Liria e shtypit ne diktatin e krimit

[Shijaksi-London]

Marre nga Gazeta Panorama

Ato janë praktikisht në mëshirë të pronarëve, të cilët në më të shumtën e rasteve punësojnë studentë të vitit të dytë, të cilët paguhen për kafshatën e bukës
“Media ka qenë tepër aktive dhe e paepur, por gjithsesi ka pasur probleme fondamentale e serioze në përdorimin e medias si vegël politike”, vazhdon më pas raporti i departamentit të shtetit të SHBA-së. “Botuesit dhe editorët e gazetave shpesh botojnë histori e lajme që i shërbejnë interesave të tyre politike e ekonomike”. Televizioni veçanërisht ushtron një influencë më të madhe, sepse rreth 80% e publikut i merr lajmet dhe informacionet nga ajo. Megjithëse në programet televizive ndesh edhe në profesionalizëm, afrimiteti politik është dominant në programe

Berluskonët e vegjël kërcënojnë lirinë e shtypit



Qysh herët në fillim të viteve ‘90-të, kur Shqipëria sapo kishte lënë pas katër dekada komunizëm, ka qenë një lojë thumbash e bërrylash, ose dhe anasjelltas, midis shtypit, ose medias dhe regjimit të instaluar politik. Shtypi i pavarur për më shumë se një herë, ndjeu majat e mprehta të qeverisë deri atëherë të parën jo-komuniste, ndërkohë që liderët e rinj, avokatët e demokracisë dhe të gjitha atributeve të saj, përfshirë shtypin e lirë, të mësuar me një klimë të re, e cila pritej të ngrihej në kritika.....ndërkohë që ato përpiqeshin të bëheshin të paprekshëm, ose të ngjyrosnin rrugën në të cilën ata shkelnin.

Kur e majta erdhi në pushtet, pas një muaji të plotë anarkie, qeveria e ish-presidentit Sali Berisha, gjithashtu, bëri fajtore median, s’ishin veçse karrota të ëmbla midis shtypit dhe medias private në rritje, të cilën Berisha sapo e kishte lejuar zyrtarisht të ekzistonte.

Kur shumëkush përpiqej të ndërtonte një stacion privat, media gëzoi statusin e një force për t’u marrë në konsideratë. Dhe u ndesh me zgjidhjet, apo alternativat në udhëkryq, për të jetuar nën hijen e shtetit, e të këndonte të njëjtën melodi që dëshironte regjimi, ose të pranonte shuma të mëdha parash në formën e lajmërimeve, apo të reklamave a spoteve qeveritare dhe spoteve komerciale të ndërmarrjeve të drejtuara nga qeveria.

Fillimisht, tendenca më e zakonshme konsistonte në blerjet e favorshme të hapësirave nga media, duke i dhuruar shuma të konsiderueshme për reklamat qeveritare. Është gjerësisht e pranueshme, në mos edhe fakt zyrtar, se 60% e reklamave të shfaqura nëpër gazeta dhe në media është paguar nga institucionet e financuara nga buxheti i shtetit.

Por së fundmi, edhe anëtarë të kabinetit, siç është edhe rasti i ministrit të Bujqësisë dhe biznesmenit Agron Duka, i cili bleu një stacion televiziv, prej njërit prej pionierëve të shtypit të lirë, Nikollë Lesi, botues i të parës gazetë të pavarur “Koha Jonë”. Lesi është rasti i kundërt i një gazetari të kthyer në politikan që përpiqet të bëjë realitet ëndrrën e tij berluskoniane. Silvio Berluskoni, Kryeministri italian, ka tre televizione dhe perandorinë e tij të mediaset-it, një të përditshme dhe interesa të tjera botuese.

Përveç kësaj ai ka edhe një influencë të konsiderueshme mbi stacionet televizive shtetërore të RAI-t. Ndërkohë që konflikti i tij i interesave po ndesh në një kritikë të fortë kudo nëpër botë, në Shqipëri ai idolizohet dhe shumëkush përpiqet as më shumë e as më pak sesa ta imitojë atë.

Gjithsesi, ndërsa Italia ka një demokraci të konsoliduar dhe është një nga vendet më të industrializuara të botës, berluskonizimi i medias shqiptare po e shtyp atë dhe po mbyt lirinë reale të shprehjes së lirë.

“Në kundërshtim me kriticizmin e ushtruar në perëndim, në Shqipëri figura e Berluskonit glorifikohet në atë pikë, saqë bosët e medias dëshirojnë të kurorëzohen, apo të pagëzohen si Berluskonët shqiptarë”, thotë Alfred Nune, një shqiptar i laureuar me master në media në universitetin evropian të Viadrinës në Frankfurt, në Gjermani.

“Ne shohim qartë se, fushata e favorizimit të mediave nëpërmjet financimit të spoteve publicitare po shkon drejt zbehjes, dhe tendenca është të ketë kontroll direkt ose indirekt mbi mediat, nëpërmjet zotërimit të aksioneve ose shërbimeve me karakter ekonomik dhe politik, duke e bërë kështu gjendjen e transparencës gjithnjë e më të turbullt, thotë Nune.

Shelly Markoff, një këshilltar rezident i projektit amerikan IREX, thotë: ”Nuk ka dyshim se stacionet televizive në Shqipëri janë një vegël politikë”.

Duke dashur të heqim një paralele gjithsesi jo të ngjashme me median amerikane e përfshirë në mbulimin e luftës në Irak, Sheldon thotë se gjendja atje nuk është aq e qartë, duke iu referuar lajmeve të mbledhura nga kanali FOX i reporterit veteran të luftrave Peter Arnett. Gjithsesi, ai shton se çdo gjë në rastin e Amerikës, niset nga qëllime ekonomike, ndërsa në Shqipëri kjo nuk ndodh.

“Por këtu është edhe më evidente se ç’është në vende të tjera. Pronarët e stacioneve televizive kanë axhendat e tyre politike dhe informacioni, apo lajmet e tyre i shkon përshtat kostumeve të tyre politike”, thotë Markoff.

Ai përmend pronarët e TV Arbëria si miq të Kryeministrit Nano dhe pronarët e TV-Shijak si shumë të afërt me kreun e opozitës të Partisë Demokratike, Sali Berisha.

Departamenti i shtetit i SHBA-së thotë në raportin e tij vjetor të të drejtave të njeriut se “ndërhyrja politike në media mbetet një problem dhe më së pakti një rast kur zyrtarë të qeverisë janë të lidhur me kërcënimet ndaj gazetarit”.

