Presidenti dhe Bashkepunimi Politik

[Niko D'Angelo]

Politikanet shqiptare te pozites dhe opozites ne nje marreveshje qe duket qe do ndryshoje pergjithmone atmosferen politike ne Shqiperi.
Nano i bindet Berishes: Jo President. Presidenti Konsensual.
Te pyetur nese kjo fryme do te vazhdoje te dy politikanet kryesore jane pergjigjur me PO. Te dy shprehen se tani shtrengimi i duarve nuk eshte problem, madje bashkepunimi i Nanos, Berishes dhe politikaneve te gjithe forcave politike do te vazhdoje sic po vazhdon tani per nje Shqiperi te standarteve EuroAtlantike


Presidenti i Shqiperise:

TIRANË - Drejtuesit kryesorë të politikës bien dakort që kandidati për president të jetë Alfred Moisiu. Ata nënshkruan dje një marrëveshje politike, ku përcaktohet dhe emri i presidentit të ardhshëm. Negociatat për këtë emër ishin më të lehta, takimi i tyre dje zgjati rreth dy orë. Palët nuk kanë pasur kundërshtim për këtë emër, pasi ai ishte diskutuar më parë në kryesinë e PS-s, e cila ka dhënë aprovimin e saj për këtë emër. Ndërsa përfaqësuesit e opozitës e kanë pasur më të thjeshtë, pasi Moisiu njihet nga ato, pasi ka qenë edhe zëvendësministër i Mbrojtjes gjatë qeverisjes së PD-së. Berisha e ka siguruar Nanon se me kandidimin e Moisiut, opozita nuk do të kërkojë më zgjedhje të parakohshme. Ai e ka quajtur këtë kandidat si "kompensim" për manipulimin e zgjedhjeve të 24 qershorit të vitit të kaluar. Në këtë takimin e katërt mes përfaqësuesve të maxhorancës dhe opozitës ra në sy mospjesëmarrja e kryetarit të Partisë Socialdemokrate, Skënder Gjinushi. Ai mësohet se nuk ka pranuar si kandidaturë konsensuale për president asnjë emër tjetër përveçse atë të Rexhep Meidanit, presidentit aktual. Me përfundimin e takimin Nano dhe Berisha kanë bërë të njohur marrëveshjen e arritur mes palëve në të cilën bëhet e ditur përsa vijon: "Të identifikojmë dhe të integrojmë në procesin konsensual për forcimin e institucioneve demokratike dhe përshpejtimin e procesit të integrimit evroatlantik të vendit, personalitetin e shquar dhe të spikatur me prejardhje nga hierakia ushtarake kombëtare, të shquar në përfaqësimin e vendit dhe të shtetit, veçanërisht në fushat e sigurisë kombëtare dhe të integrimit euroatlantik, zotin Alfred Moisiun". Kryetari i PS-së Nano deklaroi se maxhoranca ka "të njëjtin angazhim si edhe më parë dhe tryeza e përbashkët ndërmjet mazhorancës dhe opozitës identifikoi Alfred Moisiun si kandidat konsensual për president". Ndërsa kryetari i PD-së vuri në dukje se "të gjithë përfaqësuesit e partive politike në këtë tryezë mbështetën kandidaturën e zotit Moisiu, i cili njihet si një reformator në vitet e pluralizmit". Nano dhe Berisha, pas lodhjes së dy netëve më parë, në përpjekje për ta bindur Kukon për të marrë detyrën, dje ishin më të çlodhur, madje shkëmbyen dhe batuta, siç ishte ajo e Nanos i cili theksoi se "na ndihmoni të ndalim euforinë se me këtë vrull që kemi marrë do të dalim me kandidat të përbashkët edhe në Bulqizë". Ndërsa Berisha i është kthyer me një shprehje mohuese për këtë çështje. Ata kanë shtrënguar përsëri duart me njëri-tjetrin për t'u ritakuar përsëri në seancën e sotme parlamentare, ku opozita dhe maxhoranca do të votojnë presidentin e ri të Shqipërisë.
G.Bushati

Nano: Procesi i bashkëpunimit i pakthyeshëm
TIRANË - Kryetari i Partisë Socialiste Fatos Nano shprehu dje sigurinë e tij që kandidaturën e Moisiut do ta mbështesë i gjithë grupi parlamentar i kësaj partie. "Grupi ynë parlamentar do të mbështesë kandidaturën konsensuale të Alfred Moisiut për president të Republikës". Sipas tij, Moisiu pranoi të integrohet në këtë partneritet të partive politike, që kanë marrë përsipër të ndryshojnë jo thjesht klimën politike në vend, por të konsolidojnë të gjitha proceset e ndërtimit të shtetit demokratik dhe integrimit europian. Nano siguroi se "të gjitha palët negociuese do të shkojnë në votimin për president në Kuvend vetëm me një kandidat të zgjedhur si konsensual nga tryeza e partive". Ai theksoi edhe një herë, se "procesi është i pakthyeshëm dhe ai nuk godet asgjë përveçse të kaluarës dhe faktorëve, apo pushteteve okulte, që kërkojnë ta mbajnë Shqipërinë peng të saj". Sipas kryesocialistët, ky konsensus është i garantuar dhe nuk ekzistojnë vullnete të kristalizuara që e kundërshtojnë marrëveshjen ndërmjet maxhorancës dhe politikës.

Berisha: Është një proces vetëkorrigjimi
TIRANË - Kryetari i Partisë Demokratike Sali Berisha deklaroi dje se procesi i bashkëpunimit maxhorancë-opozitë po përpiqet të japë një kthesë rrënjësore në një proces vetëkorrigjimi dypalësh. "E rëndësishme është që po përpiqemi të japim një kthesë rrënjësore në një proces, që pasqyron vetëkorrigjimin, vetëdijen për ato që nuk kemi bërë si duhet në të kaluarën dhe t'i bëjmë shumë më mirë sot e në të ardhmen",- tha ai dje pas përfundimit të takimit me përfaqësuesit e maxhorancës. Sipas tij, ky proces bashkëpunimi mes forcave kryesore politike është i pandalshëm dhe do të vazhdojë edhe në të ardhmen për të gjitha problematikat dhe prioritetet për zhvillimin e vendit dhe integrimin e tij euroatlantik. Berisha bëri të ditur se "bashkarisht do të punojmë për reformën e ardhshme elektorale për ta kompletuar atë". Kryetari i PD-së dha garancitë e tij se "grupet parlamentare të partive kryesore kanë vendosur të mbështesin një kandidaturë për postin e presidentit, atë të Alfred Moisiut". Këtë garanci dha edhe kryetari i Partisë Demokrate Genc Pollo, për të cilin procesi i bashkëpunimit i saponisur është shumë i rëndësishëm.

