Ky çast

[drini_në_TR]

"Drini kjo poezi te ben te ndihesh se nuk je vetem..." këto fjalë më tingëllojnë si simfonia më e bukur dhe e ëmbël. Gëzohen në pafundësi që e ke ndjerë praninë e Zotit sepse unë ja arrita dëshirës për ta falemnderuar praninë e tij afër meje duke ua prezantuar Zotin atyre që kanë qënë në kërkim të tij. Zoti më foli kur shkrova sepse e dinte që unë do ta ndaja atë shkrim me të tjerët, por çfarë më mallëngjen nga kjo ndodhi është paramendimi sesi njërzit mund të flasin në emër të Zotit; kurrë s'më kish vajtur ndërmënd se Zoti ndonjëherë do fliste në emrin tim.

Të fala Mjellma
- - - - -
Është jeta ime

KOHA
është e të gjithve
e pafundsishme
si
FUQIA
ajo që është e imja
e pashterueshme
si
RRJEDHA
e shpirtit në gjakun tim
ndjesi e ndriçueshme
si
JETA
të dua kur them e imja
shpirt i rrjedhshëm
si
TRUPI
lëviz pa frikë me veprime
më gëzon përjetësisht,
...
ËSHTË jeta ime.

19 Dhjetor, 2003

[drini_në_TR]

Letër shpirtit të dashurisë

Mëngjeseve shpesh
e njëjta shije më ledhaton
kur netëve hap sytë
hijen e një vajze shoh
që shtrirë pranë meje flé
kjo hije e bukur
një me mua ëndërron.

Zgjohem në mëngjes,
me frymën e pytjes
se hija ku shkoj
një shpirt fluturon
vallë e shoh veç
kur bota ime e ëndrrave
natën kur shoh më mbronë.

E kryen punën e saj
ndërsa duart trupin zgjojnë
dritaren duke fiksuar
qiellin që me dritë ndriçon
unë lëviz si për të thënë
se me ditën duhet të shkoj
në punë që veten time të krijoj.

Kur rruga më bie
të ndeshem me të dashuruar
një gëzim ndej për ta
që dy njërëz i shoh të bashkuar
shpresën ndjej mos të mungoj
me gjithë zemër përshpëris
fjalë që jetgjatësí t’i bekoj

Zgjedh të shoh filma komik
që kanë dashurinë në qëndër
bëj tifozllik me aktorin
që vajzën e kërkon si dhëndërr
sikur unë të isha ai aktorë
në pozitat e tij të gjëndem
të luaja filmat që në fund gëzohet

Dhe kur darka bie
jam veç një shikues
i simboleve që kam në lëkurë
që mbrojnë me anë të dukjes
vlerat që me besë i përulem
të shpirtit tim vetmak
që vetëm me shpresë gëzohet

Dashuroj dashurinë
dashuroj edhe në vetmi
dashuroj se e di
çdo ndjenjë është dashuri
dashuroj jetën e falur
dashuroj vajzën që do njoh një ditë
dashruoj se dashuria ËSHTË tani!

25 Dhjetor, 2003

[drini_në_TR]

Bekuar Qofsh, të Besoj

Mendimet nuk më pushonin së menduari
shqetsonin çastin me pyetjet e së nesërmes
kapeshim me gabimet që kam bërë
dhe prej aty nuk përfundonin më

Përgjigjet s’kishin më kuptim
sepse mendimet nuk ngopeshin së pyeturi
një zë brënda meje përshpëriti:
“Edhe nëse pyet pse kërkon më mirë,
përgjigjet mund t’i kujtosh në brendi.”

Veç të kujtoj se kush jam
veç t’i them vetes që jam
jam përgjigjia e çdo pyetje
jam mbartësi i secilave prej tyre
dhimbja më mbërthen kur kam frikë
gabime bëj se kam dashuri.

“Bekuar qofshi, iu besoj”
ky mesazh më doli para se të mendoj
i përgjigjej pyetjeve që nuk përfundonin
dhe një erë e qetë fryu
mendimet sikur kuptuan
përgjigjet s’kishin nevoj për pyetje.

