Dritëro Agolli

[Preng Sherri]

DRITERO AGOLLI


PËR T'U MBLEDHUR BASHKË

Do të shkoj në kosovë papritur një ditëz janari a prilli
Tek miku i hershëm poeti Podrimja
Apo tek bujku i njohur Ukë Bik Halili,
A fundja tek plaka e mençme bardhoke Prishtina.

Pak dru oxhaku i tyre ka mbajtur për mua
Dhe shtrati çarçafë të larë do ketë në odë,
E zonjë e shtëpisë do nisë dhe nusen në krua
Të mbushë një shtambë me ujë të ftohtë.

Këto, sigurisht, nuk kanë ndonjë rëndësi të veçantë,
Kryesorja është se, - gjer tani të shpërndarë,-
Do mblidhemi në odën e Kuvendeve bashkë
Të nxjerrim mallin, të flasim si të lërojmë një arë,

Si të lërojmë një arë të lënë viteve djerrë
Ç'ti bëjmë asaj për ta mbjelë,
Nga cili burim t'ia sjellim rrëkëzen t'i rjedhë,
Që verës e vjeshtës kjo arë të pjellë.

E rëndësishme kjo është, se një ditëz janari a prilli
Çarçafë të bardhë do ketë për mua poeti Podrimja
Dhe dru për oxhakun e tij do presë në pyll Uk Bik Halili
Dhe nusen në krua për ujë do nisë plaka bardhoke Prishtina.
( 1996)

[shigjeta]

Asgjë përveç fjalës

Nuk kam asgjë përveç fjalës
Dhe ndofta s'më duhet asgjë
Asgjë nuk i duhet dhe valës
I duhet pak shkumë e pak zë

Me shkumën nga bregu të duket
Me zërin të ndjehet në breg
Ndaj mua veç fjala më duhet
Të tjerat në dreq!

24 tetor 1998


Momenti

Aspak nuk i besoj momentit
Kushdo ta lavderojë atë
Ai i duhet mendjelehtit
Për mua s'vlen e s'thotë asgjë

I dua mpleksur varg momentet
Të bëhen tok një horizont
Një horizont që hapur mbetet
Që shkoj ta kap e s'kapet dot


Në varrin e Migjenit

Me mosbesimin tënd të drojtur
I fute dhëmbë e thonj në shekull
I kishe vitet për të rrojtur
S'e kishe kohën për të vdekur

Lekurë e shekullit, që prekje
Me dhëmbë e thonj, ish plot sëmundje
Megjithatë s'kish vend një vdekje
As jetës vend t'i gjeje s'mundje

[ooooo]

NGA SKAJI NÊ SKAJ

Sa heshtnim dikur me plot verbëri
Dhe duart i puthnim në gjunjë,
Aq shumë bërtasim tani
Dhe aq kafshojmë me zhurmë.
Nuk kemi as turp nga njeri
As ky,
As ai,
As ti
Dhe as unë,
Cudi!...

thjeshte per te rifreskuar temen , ne menyre qe te lexojne ca qe mbajne vetem ca kan lexu njehere e nje kohe ne antologjiine e gjimnazit nga Driteroi

[Preng Sherri]

Dritëro Agolli

Këngë për Kosovën

1.
Këngë e vargje thurin për Kosovën
Për një gur, për kullat me frengji.
Për Kosovën unë e pres dhe kokën,
E bëj gur themeli në shtëpi

Koka në themel me gjak mbetet
Mes Kosovës mbushur plot me re,
Një shtegtar pas murit kur të prehet
Një rënkim të madh të ndiejë atje

Nga rënkimi i murit të shtëpisë
Nën një gardhë ku mbillet grurë e kërp,
Do të shtanget sërbi larg Sërbisë;
" Qenka Dritëroi, nuk qënka Sërb"!

2.

Këngë e vargje hapen për Kosovën,
hapen në Kosovë e në arrati,
Serbët ndër livadhe mprehin kosën
Të kositën jonxhë e bar të ri.

Ndaj dhe gjuhën time e bëj kosë
Ta kosit livadhin me vërtik
Tok me kosovarët në Kosovë
Në prizren, Drenicë e Kaçanik.

Do të mbushet sërbi me mornica,
Do mbllaqitet:" Ç'bën ky Dritëroi?
Kosë e paska gjuhën dhe kositka
Mes kosovës lugjeve nga kroi"!