[baobabi]

Zgjedhja e presidentit konsensual eshte arritja e pare e jeteses demokratike shqiptare.

Shpresojme se ky fillim do t'i hape rrugen bashkepunimit per konsolidimin e kollonave te tjera te demokracise.

Le t'u urojme paleve qe te punojne per korrigjimin e shpejte te gabimeve (fajeve) te bera ne te kaluaren.

Se shpejti lufta e bashkerenduar kunder krimit dhe mafies duhet te ndjeke shembullin e ketij bashkepunimi.

U deshiroj paleve qe se shpejti te shoh hapa konkrete per strategjine ne luften kunder krimit dhe mafies, si dhe zbatimin e kesaj strategjie ne praktike.

Kjo do jete nje fitore madheshtore e njeriut te mire shqiptar.

Pa frike perpara

[Redi]

Kundër votuan katarsistët, PSD dhe Legaliteti. Si e uruan bashkë Nano, Berisha e Pëllumbi

97 vota zgjedhin Moisiun president
Në fund të numërimit PD shpërthen në duartrokitje


--------------------------------------------------------------------------------

Altin Kreka

Rezultatet e votimit

Të pranishëm, 134 deputetë
Votuan pro, 97 deputetë
Votuan kundër, 19 deputetë
Abstenuan, 14 deputetë
Të pavlefshme 4 fletëvotimi

Deputetet qe s'votuan

Alfred Cako, PBK
Azgan Haklaj, PD
Ekrem Spahia, PLL
Sadedin Balla, PLL
Dilaver Qesja, PD


TIRANE

Në sallë numërohej: 80.. 81.. 82.. 83.. 84 pro dhe më pas një shpërthim entuziast i 97 deputetëve që i dhanë votën dje Presidentit të ri. I pari që dha lajmin se Alfred Moisiu fitoi, ishte deputeti Pal Dajçi, i cili ngriti gishtin e madh ne shenjë fitoreje, pasi lexoi votën e 84-t pro Moisiut.

"Eshtë një sakrificë për mua, populli ka shumë halle dhe ne duhet të punojmë", këto janë fjalët e para që tha Moisiu, pas zgjedhjes së tij President. Megjithatë atij i duhet të presë deri në 24 korrik për të bërë betimin. Dje, menjëherë pas votimit, ai e ka festuar familjarisht detyrën e re. Parlamenti votoi dje pasardhësin e Rexhep Meidanit, i cili ishte i zgjedhuri i Nanos dhe Berishës. Opozita dukej se ishte më e kënaqura për rezultatin e votimit, sepse nga krahu i djathtë i sallës britma entuziaste ishte shumë më e fortë. Berisha është ngritur në këmbë duke i shtrënguar dorën atyre që kishte pranë. Në krahun e majtë jo të gjithë ishin të kënaqur. Ata që mbase kishin votuar kundër apo abstenuan, nuk duartrokitën dhe nuk lëvizën nga vendi. Nga votimi dolën 19 vota kundër dhe 14 abstenime, ndërsa 4 të pavlefshme dhe 5 nuk ishin në sallë. U duk qartë se votat më të shumta kundër ishin të socialistëve, disa nga të pakënaqurit e PD-së dhe ngaaleatët e vegjël, veçanërisht të PSD-së, që ishin kundër kandidimit të Alfred Moisiut. Gjeneral Alfred Moisiu u duk qartë se kishte përkrahje të madhe në radhët e opozitës, e cila ishte më e bashkuar pro tij, ndërsa pozita dukej më e ftohtë. Seanca u hap dje pasdite nën vëzhgimin e dhjetëra diplomatëve të huaj. Krytari i Kuvendit, Pëllumbi, njoftoi se kish vetëm një kandidaturë dhe se duhej ngritur komisioni i votimit. Të shtatë anëtarët e komisionit me në krye Bashkim Finon, nisën procesin e votimit i cili kaloi me disa peripeci, që e shkundën disi tensionin e sallës. Rrëzimi i një kameramani apo thirrjet e Pal Dajçit me të madhe në mes të Kuvendit për Lekë Çukajn, "o Lek, sill stilolapsin. Edhe këtë na e vodhe", e shkundën disi turmën e madhe të deputetëve që priste rezultatin. Të gjithë deputetët me radhë kanë hedhur votën e tyre të fshehtë, ndërsa Bashkim Fino mundohej të bënte humor me ndonjë prej tyre. Demokristiani Nikollë Lesi bëri humor me Finon dhe më pas u tregua ironik kur në një shkëmbim batutash me Petro Koçin, që e kishte radhën të votonte, tha: "Petro, shikoje fletën se mos e ke me shenjë". Pak muaj më parë Petro Koçi lëshoi akuzën se gjatë votimit në KPD, kur u zgjodh Ilir Meta kryeministër, ai kishte vënë re se fletët e votimit ishin me shenja. Me këtë fakt ka bërë humor Fino, i cili është kthyer triumfator nga salla. Votimi mbyllet me 134 vota të hedhura në kutinë e qelqtë, ndërsa 4 deputetë mungonin në sallë. Fillimi i numërimit të votave ishte tepër tensionues, sepse në 6 votat e para të nxjerra nga kutia, 2 ishin pro, 2 kundër dhe 2 abstenime. Më pas rezultati u përmbys dhe, ndërsa numri i votave pro Moisiut i afrohej numrit 80, salla e deputetëve gumëzhinte. Në momentin që Bashkim Fino tha PRO për të 80-n herë, deputetët në kor filluan të numëronin, deri sa numri arriti në 84. Pas kësaj, një britmë e fortë socialisto-demokrate filloi festën për zgjedhjen e Presidentit të ri. Eshtë dashur ndërhyrja e kryetarit të Kuvendit, Servet Pëllumbi, që salla të qetësohej dhe të vazhdonte numërimi i votave të tjera, të cilat ishin thjesht formalitet. Në çastin kur Pal Dajçi nxori fletëvotimin e fundit, Bashkim Fino tha për herë të fundit PRO, ndërsa në sallë u dëgjua numri 97. Kaq vota kishte marrë Presidenti i ri, Alfred Moisiu, të cilit i duheshin minimumi 84 vota, që të ulej në vendin e Rexhep Meidanit. Gjithë salla u ngrit në këmbë dhe kryetari i PD-së, Sali Berisha, i cili ka ditë që shoqërohet shumë me Nanon, u ngrit për të uruar kryetarin e PS-së. Berisha dhe Nano i dhanë dorën njëri-tjetrit për të festuar fitoren e marrëveshjes së tyre. Të dy së bashku dolën nga salla për në ambientet e brendshme të Kuvendit, për t'u bashkuar me Alfred Moisiun dhe kryetarët e partive të tjera parlamentare, për urimet e rastit.


