thonj nga dinosaur të tërbuar për inat që iu është prishur qetësia.
Mirditor i ri në qoshe të urës me kaskë dhe xhaketë dhe një radio në dorë.
- Dëgjo o malësor i ri ta kallxoj një mesele. Nuk ka ndodhur tani, kur, nga vend për tu fshehur në vend për tu shpallur, Mirdita dhe Rroskoveci kanë ndërruar rolet. Ka bërë vaki’ shumë kohë më parë. Në nji fshat në Prizren kishte plas sherri. Gjashtë vëllezër deshen me u nda. Por s’po dinin si. I kërkun ndihmë Bajraktarit të Mirditës. Bajraktari dërgoi tek ‘ta një të Urtë. I urti, pasi udhëtoi nëpër shtigje të vjetra, nga ato që më vonë shndrrohen në autostrada të reja, i mblodhi vllaznit kosovarë dhe u tha; Dëgjoni këtu; Betohuni se do bëni si do j’u them un’. U betuat ? Faleminderit. Tani ikni nëpër shtëpia. Thoini nuseve t’i nxjerrin nga sëndyqet të gjitha stolirat. Sillini stolirat këtu. I sollët ? Po ! Dhe benë e mbajtët. Shumë mirë. Gjithçka, me toka, kullota, shtëpi, stolira, janë këto që janë, që ju të gjithë para syve i kini. Lejomëni t’ua ndaj. Ti aq, ti kaq, dhe u kry ! Tani që mes jush s’ka asnjë të fshehtë, s’do ketë edhe asnjë sherr. Mirupafshim vëllezër kosovarë, unë po kthehem në Mirditë.
Kjo o mirditor i ri, mua ma djeg fare trurin. Sepse del pyetja; Mirdita e vogël, e mbyllur, dhe e varfër, më e squt se Prizreni i madh dhe i hapur, i pasur dhe i famshëm ?!
Nga Repsi, e vetmja qëndër urbane anës autostradës është Klosi. Në Klos, ka për të pirë, ujë, kafe, raki’. Por s’ka për të ngrënë. As fasule, as turli, as dhallë, as kos, asgjë. Vetëm nja dy-tre kafene të shtrembëra për ibret. Mbi portën e drunjtë të një garazhi myllur me lloz dhe siguruar me dryn shkruhet; “Zbukurojm makina nusesh”. Mbi një llamarinë të ndryshkur është shkruar “Floktore”. Në këtë floktore mirditore bëhen edhe “Prerje dhe stilim fustana nusesh”. Krëhër mbi gërshërë në po atë tabelë. Gërshëra me gojën e hapur i është vërsulur fustanit të nuses për ta kullufitur. Krëhëri duket sikur po kërcënon ta shqyej me dhëmbë gërshërën që ndodhet nën të. Në qoshen e djathtë të po asaj tabele është vizatuar maestralisht një pëllumb i bardhë që mban në sqep një zarf. Cilës zanë mali ja ka marrë, cilit trim bjeshkësh po ja shpje zarfin lumturues plot me zjarr dashurie pëllumbi i bardhë, çfarë shkruhet në zarf, a fillon ai tekst me; “Ti mue zemrën nuk duhet me ma gërrye sepse un’ ty të due dhe un’ për tye...”, këto i di piktori i Klosit. “Zyra postare Fan”, ka tre dritare fantazmagorike. Të treja me xhama të thyer, dritaret janë mbuluar me plastmasa të grisura dhe siguruar me zgara hekuri. Një kuti e kuqe që quhet “Poste” varur me dy gozhda në murin e jashtëm me suva të rënë “Hapet ora 15”. Pranë derës prej hekuri të mbyllur të Zyrës Postare të Fanit një karrike e zbrazët. Karriken bosh pritet ta mbushi një nëpunës pijanec poste çehoviane që s’dihet kur dhe ku ka ikur, por dihet kur do vijë, pas nja një mijë vjetësh. E gjitha është një pamje surreale më e mjerë se migjeniane thelbin e së cilës më së miri dhe më së thelli e ka interpretuar ai piktori i floktores me nuhatje Leonardoje që ka kuptuar se atje ku nipat qarkullojnë me mushka, mënyra më sigurtë për të dërguar letra dashurie, për më tepër që tani privacinë e elektronikeve e ka shpartalluat vet’ ajo që do duhej ta mbronte, prokuroria, s’ka pse të jetë ajo me postë publike, por vetëm ajo me pëllumb paqeje të bardhë privat besnik me sqep të mprehtë me zarf ndër dhëmbë.
Megjithatë, plot malësorë dhe malësore adoleshentë që ndodhen aty rrotull, të pastër, të krehur, të veshur dhe mbathur deridiku këndshëm, zjejnë nga dëshirat. Por ah, asnjë prej tyre nuk quhet as as Fran, as Frrok, as Ndue, por Dritan, Fatbardh, Gëzim etj.