“Media ka qenë tepër aktive dhe e paepur, por gjithsesi ka pasur probleme fondamentale e serioze në përdorimin e medias si vegël politike”, vazhdon më pas raporti i departamentit të shtetit të SHBA-së. “Botuesit dhe editorët e gazetave shpesh botojnë histori e lajme që i shërbejnë interesave të tyre politike e ekonomike”.

Televizioni veçanërisht ushtron një influencë më të madhe, sepse rreth 80% e publikut i merr lajmet dhe informacionet nga ajo. Megjithëse në programet televizive ndesh edhe në profesionalizëm, afrimiteti politik është dominant në programe. “Shumica e stacioneve kanë qenë të njëanshëm në hapësirat e tyre politike”, thotë raporti. Një ditë rutinë e një ekipi televiziv shqiptar fillon me telefonatat që editorët marrin në mëngjes nga partitë e mëdha e të vogla, të cilët duan të shohin fytyrat e tyre në ekran, në mënyrë që të impresionojnë publikun dhe zgjedhësit e tyre, megjithëse këto janë gjithsesi më të besueshëm sesa televizioni publik, të cilit i kërkohet me ligj të mbulojë më shumë hapësira me ngjarje politike.

Sasia e pakët e ngjarjeve i shtrëngon shpesh gazetarët të hidhen nga një vend në tjetrin, ndonjëherë vetëm sa të dëgjojnë një thashetheme dhe të gërmojnë më pas esencën e historisë, sesa të merren thellë me problemin që ajo trajton. Kur ato kthehen më pas në dhomat e redaksisë, një politikan i caktuar, i cili i ka bërë favore pronarit, le të themi, ka marrë prej tij me një çmim të ulët truallin e shtrenjtë ,ku është vendosur vetë ky televizion, mundet, madje, të marrë në telefon për të marrë vesh se për ç’ flet historia dhe, madje, i lejohet ta ndryshojë materialin e mbledhur.

Gazetarët, të cilët duhet të jenë një pjesë kyçe e ekuacionit të lirisë së medias, ndjejnë mungesën e kuadrit ligjor mbrojtës për veten e tyre. Kur bëhet fjalë për punën e tyre, shumë prej tyre punojnë në të zezë, ose duke u bazuar në marrëveshje xhentëlmenësh, ose në kontrata fiktive.

Ato janë praktikisht në mëshirë të pronarëve, të cilët në më të shumtën e rasteve punësojnë studentë të vitit të dytë, të cilët paguhen për kafshatën e bukës. Të dyja, si Partia Socialiste në pushtet, ashtu dhe ajo Demokratike në opozitë, nëpërmjet përfaqësuesve të tyre në komisionin e medias, e pohojnë mungesën e kuadrit ligjor për të mbrojtur gazetarët, por po punohet për përbërjen e tij. “Një numri të madh të gazetarëve të medias nuk u paguhen sigurimet shoqërore. Kjo do të thotë se gazetarët shqiptarë janë të diskriminuar dhe kjo është diçka serioze, sepse ata përshkruhen si mbrojtës të fjalës së lirë”, thonë Musa Ulqini dhe Vili Minarolli, respektivisht, kryetar dhe nënkryetar të Komisionit parlamentar të Medias.

Megjithëse të gjithë e njohin gjendjen e krijuar, askush nuk ndërmerr ndonjë lëvizje përkundrejt saj.

Mustafa Nano, një editorialist, që ka një kontratë për të publikuar artikujt e tij, por bën të qartë se nuk është i punësuar te gazeta më e shitur “Shekulli”, thotë se përsa i përket kësaj historie se janë bashkëpunimi i pronarëve dhe i politikanëve nga njëra anë, dhe mungesa ose profesionalizmi i ulët, fajtorë për këtë situatë mjerane. Nano shton se media është bërë shumë influencuese, kështu që politikanët janë përpjekur me kulaç e me kërbaç të përfitojnë nga favoret e medias. “Klasa politike është bërë shumë e ndjeshme karshi rritjes dhe fuqizimit të medias dhe ka rritur presionin mbi shtypin dhe median”, shton Nano.

“Politikanët i kanë rafinuar politikat e tyre për të përfituar favore nga media. Unë nuk shoh raste që qeveria të ushtrojë dhunë direkte kundrejt medias. Ajo çfarë unë shoh është një ‘dhunë e rafinuar’ për të vendosur kontrollin e plotë mbi shtypin dhe median”, vazhdon më pas Nano.

“Dhe në fakt, ia ka dalë ta bëjë këtë”, thotë ai, duke e konsideruar seriozisht fillimin e gazetës së tij të vogël, sesa të shohë artikujt e tij të redaktuar nga redaktorët.

Një ish-diplomat, Nano e shpjegon mungesën e rezistencës së pronarëve ndaj politikanëve shpesh me nënshkrimin e kontratave të majme nga ana e politikanëve. Ai, gjithashtu, fajëson kulturën profesionale të gazetarëve, për t’i bërë ballë presionit të botuesve.

“Koha (ose më mirë një pasazh i saj) është aleati më i mirë i botuesit vërtetë të pavarur dhe gazetarëve”, thotë Nano.

Markoff është gjithashtu dakord. “Nga 56 stacione televizive të ngritur këtu, me mbështetje politike në këto pak vite të fundit, unë shoh vetëm 35 prej tyre të mbijetuar në këto pak vjet”. Reuters

[Brari]

Gazeta Tema shkruan:

Gazetarë dhe redaktorë të njohur "apel" për lirinë e shtypit

"Kleptokracia" synon krizën e mediave

Gazetarë dhe drejtues të shtypit protestojnë ndaj censurimeve në mediat shqiptare.
Rasti më i fundit i censurimit është ai i kryeministrit, Fatos Nano, për fushatën e nisur nga ish presidenti Rexhep Meidani.

Lufta ndërmjet klaneve politike ushtron presion ndaj lirisë së shtypit duke rrezikuar krizën e mediave kryesore në Shqipëri, thuhet në një deklaratë të figurave qendrore të shtypit shqiptar.