3.

Kënga për Kosovën shkul dhe malin,
Kënga hyn në gjak e më rrëmben,
Tok me këngën unë e jap dhe kalin
Grurin për ta shkundur në lëmenj

Kali im jelët plot me gurë
le të hidhen sipër mbi kallinjë
Dhe t'i turret sërbit të sëmurë:
" Gruri në Kosovë ka zotërinjë"!


Sërbi do kafshojë thonjtë e nxirë:
" Zalosna ti majka, otac moj,
paska zbritur malit për ta shirë
grurin e Kosovës Dritëroi"!

4.

Këngë e vargje thurin në Kosovë,
Thurin tejpërtej në Shqipëri,
Veçse mjaft na dhembë e shkreta kokë
Për ta falur fli në themeli.

Por ta dish, ti miku im me miqtë,
Unë e kam një kokë e plot me mend,
Tok me këngën kokën jap një ditë,
le t'i bëhet gur themelit tënd!

Dhe kur kokën time ta kem vënë
Në themel shtëpie si një gur,
Mua Dritëroi, theror të rënë,
Aq më bën: më qan, më shan, më mburrë...


5.

Këngë e vargje për Kosovën thurin,
Për një gur një fis a një stërgjysh,
Unë e qaj me ligje hidhur trupin,
Trupin tim të ndarë keq në dysh.

Trupi im dy copësh si dy drina,
Si dy drina nisur në fillim,
Drinat u bashkuan si dy trima,
Veç në dysh po endet trupi im.

Jam i shkretë e mbetur si qyqari,
Jam në gjysmë e lodhur, gjysmë zë,
Ndaj ma vini trupin tek altari
Si dy Drinat mblidhmani në një.

6..
Këngë e vargje për Kosovën thurin,
Thur dhe unë i prapi për atë,
Por kur Drin të Madh ta kem dhe trupin,
Këngët si ky trup do t'i bëj një.

Tek Altari trupi im i hijshëm
Njësh do të bëhet, lamtumirë or dysh!
Ah, pastaj një hudhur në këmishën
Do ma qepni, mos më marrin sysh!

Sërbi le të flasë i shkumbëzuar:
" lele majka, ga vjen ky gjëmim!
Trupi i Driteroit në altar bashkuar,
Si dy Drinat derdhur në një Drin"...


7.

Këngë e vargje thurin për Kosovën,
Mua fati ende s'po më ndrit;
S'di ku endet trupi im me kokën,
Trupi im i mbetur invalid.

Shqipëria ime ka një jetë
tek po ecë çalë me bastun;
Që më Nëntëqindë e trembedhjetë
jam një invalid me shkop e zhgunë.

Shqiperia ime në dy pjesë,
Shqiperia - trupin invalid;
Shqiperisë i thonë;" mbajë një shpresë",
Shqiperisë i luten: " vetëm prit"...

Ndaj jam invalid e jam në mjegull,
Libri i asistencës merr e jep,
Më ka dhanë Evropa një shekull
Që tä mbajë si invalid në xhep.

8.

Për Kosovën thurin këngë e valle,
Për qiririn ndezur mbi Granit...
Po më thoni, si ta shkruaj vallë
Këngën që ka trupin invalid?

Ah, t'i bëj dhe këngët të këndojnë
Në një shtrat të vetëm me gjëmim,
Këngët krahë e degë t'i bashkojnë,
Mbledhur si dy Drina në një Drin.

Ah, ta bëj dhe sërbin ters të thotë:
" majka, Dritëroi këndon e ndrit,
Majka, Dritëroi, një Gur i Fortë,
Dritëroi s'ka mbetur Invalid"!...

[mondishall]

I madhi Dritero di te te beje per vete me vargjet e tij. Me kete rast pyes, nese ka botuar se fundi ndonje liber?

[bili99]

Dritëro Agolli

Këngë për Kosovën

1.
Këngë e vargje thurin për Kosovën
Për një gur, për kullat me frengji.
Për Kosovën unë e pres dhe kokën,
E bëj gur themeli në shtëpi

Koka në themel me gjak mbetet
Mes Kosovës mbushur plot me re,
Një shtegtar pas murit kur të prehet
Një rënkim të madh të ndiejë atje

Nga rënkimi i murit të shtëpisë
Nën një gardhë ku mbillet grurë e kërp,
Do të shtanget sërbi larg Sërbisë;
" Qenka Dritëroi, nuk qënka Sërb"!