Ku në heshtje të plotë po hidhen me terezi të madhe trarët e një ure, teknologjia italiane, amerikane, turke, anglishtja, turqishtja, shqipja, shqiptarët, turqit, amerikanët, inxhinierët, teknikët, ndihmësit, puntorët, të tëra këto mpleksen me një ankth heshtanak aq të thellë, sa, po të mos dëgjosh fjalët javash - javash, të bëhet të besosh se këtu shfrytëzimii i njeriut nga njeriu, dhe e kundërta e tij, ka arritur atje ku s’mban më, dhe revolucioni proletar botëror është në prag, dhe nga çasti në çast mund të bëjë yxhym këtu në Klos.
- O malsor, a s’m’thue...
- Ça po don me msue ?!
- Po du me ditun ç’at kuptimin e asaj meseles për at’ malsorin që desh me u martue. Por baba i nuses s’ja jepkej çikën. I kërkote paret. Plot 12 napolona. Që malsori s’i kish. Dhe malsori ç’bani ? Duke i hedhur sytë, herë Munellës së lartë, herë Zebës së egër, herë Lurës së bukur, duke ecur dredha - dredha meqënëse e dinte se rruga më e gjatë për në varr është rruga e Dashurisë, iku larg malsori. Nga Mirdita në Shkodër. Pare për nuse me kërkue. Pasunari i Shkodrës i qiti nji hesapçiun e vet me i maru punë. Hesapçiu j’a dha 12 napolonat. Dhe malsori nusen e mori, domethënë e bleu. Pastaj pakngapak malsori u përkëmb. Pare mblodhi dhe te mirbërësi shkodran i solli. Hesapçiu i Shkodrës u betu për t’tana Xhamiat e Allahut që nuk mund t’ia merrte sepse ishin pare të falura. Malsori i Mirditës u betu për t’tana Kishat e Krishtit se nuk shkulej paret pa j’a dhënë. Atëherë hesapçiu shkodran e zgjidhi kështu; Meqënëse me be’ t’vërtetë nuk merremi vesh, i tha mirditorit, hajt t’merremi vesh me be’ t’rreme; 6 napolona ti, 6 napolona unë. Dhe ja ku u rregullu.
Tani m’thuj o malsor i ri, që ke mbaru dhe shkollë në Tiranë...ah, e kuptove ?! S’po e zgjas me banka e kredira dhe besueshmërira moderne. Faleminderit për mirmoskeqkuptimin.
Diku në një kantier, një kapanon i vetëm puntorësh, ka aq ajra të kondicionuar sa 20 vjet më parë nuk kishte e gjithë Shqipëria.
Në një shteg që zbret nga mali, një bari delesh’. Mbi bluzën që ka veshur bariu lexohet “Versace”. Versacia me shkop në shteg komandon modelet e paradës së modës si në pasarelë. Me këtë Versace Mirdite po du me qit një kunj Tirane.
- Or taj, kam një mik që e ka emrin Mirdit. Mirditi, pasi mbaroi fakultetin e letërsisë, një ditë të bukur kur do të merrte “emërimin”, zagari i zyrës së punës i tha, Mirdit për Mirdit’, ik në Mirditë në një shkollë jep mësim. Dhe mbeti nja shtatë a tetë vite Mirditi në Mirditë. E di pse e bëri këtë zagari ?! Sepse Mirditi ishte dy herë mëkatar. Një herë sepse babai nuk ishte bërë inxhinier në Shqipëri por në Austri, dhe si i tillë i dyshimtë. Të dytën herë sepse e kishte nënën austriake. I di ti malësor këto ?!
Tjetër mirditor, i moshuar ky. Me një fytyrë nga ato që gjithë kohën dhe gjithë jetën mbeten të habitur.
- A e di...
- Jo, s’e di. Ça po thue bre burr’ se hiç s’jom tue t’morun vesh ?
- Mos u mërzit o malësor i moshuar për ato që s’di. Kujdes ato që di. Si i ke parë të burgosurit e Spaçit, për shembull, dhe familiarët e tyre që vinin me i pa ? Me urrejtje, indiferencë, mëshirë, apo dashuri ? Por prit edhe diçka; Ndoshta ti pëgjigjen s’di me ma dhën, por por unë pyetjen po ta bëj gjithsesi, se pun’ s’po bëj, kunj po qis. Po kthehem në Tiranë. Atje do ulem ta shkruaj këtë udhëtim. Por s’po di se si. Se kjo këtu është një ishull moderniteti brenda një deti klasiciteti. Deri në Tiranë pakngapak ky raport do përmbyset do bëhet i kundërt; një pikë klasiciteti rrethuar nga një oqean moderniteti. Që të mos më vijnë zhurmat e modernitetit, të mos i dëgjoj piskamat e trendyt, të mos më bezdisin llomotitjet e hajdutëve, të mos më bëjnë përshtypje gënjeshtrat e gazetarëve, të mos ma ndalin hovin hilerat e politikanëve, të mos më hutojnë dredhirat e horrave, si duhet të ulem ta shkruaj këtë udhëtim ? T’i hypi ndonjë anije kozmike t’iki ku mungon gravitacioni dhe jeta ? Apo, bashkë me komjuterin, futur nën pesqint jorgana ?!