"Ndjehemi të shqetësuar nga një përpjekje e re për të kufizuar dhe seleksionuar raportet e shtypit mbi veprimtarinë politike të qeverisë dhe pasqyrimin e problemeve të jetës politike të partive kryesore në media", thuhet në deklaratën e një grupi gazetarësh dhe redaktorësh të bërë publike dje.
"Këto presione rrezikojnë të fusin në krizë disa nga mediat kryesore në Shqipëri", thuhet më tej në të.
Dekarata doli si reaksion i përpjekjeve të kryeministrit Fatos Nano, për të censuruar pasqyrimin e një vizite të zhvilluar nga ish presidenti i Republikës, Rexhep Mejdani në qytetin Vlorës, pasi ky i fundit kish deklaruar se do të synonte postin e kryetarit të Partisë Socialiste, kongresi i të cilëve pritet të zhvillohet në fund të vitit.
Disa ditë më parë në një emision televiziv në Tv Klan, ish presidenti Meidani shprehu hapur synimet për kreun e partisë duke thënë se kryetari aktual i saj Fatos Nano është një figurë e konsumuar politikisht dhe nuk ka mbështetje në bazë.
Pas kësaj Meidani nisi një tur njohës për mbështetjen ndaj kandidaturës së tij nëpër qytet të ndryshme të Shqipërisë.
Vizita e tij në qytetin e Vlorës nxiti dhe reagimin e kreut aktual të PS-së, Fatos Nano.
Pasi u njoh me qëllimin e vizitës së ish presidentit, kryeministri Nano me urdhër të tij nuk ka lejuar publikimin e saj nëpër mediat më të mëdha në Tiranë.
Lidhur me këtë Nano është shprehur se "çdo person që thur klane dhe intriga në parti meriton të ndëshkohet".
Të gjendur nën këtë presion, botuesit shtojnë se problemi më i madh qëndron dhe në kombinimin e censurës me kërcënimeve financiare dhe fushata gjyqesh.
Censurimi më i fundit vjen pas gjyqeve të zhvilluara kundër analistëve dhe drejtuesve të shtypit.
Pothuajse në të njëjtën kohë oponioni vendas është njohur me dy gjyqe, ndaj gazetës TemA dhe ndaj analistit Fatos Lubonja. Në të dyja rastet paditës ishin politikanë dhe biznesmenë të mëdhenj të lidhur me politikën.



Personat që kanë nënshkruar deklaratën

Fatos Lubonja Analist

Mustafa Nano Analist në gazetën "Shekulli"

Andi Bejtja Tv Top Channel

Andi Bushati Revista "Klan"

Mero Baze Kryeredaktor "TemA"

Arban Hasani ALSAT

Blendi Fevziu "Korrieri"

Armand Shkullaku Tv. Klan

Alfred Peza kryeredaktor "Korrieri"

Aleksandër Frangaj KLAN



---------------


Mero djali...

Ju Shkruan po ne Tema se:

""Stafi i kryeministrit Fatos Nano ka arritur të bllokojë me sukses të plotë, në të gjitha televizionet private e publike të Shqipërisë, një kronikë të rëndomtë për një përvjetor çete partizanësh në një fshat të Vlorës, ku për shkak të tri dëshmorëve, kishin shkuar gjashtë deputetë socialistë, ish presidenti dhe ish kryetari i Shërbimit Informativ Shtetëror. E vërteta është se ish Presidenti dhe ish Shefi i Shërbimit, kishin një përgjigje të ashpër ndaj kryeministrit dhe një sinjal të qartë për shpallje të luftës politike kundër tij për kreun e PS-së. ""

Mejdani ne Vlore nuk ka shkuar te beje demokraci.
Mejdani ka shkuar ne Vlore me qenin e tij besnik , Tos Klosin ..i cili udhehoqi vrasjen e Hajdarit.
Mejdani ka shkuar tek Ceta Vlores , bazamanti i Bolshevizmes dhe terrorizmit 60 vjecar sepse aty i puqen atij dhe Klosit bindjet dhe aspiratat.

Edhe nga lista e nenshkruesve duket qarte se jane te asaj kategorie qe Nanon e duan me shume se ty o Mero djali por nuk e duan Nanon kur Nano e nxorri lakuriq nga Shiku ne rruge Klosin, vrasesin e Hajdarit.

E PD as e mbrojti dot Hajdarin e as e demaskoi dot Klosin..
Ishte Nano qe e rrezoi Banden e Klosit.

Aty ku Nano e ka mire..mos e kruaj kot.

Pra Mero kte rradhe e fute firmen gabim.

Dashje pa dashje u bashkove me bijt e Pushkatuesve e gorillave te Stalinizmit.
U bashkove ne nje liste me veprimtaret e dalluar qe bene rebelizmin e 97-tes.

Konseguenc Mero duhet ....konseguence..

Derrit daj nuk i thuhet asnjihere..

Meso nga Rugova qe i tha JOO fteses se bandave te Vlores..e jo nga Saliu qe puthet me banditet si Thaqi me shoke..
Prandaj dhe i shkon Partia si karroca dylit..
nga humbja ne humbje..sepse ska kollone kurrizore.

I qake hallin Shtypit te PS-se se skane liri..
u te shplafte panuklla ty..
.........

Qashtu...

[Llapi]

BRARI
Po edhe Mero nuk po te Ndegjon a?
Koka ba e zez dita eu eu!!!
Nuk po u shitka ma as bota sot.

[Brari]

O Llapi i PM-es (Partia per moratorium) ngo bre djal..


Mero eshte gazetari me i mire ne Shqiperi e Kosove bashke.

Melaim Zeka jo kot e ka kercenuar se " do te vras o Mero sic vrava Ahmet Krasniqin".

LLAP kur po i zbulon PM-ja vrasesit e Ahmet Krasniqit?
Cka po pret?


Mero eshte trim e i mencur por dhe gabon ndonjihere si kte radhe kur per te kerkuAR liri fjale u fut I SHKRETI ne nje liste me ca gazetare qe MARRIN NGA 5 RROGA.
Nje rroge e marrin te ndonje ambasade e huaj..nje tek PS..nje tek Edi Rama..nje tek Klosi e nje tek biznesmenet ose berluskonet kur thot shijaksi prej Filati.