2.

Këngë e vargje hapen për Kosovën,
hapen në Kosovë e në arrati,
Serbët ndër livadhe mprehin kosën
Të kositën jonxhë e bar të ri.

Ndaj dhe gjuhën time e bëj kosë
Ta kosit livadhin me vërtik
Tok me kosovarët në Kosovë
Në prizren, Drenicë e Kaçanik.

Do të mbushet sërbi me mornica,
Do mbllaqitet:" Ç'bën ky Dritëroi?
Kosë e paska gjuhën dhe kositka
Mes kosovës lugjeve nga kroi"!

3.

Kënga për Kosovën shkul dhe malin,
Kënga hyn në gjak e më rrëmben,
Tok me këngën unë e jap dhe kalin
Grurin për ta shkundur në lëmenj

Kali im jelët plot me gurë
le të hidhen sipër mbi kallinjë
Dhe t'i turret sërbit të sëmurë:
" Gruri në Kosovë ka zotërinjë"!


Sërbi do kafshojë thonjtë e nxirë:
" Zalosna ti majka, otac moj,
paska zbritur malit për ta shirë
grurin e Kosovës Dritëroi"!

4.

Këngë e vargje thurin në Kosovë,
Thurin tejpërtej në Shqipëri,
Veçse mjaft na dhembë e shkreta kokë
Për ta falur fli në themeli.

Por ta dish, ti miku im me miqtë,
Unë e kam një kokë e plot me mend,
Tok me këngën kokën jap një ditë,
le t'i bëhet gur themelit tënd!

Dhe kur kokën time ta kem vënë
Në themel shtëpie si një gur,
Mua Dritëroi, theror të rënë,
Aq më bën: më qan, më shan, më mburrë...


5.

Këngë e vargje për Kosovën thurin,
Për një gur një fis a një stërgjysh,
Unë e qaj me ligje hidhur trupin,
Trupin tim të ndarë keq në dysh.

Trupi im dy copësh si dy drina,
Si dy drina nisur në fillim,
Drinat u bashkuan si dy trima,
Veç në dysh po endet trupi im.

Jam i shkretë e mbetur si qyqari,
Jam në gjysmë e lodhur, gjysmë zë,
Ndaj ma vini trupin tek altari
Si dy Drinat mblidhmani në një.

6..
Këngë e vargje për Kosovën thurin,
Thur dhe unë i prapi për atë,
Por kur Drin të Madh ta kem dhe trupin,
Këngët si ky trup do t'i bëj një.

Tek Altari trupi im i hijshëm
Njësh do të bëhet, lamtumirë or dysh!
Ah, pastaj një hudhur në këmishën
Do ma qepni, mos më marrin sysh!

Sërbi le të flasë i shkumbëzuar:
" lele majka, ga vjen ky gjëmim!
Trupi i Driteroit në altar bashkuar,
Si dy Drinat derdhur në një Drin"...


7.

Këngë e vargje thurin për Kosovën,
Mua fati ende s'po më ndrit;
S'di ku endet trupi im me kokën,
Trupi im i mbetur invalid.

Shqipëria ime ka një jetë
tek po ecë çalë me bastun;
Që më Nëntëqindë e trembedhjetë
jam një invalid me shkop e zhgunë.

Shqiperia ime në dy pjesë,
Shqiperia - trupin invalid;
Shqiperisë i thonë;" mbajë një shpresë",
Shqiperisë i luten: " vetëm prit"...

Ndaj jam invalid e jam në mjegull,
Libri i asistencës merr e jep,
Më ka dhanë Evropa një shekull
Që tä mbajë si invalid në xhep.

8.

Për Kosovën thurin këngë e valle,
Për qiririn ndezur mbi Granit...
Po më thoni, si ta shkruaj vallë
Këngën që ka trupin invalid?

Ah, t'i bëj dhe këngët të këndojnë
Në një shtrat të vetëm me gjëmim,
Këngët krahë e degë t'i bashkojnë,
Mbledhur si dy Drina në një Drin.

Ah, ta bëj dhe sërbin ters të thotë:
" majka, Dritëroi këndon e ndrit,
Majka, Dritëroi, një Gur i Fortë,
Dritëroi s'ka mbetur Invalid"!...

