Ky çast

[Gjallica]

Postuar më parë nga drini_në_L.A.
Legjenda e Ringjalljes së Lumit Drin

Digat ranë shumë shpejt një-pas-një
ndërsa Kroni vështronte lojën e dominosë
me Erën u nis Zeusi për në Tomorr
ndërsa lumi i lashtë Athenën e vet çliroj
mbi krye ku bashkohen dy krahët e tij
qyteti i mbytur i Kuksit përqafoj atë të rinë.



Lumi vërshoj e nuk pati më mbarim
gjallëria e pasuroj atë me shpirtin e tij,
pasojat pa e tek to gjeti shërim
përmbyti fusha por rikrijoj shtratin që një herë kish
Bunën s’e rëndoj më dhe e la të qetë
pse Ndrin i Bardhë tani shkon në gjirin e vetë.

~ ~ ~

Drini Nosi
1 Dhjetor, 2003.

Drini kjo me pelqeu shume...... saqe nuk mu nejt pa te bere "cito"

Suksese dhe njehere.
^^Gjalica^^

[drini_në_TR]

Lica-Gjalica të falemnderit shumë A thu të të ket pëlqyer se përmënd "Kukësin" tek ai varg?...

Pyeta tre shokë se ç'mendonin për vargun "Ngordhja e një Vampiri" në postin nr. 10, njëri më tha "Kush është ajo vajzë?" dikush tjetër pa e pyetur unë "Kush të ka ngacmuar sot?", ndërsa i treti thjeshtë s'e kishte kuptuar. Vampiri është frika. Po po, tek ai varg përshkron ndjenjën e frikës, veç të, dhe sesi të dy, ndjenja e frikës me Vampirin kanë ngjashmëri. Ai varg më sipër nuk e kalon kufirin e trupit tim dmth "ngjarja" është e brëndshme dhe shpirtërore. Unë thjeshtë i kam dhënë ndjenjave simbole dhe situata sikur në një tregim .

Drini.
- - - - -

Më gjeti

Më vinin fjalë nga errësira
më tregonin ndodhi
që në çast po ndiqja.

Isha nën ujë duke notuar
ndihesha i lehtë duke flutuar
brënda ujit isha duke frymuar.

Më rrihte një rrymë nën ujë
rridhte nga lartë brënda në trup
shtynte si një ujëvarë nën ujë.

Ndjeva një ndjesi
sikur u lava në dritë
i lëshuar unë i gjeta fuqitë.

Paspak në një çast u ndodha
ku ngjarjet e jetës time takova
në një vënd a qytet që s’e kuptova...

Me shokë e t’afërëm fola
shumë i natyrshëm unë u solla,
folëm, por cilën gjuhë s’e kuptova...

Dhe s’kisha ndrojtje t’i pyesja
si ja kaluan e si kishin qenë
gjithë koha e çastit me ta më pat zënë.

U ndoqa apo vajta
isha në botën që kam parë
në një, të gjitha vëndet ishin duke ngjarë.

Dhe shkuam e u takuam
sikur të gjithë u patën njoftuar
me njërzit që kam njohur nëpër botë isha rretuar.

Nuk ishte e çuditshme aspak
gjerisa nga gjumi u zgjova
dhe nga kjo ëndërr më pas gjërat mendova.

S’ishte aspak rastësí
që një ndjenjë shërimi më mbeti
sepse një prekje prej Zotit më gjeti.

8 Dhjetor, 2003.

[drini_në_TR]

Nënë, dëgjova nga dikush se ishe e shqetësuar për mua? Unë po të përshëndes me këtë varg ty veçanërisht dhe gjithë të tjerët
- - - - -

Nuk jam vetëm

Në ngrohtësinë e dritës që rrjedh
lehtësisht frymarrë erën që më vjen
janë këtu, dhe jam në mes i afruar
diçka më e lartë më thotë kjo botë është për mua.

Kur e kaluara u bashkua me të tashmen
m’u duk sikur u puthita me të ardhmen
i çuditur nga ky mesazh unë pyeta
“Vall të jesh Zoti ti që më ke hutuar?”

Ndjeva t’më qeshte sikur i habitur
“Ti sikur s’më ke parë ndonjëherë mua?!”
shtanga e më tepër dëgjova
pse më parë s’e kisha pyetur e ndaj të s’e kuptova.

Një gëzim të veçant ndjeva të rrjedh mbi mua
sikur takova dikë që më kish munguar
“Të besoj se kush je”- i thash
“veç më trego çfarë pamje mban.”

“Çohu dhe shko tek pasqyra”- më tha
e unë u ngrita e me vrull atje vajta
pash veten time e prita i çuditur
“Veten tënde dhe gjithë botën për ty e kam përgatitur.”

Qesha me të dhe Zoti qeshi me mua
aq thjesht s’kishte sesi të ishim kuptuar
dhe u ula në karriken ku më parë po lexoja
e pyetjet e mija fillova t’ia kallzoja.

Fola me të gjatë
e dëgjoj të edhe në ktë çast
po çfarë më së shumti prej Zotit dashuroj
është se edhe kur e mohon veten ai ty s’do të mungoj.

“Unë e krijova botën që ta përjetoja
se e vetmja mynyrë që veten time ta njofja
do ish që përvojën time ta shihja
e ndaj botën që sheh m’u desh ta sillja.

I vetëm unë veten s’mund ta shikoja
që madhëninë time të shijoja
ndaj unë e ndava vetveten me përpikmëri
dhe kështu krijova dy pikat e largësisë.

Unë krijova dashurinë dhe frikën
dy ndjenjat prejku çdo veprim e ka origjinën
kështuqë njërzit mund të jenë të lirë të zgjedhin
dhe me veprimet botën e tyre ata të sjellin.

