Kur vdes njeriu...????

[Eda H]

Jeta i ngjan nje baltovine ku çdo perpjekje per te nxjerre njeren kembe ben qe te zhytet kemba tjeter.

[Eda H]

Njohja per njeriun eshte nje mjet i mrekullueshem per te shkaterruar veten.

[Ares]

si menon (njohja)Ne cfare aspekti???

[Eda H]

Shumica e atyre qe deshtojne ne jete, jane njerez qe nuk e kuptuan kurre sa afer ishin me suksesin kur hoqen dore prej tij.

[Eda H]

Kush rron vetem me shprese, vdes i deshperuar.

[antitheos]

po e vereje se sa shume i frigohet njeriu fundit total.
nga kjo frike ata i ndertojne disa vende te imagjinuara ku do te mund te jetojne pasi qe te vdesin.atehere me mire eshte te themi se nuk vdesim fare sese ne njeren prej dy vendeve do te egzistojme patjeter .njeriu shkon aq large sa:

"per qdo njeri gjithje me te pranueshme do te ishin çfardo vuajtjesh ne ferr sesa mendimi per mosegsistencen te tyre".

frika me e madhje eshte ajo qe vjen prej vdekjes.
ne iu frighemi vdekjes edhe pse e dime se ajo vetem eshte nje "perfeksionim i shpirtit" (nese ka jete pas vdekjes) .
edhe pse ne ne pavetedije jemi te pavdekshem ne i'u frigohemi vdekjes jo per shkak se e dime se do te "gjykohemi" por qe mendojme se ai do te jete fundi jone i perhershem.

a do te thote kjo se në secilin perj neve gjendet nga nje "ateist"?

[Nuh Musa]

mrdt!

Asnje jete qe perfundon ne kete toke, nuk shkon kote, cdo individ le pas vete dicka, qofte ajo e vogel sa nje grimce atomi, edhe ajo foshnja, qelizat e se ciles sapo fillojn te shumezohen, nese nderpritet ne rritje, poashtu le nje gjurme.

Jeta nuk vlersohet me numra matematike, jeta ka kendvershime te pakufijshme dhe eshte dixka e papershkrueshme.

Nese i ka ra rasti dikujt te ndodhet ne ngushellime, atehere ka verejtur, se per te vdekurin ne castin kur e kerkon koha, gjinden vec fjale te mira. Nuk ka individ ne bote, qe smund ti gjinden fjale te mira, qofshin edhe vet nga nje perzon i vetmuar. Kjo verteton, se ne ne ndergjegjen tone kemi kultivuar nje kompromiss te vecante me vdekjen.

Frige?, jo, asnjeher njeriu nuk di frigohet vdekjes, edhe ne koherat kur njohurite mbi sherimin e semundjeve ishin te dobeta, e ku njerezit me shum munde dhe fat arinin nje jete te gjate, ka patur njerez cilet para kohe jane konfrontuar me vdekjen, jo nga friga, por nga deshprimi se nuk u mundesohet te jetojn me gjate. Njeriu eshte munduar te kerkoje nje elexier qe ja zgjat jeten, si nje burim, ne ujin e te cilit i kthehet rinia, bile edhe ka qene gati te beje pakt me djallin, apo te shnderohen ne vampir etj.

Nese vdekja analizohet nga aspekti historik, atehere verrejm, se sidomos njerezit e pasur dhe politikisht te fuqishem kane gjetur ate kompromissin me vdekjen, po edhe keta njerz nuk ja kane patur frigen vdekjes, por para kohe jane mare me vdekjen, si ta tejkalojn si ta manipulojn, e si tja bejn sherin. Ne shume raste vdekja vjen befas, dhe ka rraste ku njerezit qe kalojn prane vdekjes, tregojn eksperiencat e tyre, dhe asnjeri prej tyre nuk tregon se ne ato momente ka ndjenjur ndonje frige. Ndash ne menyren psyhike (rilindje), ndash ne menyren teknike (varimet e faraoneve, apo konzervimet moderne te trupit apo trurit), njeriu thelle e gjate eshte mare me vdekjen, dhe nga kjo marredhenje intensive, ai ne ndergjegje ka fundos kompromisin.

Eshte interesant, se ne fjalorin popullor te gjermaneve gjindet edhe nje thenie, qe une e konsideroj si nje mjet "antistres", se kur dikush te drejtohet me nje pune, psh. qe eshte shum e veshtiore dhe qe kerkon zgjidhje urgjente, dhe te thote, eshte e domosdoshme te kryhet, patjeter duhet, atehere ty i drejtohesh me , CKA eshte patjeter?, patjeter eshte te vdesesh, dhe asgje tjeter. Edhe kjo fjale popullore verteton se me vdekjen ne i kemi kryjt punet qe heret, dhe nuk i veme shum rrendesi.

