Ky çast

[Mjellma]

Sa herë që kem nevoj për një forcë shpirtërore hy ne kete teme dhe gjithemon e gjej ate forc qe kerkoj.

Të falem nderit Drini për atë energji pozitive qe po sjell ne mua


Të perqafon
Motrushi

[drini_në_TR]

Smokkie dhe Mjellma ju falemnderoj përzemërsisht për ndërhyrjen këtu. Gëzohem tej mase që gëzoheni këtu , dhe ju falemnderoj me gjithë zemër për këtë gjë.

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

Xhiro tek Rrotullamja

Ka pas qënë një rrutullame
në Tiranë tek rruga e Elbasanit
fëmijët e lagjes mblidheshin aty
të gjithë për t’u argëtuar
prindërit i jepnin lekë me vete
5 lekë iu duhesh atëherë me paguar.

Ajo rrutullame sot nuk ekziston më
por sot po më kujton një të njëjtë
oh, po, ka më shumë se një
ka nga një në çdo trupin tonë
eja tani me mua, vetëm për një xhiro
veç të zgjedhësh, tash s’të duhet gjë me paguar.

Do të dish? Mua më quajnë Dr. Shpirt
unë jam gjithnjë këtu, e gjithnjë me ty
e nëse s’më sheh dot, shih çdo bardhësi
ai tek ajo dritë jam unë tani
dhe nuk të bëj dëm, nuk është në natyrën time,
a të pati dëmtuar ndonjëherë ndonjë dritë?

Eja të shkojmë, eja të hypim tani
dhe nëse jo, ne prap jemi në rrotullim
se ne kështu kemi lind, a e kujton dot?
Unë jam mirësi, unë bëj dashurinë
shifi pemët tek rruga, shihja bukurinë
shihe diellin duke perënduar, ndjehe motin tani.

Më mbërthe nëse më do,
unë s’dua të të jap tjetërgjë përveç gëzim
pyetmë, megjithëse dëshiroj që tani të hy në tregim
në gjithçkanë rreth neve në rrotullim
e shikon të kaluarën, po të ardhmen atje?
Gjithçka po ndodh tani...

3 Shkurt 2004
Me shpresë që të jetë e fundit të këtij lloji (lol)...
Drini.

[drini_në_TR]

Gjethja e Tërfilit

Jam prap këtu
sonte si gjithnjë me ty
Zot, mua më ke gjithnjë
përbri
siç bën edhe ti me të gjithë.

Çfarë bën ti
po marrë tani
çfarë na dhuron ti
zgjedh në pafundësi
çdo ditë edhe më shumë po shërohem nga ti.

Se ta dinin njerëzit
që Zoti është si një gjethe tërfili
Gëzimi, Dashuria, dhe e Vërteta
gjasat do ndryshojnë
kur të dinë se këto kurrë nuk shterojnë.

Çdogjë tjetër
pemët, kafshët e bimët
e gjithë bukuria vetë
janë krijuar prej të trejave
si kjo poezia që po shkruaj në vetvete.

Gjithçka që shohim janë të treja
çdo gjallesë prej tyre lind si krijesë
prandaj thonë se Zoti na krijoj
sikur atëherë kur ne themi
se një i dashuruar gjithçka mund të bëj.

Se Zoti është Dashuria
Zoti është Gëzimi
Zoti është Vërtetësia
di njërën
e i shijon të gjitha.

Dhimbja të tregon vetëm
se ti po i mohon to
trishtimi të tregon vetëm
çfarë ti nuk ke,
por nuk të mjafton dashuria që je?...

Ne jemi Dashuri
gjaku jonë është Gëzim
sepse jemi në Vërtetësi
mjafton ta dimë
krijime bëjmë e dhimbjet ikin tani.

Prandaj ne jetojmë në pafundsi
megjithëse na duhet të ndrojmë trup
mund të ndjejmë parajesën tani
mjafton të zgjedhim njërën si fillim
dhe dhuna, dhimbjet e sëmundjet në çast kanë për t’ik.

...sikur ta dinin të gjithë që jemi NJË (dashuri-gëzim-vërtetësi)...

4 Shkurt 2004

[drini_në_TR]

I dashuruar me dashurinë nr.2

Po bëhem dashuri vetë
duke zgjedhur në çdo sekond
të ditëve të mija të dashuroj
në vënd të trishtohem
oh po Zot, po e shoh sesi po më shëron.