Dhe qe kisha te drejte qe Mero gaboi dje ma vertetoi sot Mutaf Nano...i cili e urren Meron dhe Tak Ngjelat sepse zbuluan se Mutafa merr rrog tek Klosi.

nejse.. Ja cthot Mustafa sot ne Shekull:

--------
Beteja për shtypin e lirë dhe vrasësit e tij

Nga Mustafa Nano


Emri im figuronte dje mes firmëtarëve të një deklarate kundër presionit qeveritar ndaj shtypit të lirë. Për hartimin e deklaratës morëm shkas nga një ngjarje shumë konkrete, nga censurimi që iu bë në mënyrë të telekomanduar e kundër vullnetit të gazetarëve vizitës së ish-presidentit Meidani dhe një grupi deputetësh socialistë në një fshat të Vlorës. Personalisht e kam zët, madje e konsideroj një sjellje që nuk nuk nderon asnjë gazetë e asnjë gazetar, prirjen e gatishmërinë për të pasqyruar në mënyrë të thatë vizitat çfarëdo të politikanëve (gjithashtu çfarëdo) nëpër fshtara, qyteza e qytete të Shqipërisë. Në situata të caktuara, edhe vizita e një ish-presidenti, mund të jetë një vizitë çfarëdo, që nuk meriton asnjë vëmendje publike. Por këtë herë ndryshonte puna. Nga deklaratat e atjeshme, u mor vesh se Meidani në Vlorë nuk ishte vetëm si ish-president, por edhe si kandidat për kreun e Partisë Socialiste apo, thënë me terma më të qartë, edhe si rival i Nanos në kongresin e radhës të kësaj partie. Një performancë e tillë merrte një vlerë shtesë, po të marrim në konsideratë faktin që, një ditë më parë, kryministri Nano u shfaq i shqetësuar për kuturisjen e papritur të Meidanit. Epo kjo, të rrimë shtrembër e të flasim drejt, përtej çdo simpatie apo antipatie ndaj Nanos e Meidanit, është një ngjarje interesante. Si e tillë, nuk mund të injorohet nga një shtyp apo media e lirë. Ndërsa shtypi e media shqiptare e injoruan.

* * * *
“E mo, mirë”,- mund të thuhet nga ndonjë që nuk arrin ta shohë ish-presidentin si një kryetar të mirë e të zotë partie – nuk është ndonjë qamet i madh se u censurua Meidani. Me një fjalë, dikush, ngaqë i ka mbushur mendjen vetes se Meidanit kot i ka vajtur mendja për atë punë, nuk gjen asnjë arsye të merakoset për këtë që ka ndodhur. Por këtu, kundërshtarët e Meidanit është mirë ta dinë, se nuk është çështja e Meidanit. Nuk ka asgjë të qortueshme që të ketë gazetarë e gazeta kundër Meidanit, por gazetat e gazetarët amá, pasi i kanë punuar qindin atij (e përsëris, kjo është legjitime), e kanë për detyrë ta informojnë publikun se çfarë del nga goja e Meidanit. Në këtë mes, pra, është çështja e madhe e klimës demokratike në këtë vend, e cila na duhet, përtej merakut për Meidanin, Nanon, Metën apo për politikanë të veçantë të krahut tjetër. Me klimë demokratike nënkuptoj para së gjithash mundësinë e një debati, gare e ballafaqimi politik në shesh të hapur. Kush e do Nanon, Meidanin etj., si fitues në një garë politike, ai duhet t’i japë munxët një ngadhnjimi të idhullit të vet, që vjen pas pushtimit të gjithë hapësirës publike me mjete gjithfarësoji, të cilat – edhe në qofshin a u dukshin si të pafajshme – janë që të gjitha ilegjitime. Kësaj nuk i thonë të sfidosh kundërshtarin. Kësaj i thonë të sfidosh garën. Po kush është ai birbo, që kërkon të na mbushë mendjen se mjaft që të mos fitojë njeriu i gabuar, pa në djall të shkojë gara dhe meraku për të? Me sa duket, ka sa të duash nga këta birbo, që mendojnë se gjykimi i tyre është më i pagabueshëm se gara. Është një optikë tejet antidemokratike. Meraku i këtyre të fundit nuk është demokracia, është pushteti; nuk është gara me çdo kusht, është fitorja me çdo çmim; nuk është shtypi që mbështet ide e parti, është shtypi që mbështet persona; nuk është shtypi që informon publikun, por shtypi që i shërben një njeriu. Dhe ky merak i shpifur na ka sjellë në situatën ku politikanë të caktuar nuk janë të kënaqur thjesht me mbështetjen që u jep një gazetë apo me fotografinë e tij në faqe të parë, por, përkundrazi, duan që kundërshtarët e tyre ose të mos figurojnë fare në atë gazetë, ose të dërrmohen.

* * * *
Le ta lëmë tani rastin konkret të Meidanit. Kthehemi edhe njëherë te deklarata, e cila është nënshkruar nga më shumë se dhjetë gazetarë. Mes tyre ka ndonjë emër, me të cilin unë nuk do të doja të firmosja asgjë të përbashkët. Një nga këta është Mero Baze. Ua thashë edhe miqve që më sollën deklaratën, me arsyetimin se me këtë gazetar a njeri nuk më lidh asgjë, aq më pak një betejë e përbashkët, kaq fisnike siç është kjo për shtypin e lirë. Por, në fund të fundit, mendova, është më mirë të mos e djeg jorganin për një plesht dhe ta bashkoj zërin tim me këtë protestë të rëndësishme kundër një qeverie që nuk duron dot shtypin e lirë. Por dua të theksoj se unë vërtet protestoj kundër një qeverie a një kryeministri që vret lirinë e shtypit – e po e vret vënçe – por me këtë deklaratë dua të shpreh megjithatë neverinë ndaj shtypit të kontrolluar. Ndryshe ç’kuptim do të kishte? Me këtë dua të them se në betejën time unë jam edhe kundër përdorimit përçudnues që i bëhet Mero Bazes nga alter egot e Fatos Nanos. Madje, më duhet të shtoj, që gazetat më të këqija në shtypin shqiptar janë gazetat e bëra nga Mero Bazet, e keqja e të cilëve nuk është te fakti që janë kundër qeverisë – kjo është një zgjedhje fantastike - por që janë në shërbim të një njeriu, ekskluzivisht të një njeriu, që nuk e ka emrin Fatos Nano.
Dhe ky njeri doli dje të mbronte shtypin e lirë. Këtë nuk e prisja. Më doli vetja qejfit tërësisht. E cili është modeli për shtypin e lirë në kokën e këtij njeriu? Ai ka pasur rast të na bëjë me dije mbi konceptet e tij në këtë lëmë. Ka pasur rast edhe kur ka qenë në pushtet, edhe sot që është në opozitë. Për të marrë vesh se ç’mendon ai mbi shtypin e lirë, do të ishte naive të dëgjonim retorikën e tij. Mjaft të shohim se si është shtypi i tij, "RD", "Tema", "55", "TV-Shijak", ku kundërshtarët e tij brenda e jashtë partisë jo vetëm nuk pasqyrohen, por fyhen, denigrohen, dhunohen, mbulohen me baltë, me shpifje. Ç’është më e keqja, nuk hidhet baltë vetëm mbi kundërshtarët e tij politikë, por edhe mbi njerëz të lirë, që kanë respekt për veten, edhe mbi njerëz të lirë, të cilët janë gjithashtu kundërshtarë të kundërshtarëve të tij. Por ai dhe shtypi i tij nuk kënaqen kur shtypi e gazetarët kundërshtojnë qeverinë; përkundrazi, duan të jesh me ata, ndryshe je qen e bir qeni dhe duhet të gjesh vend e të futesh nga Mero Bazet. Kam vetëm një lutje: na lini ta zhvillojmë vetë këtë betejë, pasi kjo betejë është edhe kundër Jush. Fari Balliu, në një shpërthim haluçinant prej të damllosuri, i drejtohej Fatos Nanos pak ditë më parë, duke i thënë: "Mos na i vidh Collin Powell-in". Ndërsa unë ju drejtohem: "Mbajeni Colin Powell-in" me gjithë poture, po të doni, por na lini shtypin, na lini ta bëjmë vetë këtë luftë!