Marre nga GZ

[Redi]

Ai është i biri i Spiro Moisiut, i cili ka qenë ushtarak, major në kohën e Zogut. I ati i tij ka qenë komandati i parë i Ushtrisë Nacional Çlirimtare

Ja kush është jeta, karriera ushtarake dhe më pas politike e njeriut që u zgjodh kryetar i ri i shtetit

Moisiu, gjenerali që bëri bunkerët
Ish-zëvendësministri i Mbrotjes në qeverinë e PD


--------------------------------------------------------------------------------

Alfred Moisiu, presidenti i cili do të hipë në karrigen e presidentit të Republikës, është personi që garantoi me jetën e vet cilësinë e bunkerëve të instaluar në të gjithë territorin e vendit tonë.

Dikur në vitet '70, Moisiu ka qenë drejtor i Xhenios në Ministrinë e Mbrojtjes dhe drejtoi të gjithë operacionin e prodhimit dhe të instalimit të 700 mijë bunkerëve të shpërndarë kudo. Pas përfundimit të operacinit të instalimit të bunkerëve, për të vërtetuar përpara ish-ministrit të Mbrojtjes, Mehmet Shehu, cilësinë e tyre, Moisiu u mbyll në një nga këta bunkerë, ndërkohë që nga jashtë iu derdh një batare të shtënash me artileri mbi atë bunker.
Presidenti në pritje, Alfred Moisiu, ka katër fëmijë dhe është prej një muaji pa praninë e të gruas. Ai është i biri i Spiro Moisiut, i cili ka qenë ushtarak, major në kohën e Zogut. I ati i tij ka qenë komandati i parë i Ushtrisë Shqiptare. Spiro Moisiu ishte i pari shef i shtabit të përgjithshëm të Ushtrisë Antifashiste Nacionalçlirimtare. Presidenti ynë, Alferd Moisiu, është në të njëjtën kohë edhe nga fisi i aktorit të madh, Aleksandër Moisiu.
Karrierë të gjatë ushtarake ka presidenti ynë i porsazgjedhur dje nga 97 votat e deputetëve në favor të tij. Karriera e tij ushtarake shtrihet nga pjesëmarrja në Luftën e Dytë Botërore e deri në ativitetin e tij brenda organizmave përbërës të Aleancës së Atlantikut të Veriut (NATO). Ndërmjet këtyre ekstremeve ai ka qenë në shërbim të politikave ushtarake të diktuara nga Mehmet Shehu. Karriera e tij profesionale ka ardhur në ngritje dhe është shumë e justifikuar, po t'i referohesh edukimit të tij. Kështu, Alfred Moisiu është edukuar në një nga shkollat ushtarake më të mira të kohës në Rusi dhe po atje ai ka vazhduar të gjithë specializimet e veta. Eshtë e sigurt se, për hir të profesionalizmit, atij iu hap rruga e bashkëpunimit me organizmat e NATO-s.


Emri: Alfred
Atësia: Spiro
Mbiemri: Moisiu
Datëlindja: 01.12.1929
Vendlindja: Shkodër

Edukimi dhe kualifikimi
1941-1945: Gjimnazi "Qemal Stafa", Tiranë
1946-1948: Shkolla e inxhinierisë ushtarake Petërsburg, Rusi
1952-1958: Akademia e inxhinierisë ushtarake në Moskë, medalje e artë
1967-1968: Kursi i lartë në shtabin e përgjithshëm në Akademinë e mbrojtjes Tiranë
1995 Kursi për personalitete të larta në Kolegjin ushtarak të NATO-s në Romë
Karriera profesionale
1943-1945 Pjesëmarrës i luftës për çlirimin e Shqipërisë
1948-1949 Komandat toge në Shkollën e Bashkuar të Oficerëvee në Tiranë
1949-1951 Instruktor në Akademinë Ushtarake "Skënderbej"
1958-1966 Detyra të ndryshme në Drejtorinë e Xhenios të Ministrisë së Mbrojtjes
1966-1971 Komandat i Brigadës së Urave të rënda në Kavajë
1971-1981 Drejtor i Xhenios dhe i Fortifikimit në Ministrinë e Mbrojtjes
1981-1982 Zëvendësministër i Mbrojtjes
1982-1984 Komandant i kompanisë së xhenios në Burrel
1992-1994 Këshilltar i ministrit të Mbrojtjes
1994-1997 Zëvendësministër i Mbrojtjes për politikën e mbrojtjes
1994 President i Shoqatës Shqiptare të Atlantikut të Veriut
Aktiviteti
1994 Si president i Shoqatës Shqiptare të Atlatikut të Veriut ka drejtuar 7 Konferenca Ndërkombëtare për problemet e Paqes dhe të Sigurisë në rajon
1998-2002 Ka organizuar dhe drejtuar 3 Konferenca Kombëtare për problemin e Grumbullimit të armëve
2002 Konferenca rajonale për problemet e Kontrollit të armëve dhe të Sigurisë njerëzore
2002 Propozuar për t'u zgjedhur zëvendëspresident i Shoqatës së Atlantikut të Veriut
2001, 2002 Bruksel, 2001 Zagreb, 2002 Bukuresht - prezanton projektin "Intergrimi i 6 mijë ushtarakëve në lirim në ekonominë e tregut" e përfshirë në Paktin e Stabilitetit


Marre nga GZ

[TOKE GEGA]

Ai është i biri i Spiro Moisiut, i cili ka qenë ushtarak, major në kohën e Zogut. I ati i tij ka qenë komandati i parë i Ushtrisë Nacional Çlirimtare

Ja kush është jeta, karriera ushtarake dhe më pas politike e njeriut që u zgjodh kryetar i ri i shtetit

Moisiu, gjenerali që bëri bunkerët
Ish-zëvendësministri i Mbrotjes në qeverinë e PD


--------------------------------------------------------------------------------

Alfred Moisiu, presidenti i cili do të hipë në karrigen e presidentit të Republikës, është personi që garantoi me jetën e vet cilësinë e bunkerëve të instaluar në të gjithë territorin e vendit tonë.