E dashuroj dashurinë me gjithë vetvete
po kam më shumë për të tjerët
përditë më shumë forcë
dhe sa më shumë mundësi shoh
qytetin me etje më të bukur po e rishikoj

Në çdo çast që më duhet të zgjedh
i jap vëmëndje që “PO” dashurisë t’i them
duke ndryshuar zgjedhjet që bëj
zemra po më rritet
dhe tani, më shumë po filloj të shikoj.

I dashuruar me dashurinë
shumë mund të thonë se jetoj në qiell
por s’kam qënë ndonjëherë kaq i përulur sa sot
shumë gabime po i ndreq me intensitet
asnjëherë s’kam qënë kaq i gëzuar që jetoj në tokë.

4 Shkurt 2004

[MtrX]

gjethja e terfilit quhet ajo... (mbase duhet te shkruash ne anglisht)
lexova disa nga poemat e faqes se 3-te , dhe kisha nje pyetje:
M'u duk tek te gjitha poemat, sikur ishin proze e segmentuar forcerisht per t'u kthyer ne poeme. A i ke shkruar me pare ne proze keto poezi dhe pastaj i ke ndryshuar? Them keshtu sepse shikoj edhe prodhimtarine e madhe te poemave gje qe nuk eshte shume e lehte, poema do frymezim te larte... Disa prej poemave m'u duken personalisht si te shkruara me zor, sa per numer a dicka e tille...
Meqenese vura re kete gje, po te them edhe se je ne drejtimin e duhur (gjithmone per mendimin tim) me prozen. Per poemen e fundit, doja te vija re qe nuk eshte e kendshme, nqs ne te njejtin rresht perseritet fjala dy a me shume here, nuk i shkon poezise. (strofa e dyte dhe e fundit, vargu i pare tek te dyja duket si lojra fjalesh)...
Mos ma ver re nese bera pak kritike, se lexoj shume poezi, shkruaj dhe vete, prandaj mbase bej dhe kritike...
Gjithe te mirat,
MtrX

[drini_në_TR]

Postuar më parë nga MtrX
lexova disa nga poemat e faqes se 3-te , dhe kisha nje pyetje:
M'u duk tek te gjitha poemat, sikur ishin proze e segmentuar forcerisht per t'u kthyer ne poeme. A i ke shkruar me pare ne proze keto poezi dhe pastaj i ke ndryshuar?

Jo, keto i kam shkruar drejte e ne versionin qe kane tani. Jane menduar ose frymezuar me nje "korrnize metaforash" per te pershkruar ndjenjen e seciles prej tyre, duke i dhene vargjeve edhe rritem me rime, etj.

Postuar më parë nga MtrX
Disa prej poemave m'u duken personalisht si te shkruara me zor, sa per numer a dicka e tille...
Meqenese vura re kete gje, po te them edhe se je ne drejtimin e duhur (gjithmone per mendimin tim) me prozen.

Me zorr? Nuk po di cfare te them per kete gje, por mund te them se kohet e fundit (keto dy javet e fundit) me kane ndodhur shume gjera te cilat me kan prekur shume, dhe mua me eshte dashur t'i shenoj perfundimet e mija ne vargje. Kjo mbase mund t'i bej te duken sikur jane bere me zorr sepse nga ana ime une i kam dhene shume rendesi qe t'i mbaj shenim, dhe kjo ka per qellim qe une mos t'i harroj perfundimet qe zgjedh cdo dite. Keto shkrime ne rradhe te pare me sherbejne mua qe mos te harroj "cfare ndjenjash" ndjej, dhe si nje ditar qe te mund t'i lexoj me vone kur t'me nevojiten. Aq me mire qe ketu me eshte dhene mundesia t'i ndaj me te tjeret qe t'i lexojne nese kan deshire .

Mbase per prozen, nuk e di MtrX, por e ke parasysh "Komedia Yjnore" nga Dante Aligeri? Me 3 kapitujt (Ferri-Purgatori-Parasja) me nga 33 kenge, e secila kenge e perbere me strofa tre rrokshe. Mendoj se tregimet mund te tregohen edhe ne vargje, nese mesazhi ka nje tregim te shkurter (dmth rrethana, personazhe, etj), dhe se varet nga mynyra e te shprehurit e cila karakterizon shprehine e krijimit. Mua me pelqejne kur kane rritem dhe melodi pasi bej edhe muzike, dhe e degjoj shume ate.