.....................



Ja pra Mero me ke u bashkua dje.

Me spiune dhe krimenelet nuk ka kuptim pluralizmi.
Me ata ndahet shapi nga Sheqeri.

Urrejtja e bandes Mejdan-Klos e mutaf Nano per Tosin e Nanos eshte se Tos NANO rrezikoi zbulimin e planit te vrasjes se Azemit duke shkelmuar nga Shiku Tosin e Klosit.

Pra Mero duhet ti dije kto gjera.

[Llapi]

Kur djali i Enver Hoxhës na jep leksione demokratike!

Ruajna Zot prej bishave, që nuk lënë gjë pa shpifur kundër popullit të tyre



NGA MILAIM ZEKA
Ka një kohë shumë të gjatë, që gazeta fashiste "Bota
sot", është duke lakuar emrin tim dhe të Adem Demaçit,
në format më të ndryshme. Ka një kohë të gjatë, që kjo
gazetë, nëpërmjet ca gazetarëve të saj, dikur spiunë të
UDB-së në sytë e tërë Kosovës, po e përdorin edhe
dëshminë e Slobodan Milosheviqit në Hagë, për të
bindur opinionin se gjoja unë, Milaim Zeka, e paskam
vrarë në Tiranë, ish-ministrin e Mbrojtjes të Bujar Bukoshit, Ahmet
Krasniqin. Një gjë e tillë tani mësova se paska ndodhur edhe në Serbi, ku
Milosheviqi dhe Shesheli i paskan akuzuar gazetarët opozitarë se paskan
bërë të njëjtin krim.
Dhe për çudinë më të madhe, Steineri, Policia e UNMIK-ut, OSBE-ja, nuk
reagojnë kundër akuzave të tilla, ndoshta ngase nuk është fjala për ndonjë
pjesëtar të ndonjë minoriteti serb. Dhe për çudi, kolegët e mi gazetarë heshtin
ndaj një akuze të tillë. Imagjinojeni po të akuzohej një person publik
për një vrasje në Suedi, Gjermani, Angli apo Amerikë?! Të nesërmen do
të ishin të parkuar mbi 100 gazetarë të mediave të ndryshme për të më
bërë intervistë se kur e kam vrarë, si e kam vrarë, me sa plumba, apo nuk
e kam vrarë fare dhe do t'i suleshin akuzuesve pa asnjë kompromis.
Duke dashur të më vras mua, familjen time, dinjitetin njerëzor, në fakt ajo
gazetë po tregon se është vrastare e pashpirtë. Ajo e di me emër dhe
mbiemër se kush e ka vrarë Ahmet Krasniqin. "Bota sot" e di se pronë e
kujt ështe vetura nga e cila është vrarë Tahir Zemaj. "Bota sot" me siguri e
di tashmë, apo mund ta dijë nga shtabi i Velanisë, ajo veturë është pronë
e njërit prej deputetëve të LDK-së që tani është në Kuvendin e Kosovës.
Por, nesje!
Arsyeja që mora ta shkruaj këtë artikull është shkrimi sulmues i Skënder
Buçpapajt që jeton në Zvicër, botuar dje në gazetën "Bota sot", ku objekt
sulmi ka Adem Demaçin dhe më godet edhe mua, Milaim Zekën, për
gjoja "nostalgjinë tonë ndaj vëllezërve serbë"!!! Dhe kush na thotë një gjë
të tillë? WC-ja e gazetarisë e quajtur Skënder, pioneri i Enver Hoxhës. Dhe
kush na jep leksione se - bima e dikaturës enveriste, i cili ka diferencuar,
spiunuar e burgosur dhjetëra kolegë të tij në Shqipëri gjatë kohës të Enver
Hoxhës. Kjo zorrë e trashë, me pseudonimin e tij në ish-Sigurimin e
Shtetit, si Patkoi i Kalit, nuk ka lënë gjë pa bërë, sa që edhe sot nuk ka
guximin të kthehet në Atdheun e tij në Shqipëri, sepse, me ato që ia ka
bëre vendit të vet, ndien se Shqipëria e ka lënë jashtë territorit të saj këtë
nxitës të vëllavrasjes shqiptare.
Ky jonjeri, na akuzon mua dhe Adem Demaçin për nostalgji me serbët, dy
njerëz që tërë jetën e tyre kanë qëndruar në opozitë kundër regjimit të
Beogradit. Mirëpo, është e vërtetë shumë e madhe se nuk i urrej as
vrasësit e nënës sime, më shumë se fashistët e tipit të Skënder Buçpapajt,
ngase ata kanë qenë dyfish barbarë dhe armiq të Kosoves dhe tërë trojeve
shqiptare.
Është shumë e vërtetë se unë në takimin e Ohrit kam thënë se 80 për qind
e gazetarëvë serbë do të duhej të shkonin në Hagë, duke iu bashkuar
atyre edhe 50 përqindëshin e shqipfolësve, të cilët flasin shqip e mendojnë
serbisht. Është e vërtëtë se kam thënë se nuk ka gazetë serbe që ka sharë
dhe ndyer më shumë UÇK-në dhe dëshmorët e kombit, sesa gazeta "Bota
sot". Është e vërtetë se kam thënë se nuk ka gazetë që ka sharë më shume
e më keq Adem Demaçin dhe të gjitha figurat publike sesa gazeta "Bota
sot". Është e vërtetë se edhe një kryeredaktor i ardhur nga Dukagjini
reagoi ndaj fjalimit tim, ngase vëllai i tij kishte qenë njëri prej UDB-ashëve
më famëkeq të Pejës. Ky UDB-ash kishte burgosur, rrahur e torturuar
Ramadan Shalën, Rifat Birinxhikun, e shumë të tjerë gjatë viteve të '80-ta.
Unë dhe Adem Demaçi u kemi thënë kolegëve serbë se Serbia duhet të
hallashtiset nga Kosova, sepse ajo mund të kthehet nën Serbi vetëm kur
shqiptarët t'i bëni "govegji gullash".
Por ne nuk i kemi thënë askujt se e urrejmë popullin serb, ngase serbët e
tipit të Skënder Buçpapajt janë shumë më të poshtër sesa Milosheviqi dhe
Shesheli. Ruajna Zot prej bishave të tilla, që nuk lënë gjë pa shpifur
kundër popullit të tyre.
Por, kam një pyetje: Pse Komisioneri i Përkohshëm i Mediave po hesht në
atë zyrën e tij, ndërkohë që një gazetë bën thirrje për të vrarë mua?

