nganjeher dhe jeta behet("memece")><alba,ndodh qe iluzionet te qojn dhe ne rrugen e gabuar!"besoju vetem fakteve e syve* te tu...
nganjeher dhe jeta behet("memece")><alba,ndodh qe iluzionet te qojn dhe ne rrugen e gabuar!"besoju vetem fakteve e syve* te tu...
Ju qe sollet lirin,(flini te qet)Ju trasuat udhen e pavarsise...per te gjithe LAVDIIIIIII
nje dite ne vendin tim sa per 100 larg.....
pak e lodhur,akoma gjysem atje gjysem ketu...por me shpresa e parandjenja per pushime te bukura..
Inner beauty takes some finding, but it lasts forever..
Do doja aq shume te kisha pergjigje mbi shume gjera ne jete,por e di qe eshte e pamundur,duhet pritur,duhet duruar e duhet gabuar.Edhe pse gabimet jane ato qe frikesojne cdonjeri,por te gabosh eshte njerezore,le te ngushellohem me kete thenie.
Kam frike qe jam duke pasqyruar cdo ndryshim humori timin,ne njerezit qe kam afer e qe dua me teper ne bote.Dhe natyrisht,eshte gjeja e fundit qe do doja.
Kam vetem nje limit: qiellin!
ahhh dita e sotme...
kurre s'kam qene sikur sot, sot eshte dita kur vendoset shume per fatin tim, sot eshte dita ku shume gjera mund te ndryshojne...a thua do te kete fat kjo dite edhe pse eshte data 13, duke e dite se kjo date s'ka fat...te shohim...se dije....jam ne pritje te nje lajmi qe do me ndryshon jeten...jeta do me ndryshoje per 360 shkalle prej sot, por se dime mund te ndryshoje edhe per te mire edhe per te keqe...ama kryesorja do te ndryshoje...
te presim....mbremjen...te shohim a do qesh apo do qaj...
i lumi une, i mjeri une...
kurrem askujt nuk ja deshiroj te jete ne kete gjendje sic jam une sot...
My silence doesn't mean I am gone!
po si t'them !... Davius.se dim qfar ti po pret sot megjithate te urojm *fat*dhe lajm te mir ne mbremje, paske koh akoma per tu perballuar," qfar do te vij ne jet!")
...ma ne fund te urojm suksese*
tace care!.
Ju qe sollet lirin,(flini te qet)Ju trasuat udhen e pavarsise...per te gjithe LAVDIIIIIII
Diku kam lexuar qe njerezit me te lumtur jane injorantet,e vertete,por une si te ja bej nese nuhas ne ajer dicka te thene sado pak "shtrember"?
Nganjehere kam zili menyren ne te cilen disa njerez injorojne dicka,do doja qe ne ca momente te arrija te beja dhe une dicka te tille.Por natyrisht,nese arma e tyre ndaj dickaje qe vret eshte injoranca,e imja eshte largimi,ashtu heshtur,si bora naten qe mbulon gjurmet e dites...
Kam vetem nje limit: qiellin!
Shume mire jam...definitivisht jeta ime nderoi per 360 shkalle(kuptohet pper te mire)...kam shume emocine tani skam mundesi te shkruaj, shkruaj nje dite tjeter...Postuar mė parė nga Davius
My silence doesn't mean I am gone!
Sot...plot 2 muaj...si kurre ndonjehere me pare, i'u ēel udha, perjetimit mizor te jehones me tinguj sorrash, shpirt-mundues, zemer-cfilites te fjales ---> Lamtumire...
Prej atij momenti, gjithcka ne lidhje me kuptimin mbi jeten, ka ndryshuar, duke lene pas, nje kujtim te hidhur...i cili me ndjek pas ngado hedh hapat ne kerkim te vargjeve te jetes, pertej udhetimit mbi prehrin kohor...
---------------------------------------------------------------
P.S Blue-sky ...askush nuk ka mundur te vertetoje apo te ndertoje teori fikse mbi faktet e jetes.
Shpesh here ndodh qe e gabuara ne te vepruar vjen padyshim si rezultat i injorances, por ka edhe raste te tilla kur vjen si rezultat i pa aftesise per te mposhtur ne ndergjegje, ndjenjen paragjykuese, apo pse jo edhe kapriēot e castit, duke i lene vendin nje injorance te vete-prodhuar e te ushqyer nga mungesa e vetbesimit dhe fatkeqsisht, ne nje rast te tille, eshte shume veshtire te dallosh realitetin e vertete pertej atij te vete-krijuar artificialisht.
Mgjth, njeriu i privuar prej te qenit perfekt meson prej gabimeve, por fatkeqesisht, me ēmimin e vuajtjes shpirterore.
Ndryshuar pėr herė tė fundit nga EXODUS : 14-07-2004 mė 12:09
...s'me rrihej brenda,duhej ti jepja mundesine hemisferave te mia celebrale qe te perpunonin cdo gje,dhe kjo ne ajer te paster.Ishin nervat qe s'me linin rehat?Por nese jane nervat, ishin ndaj vetes apo ndaj atyre qe i kishin acaruar?Sigurisht ndaj vetes,sepse isha une qe ne fund te fundit bera sikur s'kuptova vetem per te mos hedhur veten pre te injorances.
Vendosa te pija dicka jashte,ne breg te nje liqeni,dhe me e rendesishmja VETEM!!Por nganjehere s'do djalli te te ler rehat;ishte nje vend qe shpesh frekuentoja me miq dhe pikerisht duke hyre me pershendesin dy fytyra te njohura...ishte nje shoqe imja bashke me nje cun tjeter.Shoqja ime pa me pyetur fare VENDOSI qe une te ulesha tek ato,fundja isha vetem dhe te njejten gje do mendonte cdo njeri.
Vendosa qe te kaloja vetem pak minuta me to dhe me pas te gjeja nje mundesi tjeter per koken time qe po pelcaste per pak qetesi por kjo do kishte qene nje ide e mire vetem nese cuni qe ishte me te nuk do bente nje mal me pyetje
Ai fliste e fliste e fliste e une humbisja pa pushim ne karrigen time me nje shikim qe sa vinte zymtesohej,e cdo ca pak minuta pergjigjesha me fjale kyce pyetjeve te tyre.Kisha nje deshire te cmendur ti thoja"mjaft,keni meshire me gjendjen time" por mbajta cdo gje per vete.Mbasi kaloi koha "standard"u pershendeta me to,me ne fund e lire,me ne fund pak momenta per veten time.
Kam vetem nje limit: qiellin!
Jo ēdo gje paska perfundim te hidhur. Kam filluar t'i vargezoj ditet e lumtura si rruazat ne gjerdanin e argjendte.
Deri te Molla e Kuqe!
Regullat e Postimit
Krijoni Kontakt