Postuar më parë nga MtrX
Per poemen e fundit, doja te vija re qe nuk eshte e kendshme, nqs ne te njejtin rresht perseritet fjala dy a me shume here, nuk i shkon poezise. (strofa e dyte dhe e fundit, vargu i pare tek te dyja duket si lojra fjalesh)...

Nuk e di cfare te them prap ketu, sepse gustot qe kemi kane gjithnje nje ndryshueshmeri, por une i bie baterise, dmth bej perkusion dhe ne muzike ka gjithnje nje rritem i cili ndryshon here pas here, por gjithnje ka nje rritem kryesor. Trumpeta me çelestonin riperseriten ne nje rritem te caktuar, dhe pjeset e tjera te baterise me rradhe. Eshte ky rritem qe i jep bukuri muzikes, dhe nganjehere, padashje ose pavetedijshem, vargjet e mija dalin gjithnje me nje rritem te caktuar, pra domethen me dicka (fjale apo fjali) qe i perseritet, ose me ndonje rime qe ndjek nje rritem te caktuar. Nuk e di pse, por me pelqen t'i jap rritem sikur fjalet te jene melodi ne vetvete

Postuar më parë nga MtrX
Mos ma ver re nese bera pak kritike, se lexoj shume poezi, shkruaj dhe vete, prandaj mbase bej dhe kritike...
Gjithe te mirat,
MtrX

MtrX une te falemnderoj perzemersisht qe i lexove ne rradhe te pare keto poezite, dhe gjithashtu te falemnderoj edhe me shume qe morre mundimin e te besh nje kritike. Nuk jane te shumte antaret qe bejne kritika kaq te mira sa kjo e jotja. Kete gje ta them sinqerisht.

Te falemnderoj gjithashtu qe me rikujtove fjalen e Terfilit, se me kish dale fare nga mendja. Po e ndryshoj tani titullin e poezise. Dhe jo, insistoj te shkruaj me pare ne SHQIP sepse e dua shume kete gjuhe, dhe une e ndjej se e kam me kollaj t'i jap melodi fjaleve ne shqip, sepse me te verete qe shqipja ka tingull te bukur.

Te falemnderoj per kritiken
me perzemersi,
Drini ne Los Angeles.

[drini_në_TR]

Mirësevjen sërisht në këtë temë, dhe më pikërisht në këtë postim. Duke u nisur nga pjesmarrja e anëtarëve në këtë temë, dhe nga kërkesa “shokuese” (për mua) e njërit prej anëtarëve që këto poezi dhe vargje të publikohen, unë ndjeva sot në veteve se duhet të rrëfej disa gjëra që kanë të bëjnë me vargjet që kam shkruar, dhe rreth natyrës sesi ato erdhën e dolën të shprehura nga unë. Nëse ka diçka që unë dua të bëj mëse të qartë këtu është: unë nuk i jap vetes më shumë kredite sesa më takojnë. Prandaj vendosa që të shpjegoj sesi këto fjalët e vargjeve të mija dolën nga unë, çfarë unë kërkoja në vetvete, dhe ku e gjeta frymëzimin tim.

Pikësëpari çfarë më shtyu të hap këtë temë ishte nevoja ime për dashuri, ishin kushtet që po jetoja unë disa muaj më parë. Familjen që s’e kam parë për shumë vjetë, mungesa e të afërmve këtu ku jetoj, kushtet e mija legale në SH.B.A., shkollimi im, dhe shumë e shumë kondita të tjera ku mua jo vetëm më frikësonin, por mua më mungonte me të vërtetë dashamirësia, ndjenja e sigurisë, ndjenja e përkrarjes, e ke parasysh një përqafim të thjeshtë me nënën, janë gjëra që ata ose ato të cilët jetojnë me familjen e tyre nuk i vënë re pasi është routine ditore, por iu siguroj juve që jeni pranë ose me familjen tuaj: jeni me shumë fat që keni familjen pranë. Ishte kjo situatë që më shtyu të kërkoj për mbështetje që intuitivisht e dija se ishte shpirtërore. Rastësisht, dhe e them sërisht, plotësisht rastësisht zgjodha të thërras shpirtin tim një natë para se të fle, dhe e shkrova në një copë letër, e më pas e vura si fillim të kësaj teme. Sot, jo vetëm që kam gjetur dashurinë që më mungonte nga familja apo të dashurit, por sot kam gjetur origjinën e dashurisë, të asaj dashurie që nuk shteron kurrë e që nuk ka për shteruar ndonjëherë. Aq më shumë, sot jam në gjëndje t’i jap të tjerëve dashuri.