(Autori është kryetar i Federatës së Gazetarëve të Kosovës)

[arti_2]

O llap a e njeh ti Milaim Zeken?po si e ke pruar ne ket forum ate artikull te ti.



tung nga arti

[Brari]

Melaim Zeka akuzon per pioner te Enverit Skender Bucpapen e vet (e di gjith Kosova e Tirana) se Melaimi rri ne Tiran gjith diten me SHOK te afert te Enverit.

Melaimi ben sikur harron se pioner i Enverit behej me detyrim cdo femij i lindur ne Shqiperi e vet Melaimi i palindur ne Shqiperi erdhi ne Tribune tek Enveri gje qe Bucpapa si pioner i zakonshem nuk e ka pasur ate fat.

Melaimi e di se te gjithe e dine se Gruaja e tije ka punuar ne JAT (agjensia jugosllave e aviacionit) pra me i afert eshte Melaimi me SERBINE se Bucpapa.

Melaimi ska pse akuzon Bucpapapen per Shpifje sepse vet MELAIMI ne Rambuje ka kercenuar Mero Bazen se..Te vras si Ahmet Krasniqin.

Dhe gjith Shiku Tiranes e di qe Melaimi eshte nje nga organizatoret e dalluar ne Rebelizmin e 97 -tes dhe ne vrasjet ndaj Krasniqit, Ilir Konushevcit etj

Melaimi e futi ne Burg nje oficer te Shqiperise i cili pa se qysh Melaimi bente Biznis me informatat per UCK-ne me Agjenci te ndryshme informative.

Si e futi Melaimi ne birucat e Policise Kukesit oficerin Shqiptar?
E futi sepse oficeri Shqiptar ish nje oficer i thjeshte i ushtrise kurse Melaimi ishte i atashuar prane Klosit dhe ish i bunkerizuar me oficera SHIKU.


Melaimi eshte i ri ne moshe por i vjeter ne dhelperi.

Ai eshte nje shpifes fenomanal qe rrall lindin ne nje popull.

Melaimi sic ja punoj PD-se se Berishes nuk e ka problem tja punoj dhe LDK-se.

Melaimi thote se BOTA SOT e njef me emer e mbiemer vrasesin e Ahmet Krasniqit...athere pse nuk e thote Melaimi se cili eshte vrasesi...perderisa e dika dhe jo vetem e din por e di dhe qe e din dhe Bota sot qe e akuzon.

Fol Melaim..pse nuk tregon..nga kush ke frik,,,

Nga Rugova...??
Te gjithe e dine se nga RUGOVA nuk tremben as pulat.

Shum lujtet me UCK ju bashibozuket enveriste kosovare.
E perdoret UCK-ne per te reailizuar jo Clirim te Kosoves nga Ushtria Serbe por per te Shpartalluar Armikun tuaj LDK-ne meqense "qajo pis LDK na solli pluralizmin e qelbur ne trojet tona ku duhej te sundoj vec Shpata Enverit"".

Pranda deshtoj UCk dhe prandaj ju sot propozoni cdo dit qe populli te haje "jemek" te qelbur gatuar guzhinave te Beogradit.
Jeni te implikuar ne Krime prandaj dhe ju ka ne Dore KLOSI e ju perdor diplomacia e armikut per interesa te veta anti Kosov.

Doni dhe te shpifni...dhe te vrisni...dhe doni qe askush te mos ju permendi si Vrases..
Jo Melaim..Rogneristi i sprovuar...kte te drejte nuk na e heq dot.


.....

[Llapi]

BRARI

Mem fal ore burr se une ty nuk mundem me te besue se nuk jan ato kurfar faktesh pos disa akuza qe veq jemi mesue kaher mety.

Dhe ne anen tjeter Milaim Zeka eshte Kryetar i Federates se Gazetareve te Kosoves,
prandaj po te kishte diq nga akuza e jote nuk do te ishte ne liri dhe nuk do te ishte zgjedh ne ket post, por do te ishte ja i vdekur ja ne burg.

Brari per te saten her po te lus qe keto fakte tuajat dergoi ne polici ,dhe ndoshta i ndriqoin te gjitha vrasjet enigmatike qe kan ndodh dhe qe ti i din te gjith vrasesit!!!

E mos me pyet mua se per bes nuk di se kush i ben keto vrasje.

[Brari]

RD

-----------

POLITIKA

Apeli lë në fuqi vendimin e Gjykatës së Tiranës. Më shumë se një shpërfillje e injorim provash, të dyja gjykatat rikonfirmuan edhe një herë nënshtrimin e tyre ndaj politikës

RD edhe pesë milionë për Arben Malajn

Gjykata e Apelit Tiranë la dje në fuqi vendimin për dënimin me 5 milionë lekë (të vjetra) gjobë për gazetarin e “RD”, Artur Bega. Në vetëm 5 minuta që ka vazhduar seanca e parë dhe e fundit e trupit gjykues të përbërë nga Fiqerete Mullaj, Dëshira Subashi dhe Pjetër Ndreca, ka mjaftuar që trupi gjykues të njihet me pretendimet e palëve, me tërheqjen për vendim dhe për shpalljen e tij. Në shpalljen e vendimit, Gjykata e Apelit ka injoruar faktet dhe faksimilet e botuara në gazetën “RD”, që provonin vjedhjet e Arben Malajt & Co nga pasuritë e ngrira të firmave piramidale. Me vendimin e saj të djeshëm, Gjykata e Apelit e Tiranës nuk ka bërë asgjë më shumë, veçse ka lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së Shkallës së Parë të Tiranës. Në muajin gusht të vitit që shkoi, gjyqtari Arben Micko dënoi me 5 milionë lekë gjobë gazetarin e “RD”, Artur Bega. Këtë vendim, gjyqtari Arben Micko, e ka marrë pas kërkesë-padisë së Arben Malajt, i cili më se një herë është bërë objekt i mediave për vjedhjet e shpërdorimet, që ai familjarisht u ka bërë pasurive të ngrira të shoqërive huamarrëse. Në serinë e akuzave të përsëritura e të dokumentuara me faksimile dokumentash, Arben Malaj ka vijuar edhe më tej me penalizimet e krerëve të shtetit e të PS, ndaj shtypit të opozitës në përgjithësi dhe ndaj gazetës “RD” në veçanti.