Ja dhe tunelet.
Ku je Kadri ?! Ku jeni nipa ?! Pse s’ju shoh ?!
Këtu s’ka Kadri konsevotor, as nipa me mushka. Ka tunel që pengon sepse do edhe pak të hapet i tëri.
Në tunel nuk më lejojnë të hy. Duhet leje, kaskë, xhaketë fosforeshente. Ehu, ku di unë nga këto. S’ka problem. Kthehem.
Duroni edhe pak o nipa ! Duro edhe pak o Kadri !
Ju o nipa që po prisni n’anën tjetër; Edhe pak ditë sa të hapet tuneli dilni bëni një shetitje me mushka andej nga Golloborda. Si dini vet’ dhe si j’u ka porosit Kadriu; Shteg më shteg e breg më breg, han më han e krua më krua, duke lidhur miqësira e duke projektuar ilakara, duke u mahnitur me ajrin e pastër të atyre anëve që vlen 2 Euro vetëm një e mbushur e gjoksit.
Kadri, ti vet’ më ke thënë se Shqipëria është vendi më i bukur i Botës. Se për ta pasur këtë bukuri duhet punuar luftuar, dhe për shijuar, duhet udhëtuar. Se kush nuk udhëton, nuk është burrë por kërrmill. Se shqiptarët më idiota, meshkuj e femra, janë ata që flenë në makinë duke udhëtuar. Se ti nuk je nga ata që udhëtojnë kot dhe kur ndodhen diku të habitur thonë “M’ra rruga”. Edhe ty Kadri “të bie rruga”. Por jo kot. Ty rruga dhe rrugët e Shqipërisë dhe të Kosovës të bien mbi krye si rakia. Për ty Kadri nuk ka dy udhëtime njësoj nëpër Shqipëri. As dy kthesa njëlloj kurrë. Madje edhe e njëjta kthesë ty nuk të duket kurrë njëlloj e bukur. Ti kur dëgjon ndonjërin të llafoset kështu i thua; Hiqmu se nuk je burrë me stil por kërrmill me jargë ! Ik pyet ata që dinë të të thonë çfarë lloj zvarraniku je. Prandaj mbahu edhe pak Kadri deri sa tuneli të mbarojë.
O Kadri Bala, o pionier i vjetër i rrugës së re ! Po bëhet madhështore autostrada. Para kësaj kryevepre botërore me volume faraonike që po kryhen me punë, me taksa, dhe turq si miza, të ashtuquajturat “vepra të mëdha” të Diktaturës kriminale ngritur mbi gjak dhe eshtra, duket lodra fëmijësh. Eja se është aq e bukur kjo rrugë dhe natyra rreth saj, sa ka të ngjarë që, për shkak se makinat mbi të do ecin tepër ngadalë nga kurreshtia e udhëtarëve që s’do ngopen së kqyruri majtas e djathtas, trafiku të bllokohet. Për këtë ndoshta s’do ishte keq, autostrada e re, në pjesët më të bukura të saj, të rrethohet me grila anësore, përmes të cilave, udhëtarët mund të shohin vetëm duke i grahur shpejt kerrat.
Nisu o Kadri konservatori nisu ! Kjo rrugë nuk është rrugë por një prehje shpirti e tëra. Përrallë, magji’, mrekulli, inxhinieri’, matematikë, gjeometri, muzikë, simfoni, Art. Art që kur të mbarohet do t’i mahnisë të gjithë ata që do ta shkelin. Do jetë një sallë koncerti e hapur në natyrë, dhjetra kilometra e gjatë, po të them. Do jetë një galeri arti gjigande me përmasa të pa para. Tablotë do jenë shpatet e malit. Kornizat, kurorat e drurëve mbi male. Kush nuk e kupton, beson, ndjen, këtë që tani, nuk është njeri por derr. Kush do rreket ta nënvlerësojë duke e relativizuar me rrugë të ngjajshme në Itali, Zvicër, apo Angli, nuk është Shqiptar, por një shpirtharë i mjerë pa atdhe.
Bukur ! Por, kjo rrugë kaq madhështore që do shërbejë kryesisht për prehje shpirti, a po vidhet ndopak ?! Në ndonjë mënyrë, minore si llomotitjet rreth saj, apo madhështore si ajo vet’ ?! Kjo rrugë nuk po vidhet në asnjë mënyrë ! S’lënë larot të vjedhin balot.
edisonypi@gmail.com