Dikur në vitet '70, Moisiu ka qenë drejtor i Xhenios në Ministrinë e Mbrojtjes dhe drejtoi të gjithë operacionin e prodhimit dhe të instalimit të 700 mijë bunkerëve të shpërndarë kudo. Pas përfundimit të operacinit të instalimit të bunkerëve, për të vërtetuar përpara ish-ministrit të Mbrojtjes, Mehmet Shehu, cilësinë e tyre, Moisiu u mbyll në një nga këta bunkerë, ndërkohë që nga jashtë iu derdh një batare të shtënash me artileri mbi atë bunker.
Presidenti në pritje, Alfred Moisiu, ka katër fëmijë dhe është prej një muaji pa praninë e të gruas. Ai është i biri i Spiro Moisiut, i cili ka qenë ushtarak, major në kohën e Zogut. I ati i tij ka qenë komandati i parë i Ushtrisë Shqiptare. Spiro Moisiu ishte i pari shef i shtabit të përgjithshëm të Ushtrisë Antifashiste Nacionalçlirimtare. Presidenti ynë, Alferd Moisiu, është në të njëjtën kohë edhe nga fisi i aktorit të madh, Aleksandër Moisiu.
Karrierë të gjatë ushtarake ka presidenti ynë i porsazgjedhur dje nga 97 votat e deputetëve në favor të tij. Karriera e tij ushtarake shtrihet nga pjesëmarrja në Luftën e Dytë Botërore e deri në ativitetin e tij brenda organizmave përbërës të Aleancës së Atlantikut të Veriut (NATO). Ndërmjet këtyre ekstremeve ai ka qenë në shërbim të politikave ushtarake të diktuara nga Mehmet Shehu. Karriera e tij profesionale ka ardhur në ngritje dhe është shumë e justifikuar, po t'i referohesh edukimit të tij. Kështu, Alfred Moisiu është edukuar në një nga shkollat ushtarake më të mira të kohës në Rusi dhe po atje ai ka vazhduar të gjithë specializimet e veta. Eshtë e sigurt se, për hir të profesionalizmit, atij iu hap rruga e bashkëpunimit me organizmat e NATO-s.


Emri: Alfred
Atësia: Spiro
Mbiemri: Moisiu
Datëlindja: 01.12.1929
Vendlindja: Shkodër

Edukimi dhe kualifikimi
1941-1945: Gjimnazi "Qemal Stafa", Tiranë
1946-1948: Shkolla e inxhinierisë ushtarake Petërsburg, Rusi
1952-1958: Akademia e inxhinierisë ushtarake në Moskë, medalje e artë
1967-1968: Kursi i lartë në shtabin e përgjithshëm në Akademinë e mbrojtjes Tiranë
1995 Kursi për personalitete të larta në Kolegjin ushtarak të NATO-s në Romë
Karriera profesionale
1943-1945 Pjesëmarrës i luftës për çlirimin e Shqipërisë
1948-1949 Komandat toge në Shkollën e Bashkuar të Oficerëvee në Tiranë
1949-1951 Instruktor në Akademinë Ushtarake "Skënderbej"
1958-1966 Detyra të ndryshme në Drejtorinë e Xhenios të Ministrisë së Mbrojtjes
1966-1971 Komandat i Brigadës së Urave të rënda në Kavajë
1971-1981 Drejtor i Xhenios dhe i Fortifikimit në Ministrinë e Mbrojtjes
1981-1982 Zëvendësministër i Mbrojtjes NE KOHEN E DULLEES
1982-1984 Komandant i kompanisë së xhenios në Burrel NE KETE PERIUDHE KA DASHUR TE VRASE VETVETEN SIPAS DEKLARIMIT NE TV KLANIN! 1992-1994 Këshilltar i ministrit të Mbrojtjes
1994-1997 Zëvendësministër i Mbrojtjes për politikën e mbrojtjes
1994 President i Shoqatës Shqiptare të Atlantikut të Veriut
Aktiviteti
1994 Si president i Shoqatës Shqiptare të Atlatikut të Veriut ka drejtuar 7 Konferenca Ndërkombëtare për problemet e Paqes dhe të Sigurisë në rajon
1998-2002 Ka organizuar dhe drejtuar 3 Konferenca Kombëtare për problemin e Grumbullimit të armëve
2002 Konferenca rajonale për problemet e Kontrollit të armëve dhe të Sigurisë njerëzore
2002 Propozuar për t'u zgjedhur zëvendëspresident i Shoqatës së Atlantikut të Veriut
2001, 2002 Bruksel, 2001 Zagreb, 2002 Bukuresht - prezanton projektin "Intergrimi i 6 mijë ushtarakëve në lirim në ekonominë e tregut" e përfshirë në Paktin e Stabilitetit


Marre nga GZ

Para zgjedhjes së Presidentit, duhet ligji organik për funksionimin Institucionit të Presidencës