Ta citoj qe ta lexoj edhe ne nje faqe tjeter kete kenge shpirti .... Ka plot poete te mire shqiptare...por ka nje kolos te paarritshem ,ka nje NJESH per poezi ...Dritero Agolli

[DI_ANA]

Vjen njeriu i çuditshëm

Nuk mund t’i themi gjërat e fshehura kurrë.
Macja lot me një zog që ka mbytur,
Qeni kap me thonjtë e tij një kockë në gurë,
Andej zuzarë e djaj me ëngjëjt përfytur
Ndaj s’mund t’i themi të gjitha gjërta e fshehura kurrë.

Nëse mund t’i themi të gjitha,
Na mbajnë mëri e na shajnë,
Vjen nata me ankth e mbushet shtrati me hithra,
Me hithra nervash që krruhen e hanë,
Ndaj s’mund t’i themi të gjitha

Për shembull, unë i mbaj rezervat e mia:
Ç’më duhet t’i them ato që s’i thonë as të tjerët?
Nuk dua të ketë aq trazira shtëpia,
Nuk dua të ngrihem me sy të mbufatur mëngjezeve herët,
Ndaj s’mund t’i themi të gjitha nga pika te vija.

Nuk mund t’i themi të gjitha gjërat qe thuhen,
Se brinjët e gjoksit ndërgjegjen e mbajnë burgosur
Dhe dhëmbët s’e lenë të dalë dhëmbëve gjuhën,
Se dhëmbët janë hekura burgu mjaft të përsosur,
Ndaj s’mund t’i themi të gjitha që duhen.

Do vijë dikush e do t’i thotë të gjitha,
Ai s’do ketë as turp, as brinjë në gjoksin e fryrë,
As ka për t’u trembur nga shtrati i ndërgjegjes plot hithra,
S’do ketë as smalt në dhëmbë, as cipë, as fytyrë,
Ndaj s’mund t’i themi të gjitha

Dritëro Agolli


Ps....I madhi dhe i paarritshmi Dritero Agolli!

[Preng Sherri]

Dritëro Agolli

Nëna ime e bukura Hatixhe

Për Hatixhe Agollin


Nëna ime, e bukura Hatixhe,
Më e bukura nga të githa fshatarkat,
Atje në minder mbi një dysheme
Më polli mua kur u kthye nga arat

E britma ime u hap përmbi dhe
bashkë me zërat e demit e kalit
Nëna ime, e bukura Hatixhe,
Heshtte e çlodhur dhe i gëzohej djalit.

Pastaj u mblodhën fshatarët e mij,
Faqet e parruara i ulën mbi mua
Dhe thanë: " Shumë ara do lërosh ti
Dhe shumë ujë do pish në krua!"...


E vërtet, nën qielin me re e pa re,
Lërova ara e kapërceva pragje,
Për nënën time, të bukurën Hatixhe,
Këndova këngë e thura vargje

( 1963)

[ThE_DaRk_NiGhT]

Me pelqen shume si shkrimtar

[bili99]

Dritëro Agolli

Nëna ime e bukura Hatixhe

Për Hatixhe Agollin


Nëna ime, e bukura Hatixhe,
Më e bukura nga të githa fshatarkat,
Atje në minder mbi një dysheme
Më polli mua kur u kthye nga arat

E britma ime u hap përmbi dhe
bashkë me zërat e demit e kalit
Nëna ime, e bukura Hatixhe,
Heshtte e çlodhur dhe i gëzohej djalit.

Pastaj u mblodhën fshatarët e mij,
Faqet e parruara i ulën mbi mua
Dhe thanë: " Shumë ara do lërosh ti
Dhe shumë ujë do pish në krua!"...


E vërtet, nën qielin me re e pa re,
Lërova ara e kapërceva pragje,
Për nënën time, të bukurën Hatixhe,
Këndova këngë e thura vargje

( 1963)

Dashuri intime do mbetet kjo poezi per mua...kur eshte shkruar kjo poezi me 1963...Nena ime lehone ishte bashkepersonazh me Nenen Hatixhe, clodhej nga ara dhe nga dhimbjet e lindjes Nena ime ate dite prilli qe me lindi mua..
Rrofsh Preng Sherri qe e ke sjelle ketu...