panorama

[dibrani2006]

Po e pershkruaj me pak fjale: PUNË MADHËSHTORE.

[genti1972]

bravo qeverise demokratike per ndertimin e kesaj rruge .
e kam par ne youtube dhe eshte dicka madheshtore ,nuk do ndalem te kredite ,se te gjitha vendet marrin kredi per ndertimet e veprave gjigande eshte mese normale .por une personalisht do kisha nje pyetje .
kush rruge do te sillte me shume zhvillim dhe lek .
DURRES -KUKES APO SHKODER -SARANDE (perbri detit e kam fjalen )
mendimi im eshte se shqiperia duhet te ket si prioritet turizmin dhe jo industrin e rende (se nuk kemi as nivel te larte punetoresh )
le ti largohemi sa me shpejte teorive te tipit enver hoxha .
me mire te merremi me turizem dhe agrume se sa me central berthamor (greqise nuk i ka dal keq kjo rruge )

[Brari]

Kryeministri falenderon qytetarët e Tiranës që katër vjet më parë u shndërruan në lokomotivën e ndryshimit

28 qershori do të shembë murin e korrupsionit të lejeve të ndërtimit


Kryeministri Berisha ka shprehur dje mirënjohjen dhe nderimin më të thellë për të gjithë qytetarët e Tiranës, të cilët me votën e tyre në vitin 2005, votuan për ndryshimin dhe zhvillimin e vendit. Duke përshëndetur punimet e Kuvendit të 9-të të Partisë Demokratike në Tiranë, kryeministri Berisha e nisi fjalën e tij me respektin më të thellë për të gjithë kryeqytetasit, që siç tha ai, votuan këtë qeveri si lokomotivën e reformave për të shndërruar ëndrrat e tyre në realitet. "Dëshiroj të përulem me nderimin më të thellë para qytetarëve dhe qytetareve të Tiranës, të cilët katër vite më parë me votën e tyre historike vendosën kthesën e madhe të Shqipërisë dhe të kombit shqiptar. Ishte Tirana ajo që solli fitoren e madhe dhe të thellë, ishte Tirana që me votën e saj firmosi nisjen e projekteve të mëdha të qytetarëve të saj dhe të mbarë Shqipërisë", tha kryeministri. Ai vlerësoi se ishte Tirana, që me votbesimin e saj solli në pushtet motorin e ndryshimit të thellë të vendit, të integrimit, demokracisë dhe sigurisë. Kryeministri vlerësoi se sot, më shumë se kurrë, qytetarët e Tiranës i prekin të gjitha ëndrrat e tyre, të shndërruara tashmë në realitet. "Katër vitet që shkuan, ishte Tirana që me votbesimin e saj mbi mazhorancën aktuale vendosi përgjegjësitë më të mëdha, ndaj dhe në këtë bilanc le të shprehim edhe njëherë mirënjohjen më të thellë, nderimin më të madh, respektin më të palëkundur, ndaj të gjithë atyre burrave dhe grave, të rinjve dhe të rejave që katër vjet më parë sollën në pushtet qendrën e djathtë shqiptare, lokomotivën e vërtetë të reformave, lokomotivën e integrimit, lokomotivën e demokracisë", tha më tej kryeministri. Gjithashtu, ai shtoi se vota e qytetarëve të Tiranës ishte dëshmi e besimit të një Shqipërie ku do të luftohet krimi i organizuar, korrupsioni dhe vendi do të shndërrohej në një nga vendet me kriminalitet më të ulët se mesatarja e vendeve të BE. "Falenderoj qytetarët e Tiranës, por dhe të mbarë Shqipërisë, që katër vite më parë votuan për Shqipërinë e sigurtë, për Shqipërinë ku qytetarët e saj, fëmijët e saj, vajzat, burrat dhe gratë të enden të lirë dhe të qetë në rrugicat dhe sheshet e tyre, votuan për një Shqipëri tjetër të padominuar nga Nehat Kulla dhe bandat e tjera. Sot, Tirana është kryeqyteti i një vendi me tregues kriminaliteti qartësisht më të ulëta se mesatarja e vendeve anëtare të Bashkimit Europian", tha kryeministri. Ai vlerësoi se katër vite më parë, qytetarët e Tiranës votuan që Tirana të shndërrohej në një metropol europian, ashtu siç janë aspiratat dhe ëndrrat e qytetarëve të saj.


28 qershori do të shembë murin e korrupsionit të lejeve të ndërtimit


E djathta shqiptare, ashtu siç ka shembur muret e kriminalitetit dhe të korrupsionit, do të shembë edhe murin e lejeve të ndërtimit, të ngritur nga kryetari i Bashkisë së Tiranës. Duke folur gjatë Kuvendit të 9-të të PD-së së Tiranës, kryeministri Berisha shprehu bindjen se 28 qershori do të shembë murin e fundit që ka mbetur në Tiranë, që është muri i korrupsionit të lejeve të ndërtimit të ngritur nga Edi Rama. "Qytetarët e Tiranës duhet ta dinë se qeveria që unë kryesoj, në këto katër vite ka 5-fishuar grantin për kryeqytetin dhe në këtë 5-fishim nuk përfshihen ndërtime të mëdha si nyja hyrëse e Kamzës, një nga më të bukurat që mund të ekzistojë, nuk përfshihet rrethrrotullimi i Sheshit 'Rilindja' dhe një seri të tjera veprash. Qeveria që unë kryesoj është e vendosur t'i japë asaj infrastrukturën më moderne", tha kryeministri, duke nënvizuar se katër vite më pas, Tirana është kryeqyteti i një vendi anëtar të NATO, është qyteti i një vendi që ka aplikuar për statusin e vendit kandidat në Bashkimin Europian. Kryeministri vlerësoi se katër vite më pas, Tirana është kryeqyteti i një vendi, qytetarët e të cilit do të marrin të drejtën të lëvizin në mbarë Europën pa viza. "Tirana, djepi i ëndrrave dhe i projekteve europiane të shqiptarëve, i sheh sot më në realitet se kurrë. Këto katër vite, udhëhoqi vendin dhe kombin në reformat më të thella, më transformuese të historisë së saj, reforma të cilat bënë të mundur si në asnjë vend tjetër të mbajnë premtimet, që katër vite më parë dukeshin të paimagjinueshme. Ishin reformat dhe lufta kundër korrupsionit ajo që bëri të mundur dyfishimin e rrogave për mësuesit e Tiranës dhe të mbarë Shqipërisë, infermierët dhe mjekët e Tiranës dhe të mbarë Shqipërisë, pensionistët e Tiranës dhe të mbarë Shqipërisë", u shpreh më tej kreu i ekzekutivit gjatë një takimi mjaft entuziast me mbështetësit e Partisë Demokratike në Tiranë. Gjithashtu, ai vlerësoi se Tirana në këto katër vite u shndërrua në vendin e reformave të mëdha, të cilat e vendosën Shqipërinë në një horizont të ri. "U lartësua emri i saj si asnjëherë më parë, e shndërruam vendin në një kantier të vërtetë ndërtimi, e shndërruam Shqipërinë me një infrastrukturë tërësisht të re", vijoi më tej kryeministri.