“Bekuar qofshi, iu besoj”
i përshpërita gabimeve të mija
kujtimeve të ngjarjeve
të gjërave të idhura
veseve të kqija që kam
që veç për një bekim kishin pritur.

“Bekuar qofsh, të besoj”
i thash jetës sime të metë
një gëzim filloj të rrjedhi
një përurim prej Zotit më erdhi
që po përjetoja këtë jetë
duke e thurrur me gëzime.

“Bekuar qofshi, iu besoj”
i thash kundërshtimeve
që më lindnin në vete
çuditshëm menjëherë në çast
më dhanë ndjenjën e pajtimit
më bekuan edhe mua vetë.

“Bekuar qofsh, të besoj”
i them tani të ardhmes
sidoqoftë të jetë
edhe nëse keq do ta bekoj
kur të vdes shpirti im do shkoj
duke ditur që në ktë jetë bekoj.

31 Dhjetor, 2003.

[drini_në_TR]

Kur di që fundi është edhe fillimi


Kur alpinisti më i lodhur
arrinë majën e Everstit
është fundi apo fillimi?
Kur një alpinist i gëzuar
shijon flladin e majës më të lartë
është fundi apo fillimi?
Kur ky alpinist gjithjetës kërkoj
dhe është në majën më të gjëmuar
është fundi apo fillimi?
Fundi i Everestit
është disiplina e dashurisë
alpinisti vazhdon ngjitjen që pati nis...

4 Janar, 2004.

[drini_në_TR]

Njerëzit

Ndihem memec
flas por askush dëgjon
jap por askush nuk kupton
kur ndjen dashuri
njerzit mbi kryq të gjykojnë
që të kthehen dhe të kërkojnë
vetëm më shumë
të pangupur kurrë!
Kur je vetvetja
në sytë e tyre me frikë shikojnë
je aq mirë saqë nuk të durojn më
vinë e të djegin
me zjarrin që vetes i ndezin
dhe nëse flet me gjuhën e tyre
të përqafojnë e thonë
“E dinim se më mirë se ne nuk jeton dot!...”
veç shpirtat e tyre nuk i shikojnë
të përulur... të burgosur... të fundosur
që fshehurazi memecit i zgjasin dorën...

4 Dhjetor, 2004

[Dita]

Kur di që fundi është edhe fillimi


Kur alpinisti më i lodhur
arrinë majën e Everstit
është fundi apo fillimi?
Kur një alpinist i gëzuar
shijon flladin e majës më të lartë
është fundi apo fillimi?
Kur ky alpinist gjithjetës kërkoj
dhe është në majën më të gjëmuar
është fundi apo fillimi?
Fundi i Everestit
është disiplina e dashurisë
alpinisti vazhdon ngjitjen që pati nis...

4 Janar, 2004.

Bukur Drini.

Lexova artikullin tek faqja e Albasoul-it. Te lumte dora. Me frymen e "Think positive" sjell dicka me vlere per te rinjte. Me pelqeu sidomos trajtimi ne piken e trete me duart e se ardhmes dhe elementet perberes te ketyre duarve. Gishtat perkundrejt njeri-tjetrit. Pse nuk e sjell artikullin edhe tek forumi Kulture demokratike. Besoj se do te ishte nje teme e mire per diskutim e ballafaqim mendimi.

Nje vit te mbare per ty!

