Ditari i ndienjave...

[StormAngel]

Dy pika kritike

Një e bardhë dhe një e zezë nuk behën bardhë e zi.
E bardha ngelet e bardhë,ndërsa e zeza ngelet e zezë.

[PrInCiPiEl]

"I look , I see"
- nga Yusuf Islam & Friends & Children

Një CD e mrekullueshme !

PrInCiPiEl

[shkodrane82]

Uhhh sa kohe ka qe s'kam shkruar dy rreshta te shfryhem ne nje ditar...
Ndoshta sepse sot kam mall, dhe ndryshe nga shume histori ditari qe
flasin per dashurine, kjo e imja eshte dashuri po ndryshe nga dashurite
midis nje femre dhe nje mashkulli..!
Sa i urrej ndarjet o zot, sa here qe me duhet te shkoj ne aeroport e di
se kthehem me gjysem zemre ne shpi...duke lene mrapa syte e mamit
te perlotur tek largohet per Shqiperi...
Dhe ne mendjen time...mendimet e saja se kur do na shofe perseri..
Duke humbur ashtu mes njerezve ja dalloj lotet qe i rreshqasin neper faqe..
dhe e ndjej se shikimi im i thote..:
Deri kur do duroje kjo zemer e shkrete larg jush..
Thone qe sa me shume te rrish aq me shume mesohesh, por jo
per mua s'qenka e vertete o ditar..sepse cdo here e me e
veshtire behet...
Malli rritet e rritet...sa ndonje kam frike se do plas gjithe ai mall
dhe s'do dije ku te ndalet..!
Se kuptoj pse duhet te vuajme keshtu...??
A din kush te ma shpjegoje..?/

[Anisela]

Nuk je e vetme me ate ndjenje!!!Edhe une ndjehesha ne ate menyre sa here qe largohesha nga Shqiperia dhe shihja lotin e nenes sime!!!Dhimbja te ben te forte dhe fakti qe do largohesh larg per te mire dhe te keq,te pregatit te perballosh gjithcka!!Kurre se kisha menduar qe nena ime do vdiste larg syve te mi!!!Por kjo ndodhi dhe une sisha aty!!!Ky fakt me beri dhe me te forte,se vete nena ime me pati thene,qe tani po largohesh per morte dhe per dasem!!!!Pra moter e dashur beju e forte dhe prano dhimbjen!!!Me respekt Anisela

[marsela]

sot kam fjetur shume..i ndjej syte te fryre..koka akoma me bucet nga grimcat qe la ajo dhimbje e epadurueshme.
sot do kisha dashur te isha ne shtepi.tja uroja gjyshit,mamit,miqve krishtlindjet nga afer..te ndjeja perqafimet e tyre te ngrohta!
edhe sa dite te vecanta do te kalojn mes kater mureve te kesaj dhome qe me rregullin e saj,me kujton se jam e vetmja qe sdi ti ve ne rend gjerat e mia..as edhe mendimet qe s'fshihen vecse ne pak cm vend..

[leci]

...por e kuptova vone kush eshte ajo qe shpeton njeriun,nga cila ane duhet te shkosh.
Dikush pret qe te jen gjera te tjera ato qe shpetojne njeriun:detyra,te jesh i mire,i ndershem,drejtesia.
Jo aspak.Jane endrrat ato qe shpetojne njeriun,e vetmja gje e vertete.Ti rri me ato dhe do te shpetosh nga nje vdekje e sigurt,e ngadalte por e sigurte.
Po ti japesh kohe jetes ajo te mbeshtjell ne rrjeten e saj,dhe nuk mund te enderrosh gje pa u vrare.
Sa me shume te levizesh,te kerkosh te dalesh e te shpetosh,te rebelohesh, aq me shume shtrengohet rrjeta dhe te vret.
Une shume vone e kuptova dhe fillova te enderroj.Dhe aq i vrare jam ne shpirt,sa qe nuk mund as ta imagjinosh.
Merr vetem kete rast.Ne shetisim ne diellin e lodhur te nje perendimi,dhe lejme mbi rere gjurmet e hapave tona.Dhe i shikon mbrapa teje,te gjalla e te rregulta.
Te nesermen do zgjohesh e nuk do te jete me asgje,as edhe nje shenje ose nje hije gjurme.Deti fshin naten.Dhe eshte sikur te mos kishte kaluar askush,sikur gjurmet te mos kishin ekzistuar kurre.Sikur ne te mos kishim ekzistuar mbreme.Po pati nje vend ne bote ku mund te mendosh te mos jesh asgje,ky vend eshte ketu.Nuk eshte toke e nuk eshte akoma det.
Nuk eshte jete e vertete.Eshte kohe qe kalon dhe..mjaft.

[PrInCiPiEl]

Se "arti" nuk ka kufi , u vërtetua edhe sot :

1. Këtu
   dhe
2. Këtu

Admirohet "arti" i atyre që kanë vrarë e masakruar popullin shqiptar me shekuj !

PrInCiPiEl

[StormAngel]

Nuk dua ta di pse aq shumë më mundon!
Jo nuk dua ta di pse nga gjumi më zgjon!
Nuk dua të di pse nuk di se e di!
Edhe në fund...ndjej diçka,ndjej që dua të të kem afër J.

[Tinna]

Sonte natë e vonë. Qetësi anë e kend qëndron.
Nuk dëgjoj asnjë zë. Dëgjoj vetëm pikat e shiut që trokasin në dritaren e dhomës sime të errët, ku vetëm një drit e vogël e qiriut më shoqëron.
Mundohem të flas me hënën, por ajo s'më flet vetëm hesht.
Me kë të flas, hëna s'më flet, qiriu ashtu hesht dhe dalë nga dalë po shkrihet, ashtu si zemra ime.
Marr lapsin timë i cili s'më braktis asnjëherë, dhe së bashku filluam t'i zgjonim miket tona të alfabetit nga gjumi, se për to kishim nevoj.
Mundohem mos të prishi qetësin të tjerëve, të cilët ishin në gjumë dhe ndoshta ëndërronin.
Mundohem të mbaj qetësi, por zemra po më pëlset nga mërzia, nga pikëllimi, nga kjo vetmi e mallkuar.
Më vjen të bërtas, por nuk mundem se po e prishi qetësin që të tjerët e duan.
Papritmas dëgjoj një zë, më thotë:
- Hesht.
Shiqoj nuk shohë asnjeri.
Fillova të vazhdoj me shkrime aty ku ndalova, por prap ai zë më thotë:
- Të lutem hesht, mos e prish qetësin.
Tash e kuptova ishte hëna!
Qudi!
- Të thashë hesht se të gjithë janë në gjumë, mos i pengo, më shiqo mua unë vetëm ndriqoj nuk e prishi qetësin asnjëherë.
Mirë pra, po heshti, pasi që edhe zhurma e lapsit timë po e prishka qetësin.
Këtë qetësi që e urrej aq shumë.

[Hekurani1]

Sot e mora urimin me te kendshem per vitin e ri.
"Me rastin e nderrimit te moteve, uroj qe vitin qe po e leme mbrapa te mos perseritet ne vitin qe po vjen!" Sa do te deshiroja qe vertete te realizohej ky urim!