Para rreth tre muajsh duke ndihmuar shokun tim në shtëpi rreth disa punëve, unë kapa disa libra që ai kishte hedhur në kosh, e i hodha nga një sy. Më dhimbset kur shoh libra të hidhen, e ndaj mendova ose të ruaj ndonjë, ose t’i çoj në ndonjë librari. Një prej tyre ishte një libër me titull “Anatomia e Shpirit - Shtatë Shkallët e Fuqisë & të Shërimit” nga autorja me famë në Amerikë Caroline Myss. Tash ishte libri im, sepse shoku im e kishte hedhur në kosh të plerave e unë veçse e kisha shpëtuar prej humbjes. Nuk e di pse por fillova ta lexoj, e më tërhoqi edhe më shumë nga mynyra e të shkruarit, e si vazhdim. Gjatë asaj kohe njëkohësisht çfarë e ndjeja, ose çfarë mësoja prej librit vendosa t’i shkruaja si vargje, ku jo vetëm i tregoja vetes se i pata mësuar, por edhe se ato që pata mësuar i ndjeja në vetvete si të vërteta, si një pjesë timen, duke qënë në gjëndje duke krijuar edhe një varg rreth tyre. Dhe kështu u frymzova rreth poezive të para në këtë temë, e ku bëra edhe “legjendën” time si testament i ndryshimit tim në vetvete. Gjeri tek poezia “Nuk jam vetëm” unë jam frymzuar nga mësimet e Caroline, shtatë çakrat e trupit tonë, dhe kur e mbarova atë libër pata një ndjenjë sikur vërtetë “nuk isha vetëm.” Caroline e kam falemnderuar me kohë në forumin e saj para dy muajsh, ku për kurjozitet mund ta shihni që këtu . Gjeri në këtë çast etja më ishte shtuar edhe më shumë nga shija e kthimit të shpirtit tim në shtëpi, dmth në trupin tim. Mua më kish bërë të ndihem më mirë, e unë kërkoja akoma më shumë nga ky ushqim shpirtëror që me të drejt na përket secilit prej nesh.

Rastisa prap tek biblioteka e shokut tim në loft, duke debatuar me të rreth librit, e duke i përmëndur se çfarë pati hedhur... gjithësesi ai më rekomandoj një libër tjetër, pasi mbarova së lexuari atë të Caroline, me titull “Bashkbisedim me Zotin” nga autori me famë botërore Neale Donald Walsch. Ai libër nuk më rastisi në dorë aspak, ai më erdhi vetë sepse unë po e kërkoja, unë po kërkoja atë çka çdokush kërkon që në lindje: dashuri e gëzim. Nga ky libër nxorra shumë, një tufë të madhe mësimesh rreth jetës, gjeta shumë përgjigje, e çfarë është më e rëndësishme: unë (ri)gjeta Zotin. Shumë veta e keqinterpretojnë qënien e Zotit, natyrën e tij, e aq më keq, shumë friksohen nga Zoti ose e mohojnë fare qënien e tij. Njëri prej tyre isha vetë unë. Unë sot mund t’u them se flas gati gjithë kohën me Zotin, e se është shoku im më i ngusht e ajo që i BESOJ çdo gjë e problem në jetë. Zoti, siç e thash, nuk është çfarë shumë mendojnë se është, apo çfarë ata që keqintepretojnë fetë e ndryshme mendojnë se është. Është e vërtetë, në theollogjitë e rruzullit tonë ka gabime, dhe keqimpretime rreth natyrës së Zotit, por nëse keni vullnetin t’më dëgjoni e t’i besoni fjalës time, Zoti është çka të gjithë ne kërkojmë që në lindje, domethënë: Dashuria, Gëzimi dhe Vërtetësia. Zoti është “Unë, Ti, Ai, Ajo, Ne, Ju, Ata, Ato, të GJITHË, GJITHÇKA që shikojmë e që nuk shikojmë dot” Çfarë unë harrita të ndjej nga libri i bashkbisedimit me Zotin ishte së pari Zoti vetë. Kur e bëra kontaktin me të, u gëzova aq shumë, ishte një gëzim e çlirim aq i madh saqë nuk m’u ndejt dot pa ua treguar të tjerëve, ndaj duke sjellur vargun “Nuk jam vetëm.” Është e vërtetë, thëniet që ai më tha, janë ripërsëritje nga materiali që lexova në libër, por ai vërtetë më tha të shkoj të shihem në pasqyrë e se të vërtetat kaq të thella janë të vështira që të mos rithuhen, por ato janë të njëjta për gjithë. Është sikur i pari që ka parë diellin të bëj një shkrim rreth tij, e pasi ti ta lexosh e ta zbulosh edhe vetë, të kërkosh t’ua tregosh të tjerëve. Dielli nuk është pronë e atij që e zbuloj, por është i të gjithëve, e ndaj edhe vërteta yjnore...