Kërkesë-padia për dëmshpërblimin e Arben Malajt, ish-drejtorit të Studimeve Shkencore të kompanisë “Cenaj & Co”, e ka zanafillën e saj rreth një vit më parë, kur gazeta “RD” botoi faksimile dokumentash që provonin “shpërblimin” e të afërmve të Arben Malajt me të holla të konsiderueshme nga pasuritë e ngrira të firmave piramidale. Këto dhe dokumenta të tjera provonin edhe përlyerjen e Arben Malajt me firmat piramidale, bashkë edhe me përcaktimin e “statusit” të tij, si drejtor i Studimeve Shkencore në Kompaninë “Cenaj & Co”.

Për rreth një vit që ka vazhduar gjykimi, në dy shkallët e para të gjykatave, nga ana e gazetarit Artur Bega, avokatit të tij, por edhe gazetës “RD”, u depozituan prova shkresore të dala nga Kompania “VEFA”, “Cenaj & Co”, si edhe nga Shoqata Kombëtare për Kthimin e Parave të Lëna me Fajde, të cilat provonin vjedhjet e bëra me firmën e Arben Malajt për llogari të të afërmve të tij nga pasuritë e ngrira të shoqërive huamarrëse. Megjithëse këto prova ishin shkresore e të konsiderueshme, ato, - dje por edhe disa muaj më parë, - u shpërfillën e injoruan nga Gjykata e Apelit dhe Gjykata e Shkallës së Parë e Tiranës. Në përfundim të gjykimit dje, gjyqtarët e Apelit, Fiqerete Mullaj, Dëshira Subashi dhe Pjetër Ndreca, sikurse edhe gjyqtari i Shkallës së Parë, Arben Micko, disa muaj më parë, pa marrë në konsideratë provat shkresore të vëna në dispozicion të gjykatës, vendosën të shtojnë në “buxhetin e varfër” të Arben Malajt edhe 5 milionë lekë të vëna gjobë ndaj gazetarit të “RD”, Artur Bega.

Më shumë se një shpërfillje e injorim provash, të dyja gjykatat rikonfirmuan edhe nënshtrimin e tyre ndaj politikës, e metë e madhe kjo që më se një herë u është vënë në dukje edhe nga organizma ndërkombëtare dhe raportet pasuese të tyre. Arben Malaj, por edhe bashkëshortja e tij, Rajmonda Malaj, shumë herë janë vënë në qendër të akuzave publike për vjedhjet dhe shpërdorimet e pasurive të ngrira të firmave piramidale. Nga pozicioni i drejtores së Thesarit në Bankën Kombëtare, ajo ka firmosur në një ditë të vetme shumën prej 700 milionë lekë për shpërndarjen e tyre te 32 persona miq e të afërm të çiftit Malaj. Penalizimi më i fundit i gazetës “RD” pason penalizimin në vazhdim në vitet e fundit që drejtues të lartë të qeverisë së majtë dhe strukturave të PS i kanë bërë kësaj gazete e gazetarëve të saj. Duke filluar që nga kryeredaktori i gazetës “RD”, Astrit Patozi, e duke vazhduar me gazetarët Ndrekë Gjini, Redin Hafizi, Shemsi Peposhi, etj., kanë qenë në qendër të penalizimeve dhe dënimeve nga gjykata, pas urdhrave që ajo ka marrë nga zyrtarët e lartë të PS.


---------------------------------------


He me te lumte..

[Albo]

Diabolizmi dhe Karlobolizmi i shtypit

Mero Baze

Debatet e fundit në Shqipëri mbi rreziqet e shtypit të lirë po shoqërohen me një tension të ri, me sens të kundërt, mes shtypit proqeveritar dhe opozitës. Partia Demokratike në opozitë ka denoncuar fenomenin e përdorjes së shtypit, si një kënd lajmërimesh për vrasës dhe kriminelë dhe sidomos për hedhjen e pistave diabolike, pas vrasjes së biznesmenëve dhe atentateve mbi intelektualët në Tiranë muajt e fundit. Por ky debat po përpiqet të paraqitet si një betejë politike e opozitës kundër shtypit për të eklipsuar, në një farë mënyre, betejën e vërtetë politike mes qeverisë dhe shtypit të lirë.

Por kush e nxiti këtë betejë dhe çfarë po prodhon ajo? Betejën e ka nxitur realisht diabolizmi i një pjese të shtypit ndaj ngjarjeve të rënda kriminale në vend kohët e fundit dhe debati rreth këtij diabolizmi po nxjerr në pah një lloj krahu politik të krimit të organizuar në Shqipëri.

Diabolizmi

Në qendër të debatit është "Gazeta Shqiptare", pronë e një botuesi italian, të apasionuar pas krimeve. Prej atentatit me synim vdekjeprurës ndaj Ylli Pangos dhe deri tek rrëmbimi i fundit i biznesmenit Shehu në Vlorë, gazeta ka publikuar versione dhe pista të dyshimta krimesh, për të cilat opozita dyshon se janë alibi të krimit të organizuar në Shqipëri. Kështu, pasi granata shpërtheu para trupit të Prof. Ylli Pangos, drejtuesi kryesor i kësaj gazete doli në ekranin e televizionit që ka pronë kjo gazetë dhe hodhi i pari pistën e vetëvrasjes së Pangos duke iu referuar dhe zakoneve të fëmijërisë së zotit Pango. Më pas atentati ndaj Florian Vilës pati dhe më shumë diabolizëm. Gazeta publikoi një identikit të vrasësit, për të cilin tregoi dhe vendqendrimin, ndërsa disa ditë më pas, policia dhe vetë kjo gazetë, njoftoi se vrasësi qenkësh njoftuar dhe u largua nga vendngjarja. Për ta bërë më diabolike vrasjen e Vilës, u shpik një histori e dyshimtë e ndarjes së pasurisë mes gruas dhe dy fëmijëve, çka linte të nënkuptonte konflikt familjar dhe më pas u theksua se gruaja fitoi tenderin me një gëzim të tillë sa nuk thuhej që u shpërblye për vrasjen e burrit.