Pershendetje,
Dita

[drini_në_TR]

Dita të falemnderit shumë për çdo urim. Shpresoj që ky vit të eci super-mbarë edhe për ty Temën e kam hapur me atë artikullin tek forumi i Kulturës Demokratike
- - - - -
Kushtuar Zotit

E di?
s’të kisha thurrur falemnderime
për shpresën e pafund që më sjell në zemër
për dashurinë e paemërt
nuk ke kushte ti Zot
jo nuk ke kushte
nuk pret gjë nga ne
pret asgjë
sepse edhe pa e ditur bëjmë
me çdo veprim jemi ne
që na dashuron ti Zot
të dua shumë
të dua pafund
Të falemnderit
që mbushe një zemër me dashuri
më plotëson urinë
mjafton të shoh në brëndi
në zemrën time gjehesh ti
nuk jam vetëm
megjithëse zgjedh vetminë
që të ndjej gjithësinë
vlersoj veç sinqerinë
kur sot desh qava
më kujtove zgjedhjet që kam bërë
lotët m’u ndalën para se të dalin
kuptova vërshtirësitë që kam tani
zgjedhjet që kam bërë në jetë
më bëjnë vetin që jam tani
nuk më nevojitet asgjë
asgjë që s’kam tani
është e shumtë që di
se të kam ty gjithnjë përbri
e di
e di që e di
se ti je ky shpirt që rrjedh tani
të tuat janë të gjitha fjalët e njerzisë
të tuat janë të gjitha këngët e dashurisë
të tuat janë gjith ndjenjat e lumturisë
na fale këtë jetë në pafundësi
të ecim nga trupi në trup
me shpirtin që s’na vdes kurrë
të dua shumë
të falemnderit
s’kam nevoj për më shumë
unë zgjedh ty
këtë dashuri në pafundësi
nuk më duhet asgjë tjetër
asgjë që s’e kam zgjedhur tani
të falemnderit
të falemnderit në pafundësi
të falemnderit për atë vajzën sot
që me gisht bënte zemrën mbi xham
kur dëgjoj muzikën që kisha vënë në makinë
buçitjet e lumturisë së njerzisë
dësha vetëm t’i dëgjonin të gjithë,
ajo që je ti tani.

18 Janar, 2004

[drini_në_TR]

Shpirtrat e Diellit

Shpirtrat e diellit
është çka ne jemi
drita që nuk fikemi kurrë
të plotë prej dashurie të pafund

Kur gëzimi të kërkon
dhe dhimbja të pengon
"më pastro shpirtin" thërret ti
"ma rikujto gëzimin" i lutesh atij...

Kemi lindur që të çohemi në këmbë
e të rrëxohemi si foshnje të sapolindura
gjithë jetës tonë papushim
në çdo rrëxim do përplasemi me gëzim.

Jemi thërrime të vogla pluhuri në ajër
duke shkuar sa majtas e djathtas
në erë e në stuhi ne prap do biem përtokë
rënies drejt gëzimit nuk i shmangemi dot.

Shpirtat e diellit
gënjeshtra ndihmoi të vërtetën
unë jam ti e ti je unë
tek dielli jemi NJË të pafund.

With Love To Willia.
and to the whole world
oh my Lord.

27 Janar, 2004.

[smokkie]

bukur

[drini_në_TR]

Smokkie të falemnderit
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
Brënda kraharorit tim

Brënda kraharorit tim
është një shtëpi
ku zjarri digjet
në një oxhak papushim
me tym që bie poshtë
duke vallëzuar më sjell lehtësi.

Brënda kraharorit tim
shtëpia ka një oborr
ku mbillen e rriten bimë
e vështroj horizontin
të shkoj në pafundësi
në dorë shtrëngoj farën BESIM.

Brënda kraharorit tim
shtëpia është në mal e fushë
pranë detit e lumit
mes shkëmbinjve e tokës pjellore
ditëve me re e me diellë
lotëve të shiut e buzëve të thatësisë.

Brënda kraharorit tim
netëve kthehem në shtëpi
duke ecur shtegje të thepisura
çdo ditë duke shpresuar për gëzim
e duke thurrur rrjeta peshkatari
të di ku është e dashura ime.

Brënda kraharorit tim
në shtëpi jeton vetëm një njeri
e ka dhomën gati për një vajzë
i mbanë dyert hapur për shoqërinë
duke gdhendur është tek dera
“Mi casa es tu casa” për të gjithë.

28 Janar, 2003