Rama të dorëzojë planin e Unazës së Madhe, qeveria do ta ndërtojë brenda vitit


Kryeministri Berisha ripërsëriti edhe njëherë thirrjen e tij ndaj kryetarit të Bashkisë së Tiranës, Edi Rama, që të dorëzojë planin e Unazës së Madhe të kryeqytetit, pasi qeveria është e gatshme ta ndërtojë atë brenda vitit. Ai theksoi se kjo do të zgjidhë brenda një kohe rekord të gjitha problemet e shkaktuara nga trafiku në kryeqytet. "I kërkoj kryetarit të Bashkisë së Tiranës, të dorëzojë projektin e Unazës së Madhe të Tiranës. Ne jemi të gatshëm ta përfundojmë atë brenda një viti, ne jemi të gatshëm të zgjidhim në një kohë rekord problemet e trafikut të këtij qyteti, ne jemi të vendosur të nxisim biznesin në zhvillimin e kryeqytetit", tha kryeministri. Ai vlerësoi se, një seri parqesh industriale janë të planifikuara në zonat përreth Tiranës, në të cilat do të punësohen dhjetëra dhe mijëra qytetarë të këtij qyteti. Gjithashtu, ai shtoi se do të nisin dhjetëra rrugë në infrastrukturën e saj, si ajo që lidh Elbasanin me Tiranën, jugun me Tiranën, veriun me Tiranën. Kryeministri tha se kjo qeveri do të angazhohet për t'i dhënë këtij kryeqyteti të bukur të gjitha tiparet e një metropoli madhështor europian, për t'i dhënë këtij kryeqyteti jo vetëm fizionominë, por të gjitha atributet e kryeqytetit të një vendi të zhvilluar, të një vendi me jetë. "Tirana sot është kryqyteti i vetëm që nuk njeh krizën dhe kjo për shkak të meritës së qytetarëve të saj dhe të politikës së zgjedhur nga qeveria ime. Vërtet ne sot kemi procedurat partiake të zgjedhjes së strukturave drejtuese të partisë, por sot ne kemi startin e fuqishëm të fitores. Sot, nga kjo konferencë ne zotohemi se do ta bëjmë Tiranën në çdo qelizë të saj blu", tha kryeministri, duke shprehur bindjen se PD do të zgjerojë fitoren e saj dhe zgjedhjet e 28 qershorit do të shoqërohen me një fitore si ajo e zgjedhjeve të vitit 1992. "Ne jemi të zotuar se fitoren e 2005 do ta zgjerojmë në një masë të paimagjinueshme. Zotohemi këtu se Tirana e 28 qershorit, për sa i përket votës, do të jetë Tirana e vitit 1992, Tirana e ëndrrave, Tirana e NATO-s, Tirana e fitores, Tirana e zhvillimit. Tirana do t`i prijë Shqipërisë një fitore të dytë të madhe historike", tha Berisha duke folur në Kuvendin e 9-të të degës së Partisë Demokratike të Tiranës.