DiaBolizmi i gazetës shkoi më tej me rrëmbimin e Klajdi Shehut ku si pistë kryesore shpalli vetërrëmbimin e Klajdit, pasi, sipas gazetës, ai i njihte dhe i kishte shokë rrëmbyesit, gjë që u hodh poshtë me neveri nga viktima.

Rast pas rasti gazeta vazhdoi dhe me versione të tjera vrasësish në Fier për Mirin e Xhikes, ku identikitit të përshkruar, i mungon vetëm emri i babait dhe adresa e pallatit.

Gjithë kjo përfshirje e zellshme e Gazetës në pistat e krimit ende të pazbuluara nga shteti dhe me pak shpresa për t'i zbuluar, kanë ngjallur dyshime të ligjshme se drejtues të gazetës janë të përfshirë në lidhje me disa grupe kriminale në vend. Opozita thotë se ka parë dokumenta që vërtetojnë se "Gazeta Shqiptare" është ortake në një ndërtim në qendër të Tiranës me 5 për qind aksione, së bashku me një grup të rinjsh, të akuzuar për një sërë vrasjesh dhe rrëmbime personash, por që kohët e fundit janë liruar nga gjykatat shqiptare.

Ky tension mes opozitës dhe kësaj gazete, po përpiqet të imitojë dhe të diabolizojë në të vërtetë konfliktin real që ekziston mes shtypit të lirë dhe shtetit në Shqipëri. Duke u përpjekur ta paraqesë këtë konflikt si një defekt të opozitës dhe jo si një pjesë të betejës për shtyp të lirë në Shqipëri, drejtuesi kryesor shqiptar i kësaj gazete, Arjan Çani, është përfshirë njësoj si në rastin e atentatit ndaj Ylli Pangos, në një debat personal me drejtuesit e opozitës, duke i cilësuar ata, mes të tjerash, si udhëheqës të dënuar të jenë në opozitë.

Karlobolizmi

Duke mos dashur të përfshihem në debatet e mësipërme rreth lidhjeve të kësaj gazete me krimin e organizuar dhe për më tepër, misionin e saj antiopozitar, duhet të ndalem më gjatë tek rreziku që paraqet për shoqërinë një drejtues gazete, kur për shkak të nivelit të ulët kulturor, ose për shkak të traditës totalitare që trashëgon, të operojë me koncepte të tilla publike për opozitën.

Së pari, në çdo vend opozita nuk është dënim, por është pjesë e mekanizmave politikë që qeverisin vendin. Konceptin "të dënuar" për opozitën e kanë nga pikëpamja politike ata që nuk e pranojnë ekzistencën e opozitës dhe angazhohen për zhdukjen e saj. Për më tepër ideja se në Shqipëri është arritur standardi të konsiderohesh i dënuar, po qe se je në opozitë, është një konstatim i sinqertë që buron nga idetë dhe konceptet e drejtuesve të kësaj gazete për opozitën dhe pushtetin në Shqipëri.

Së dyti, koncepti se të jesh në opozitë je i dënuar, që demonstrojnë drejtuesit e kësaj gazete, - aq adhurues për kriminelët, - tregon dhe sinqeritetin me të cilin ata e shikojnë "arritjen" më të madhe të pushtetit të sotëm dhe diferencën e standardit social që ka kategoria që quhet opozitë me kategorinë që quhet pushtet. Kjo diferencë hetohet vetëm në vende të tilla ku mungon kultura e të pasurit dhe të respektuarit të opozitës, ku të jesh i tillë, duhet doemos të persekutohesh, të mos marrësh leje ndërtimi afër Kinema 17 Nëntorit, të mos privatizosh zyra nga Bashkia, të mos marrësh falas shtëpi diplomatësh, të mos kesh mundësi të harxhosh miliona në poker rrethuar nga djem të bëshëm me vëth në vesh e të tjera mangësira si këto, të cilat në të vërtetë nuk u mungojnë drejtuesve të "Gazetës Shqiptare". Ne nuk jemi ziliqarë përse ata kanë privilegje të tilla, por fakti që ata e konsiderokan fatkeqësi të madhe mungesën e këtyre privilegjeve pushtetërore, natyrisht na bën të mendojmë gjatë rreth species së tyre.

Së treti, koncepti i partisë së dënuar të jetë në opozitë, në këto kushte, është jo realist, pasi, të jesh në opozitë, sot, jo vetëm që nuk është fatkeqësi, por është fat dhe mision historik. Ka plot gazetarë dhe politikanë që janë kundërshtarë të Partisë Demokratike dhe Sali Berishës, por së paku tani janë ose ndihen të rreshtuar përkah mendimit opozitar, pasi ky tashmë është një mision publik. Të konsiderosh fat bashkëjetesën me kriminelët që vrasin, alibinë ndaj rrëmbyesve dhe vrasësve të biznesmenëve, alibinë për abuzimet monstruoze në shtet, politikat e mbrapshta sociale dhe korrupsionin në drejtësi, zhytjen e vendit në krizë dhe stanjacion ekonomik, është më shumë se DiaBolizëm. Ky është Karlobolizëm. Të jesh në opozitë në këtë kohë jo vetëm nuk është dënim, por është një rastësi fatlume që të bën të jesh njeri i lirë gjithë jetën, pasi nuk do të të zënë rrugën as fëmijët e Florian Vilës, as nipi i Sulo Shehut, as djali i Ylli Pangos dhe asnjë prej viktimave të krimit, të cilin mbron si pjesë e mekanizmit propagandistik qeveritar. Kush është rastësisht në opozitë në këto kushte është fatlum, kush është me ndërgjegje është misionar që duhet respektuar dhe duhet t'i jemi mirënjohës gjithë jetën, pasi përballë tij nuk është vetëm Arjan Çani dhe Karlobolizmi i tij, por një strukturë e tërë mafioze që po përpiqet të shkatërrojë, - siç po thonë së fundi shumë miq të Shqipërisë, - të ardhmen e këtij vendi. Karlobolizmi si koncept, jo vetëm që nuk pranon ekzistencën e opozitës ndaj botës së krimit, por është në përpjekje për t'u kthyer në krah politik të krimit të organizuar, duke i bërë atij avokatinë dhe marrëdhëniet publike.

Beteja e fundit publike e opozitës me këtë pjesë të shtypit, nuk është betejë mes politikës dhe shtypit, por vazhdimi i betejës politike të opozitës kundër gjithë mekanizmave që përpiqen të mbrojnë krimin dhe ta kthejnë atë në një armë për të mbrojtur pushtetin. Fatkeqësia këtu nuk është opozita me krimin, por alibia e krimit dhe ajo shpaloset çdo ditë në formën e karlobolizmit në faqet e gazetës.