Unë s’dënoj askënd
se po të doja mund të zhduk në vënd
por dëshira ime e vetme është përvojën të shikoj
e ndaj e krijova të kundërtën a më kupton?

Dhimbjen zgjedhin ata që mohojnë mua
por s’jam unë duke ua imponuar
se çdokush është një pjesë e imja
shpirti i njeriut është qiriu pranjë një dielli me drita.

Njërzve i’u është dashur që vuajtjen të përjetojnë
se për ndryshe gëzimin s’mund të shijojnë
dhe veten e tyre një herë ta harrojnë
qëkur të humbur të gjejnë veten e ta mësojnë.

Por nga mua askush s’duhet të tutet
sesi i’u dua unë askush nuk mundet
ju jeni bijtë e mi të përsosur
me çdo veprim tuajin më jepni gëzim të pasosur.

Nuk ka gjë të mirë e të keqe
ato janë veçse rregulla të njerëzve në ndreqje
çka quan ti “të mirë” është gjithçka që shikon
ajo që të ushqen dashurinë është çka ti kërkon.

Por kush i thotë “jo” vetes më thotë edhe mua
një gjëndje e tillë vjen kur njërzit janë të friksuar
e ndaj kur më dyshojnë mua kuçedër më thonë
po unë s’i lë vetëm, bijtë e mij kurrë s’i mohoj.

Siç shikon, siç edhe po lexon
se Zoti me çdo mynyrë vepron
është përreth teje në gjithçka që shikon
veç dashuria është rruga që tek unë të çon.

Djalli nuk ekziston
është veç frika çka e krijon
çfarë të frikson më shumë të ndodh
është frika çka ta afron

Por unë i lash njerëzit të lirë
ta krijojnë botën e tyre me çdo veprim
dëshira ime e vetme është të shoh përvojën
ndaj t’i kontrolloj njerëzit nuk e kam nevojën.

Por mua gjithnjë pranë më keni
me çdo veprim që bëni mund të më gjeni
se jam edhe unë që i bëj njëkohësisht
më ndjen më fortë kur s’ushqen më asnjë frikë...”

Shkruar nga unë "pjesërisht."
13 Dhjetor, 2003

[StterollA]

Optimizmi ne vargjet i jep bukuri te dyfyshte kesaj poezie. Komplimente Drin.

Tani me shuaj nje kureshtje: pse thua "Shkruar nga une "pjeserisht"", ndjeheshe i shoqruar kur po e thurrje?

StterollA

[drini_në_TR]

Më duket se diçka të friksoj ta shuhash kurreshtjen StterollA pasi përgjigjia që kërkon është mëse e qartë tek vargu i mësipërm. Si mendon se çfarë m'u kallzua në diktim do t'a quaja shkrimin tim? Më shumë se gjysmën e shkrimit të mësipërm e shkrova unë fizikisht por isha nën ndjekjen e fjalëve që dëgjoja nga dikush që ke pranë tani Mos e ushqe frikën dhe bëji një pyetje se do ta dëgjosh

Sinqerisht,
Drini.

[kolombi]

Prano dhe uli diku prane teje edhe urimet e mija per poezite e bukura qe solle ,duke i ndare vargjet e shpirtit tend se bashku me ne.

Suksese te metejshme.

respekte kolombi.

[Dita]

Drini, me poezine e fundit me ke bindur se je ne duart e Ndricimit. Gezohem per ty. Poezi e bukur dhe e ndjere.

Te uroj gjithe te mirat!
Dita

[StterollA]

Postuar më parë nga drini_në_L.A.
Më duket se diçka të friksoj ta shuhash kurreshtjen StterollA.

Frika per te liget eshte o Drini. Ka kohe qe une kam hequr dore nga ligeshtia.

[drini_në_TR]

StterollA, Kolombi, dhe Dita i'u falemnderoj përzemërisht që morrët mundimin për të lexuar vargjet që kam shkruar dhe sjellur, dhe për fjalët e mira që më keni thënë. Shpresoj që të kënaqeni edhe me të tjerat që do mundohem të shkruaj. Sinqerisht,
Drini në Los Angeles.
- - - - -

Orë-rëra

Kur mos të jesh gati
mos prit më
është këtu në çfarë ndjen
në këtë çast.

Vajte gjeri në gjëndjen tjetër
për t’u bërë më i etur
u friksove edhe nga të vdekurit
eh, frika për këtë gjë e bën...

Se Dashuria ËSHTË
çdo ndjenjë që ndjen
ndërsa frika bën të vetën
shërben për të vërtetën.

Se do e dije që ka ditë
vetëm nëse sheh natën
se mund të ndjen tash Dashuri
kur ta shohësh frikën të ta ket shtypur.

Jepma mua ta thith frikën
të premtoj vuatja do t’ketë ikur
s’ke pse gjithjetës të jetosh natën
për të ditur që ke edhe ditën.

15 Dhjetor, 2003.

[Mjellma]

Postuar më parë nga drini_në_L.A.

Nuk jam vetëm



Një gëzim të veçant ndjeva të rrjedh mbi mua
sikur takova dikë që më kish munguar
“Të besoj se kush je”- i thash
“veç më trego çfarë pamje mban.”

Shkruar nga unë "pjesërisht."
[/FONT] [/B]

Drini kjo poezi te ben te ndihesh se nuk je vetem...

Shkeputa vetem kete margaritare nga kurora e bukur qe ke ndertua...sepse edhe une shpesh here ja shtroj vetes kete pytje...

C'fare pamje ka ?

Te lumte per poezin si gjithemon kur lexoj poezit e tua mbetem te mendoj e te mendoj...

Te admiroj shume per punen qe ben
Mjellma