Olldashi: Në katër vjet "me duar të pastra" PD ndryshoi Shqipërinë


Ish-kryetari i Partisë Demokratike për degën e Tiranës, njëkohësisht ministër i Transporteve, Sokol Olldashi, çeli dje punimet e Kuvendit të 9-të të PD. Duke përshëndetur këtë takim të rëndësishëm, në të cilin do të zgjidhej edhe kreu i ri i PD për kryeqytetitn, Olldasi theksoi se kjo është një ngjarje e rëndësishme jo vetëm për degën e Tiranës, por për të gjithë Partinë Demokratike. Duke marrë parasysh momentin kur zhvillohet ky kuvend, Olldashi theksoi se janë zhvilluar ngjarje të rëndësishme për vendin. Në këtë kontekst, ai vuri në dukje se intervali 2005-2009, ka qenë periudha më intensive në jetën politike të kryeqytetit dhe dega e Tiranës ka qenë një faktor i fortë për fitoren e Partisë Demokratike në vitin 2005. Olldashi vlerësoi se dega e Tiranës gjatë këtyre katër viteve ka dhënë një kontribut të rëndësishëm në qeverisjen e vendit, në realizimin e premtimeve elektorale të vitit 2005, vendosjen e një modeli politik modern që bazohet në realizmin e premtimit të dhënë dhe jo në spekullimin elektoral. Gjithashtu, Olldashi vlerësoi se dega e Tiranës vuri në dispozicion aftësitë e veta administrative, duke mbajtur vendin që i takon si struktura më e rëndësishme e Partisë Demokratike. "Të gjithë anëtarët e degës së Tiranës kanë sot të drejtën legjitime të ndihen krenarë për një Shqipëri që ndryshon. Kanë të drejtë të ndihen krenarë për një Shqipëri që ndryshuan me duar të pastra", vlerësoi ministri Olldashi. Gjithashtu, ai vuri në dukje se në katër vite u konsolidua një qeveri që ia doli, që brenda këtij mandati ta kthejë korrupsionin nga një sistem, në një sporaditet. Ai vlerësoi se kjo qeveri ia doli që ta shndërrojë Shqipërinë nga tranpolina e kriminalitetit në një partner të denjë dhe anëtare të NATO-s, si dhe një vend kandidat në Bashkimin Europian. "Anëtarët e Partisë Demokratike të Tiranës kanë të drejtë të jenë vitalë, pasi kjo qeveri në katër vjet i dha vendit investimet më të larta në të gjithë historinë e vendit, infrastrukturën, arsimin, shëndetësinë, kulturën dhe e shndërroi në vendin me rritjen më të lartë ekonomike në kontinent. Jam i bindur se këto katër vite kanë qenë vërtet historike për Shqipërinë dhe ne do të jemi krenarë. Secili prej anëtarëve, duke nisur nga anëtarët dhe simpatizantët të PD kanë shkruar gërmat e tyre në këtë kapitull", tha Olldashi, ndërsa shprehur falenderime, mirënjohje dhe respekte për secilin prej tyre.


PD mbetet qartësisht forcë e parë në distancë me kundërshtarët


Olldashi theksoi se, prej disa muajsh PD ka hyrë në procesin e riorganizimit statutor të degës. Ai theksoi se ky ka qenë një proces mjaft pozitiv i konfirmimit të vlerave, vlerave të strukturave, por edhe i shtimit të një numri rekord anëtarësh të rinj. Në këtë kontekst, ai vlerësoi se ky proces është dëshmi e faktit se Partia Demokratike është e vetmja forcë politike në vend, që dominon në një distancë të thellë me kundërshtarët e saj. "I gjithë ky proces dëshmon se Partia Demokratike mbetet në mënyrë të padiskutueshme qartësisht forcë e parë me distancë nga kundërshtarët tanë, që po përpiqen të justifikojnë humbjen. Janë 5017 qytetarë që gjatë procesit të ristrukturimit janë anëtarësuar në degën e Partisë Demokratike të Tiranës. Kjo është shtëpia e madhe e vlerave, ku gjithkush mund të japë kontributin e vet. Nga këta 5017 qytetarë, 1740 janë zonja dhe kjo është një koinçidencë, por janë ekzaktësisht 30%. Fakti që unë do të theksoja më shumë është se, nga anëtarësimet e reja 2304 janë të rinj, janë vajza dhe djem që i bashkohen PD së Tiranës për ta bërë atë moderne e bashkëkohore", tha Olldashi. Gjithashtu, ai vlerësoi se i gjithë ky proces dëshmon që Partia Demokratike do të fitojë në Tiranë dhe në të gjithë Shqipërinë. Në fund të mandatit si kryetar i Partisë Demokratike të degës së Tiranës, Olldashi shprehu falenderimet e tij në mënyrë të veçantë për kryetarin e Partisë Demokratike, Sali Berisha, për përkushtimin ndaj PD së Tiranës. "Kam pasur privilegjin ta drejtoj këtë degë për katër vjet dhe shpreh mirënjohjen për secilin prej jush, duke qenë i vetëdijshëm se ajo që kam përfituar nga ju ka qenë shumë më e madhe nga ajo çfarë unë kam dhënë", tha Olldashi ndër të tjera.