Nga aspekti fetare, vdekja sidomos tek muslimanet eshte mare si nje vendim nga zoti, i cili duhet te respektohet, ku ne momentin e vdekjes se ndonje te afermi, muslimani duhet se pari te kujtoje tek zoti, dhe te peshperis fjalet "te atij jemi, dhe tek ai kthehemi", dhe ne pergjithesi edhe tek muslimanet verehet nje kompromis tejet pozitiv qe eshte bere me vdekjen. Sic e dijm edhe vete, normal qe ne rrastin e vdekjes se nje anetarei te familjes, nje shoki, apo nje miku, njeriu eshte i deshperuar, por kete edhe vet e kame verejtur, se nese ketu mbeshtetemi tek zoti, jo qe momentet me te veshtira kalohen lehte, por edhe ai ceremoniali i vdekjes mer nje pamje ashtu te bukur dhe ne at mes mbijeton nje atmosfere lirie qe rralle shihet ne rraste tjera, keto jane pershtypjet e mija perzonale.

Perfundimisht dua te them, se njeriu i ka cajte qe moti hesapet me vdekjen, keshtu qe atij i mbetet vetem jeta, per tu konfontuar. Dhe fatmiresisht, jeta e shumices eshte aq dynamike, saqe nuk kemi kohe per tu marre me vdekjen, dhe eshte konstantim llogjik, qe njeriu kur vdes mental, ai ndoshta nuk eshte i vdekur, por ka kohe qe te miret me vdekjen, dhe ndoshta i lindin ideja, edhe ajo e suicidit. Mund te them se, me kohe te veshtire se sot, nuk ka patur, per te pesuar nje vdekje mentale, gje qe tregon edhe numrin e madh te vetvrasjeve, sidomos ne shoqeria ku kollektivi eshte i detyruar te udhetoj ne binare dhe nuk toleron ata perzona qe ndoshta nuk kane aftesi per te ndjekur valen, cfaredo shkaqe qofshin ata qe ja marin aftesine.


Flm

[macia_blu]

per mendimin tim njeriu vdes
vetem ate dite kur harrohet.
mjer ato qe harrohen duke qene gjalle.
lum ato qe rrojne , gjithesesi ... pra qe nuk harrohen!

[Eda H]

Kur linde ti,qave,te tjeret qeshen per ty.Perpiqu te jetosh ne nje menyre te tille qe,kur te vdesesh,ti te qeshesh,te tjeret te qajne per ty

[macia_blu]

kjo thenie "tabu" me ben shume kurioze dhe me jep shkakun te pyes...a thyehet tabuja e te qarit diten qe lind.
(asnje rast nuk eshte njohur qe dikush ka lindur pa zhurme, pa qarje..., flas per lindje normale, femije e nene te shendoshe)???
se me cmend fakti qe qajme kur lindim, dhe per me keq nuk pushojme gjithe jeten se qari!

Cfare do te thote te vdesesh?!
te vdesesh eshte skaji tjeter i litarit qe fillon nga skaji"lindje"
Kur nuk dua ti besoj vdekjes(per njerez te dashur te pakten) e vetmia gje qe i jap vetes si ngushellim eshte nje "besim" mashtrues mbase por i nevojshem . Vdekja eshte nje lloji lindje tjeter (me shume deshmitare te heshtur) dhe deshmitare keqardhes-qe jemi pikerisht ne te mbeturit ketej nga kemi ende vetem njeren -lindje.
Ndryshe do te thoja vdekja eshte njera fije i perdredhjes se litarit me dy skaje, qe na shoqeron qe diten e pare. Si te them, e besoj krejt shume se "vdekja eshte binjakja jone e padukshme." dhe si rrjedhoje ne vdesim per dite. Kjo bindje ne lidhje me ate qe thashe se vdekja eshte binjakja jone e padukshme me ben qe te mos e kem frike vdekjen, madje ta kem shume me shume frike nje infaermiere qe me ben nje injeksion per uljen e temperatures apo....(lol)]
Personalisht une kam lidhje te ngushta me vdekjen. Vertete kam edhe nje gjuhe te perkthyeshme me te.(varrezat)
Pervec vendlindjes mua me ze nje mall real dhe dhembes per varrezat. Kjo eshte nje marrenie e vjeter qe kam une me to dhe nje perditshmeri te kahershme ne shkuarjen ne varre. (ky fakt mbase me ka budallallepsur, do te thote ndonjeri prej jush ,qe une nuk e paskam frike vdekjen. Per mua "Vdekja eshte thjesht nje proces KALIMI."
keto jane mendimet e mija te ndikuara jo nga librat apo studimet, thjesht keshtu me besohet mua ne lidhje me vdekjen.
Pershendetje.... macia...