Nga Kastriot Myftaraj - Nga të gjitha institucionet kryesore të shtetit shqiptar, Presidenti i Republikës është i vetmi për të cilin nuk ka një ligj organi derivativ ku të përcaktohen modalitetet sesi funksionon institucioni i kreut të shtetit, në pajtim me dispozitat kushtetuese për kompetencat e Presidentit të Republikës.Kjo ka çuar në situata paradoksale, si ajo ku Presidenti i Republikës ka vonuar për shumë muaj dekretimin e ambasadorëve, me arsyetimin se ligji, i cili në fakt mungon, nuk i përcakton afat brenda të cilit duhet të shprehet. Edhe në rastin e vendimit të vet për mosshkarkimin e Prokurorit të Përgjithshëm, Presidenti i Republikës u shpreh se ligji nuk e detyron të japë shpjegime se përse e ka marrë këtë vendim. Është ironike që Kushtetuta e Shqipërisë e detyron cilindo gjyqtar të thjeshtë që t’i arsyetojë vendimet e veta, ndërsa kreut të shtetit, për mungesë të një ligji organik, i është krijuar komoditeti që të japë vendime pa shpjeguar se përse ka vendosur kështu. Gjithashtu, është absurde, që për mungesë të një ligji organik që të përcaktojë afate paraprake për paraqitjen e kandidatëve, bëhen Presidentë kandidatë të orëve të fundit si Moisiu, për të cilët deputetët kanë vetëm disa orë kohë për t’i shqyrtuar. Dhe pastaj ironikisht, Moisiu, për të cilin deputetët kanë patur vetëm pak orë kohë në disponim për ta shqyrtuar si kandidaturë, thotë se i duhen kohë, shpesh shumë muaj, për të shqyrtuar kandidaturat e ambasadorëve. E vërteta është që konflikti mes Presidentit me qeverinë dhe opozitën në periudha të ndryshme dhe konflikti mes palëve të politikës për Presidentin, në një masë të madhe është favorizuar nga mungesa e një ligji organik për funksionimin e kreut të shtetit, që do të përcaktonte qartë mënyrën e ushtrimit të kompetencave kushtetuese nga ana e Presidentit. Ligji organik për funksionimin e Presidentit të Republikës si institucion, duhet të ishte bërë me miratimin e Kushtetutës, edhe për shkak se kompetencat e Presidentit të Republikës atje janë artikuluar në mënyrë evazive dhe që le vend për interpretime kontradiktore. Kështu, midis Presidentit nga njëra anë dhe qeverisë e mazhorancës parlamentare nga ana tjetër, disa herë, si në qeverisjen para zgjedhjeve të para vitit 2005, ashtu dhe pas tyre, ka pasur konflikt për çështje kompetencash që kanë shkuar në Gjykatën Kushtetuese. Të gjitha këto kanë ndodhur për shkak se nuk ka një ligj organik derivativ që të saktësojë modalitetet dhe kuptimin e koncepteve në të cilat janë artikuluar në Kushtetutë kompetencat e Presidentit. Gjykata Kushtetuese, në vendimin për çështjen e konfliktit të kompetencave mes Presidentit të Republikës dhe Kuvendit, shpallur në 18 janar 2005, pranon se: «Gjykata Kushtetuese e sheh me vend të përsërisë qëndrimin e saj se çdo dispozitë e Kushtetutës duhet të interpretohet në mënyrë të tillë që të jetë e pajtueshme me parimet themelore kushtetuese. Kjo për arsye se, siç pranohet në doktrinën dhe jurisprudencën kushtetuese, çdo dispozitë kushtetuese është në një lidhje të caktuar me dispozitat e tjera, dhe së bashku, ato formojnë një entitet. Për pasojë, asnjë dispozitë e Kushtetutës nuk mund të nxirret jashtë kontekstit të saj dhe të interpretohet më vete. Në këtë linjë duhet të interpretohen edhe dispozitat objekt shqyrtimi». Kështu foli Gjykata Kushtetuese! Shumë bukur! Duke qenë se sipas nenit 1 të Kushtetutës Shqipëria është përcaktuar si një republikë parlamentare, çka do të thotë se është parlamenti ajo qendër pushteti që prevalon dhe Presidenti ka një rol honorifik, më së shumti atë të një noteri të parë të republikës, atëherë në këtë frymë duhet që Presidenti i Republikës t’i ushtrojë kompetencat e veta. Kështu, kur në dispozitat kushtetuese për kompetencat e Presidentit thuhet se ai emëron Prokurorin e përgjithshëm me pëlqimin e Kuvendit, kjo duhet kuptuar se Kuvendi jep pëlqimin për emrin e personit, duke e përcaktuar emrin, ndërsa Presidenti si noteri i parë i republikës formalizon vullnetin e parlamentit si institucioni suprem në një republikë parlamentare. Në të njëjtën mënyrë do të duhej të kuptoheshin dhe kompetencat presidenciale për emërimin e gjyqtarëve të Gjykatës Kushtetuese dhe të Gjykatës së Lartë, që emërohen nga Presidenti me pëlqimin e Kuvendit, ose emërimi i ambasadorëve, si dhe emërimi i drejtorit të SHISH, që emërohet nga Presidenti me propozim të kryeministrit, Shefit të Shtabit të Përgjithshëm. Por, si ish-Presidenti Mejdani dhe në mënyrë të veçantë Presidenti Moisiu kanë treguar prirjet për t’i interpretuar kompetencat e Presidentit si substanciale, pra sipas modelit të republikës presidenciale. Pra ata i interpretojnë kompetencat e tyre se, kur thuhet se Presidenti emëron Prokurorin e Përgjithshëm, gjyqtarët e Gjykatës së Lartë dhe asaj Kushtetuese, etj., sikur kanë të drejtë të përcaktojnë emrat e personave, çka do të thotë se Presidenti del shumë përtej kompetencave ceremoniale. Në të njëjtën frymë i interpreton Presidenti, sot Moisiu dhe para tij Mejdani, edhe kompetencën e tij për të emëruar ambasadorët, e paraqitur nga qeveria etj. Kryetarin e SHISH të propozuar nga kryeministri, shefin e shtabit të përgjithshëm, të propozuar po nga kryeministri, pra sikur Presidenti ka të drejtë të shqyrtojë personalitetin dhe veprimtarinë e personave të paraqitur për dekretim dhe jo vetëm nëse plotësojnë disa kritere të përgjithshme që duhen për postin në fjalë si p.sh. shkollimi, shtetësia shqiptare e kështu me radhë. Presidentin Moisiu e ka ndihmuar për të uzurpuar kompetenca dhe nga Gjykata Kushtetuese. Në vendimin e përmendur më lart Gjykata