Erdhën pushimet e krishtlindjeve. Unë me zorr prita që të fillonin, e që unë të vazhdoja udhëtimin tim pa ndërprerje. Rastisa edhe me fat, se të gjithë shokët e mij në loft ikën në vënde të ndryshme për festat, e unë isha shumë i gëzuar që më në fund do isha vetëm në shtëpi për disa javë, por JO VETËM. Do isha vetëm unë e Zoti me anë të librit që po lexoja, me synim që mos të kisha më nevoj për libër. Unë mund t’u them me PLOTË zemër: kam kaluar udhëtimin dhe pushimet më të bukura të jetës time, ku pa m’u dashur të paguaj transport, hotel, të dala, etj etj shpenzime e lëvizje të ndryshme, unë munda të udhëtoj i ulur në “rocking chair” të dhomës time duke lexuar tërë kohën, ku jam ulur tani duke shkruar, e duke mos shpenzuar asgjë më shumë! Oh harrova të përmënd, Zoti më ndihmoj të lë cigaren që në çastin që e takova në një mynyrë shumë të çuditshme: ndryshe nga duhanxhinjt që nuk mund të rrinë dot pa duhan, pasi takova Zotin kur ndjeja tymin e cigares mua m’u shpifte jo më t’më mungonte cigarja! Nuk është kjo mrrekulli? Tani kan kaluar dy muaj pa futur asnjë cigare në kraharor. Jo vetëm që komunikimi dhe hapja me Zotin po më ndihmonte, por unë fillova të mundohem që të ndihmoj edhe çdokënd tjetër me shkrime të ndryshme. Nga mësimet që po merrja në fakt u frymzova nga gëzimi që Zoti më jepte që të ndihmoja edhe të tjerët, dhe prandaj shkrova një artikull ku u publikua në faqen e parë të Albasoulit, e që duket sikur ka gjetur respekt tek ata dhe ato që e kanë e lexuar. Unë do të vazhdoj të shkruaj tek ajo temë, e cila është në forumin e Kulturës Demokratike.

Fillova të shkoj në një kishë Orthodokse Greke këtu në L.A. Aty gjeta shumë njerëz të mirë gjithashtu, njofta prifitin e kishës që është njeri shumë i mirë, e në fakt një natë kur shkova për “Bible Studies” më kërkoj motorin tim, e filloj ta ngasë rreth kishës, një skenë shumë shumë për të qeshur ku e panë edhe të tjerët që ishin përreth! Prifti duke ngarë motorin tim! Aty mes atyre njërzve ka gëzim e dashuri të sinqert, gjithçka që dua e gjithçka që vlersoj më së shumti!