Blerina TOSLLUKU





Kryeministri inauguron rrugën Vreshtas-Potgorie në Komunën Gorishtas


Infrastruktura, tejkalohet premtimi i 2005, në katër vjet mbi 5900 km rrugë


Infrastruktura rrugore është shpallur nga kryeministri Berisha si një nga prioritetet më madhore të kësaj qeverie. Në katër vjet, kjo qeveri jo vetëm që e realizoi plotësisht këtë premtim ndaj qytetarëve shqiptarë, por e tejkaloi atë duke ndërtuar dhe rindërtuar 5900 kilometra rrugë. Kjo shifër e kmonsiderueshme është një dëshmi e një Shqipërie, që nga një vend me rrugë me gropa e të shkatërruara, është shndërruar në një vend me një infrastrukturë moderne. Por jo vetëm kaq, një sërë prioritetesh të tjera të qeverisë nuk mund të quhen më premtime, por realitete. Kështu, qeveria ia doli që gjatë këtij mandati të shtrijë internetin në çdo shkollë, të rrisë pagat dhe pensionet, duke bërë që hapat e Shqipërisë drejt ndryshimit të ecnin me ritme të shpejta. "Në këtë mandat, së bashku ia dolëm të ndërtojmë apo rindërtojmë mbi 5900 km rrugë. Në këtë mandat, ia dolëm të shtrijmë internetin në çdo shkollë, të dyfishojmë pagat e mësuesve tanë, të dyfishojmë pensionet në fshat, t'i rrisim ato në qytet në masën 50 deri në 70%", tha kryeministri gjatë një takimi që zhvilloi me banorë të disa komunave të Korçës. Më tej, ai theksoi se në këtë mandat qeveria ia doli që Shqipëria të ndryshojë më shpejt se kurrë ndonjëherë, me një luftë të vendosur kundër korrupsionit qeveria shpëtoi nga xhepat e hajdutëve, kontrabandistëve dhe zyrtarëve të korruptuar mbi 4,2 miliard dollarë dhe i shndërroi ato në rroga e pensione, shkolla, ujësjellësa, kanalizime e rrugë. "Në këtë mandat, ia dolëm të ndryshojmë imazhin e Shqipërisë dhe të lartësojmë emrin e saj. Vetëm në muajit dhjetor, janar, shkurt, si në asnjë vend në rajon, kemi firmosur 5 miliard euro investime. Ndaj dhe mbi bazën e këtyre realizimeve të vazhdojmë së bashku ndryshimin e madh të Vreshasit, Korçës, Shqipërisë, të vazhdojmë së bashku të ecim me shpejtësi drejt vendeve të zhvillimit që meritojmë", tha kryeministri.

[_AuLoNa_]

Top Channel

Perballe punimeve ne rrugen patriotike Durres-Kukes gjendet nje godine e vjeter pothuajse e rrezuar. Eshte fabrika e pasurimit te bakrit ne Reps.
Dikur kjo zone mbahej vetem me minierat te cilat tashme jane braktisur, nje pjese e mire jane mbyllur per shkak te erozionit te tokes.

Pak vete e mbajne mend e disa te tjere nuk e dine fare qe diku fshehur rreze maleve shtrihet qyteza e Repsit. Por kjo duket po ndryshon.

I pari qe flet ne kamera eshte nje djale i ri i cili eshte kthyer nga Anglia per te hapur nje biznes privat ne qytezen e tij.

Ai pohon se te gjithe, e jo vetem vendas jane punesuar ne rrugen Durres-Kukes duke siguruar te ardhura te konsiderueshme. Nje nga ata eshte edhe ai vete.

““Bechtel Enka” ka hapur shume vende pune. Zona ka qene e lene se njerezit po iknin, por pastaj erdhen nga kudo per te punuar. Ka rreth 4 mije veta qe punojne ne kete projekt”, deklaron Eduart Likaj.

Minierat tashme jane thjesht nje realitet i larget. Ne rruget e Repsit takojme vlonjate, korcare, e deri tiranas qe kane ardhur per te punuar ketu.

Edhe shkodranet, aq xheloze per statusin e qytetit te tyre si me i madhi e me i fuqishmi i veriut, jane zhvendosur ne qytezen e vogel buze maleve.

“Ne Shkoder per punesim eshte problem. S’ka punesim, aktivitetet private s’kane pune fare se jane shume biznese. Njerezit s’kane te ardhura. Jam i kenaqur ketu, puna po me ecen mire. Normalisht njerezit jane me mire, po vijne, jane te tere te punesuar burra e gra, disa ne rruge, disa shofere, disa puntore. Jane me mire, rrogat i kane te mira”, tregon nje banor i qytetit te Shkodres.

Edhe te tjere shprehen te kenaqur me situaten e krijuar pas investimit. “Une kam nje djale te punesuar, ai ka lene punen ne Greqi dhe ka ardhur ketu dhe merr me shume se merrte atje. Ai punon xhenerik tek “Bechtel Enka” dhe merr 800 mije leke ne muaj”, tregon Mark Zef Nikolli.

Ne ndryshim me shume zona te tjera ne veri te vendit, Repsi nuk ka me lista ne dyqane. “Kam 17 vjet qe kam nje dyqan te vogel. Para se te fillonte rruga te gjithe blinin ketu me liste. Tani te gjitha listat i kam te shlyera , te paguara, vijne me leke ne dore”, thote Nikolli.

Kaq shume ka ndryshuar kjo qyteze sa disa banore si per ironi nuk jane te kenaqur as me rroga per profesione te caktuara, te cilat nuk mund te fitohen as ne kryeqytet.

“Kam qene 13 vjet emigrant ne Greqi , por nuk me ka ecur shume puna. E kaloja kufirin ne kembe dhe jam kthyer ketu se kam filluar pune tek turku. Jam futur roje private dhe marr 400 mije leke, por nuk jam i kenaqur”, tregon Pash Nikolli.