Kushtetuese bie në kundërshtim me rregullin e pranuar nga vetë ajo për interpretimin e kompetencave të Presidentit sipas frymës së Kushtetutës, kur shkruan: “Në mënyrë më të detajuar, çështja shtrohet, nëse i përket Presidentit të Republikës përgjegjësia për të zgjedhur kandidatin për gjyqtar, dhe se Kuvendi i Shqipërisë duhet të kufizohet me shqyrtimin e çështjes, vetëm në aspektin formal, d.m.th., nëse janë respektuar kriteret kushtetuese e ligjore të kërkuara, apo, ka të drejtë ta shqyrtojë zgjedhjen e bërë edhe në këndvështrim të meritës, duke pasur mundësi edhe të refuzojë emërimin e gjyqtarit. Pra, Kushtetuta (nenet 125/1 e 136/1) kërkon një pëlqim substancial, midis Presidentit të Republikës dhe Kuvendit të Shqipërisë për zgjedhjen e gjyqtarit, duke i atribuuar Kuvendit të Shqipërisë një kompetencë të vërtetë për të penguar emërimin e tyre apo ka dashur t’i atribuojë këtij organi vetëm një kompetencë të kontrollit formal, pra, një kontroll thjesht juridik të zgjedhjes së bërë nga ana e Presidentit të Republikës”. Në rast se duhet të jetë kështu atëherë duhet ndryshuar neni 1 i Kushtetutës dhe Shqipëria nuk duhet të përcaktohet më si republikë parlamentare, pasi realisht pas këtij vendimi të Gjykatës Kushtetuese nuk është më. Kur Gjykata Kushtetuese jep vendime të tilla (ky nuk është i vetmi) ajo duhej të sugjeronte që Kuvendi të bëjë një ligj organik për funksionimin e institucionit të Presidentit të Republikës, se nuk mund të kemi republikë gjysmëpresidenciale me vendime të Gjykatës Kushtetuese, por nëse duhet ta kemi, duhet ta kemi me ligj. Pra, ishte dashur që të kishte një ligj derivativ në raport me Kushtetutën, që t’i saktësonte kompetencat e Presidentit në frymën e kësaj dispozite. Në mungesë të këtij ligji, do të krijoheshin hapësira për abuzime me kompetencat presidenciale, që do të joshnin ata që do të bëheshin presidentë t’i përdornin ato për të uzurpuar kompetenca dhe Moisiu e çoi deri në kulm këtë uzurpim, të filluar nga Mejdani. Sa për Berishën, ai u akuzua se donte të ligjësonte një presidencë të fortë me projektkushtetutën e vitit 1994, çka sigurisht është një gjë e keqe nga pikëpamja e një republike parlamentare (edhe pse me projekt-kushtetutën e vitit 1994 Shqipëria nuk përcaktohej si e tillë), por kjo në një aspekt është më e mirë se ta bësh këtë gjë në mënyrë të paligjshme, kur Kushtetuta e përcakton shtetin si republikë parlamentare, siç bënë pasardhësit e tij. Arsyeja për të cilën nuk është bërë deri më sot një ligj organik për funksionimin e institucionit të Presidentit të Republikës është se është synuar që të zgjerohet pushteti i Presidentit me anë interpretimesh të dispozitave evazive mbi kompetencat e Presidentit, si dhe me anë të vendimeve të Gjykatës Kushtetuese. Interpretimi i dispozitave të një kushtetute supozohet të bëhet sipas frymës në të cilën është ndërtuar ajo. Dhe kur shteti përcaktohet që në nenin 1 të Kushtetutës si republikë parlamentare, atëherë duhet që kompetencat e Presidentit të interpretohen si honorifike. Gjatë Presidencës «Moisiu» është parë prirja për t’i interpretuar kompetencat e Presidentit nga pikëpamja e një republike gjysmëpresidenciale dhe madje presidenciale, në të cilën ai është mbështetur dhe nga Gjykata Kushtetuese. Është shumë preokupuese që Gjykata Kushtetuese, anëtarët e së cilës, sipas Kushtetutës, emërohen nga Presidenti me pëlqimin e Kuvendit (derisa bëhet fjalë për «emërim» nuk ka kuptim që të ketë «pëlqim» se me emërimin marrin fund gjërat), në të gjitha rastet kur ka pasur konflikt kompetencash mes Presidentit të Republikës dhe Kuvendit, ose mes Presidentit dhe qeverisë, si në kohën kur në pushtet ishte PS, ashtu dhe kur në pushtet është PD, ka dhënë vendime në favor të Presidentit të Republikës. Është e kuptueshme prirja e Gjykatës Kushtetuese për të mbështetur Presidentin i cili i emëron anëtarët e saj, duke u krijuar një aleancë abuzive mes Presidentit dhe Gjykatës Kushtetuese, që mundësohet nga fakti se nuk ka një ligj organik për Presidentin e Republikës ku të përcaktohen qartë kompetencat e tij dhe mënyra e ushtrimit të tyre. Në mungesë të një ligji për funksionimin e institucionit të Presidentit të Republikës janë krijuar situata nga më absurdet antikushtetuese, si ajo kur Presidenti Moisiu e paraqet veten si garant i zbatimit të Kushtetutës dhe opozita e majtë i kërkon që ta luajë këtë rol, të cilin edhe mazhoranca është shprehur se ia njeh ex officio. Kjo është antikushtetuese, pasi Presidenti mund të pretendojë që ta luajë këtë rol vetëm kur kjo gjë është e fiksuar në Kushtetutë. Në Shqipëri Presidenti ka pasur atributin e garantit të zbatimit të Kushtetutës sipas Dispozitave Kryesore Kushtetuese të miratuara në vitin 1991. Neni 28 i këtyre Dispozitave thoshte se Presidenti: «Siguron respektimin e këtij Ligji, të ligjeve të tjera dhe të drejtave e lirive të shtetasve». Por, në atë kohë nuk kishte Gjykatë Kushtetuese që normalisht duhet t’i ketë këto atribute në një republikë parlamentare dhe Shqipëria nuk përcaktohej literalisht si republikë parlamentare. Në Projekt-kushtetutën që u kundërshtua me referendumin e vitit 1994, Presidenti përcaktohej si garant i zbatimit të kushtetutës në nenin 84 që thoshte: «Presidenti i Republikës garanton respektimin e kushtetutës dhe të ligjeve». Por, sipas Kushtetutës që është në fuqi në Shqipëri, asaj të miratuar në vitin 1998, Presidenti nuk përcaktohet si garant i zbatimit të Kushtetutës, për çka ai nuk mund ta pretendojë këtë atribut. Edhe më alarmuese është prirja e Presidentit Moisiu, i cili duke përfituar nga mungesa e një ligji organik