Sërisht, duke lexuar tashmë fjalët rreth shpirtit, unë fillova të bëj Yoga çdo mëngjes që të hap 7 çakrat e trupit e ta lë shpirtin tim të rrjedh e të rrezatoj i hapur pa ndërpresë. Sot unë nuk e imagjinoj dot ditën time të filloj pa bërë ushtrimet e Yogas në mëngjes, e pa shtërhequr muskujt e pa liruar qarkullimin e gjakut në trup. Fillova të dëgjoj grupe muzikor të tjerë, e i shita CD-të me grupet që kishin mesazhe depresuese, urrejtje, dhimbje, etj etj. Unë kuptova se s’më hynin fare më në punë. Tani dëgjoj disa grupe që i këndojnë ndjenjës më të lartë njerzore, e asaj ndjenje që na bënë mirë të gjithve. E gjeni vet për cilën bëhet fjalë... Para pak më shumë se dy javë më parë prap, jo rastësisht, takova dy persona në një librari që sot janë miq shumë të mirë të mij. Ata janë “spiritual healers” domethënë që merren me shërim me anë të shpirtit, si psh Jezusi ishte një i tillë. S’ka mynyrë më të bukur kur komunikojmë bashkë, se nganjëherë nuk na nevojiten fjalë... Ata më ndihmuan mua, dhe para dy javësh njëri prej tyre më hoqi pislliqet, domethënë energjitë negative nga trupi. Që atë ditë e ndjej shpirtin tim të rrjedh në trup, e ndjej të gjithë aurorën time t’më përshkroj e nëse kam ndonjë dhimbje në trup, apo ndonjë mërzitje, nëse e lëshoj shpirtin tim të rrjedh i lirë në qarkullim, m’i heq të gjitha gjërat negative, e më ripastron sërisht. Para dy javësh përveçse u hapa komplet ndaj shpirtit tim, por takova një shpirt tjetër që më erdhi natën në dhomë. Ishte një takim që më gëzoj tej mase, e që më shëroj pamasë. Shpirtrat nuk janë kurrë të këqijnj, përkundrasi janë e gjithë esenca e asaj ndjenje që ne e quajmë si ndjenja më e lartë: dashuria-gëzimi. Dikush mund të bëj pyetjen: “Po çfarë të duhet me shpirtin, pse e harxhon kohën kot me të?” Shëmbulli më i mirë që mund të them sot, e me plotë gëzim është se unë kam pasur një sëmundje në gishtat e duarve të mij për tre vjet, domethënë për sa kohë kam qënë në L.A. Nuk e dija se çfarë ma shkaktonte këtë sëmundje, por qëkur u hapa ndaj shpirtit tim dy javë më parë, ajo sëmundja gati ka ikur e është duke e zhdukur. Jo vetëm kjo, por edhe lëkura ime po merr një ngjyrë më të shëndosh, pamja ime, dhe energjia që rezatoj përreth njerëve. Janë të shumtë njerëzit që ma kanë thënë se dukem më mirë, përveçse e ndjej në vetvete, e aq më mirë jam bërë tip magneti me vajzat si për çudi (aha)... Pastaj kush e di se çfarë tjetër sëmundje mund të kem ndaluar pa harritur së shfaquri. Nuk është kjo një mrrekulli, nuk është mynyra më e mirë e të jetuarit?


Pra poezitë që kam shkruar janë frymëzuar nga leximet e mija rreth shpirtit e rreth Zotit, e rreth ndjesisë që sot jam në gjëndje të ndjej vetë. Unë sot kam mësuar fuqinë e asaj thirrje të shkurtër e të sinqertë, e kërkimin e shpirtit tim. Kam kuptuar shumë rreth njerzimit, rreth neve, e gabimeve që bëhen në njerzim. Jo vetëm që takimi im me Zotin më ka shëruar (sepse shpirti është Zoti), por nga dashuria që më jep unë po mundohem t’i jap edhe të tjerëve, e që në mynyrën time të ndihmoj për një jetë më të mirë për mua e për të gjithë. Gjithnjë ndënja origjinal në poezitë që kam bërë, domethënë megjithëse i frymëzuar nga materialet që lexova e po lexoj akoma, unë thjeshtë shpreha dhe do të shpreh mynyrën sesi e ndjej unë në brëndi. Kam kuptuar se mynyra më e mirë për t’i treguar diçka të tjerëve është në fakt duke dhënë shëmbullin vetjak. E në fakt unë veçse këtë gjë kam bërë me poezitë e më sipërme, unë thjeshtë tregoj mynyrën sesi unë ndihem rreth tyre. Dhe nëse i kam ndarë me ju është vetëm për një arsye: sepse e di se çfarë do të thotë të ndjesh mungesën e dashurisë, e dhimbjet e gjërave që të mungojnë, etj etj. Unë sot di se ne nuk jemi trupi, e jeta nuk është rreth trupit e nevojave të tij, por ne jemi shpirti nën kontroll të trupit. Ka ndryshim të madh këndvështrimi i vërtetë i “neve” si qënie sepse në fakt po ta dinim të gjithë këtë gjë, sot nuk do të kishte më luftra në botë, nuk do të kishte më dhunë, jo më sëmundje e varfëri. Jeta e njerzve do të kishte një vlerë shumë herë më të madhe, e veprimet madhore në politikë, në ekonomi do të ishin shumë ndryshe. Megjithatë, nëse ka ndonjë libër të mirë që mund t’iu sugjeroj dhe ku do të gjeni çfarë keni kërkuar gjithnjë është në fakt libri që më mundësoj takimin me Zotin, domethënë me titull “Conversations with God” nga Neal Donald Walsch (për më shumë këtu) Ju lutem që po patët mundësi, lexojeni, sepse janë me të vërtetë libra të mirë, pasi nuk është vetëm një por disa. E di se çfarë kërkoni, dhe arsyen pse erdhët tek kjo temë, sepse ne të gjithë duam të njëjtat gjëra, ne të gjithë jemi NJË trup i madh, një esencë e njëjtë dashurie, gëzimi, e gjithçkaje tjetër. Unë nuk jam më i mirë se ju, e ju mund të ndjeni të njëjtën ndjesi, dhe ky është mesazhi im kryesor në këtë shkrim. Frymëzimi im ishte dhe është shpirti, domethënë Zoti, e se ne jemi NJË me këtë forcë, prandaj merita ime e vetme këtu është se përveçse i kam lexuar, unë i kam dëgjuar e ndjerë mesazhet e shpirtit tim e të Zotit. Me shëmbullin tim unë dua të them VETËM se edhe ti mund zotërosh e ke lindur me këto aftësi. Asgjë më shumë.

