Ditari i ndienjave...

[Veshtrusja]

16 janar 2005

Me dhembe koka. Me dhembe koka nga menyra se si kane ndryshuar kohet, nga kompleksiteti i jetes... A thua se gjithmone ka qen kaq komplekse jeta? Jo, nuk e besoj. Sot paska arritur kulmi i kompleksitetit.

Nuk me dhembe vetem koka, me dhembe edhe shpirti.

[leci]

Po ta shohesh nuk mund ta kuptosh,sa zhurme qe ben deti.
Ne erresire e gjithe ajo pa mbarim,behet mur drite,bertitje shurdhuese e verberim ndjenjash.
Nuk mund ta fikesh detin kur digjet naten.
Mund te jete perfeksioni ne syte hyjnore,ekzistenca ne heshtje e ujit dhe tokes,njeriu qe jeton detin me detin.
Dhe pak para perendimit dielli si nje ushtar i vjeter qe ka mbaruar detyren e tij,me krenari,shuhet nen veshtrimet mirenjohese.
Dhe tani qe iken nuk ka me kohe.Erresira mbulon gjithçka.
Nuk ka asgje qe ne erresire mund te jete e vertete perveç detit.

Ne vetmine e ketij vendi te humbur e te harruar nga bota me shoqeron siguria qe nuk do te duash,edhe pse larg,te humbasesh kujtimin e atij qe te don e qe perhere do jete i yti.

[[xeni]]

17 Janar, mengjes dimri...

Sa e magjishme eshte nata...
Qetesi... Kthjelltesi... Kjartesi...
Ca flejne, ca bejne sikur flejne. Pak rendsi ka kjo, e rendesishme eshte se zhurme nuk bejne.
Agimi...
Gjeja me e mrekullueshme. Momenti me i pershtatshem per te kuptu esencen e jetes, koha ku mund t'zhytesh ne kthjelltsine e mendimeve per te gjetur thesaret me te çmuara, te cilat s'mund t'i shohesh diten prej turbullimit qe i bajne gjurulldite e njerezve perreth e hallet e rutines se jetes... Nje "takim" i veçante (dhe i zakonshem) per fillimin e dites dhe nje lutje qe keto agime t'i perjetoj sa me shpesh eshte fillimi me i kendshem...
Zhurmat qe vijne nga autobuset Terminalit, te cilet jane mbushur me studente qe shkojne neper shtepite e tyre (per Bajram), e rrisin intensitetin pak e nga pak. Ne pergjithesi pertoj te hap penxheren se m'bezdis ajo zhurme po pas pak ditesh at' rruge do e marr dhe vete kshu qe s'me shqeteson dhe aq...

Ta hongsha shpirtin o forum! S'me le vetem ne ket' nate. Do vij nje dite, shume shpejt inshallah, qe s'do ta kem me nevojen me m'largu lodhjen e nates, po deri athere t'du fort...

[Hekurani1]

Kam frike ta shoh oren.
Duhet te kete kaluar mesnata, e une po vazhdoj te rradhis shkronja e vargje nje nga nje, si rruaza ne gjerdan. Me flihet, por s'dua te flej pa i shtrydhur te gjitha ato fjale gjevahire qe po bejne gjiro neper damaret e mi.
Kam frike ta shoh oren, sepse druaj se do te jete nxituar e nuk do te me lej kohe per ta bere nje sy gjume. Neser me duhet te zgjohem heret, ndoshta qe me kengen e pare te gjelit. Nuk tingellon aspak poetike kenga e gjelit!
Gjeli dhe poeti kane te perbashket vetem kengen!

[Veshtrusja]

Dua zhurme, dua te shprethej, dua te drejtat, dua lirine!

DUA

ZERIN.

Hajde po ta mbajti! Dil perpara! Mundohu te me ndalosh, te mi ndalosh!

Kush te jep ty te drejten te me heqesh mua zerin?! A nuk e di ti qe edhe sakate te jem une prap kam per te folur, prap do te degjohem?!

Prandaj, me mire shporru vete. Shporru sepse sdo te jem me vetem. Shporru.... !

[marsela]

Per te lene nje firme ne cdo faqe?!..: )
Sot kam levizur shume, po me dhembin kembet.Ftohte si kudo..
..Ka dhe dite kur s'ke asgje per te shenuar dhe thua vertet s'mendoj e s'ndjej asgje apo jam lodhur se "shenuari" ..
Po shoh se konvikti eshte boshatisur..
Nje kafe e ngrohte do me sillte ne vete tani..

[hajla]

oh" sa me ka marr malli, te ndegjoj zerin e "Gjelit" kur kendon!*ne oret e mengjesit s'ka ma knaqesi,po sikur t'me zgjoj nga gjumi! duke ndegjuar te rrahurat e krihve te tija,kur ban rrap, rrap, rrap...e nis kengen e mengjesit , te ores 5-zakonisht,sikur te ban thirrje per tu then antarve te familjes nga te cilet ushqehet zgjohuni nga gjumi bashk me kengen time se ju ban te ndiheni te lumtur* sa shum e dua kengen e Gjelit ta ndegjoj ,sikur te ishte e" till" ndoj inqizim neper mesin e valeve te radios...a qfar do gjetiu, do kisha dhan dhe pareol, mos me qeshni ju lutem kete e shprehi nga ndjenja qe ndiej ne shpirt...vertet shum e simpatizoj kengen e "gjelit dhe te bylbylit" ne veqanti!! kurse asnjeren, prej dyjave si ndegjoj dot, ketu ne kete (erresire)!vetem sorra ka ,nuk me pelqen fare ajo ngrreme, e tyre ngrreg,ngrreg...me duket diqka si lloj (fantazem)! ...