për funksionimin e institucionit të kreut të shtetit, i ka njohur vetes të drejtën për t’u bërë interpret i Kushtetutës me atributet e një lloj paragjykate kushtetuese, në raport me parlamentin, duke kthyer mbrapsht ligje për mospajtim me Kushtetutën, siç bëri në rastin e ligjit për legalizimet, në fillim të këtij viti. Këtu kemi një uzurpim të kompetencave të Gjykatës Kushtetuese. Në rast se Presidenti paska kompetencë (të pashkruar) për t’u shprehur për pajtimin ose jo të ligjeve me Kushtetutën, atëherë ç’kuptim ka që në nenin 134 të Kushtetutës Presidenti përcaktohet si i pari nga subjektet që mund të venë në lëvizje Gjykatën Kushtetuese për të shqyrtuar një çështje? Në mungesë të ligjit organik për institucionin e Presidentit, Moisiu ka prirjen për të bërë interpretimin e Kushtetutës, sipas interesit të vet, me anë të një këshilli «orakujsh» të quajtur konstitucionalistë, që përgjithësisht janë disa dinozaurë të jurisprudencës komuniste, të shkolluar në ish-Bashkimin Sovjetik në kohën e Stalinit si Njazi Jaho, apo si Luan Omari. Kushtetuta, që është ligji themeltar i një vendi, aq më tepër kur është miratuar me referendum popullor, duhet të jetë një tekst i shkruar qartë dhe i kuptueshëm dhe jo një tekst ezoterik, që duhet interpretuar sipas një kabalistike juridike. Në rast se këta të ashtuquajtur konstitucionalistë do të qenë burra të mirë, ata do t’i sugjeronin Presidentit që të kërkonte nga Kuvendi që të bënte një ligj organik për funksionimin e institucionit të kreut të shtetit. Një tjetër situatë antikushtetuese që krijohet nga mungesa e një ligji organik të tillë është se Kushtetuta e Shqipërisë nuk i ka përcaktuar Presidentit asnjë atribut në sferën e politikës së jashtme, madje në kompetencat e tij nuk është futur as shprehja e përgjithshme, merr pjesë në përcaktimin e drejtimeve kryesore të politikës shtetërore, që do t’i mundësonte Presidentit të vepronte në sferën e politikës së jashtme. Neni 100 i Kushtetutës të drejtën e përcaktimit të politikës së shtetit ia njeh vetëm Këshillit të Ministrave, kur thotë: «Këshilli i Ministrave përcakton drejtimet kryesore të politikës së përgjithshme shtetërore». Në anën tjetër, neni 94 i Kushtetutës thotë se Presidenti nuk mund të ushtrojë kompetenca të tjera përveç atyre që i njihen shprehimisht me Kushtetutë dhe që i jepen me ligje të nxjerra në pajtim me të, çka do të thotë se Presidenti nuk ka të drejtë të marrë pjesë në formulimin dhe shprehjen e politikës së jashtme të vendit. Në këto kushte Presidenti dhunon kushtetutën duke bërë çdo lloj deklarata për politikën e jashtme në takim me shtetarët e huaj, pasi Kushtetuta, në nenin 94, thotë se: “Presidenti i Republikës nuk mund të ushtrojë kompetenca të tjera përveç atyre që i njihen shprehimisht me Kushtetutë dhe që i jepen me ligje të nxjerra në pajtim me të”. Kështu, kur Presidenti Moisiu të presë Presidentin amerikan Bush në Tiranë, Moisiu do të dhunojë Kushtetutën në çdo fjalë që do të thotë për politikën e jashtme. Në të vërtetë nevoja e një ligji organik për funksionimin e institucionit të kreut të shtetit mund të konsiderohet si kërkesë e Kushtetutës neni 94, i së cilës thotë: “Presidenti i Republikës nuk mund të ushtrojë kompetenca të tjera përveç atyre që i njihen shprehimisht me Kushtetutë dhe që i jepen me ligje të nxjerra në pajtim me të”. Sigurisht këtu është fjala për ligjet organike për funksionimin e institucioneve në lidhje me të cilat ka kompetenca Presidenti i Republikës, por logjika të thotë se fjala duhet të jetë edhe për ligjin organik për kreun e shtetit. Ky ligj organik nuk është bërë se në Kushtetutë kompetencat e Presidentit janë formuluar dhe shpërndarë me shumë dinakëri, për të krijuar përshtypjen se Presidenti ka vetëm pushtet ceremonial. Në nenin 92, që mban titullin “kompetencat e Presidentit të Republikës” janë përfshirë vetëm gjysma e kompetencave të Presidentit, ndërsa të tjerat janë shpërndarë në dispozita të tjera. Në rast se do të bëhej një ligj organik për funksionimin e kreut të shtetit, atje do të mblidheshin të gjitha kompetencat e tij të shpërndara në Kushtetutë, si dhe do të formuloheshin detyrimisht sipas interpretimeve të Gjykatës Kushtetuese. Kështu do të binte “gjethja e fikut” e Presidentit ceremonial dhe do të zbulohej se ai ka shumë kompetenca dhe shumë substanciale, çka do të jepte alarmin se republika parlamentare ka marrë fund. Kombinimi i Presidentit realisht të fuqishëm me Gjykatën Kushtetuese praktikisht të varur prej tij dhe me Prokurorin e Përgjithshëm pa mandat të limituar në kohë dhe me fatin e tij që është në duart e Presidentit, si dhe me një kryetar SHISH po të tillë, është një skemë e gatshme dhe shumë konvenuese për një autokraci presidenciale. Ligjin organik për funksionimin e kreut të shtetit duhet ta sugjerojë Presidenti Moisiu në mesazhin e vet të largimit, nëse do të bëjë diçka konstruktive duke ikur, si dhe duhet ta kërkojë Presidenti pasardhës me t’u zgjedhur ose para se të zgjidhet. Në këtë rast nuk vlen alibia se edhe vende të tjera nuk kanë një ligj të tillë, se parimi është që ligjet bëhen kur del e nevojshme të bëhen, ndërsa nuk bëhen kur gjërat funksionojnë pa probleme për shkak të përgjegjshmërisë së njerëzve, siç ndodh në Britaninë e Madhe ku as nuk ndihet nevoja e një Kushtetuta si një tekst integral. Në Shqipëri ligji organik për funksionimin e kreut të shtetit duket të jetë mëse i nevojshëm. Në rast se ky ligj nuk bëhet se ka ambasada të huaja që duan ta përdorin Presidentin për të ushtruar autokraci by proxy, atëherë kjo është një çështje tjetër, që meriton analizë më vete.