Dëgjohena,
me përzemërsi,
Drini.

[drini_në_TR]

E Dashur Xhoi

Besoj që do ta kesh ditur
se do të vinte një ditë
që unë do t’duhej të paguaja
për çfarë të pata bërë ty,
të gjithë ata që e dinë këtë histori
kanë për të qeshur duke më parë mua
e ata që s’e dinë
kan për të të njoftur ty
nga fjalët që do të të them
me gjithë vetveten i përulur në gjunjë:

E dashur Xhoi,
më fal për dhimbjet që të krijova
më fal për mynyrën sesi veprova
me ty
më fal që kurrë s’të pata kërkuar të falur
siç po bëj tani.
E di? M’u desh të vij gjeri në këtë çast
e të shkoj në anën tjetër të botës
për të kuptuar se kush jam
e për të ditur se çfarë pata bërë.

E dashur Xhoi
më fal, megjithëse ta them shumë vite me vonesë
me shpresë që ti t’i lexosh këto fjalë
por përbrënda e di se thirrjet e shpirtit dëgjohen
ato fluturojnë gjeri aty ku duhet të shkojnë.
Ti më dashurove me gjithë shpirt e zemër
ja tregoje të gjithve, s’kishte kush mos t’i dinin
ndjenjat që kishe për mua
e unë t’i pata mohuar
atë ditë që ti qave pasi më the “të dua.”

E dashur Xhoi
shpresoj që sot të jesh mirë
gjërat të jenë siç duhet në vëndin e tyre
e ti të jesh e gëzuar në jetë,
sot po mendoja rreth teje
ka njëfarë kohe që unë jam zgjuar
e po rikujtoj gjithçka që kam bërë e jetuar,
dashuria jote ishte e pastër e pakushtëzuar
ti vërtetë që jetoje në këtë çast,
por unë nuk e di ku isha, unë nuk e shifja dot.

E dashur Xhoi
ti i meriton të gjitha falemnderimet
për çfarë ndjenjash kishe
gjithnjë vajzë e sinqert
nuk i deshe askujt të keqen
vije gati përditë t’më takoje në shtëpi
ti ishe e vetmja që më dëgjoje kur i bija baterisë
e atëherë kur bënim zhgarravina bashkë
ne ishim akoma në klasë të tetë
unë nuk e di sa nga e gjete gjithë atë durim me mua.

E dashur Xhoi
bota shkon në rrotullim
e ti pate të drejtë duke i ndënjur kah dashurisë
ndërsa unë të përulem sot në gjunjë
se kam kuptuar gabimet e mia
shpirti im qan të të kërkoj ty të falur
sepse tani di se ç’i pati bërë një tjetër shpirti
dhimbjet që unë të krijoja
oh Zot, më fal për çfarë t’u desh të heqësh ti,
shpresoj veç që të tjerë mos të vreprojnë siç bëra unë.