[Tironsja_PHILLY]

* eshte hera e pare qe po shkruaj te ky ditar....... dhe hera e par qe po e hap zemren e po i tregoj ndjenjat ne nje vend tjeter pervec pasqyres... hera e par qe po i cfletoj ato faqet e ngjitura ne librin e jetes time...(mos me gjykoni.....)

* Eshte hera e par qe kam ndjer dashuri... te vertet, dashuri per dike dhe dashuri nga dikush.... ose te pakten ashtu mendoja. Nje dashuri qe as vet nuk e di nga lindi, nga buroi...ku filloi, pse, PSE filloi? Nuk e kuptoj Cfar me pushtoi? Cfar mi verboi syt e me..... pikturoi te gjitha ngjyrat e botes ne nje form te cuditshme... Per kaq e kaq koh i humba te gjitha vizionet e jetes time, i harrova endrrat e mia, fokusin tim... harrova veten time..se kush isha ..e per cfar? per cfar i kalova gjith kto.. (spo e gjej dot fjalen... ndodhira (fjal eshte ajo? lol) nejse per cfar? per te kryer Gamimin me te madh te jetes tme!! Ishte nji gabim.... i rende , mirpo nuk ishte nji faj. Nji gabim qe do tme kushtoj shtrenjt...

* NUK eshte hera e par qe kam ndjer dhimbje..... por eshte hera e par qe kam ndjer Tmerr... tamam tmerr, kam kaluar shum shum dit me nji person qe mendoja se e njifja kaq mir por tashi rri e mendoj e kujtoj, se gjith ksaj kohe paskam qene vetem , spakam pat asnjeri ne krahun tim.... tashi qe i mora vesh te gjitha, tashi eshte von per tu kthyer....
Jam e vrar shpirterisht, jam e lenduar thell ne zemer. Nuk e di se sa koh do haj qe te rikthehem ne nivelin normal qe kam qen me pare... Nuk e di ne se do sherohem edhe sa koh do zgjasi... Tashi me kan humbur shpresat per cdogje... Nuk ndjej me asgje . zemra me eshte thyer ne nji milion copeza e therrime sa ska mbetur me cfar te thyet. Nuk e mendoja kurr qe nji person qe te puth...te prek te degjon me ore e me ore te tera e qe te ndjen... mund te te torturoj kaq keq.... mund te te zvarrsisi per kaq koh..... Nuk e kuptoj, ndoshta sepse zemra ime nuk di te bej nga kto djallezira nuk di te veproj keq mbi nje zemer tjeter , nuk ma ben zemra te shikoj nje njeri qe e dua kaq shum te vuaj kaq kaq shum....

Dy poezi:

Vuaj qe ste kam...
Vuaj qe ste shoh...
Vuaj, se ty i dashur..
ende nuk te njoh!!!

Loti me pikon ne qerpik
Loti i paster si krsistal
Kujto dje kur me the ik
Kurse sot me thu "Me fal"
* * *
Ngroht dhe ftoht kjo zemra jote
Zjarr dhe akull pa mbarim
Nuk je fundi kesaj bote
Prandaj harroje emrin tim!!!!

* Po e le kete faqe ditari dhe kte Karrige te librarise me lot ne sy e me dhimbje ne zemer, ..... And for those of you who care to read this.... feel my pain........
Flm per kohen

[Anisela]

Tironce!Nuk je as e para dhe as e funit qe perjeton kte ferr!Kjo eshte eksperience..KOHA ESHTE VDEKJEPRURESE E KETYRE PERJETIMEVE,PRANDAJ LERE ATE TE BEJ TE VETEN!

[leci]

Eshte nje gje madheshtore,mund edhe ta imagjinoni.
Shkundet deti deri ne horizontin e fundit,dridhet,rreshqet ne damaret e tij mjalti i deshires qe deh çdo dallge.
Dhe per nje moment perulet deti dhe njerezit,abiset,ngyrat,kaltersite,yjet,dielli shohin ate njeriun e madh qe mban te lidhur boten.Nuk eshte me rrezik,nuk eshte me armik por spektakel per njerezit e gjalle.
Sikur nje njeri te njihte mire detin do te mjaftonte vetem nje fjale.Ndoshta do te nisej nga shume faqe te shkruara,por me qetesi do te gjente ato fjale te drejta,ato fjale qe thojne me nje te vetem gjithe te tjerat.
Dhe nga nje mije faqe do arrinte ne njeqind e pastaj ne dhjete,e do te priste deri sa ato te tepertat te rreshqisnin vete e te fshiheshin.
Atehere ngel vetem ti marri ato qe ngelin e ti shtrengoje fort ne dore,ato dhjete fjale,qe nga fuqia e shikimit dhe degjimit nga afer,me ne fund si per magji te ngel vetem nje.
Dhe po ta thote do te thote det.
Dhe behet magji deti,atehere kur ti i kthen shpinen shkeputet nga toka e behet mijera copa qe fluturojne ne ajer ashtu si historite qe mban ne gjirin e vet.
Dhe fluturojne e largohen nga gjithçka,larg nga syte qe nuk e kuptojne,larg atje ku asnjeri nuk mund ta shohi.
Dhe ndoshta nje dite,ndonjeri do te jete aq shume i lodhur e do ta gjeje.