Rruga Durres-Kukes eshte e bashkimit mes Shqiperise e Kosoves, por shume shpresojne te kthehet ne celesin e nje zhvillimi per te cilin ka aq shume nevoje Shqiperia dhe qe i ka munguar po aq shume ne keto 19 vjet.

Per momentin ajo ka sjelle begatine, qofte edhe per pak kohe, ne nje nga zonat e humbura te Shqiperise. Begati, qe banoret e saj te rinj dhe te vjeter urojne te mos jete e perkohshme.

[Shpat Berisha]

Për hir të korrektësisë (për ata që nuk e kanë të qartë madhësinë e ndërlikueshmërinë e vepres) duhet thënë se që nga një korriku është e vërtetë se do të udhëtojmë më shpejt,më mirë dhe më sigurtë në pjesen më të madhe të rrugës.Isha para disa ditësh në disa pjesë të saj dhe vërtetë përmasat e punimeve janë madhështore,por duhet thënë se ka edhe shumë punë edhe pas 27 qershorit.
Pjesa më e vështirë e punimeve, pas 27 qershorit do të jetë në urat shtesë në segmentin Kukës-Morinë.
Aktualisht janë në përfundim urat për një korsi të autostradës.Pra,mbetet të punohen e ndërtohen edhe urat e korsisë tjetër.Pastaj,segmenti i rrugës që finansohet nga Banka Arabe për Zhvillim (afër Kukësit) është e kontraktuar nga arabët dhe afati i përfundimit të tërësishëm të saj, me të gjitha urat dy drejtimshe është fundi i tetorit (vlera e investimit rreth 41.5 milionë euro).Njëkohësisht do të duhej të përfundojnë edhe punimet në pjesen e rrafshit, prej Lezhes kah Fushë Kruja e tutje...
Më e rëndësishmja e krejtë kësaj vepre për sivjet, është se segmenti Kalimash-Tunel -Rrëshen po përfundon në afatin e paraparë dhe kjo pjesë përbën edhe boshtin kurrizor të gjithë rrugës,sepse shkurton rrugen shumë,e bënë udhëtimin shumë komod ,të sigurt dhe më të shpejtë për nja pesë orë,prej tetë orësh aktualisht në maksimum 2.5-3 orë deri në Tiranë rrespektivisht Durrës.Kjo është më se e mjaftueshme, që sivjet të ketë një bum turistik të dyanëshëm Shqipëri-Kosovë,të fillojë këmbimi tregtar shumë më i fuqishëm në mes dy shteteve dhe të fillojë bashkimi real e shpirtëror i kombit shqiptar.
Kam edhe një këshillë vllazroreos të politizohet kjo vepër nga askush që nuk e ka të qartë madhshtinë e saj dhe efektet afatgjata për gjithë shqiptarët....!

[Explorer]

U be si u be, me akuza e pa akuza, me ngjyra politike e me ngjyra kobetare...
Per mua ka rendesi se kjo rruge eshte veper historike.
Keto qe jan tani, ne fakt edhe kane vjedhur, por na lane dicka madheshtore (rrugen).
Ata qe ishin 8 vjet, edhe na vodhën edhe na lane pallën ne dore.
Ky eshte ndryshimi.
Ai qe e injoron, neglizhon dhe eshte kundra kesaj vepre qe Shqiperia kurren e kurres nuk e ka pa me sy me perpara, ata jane keqadashes te cilet nuk ja duan kombit te miren
Keta jane qe vene interesat e tyre personale perpara atyre kombetare.

U be si u be, Shqiperia u be me rruge.
Urime dhe vec perpara, le te plasin grekofilet dhe UDBASH-et e serbit.
Amin !

[kepi]

Nje pyetje per ata qe e njohin kete teritor - vend .


Kjo rruga qe duket sikur rruge terciare ( rruge e lenur mbas dore ) pergjate rruges se re ka qenur rruga qe ka lidhur kete pjese te Shqiperise me pjeset e tjera ?!


Nese po ,ata qe jane kunder kesaj rruge ( rruges se re ) i mbulofte turpi .
Po kjo Rruge lidhen tre cerekun teritorial te Shiperise mes vete more .

[DeuS]

Rruget, nje domosdoshmeri e nje arritje qe kaq shume e lene ne harrese, por sot realitet. Per kete hallall qeverise..

Anash rrugeve, shohim vetem kodra, male e toka te virgjera. Pas 10 vjetesh, mbani mend po nuk i pate te populluara me lokale, shtepi, karburante etj etj. Rruga sjell zhvillim te madh ne rrajon. Shpejtoni, bleni noi toke anej

[Edi-9/11]

Nje pyetje per ata qe e njohin kete teritor - vend .


Kjo rruga qe duket sikur rruge terciare ( rruge e lenur mbas dore ) pergjate rruges se re ka qenur rruga qe ka lidhur kete pjese te Shqiperise me pjeset e tjera ?!

Jo, jo. Ato janë rrugët ndihmëse që firma vetë i ka ndërtuar për të ndërtuar autostradën. Në ato rrugët kanë kaluar kamionët për të transportuar materialet.