E dashur Xhoi
më kujtohen ëndërat që më tregoje
kur më thoje për ditët kur ishe e vogël
e që nuk doje të çoheshe nga krevati
ndërsa unë që mendoja “sa ëndëronka kjo,”
sot di se ç’kuptim kishin to
e se ishin diçka më shumë se ëndëra
prandaj nuk është rastësi që ti jetoje në këtë çast
dhe që dashuria jote ishte aq e pakushtëzuar dhe e fortë
sikur t’i shpjegoj, të tjerët do thonë “sa ëndëronka ky.”

E dashur Xhoi
kam kuptuar se çfarë mendoje
kur e gjithë shoqnia dilnim nga piramida në Tiranë
e ti vështroje diellin në perëndim
ne na u dukeshe si e humbur dhe e hutuar
sikur ishe me ne por pa ne njëkohësisht
e më pas talleshim me ty
e ti prap nuk nxefeshe nga ne
ku ta dinim se çfarë ndjeje ti që atëherë,
por unë sot e di se çfarë mendoje ti.

E dashur Xhoi
më kujtohen rrjedhojat që të pata bërë
atë ditë që u ulëm tek shkallët e Universitetit
megjithëse sesi sillesha me ty
ti më rrije pranë si e pajetë dhe e ngurtësuar,
isha unë me veprimet e mija që të pata burgosur
e ti prap më tregoje mua dashamirësi,
se ti shikoje tek unë çfarë unë nuk shihja dot në vetvete,
ndërsa kur ika nga Shqipëria ti hoqe varsen tënde e ma dhe mua,
por unë kurrë s’e humba, përkundrasi sot në kraharor e vara...

Më fal Xhoi,
kurrë nuk do ta harroj
se çfarë dhimbjesh kalove
e çfarë ndjeve për mua.
Shpresoj veç që sot të jesh mirë
e të jesh plotë gëzim.
Nuk më takon të them gjë tjetër...
Për Xhoana Th.
me sinqeritet dhe përzemërsi të pafund,
Drini Nosi.

6 Shkurt 2004

[drini_në_TR]

Legjenda e Ringjalljes së Lumit Drin nr.2

Dhe janë ktu e disa ditë
që po lahem në këtë lum të pastër
lëkura e etur ta ndjej çdo ditë freskinë
duke u zhytur çdo mëngjes në brëndinë e ujit
ku drita thyhet gjeri në fund
e gurët e shtratit duken përditë më të bardh.

Çdo hedhje nga guri më duket i pafund
këtu për tek uji në këtë lum
e unë që notoj me nxitim
i gëzuar në anën tjetër të arrij
ndërsa rryma më çon përtej
më përqafon të shkoj me të andej.

Dhe shtrihem në mëngjes buzë rrëzës së lumit
që dikur ishte i zhytur nën ujë
e të mpiksura me baltë ishin rrëzat e maleve përreth
por sot bimësia ka filluar të mbijë gjithandej
pranvera tashmë shumë shpejt po vjen
të shtrirë mua dielli po më rreh çdo mëngjes.

Kohë më parë këtu pati veç vetëtima
re në qiell e stuhi me shkreptima
e unë isha një njeri që shkruante duke u drridhë
i boshatisur brënda flisja për një lum në kthim
ndërsa mbi lum sot shoh përditë veç blunë në qiell
dhe era të fryj e lirë me zogjt që cicërojnë krejt.

S’ka rëndësi sa i vërtetë është tregimi që thash atëherë
se unë sot përshpëris fjalë si uji lumit vetë
ndaj s’ka rëndësi që atje nuk ndodhi me të vërtetë
se uji që rrjedh tek unë s’ka për të shteruar ndonjëherë
askush s’i ndryshon dot ligjet e natyrës që Zoti bëri vetë
prandaj gjerisa ta ndjej në zemrën time do t’jetë e vërtetë.

~ ~ ~
...dhe uji është shpirti mbi krejtë
malet e fushat janë bota përreth
rrjedha ujit ndryshon si bota vetë
retë janë ushqimi që moti sjell
me diellin që buzëqesh lart atje
ndërsa deti jemi NJË të gjithë ne...
~ ~ ~

7 Shkurt 2004.

[MtrX]

Meqe po degjoja nje kenge qe me pelqen shume, dhe sot i pashe dhe videoklipin megjithese eshte kenge shume e vjeter, nqs e ke parasysh LA Woman - Doors... , doja te te pyesja si jane me te vertete LA Women? Pse nuk shkruan ne ditarin tend te meditimeve ndonje poeme per nje LA woman...?
MtrX