[vagabondo_nyc]

Beja: Kopetencat e presidentit mund t'i kalojne Topallit

Partia demokratike pranon skemen e marrjes se kompetencave te Presidentit te Republikes nga kryetarja e Kuvendit Jozefina Topalli pas 24 korrikut.

Numri dy i kuvendit por edhe ne pozicionin e kreut te komisionit te ligjeve Fatos Beja, sqaron se kushtetuta e shpejgon qarte se si veprohet kur posti i presidentit mbetet vakant. Beja fton gazetaret dhe opinionin t’i referohen nenit 91 te kushtetutes, i cili parashikon se ne rastet e pamundesise se ushtrimit te mandatit dhe kur ky vend mbetet vakant, kryetari i kuvendit ze vendin dhe ushtron kopetencat e tij. "Ne kemi një kushtetutë, që rregullon marrëdhëniet e institucioneve, dhe në të nuk ka asgjë të paparashikuar, përkundrazi është parashikuar çdo gjë: mandati i gjithë të zgjedhurve, duke filluar nga mandati i qeverisë, i deputetëve, pushtetarëve vendore dhe deri te Presidenti i Republikës. Kushtetuta i përcakton "në mënyrë shumë të qartë edhe rastet kur Presidenti i Republikës është në pamundësi fizike për të ushtruar detyrat e tij, dhe në rastet kur vendi mbetet vakant, dhe një nga këto raste është dhe mbarimi i mandatit. Kushtetuta e përcakton qartë se kush është personi që zëvendëson presidentin në këtë moment, ashtu siç ka parashikuar që vetëm në rastet e gjendjes së jashtëzakonshme, që do të thotë në shpalljen e luftës, në atë moment nuk bëhen zgjedhje për Presidentin e Republikës", tha Beja

Duke e kosideruar edhe mbarimin e mandatit si mbetjen e vendit vakant, Beja le te hapur mundesine qe te jete gjykata kushtetuese, ajo qe do ta intrepretoje nje gje te tille. Numri dy i kuvendit le te kuptohet se nese kjo skeme realizohet kopetenca e pare qe do te ushtroje zonja Topalli do te jete pikerisht shkarimi i prokurorit te pergjithshem, nje nga sfidat e saj ende e parealizuar.

Me PD per te mos vazhduar ushtrimin e detyres pertej 24 korrikut, shprehen edhe republikanet te cilet thone se Moisiu nuk mund te qendroje ne detyre pertej kesaj date. Kostitucionalistet e kane te qarte se behet fjale per nje vakum qe kushtetuta jone ka, kur nuk shpjegon nese e njeh vijimesine ne kushtet e mbarimit te mandatit dhe ne zgjatje te procedurave per te zgjedhur nje president te ri. Vete kreu i shtetit ne nje interviste per Top Chanel ka deklaruar se zyren e tij do t’ia leshoje atij qe zgjidhet duke gjykuar qe kushtetuta njeh vijimesine. K.Dervishi (News24)


Berisha ska turp e le Shqiperine per nja 2 vjet pa president.
Cfare katraure mjerr kush jeto atje. Fatos Beja thote pse mos ta provojme kete gje ne? Te gjitha format e pislliqeve i kemi bo si shtet ta provojme te marr shembull bota si qeveriset shteti pa president.

[vagabondo_nyc]

Topalli kryetare shteti? Jaho: Moisiu ne detyre deri ne zgjedhjen e presidentit te ri

Derguar me: 19/05/2007 - 20:01


• Sipas Jahos, Deri ne momentin kur Presidenti nuk eshte I semure, nuk ka dhene doreheqjen dhe nuk ka vdekur, funksionet e tij nuk mund t'i kalojne askujt. Presidenti, edhe ne rast te mbarimit te mandatit, do te qendroje ne kete post deri ne zgjedhjen e presidentit te ri

Sot, Partia Demokratike nepermjet nenkryetarit te Kuvendit, ka pranuar skemen e marrjes se kompetencave te Presidentit te Republikes nga kryetarja e Kuvendit pas 24 korrikut, date ne te cilen mbaron mandati i Moisiut. Sipas Bejes, I cili I referohet nenit 91 te kushtetutes, me mbarimin e mandatit te Presidentit, detyrat I kalojne kryeparlamentares Topalli.
Por ne tjeter menyre e interpreton kete nen, konstitucionalisti i njohur Njazi Jaho, sipas te cilit dy momentet e parashikuara ne kete nen, nuk korrespondojne me pozicionin aktual te Presidentit Alfred Moisiu. Jaho shpjegon se ne nenin 91 te kushtetutes, thuhet se kur presidenti eshte ne pamundesi te perkohshme per te ushtruar detyren e tij kushtetuese ose kur vendi I tij mbetet vakand, vetem atehere vendi I tij zevendesohet nga kryetari I kuvendit, I cili ushtron kompetencat e Presidentit. “Pra ka dy momente. Duke u mbeshtetur ne dispoziten e mesiperme, momenti i pare eshte pamundesia e perkohshme e presidentit, pra pamundesia e tij fizike per ushtrimin e detyres, ndersa momenti I dyte eshte mbetja e vendit vakant, qe do te thote doreheqja e tij. Vetem ne keto raste, funksionet e tij ushtrohen nga kryetari I kuvendit. Por derisa Presidenti nuk eshte I semure, nuk ka dhene doreheqjen dhe nuk ka vdekur, atehere nuk ka rendesi nese skadon ose jo mandati, ai do te qendroje ne ate post deri ne zgjedhjen e presidentit te ri.


BalkanWeb